ตอนที่ 7 เสียการควบคุม
ทันทีที่คำพูดของตุงคนหลุดออกมา ทุกคนในห้องยกเว้น แก้วใจก็รู้สึกโกรธจนหน้าดำ เงินสองร้อยห้าสิบบาทกับห้า สิบล้านถ้าเอามาเปรียบกันก็ต่างกันราวกับฟ้ากับเหว ใครจะ โง่พอที่จะยอมเสียเมล็ดแตงโมและเลือกเมล็ดงากัน
ชนัดดามองดูเงินสองร้อยห้าสิบบาทบนโต๊ะชา มุมปาก ของเธอกระตุกขึ้นมา “อัยการตุงคิน คุณอย่าล้อเล่นกับพวก เราเลย วันนี้เป็นวันดีของหลานสาวเราและคุณเทพทัต สอง ร้อยห้าสิบบาทนี้ถือว่าเป็นของขวัญจากคุณก็แล้วกัน แล้ว อย่าลืมมางานแต่งด้วยนะคะ”
ชนัดดาประดิษฐ์คำพูดออกมาอย่างสวยงาม นอกจากจะ ปลอบคุณเทพทัตแล้ว ยังบอกเป็นนัยว่าตุงคนไม่สามารถนำ เงินสองร้อยห้าสิบบาทมาปล้นการแต่งงานไปได้ คำพูดเมื่อ สักครู่พวกเขาจะถือว่าไม่ได้ยินก็แล้วกัน
ตุงคินยิ้มออกมาอย่างเงียบๆ เขาเบะปากเล็กน้อย “คุณ นายชนัดดา คุณกำลังพูดเล่นกับผมหรอ เธอ ผมจองแล้ว”
“คุณอัยการ คุณอย่าใช้อำนาจรังแกคนอื่นนะ” ธนชาตด่า ออกมาอย่างขุ่นเคือง “วันนี้หลานสาวผมแต่งงาน คุณตั้งใจ จะมาก่อกวนใช่ไหม”
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะมาก่อกวน ผมเป็นของเธอตั้งนานแล้ว” ใบหน้าของตุนคืนเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ชี้ไปยังแก้ว ใจ
ชิง ชิง ชิง
ในห้องนั่งเล่นมีสายตาหลายคู่มองมาที่เขาอย่างไม่พอใจ แก้วใจยิ้มอย่างขมขื่น ใครช่างให้ความกล้าของเขามามาก ขนาดนี้กัน เขาบอกว่าเธอเป็นคนของเขา จะให้เธออธิบาย ว่าอย่างไร
เธอชั่งน้ำหนักอยู่ครู่หนึ่ง ในนี้มีเพียงตุงคนที่สามารถช่วย เธอได้ ถ้าเธอไม่สู้ เธอก็ต้องแต่งงานกับเทพทัต เมื่อคิดได้ ดังนั้นเธอก็พยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ใช่ เขาเป็นคนของฉัน”
“ยัยเด็กสมควรตาย เธอจะทำลายบ้านทองพิทักษ์จน ย่อยยับเลยใช่ไหมถึงจะพอใจ” ชนัดดาด่าออกมาอย่าง โมโหและยกมือขึ้นหมายจะตบเธอ
แก้วใจกดคอลงและหลับตาลงอย่างหวาดกลัว แต่หลัง จากรอไปครู่หนึ่งเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย จากนั้นเธอก็ ลืมตาขึ้น
ตุงคินยืนอยู่ข้างหน้าเธอและจับข้อมือของชนัดดาไว้ “ผม จะคอยดูว่าวันนี้ใครจะกล้าตบเธอ”
เสียงของเขาไม่ได้ดังมาก แต่ทุกคนในห้องก็ได้ยินกัน อย่างทั่วถึง น้ำเสียงนั้นทำให้ทุกคนไม่กล้าที่จะลองดีกับคำ เตือนนั้น มันช่างน่ากลัว
“นี่คุณหมายความว่าอะไร” ธนชาตก้าวมาข้างหน้าถาม อย่างเยือกเย็น
“เธอเป็นคนของผม เธออยู่ในความดูแลของผม ตั้งวันนี้ ไปใครก็ตามอย่าได้คิดจะรังแกเธอ คุณธนชาต ปีนี้เธออายุ ยี่สิบสองปีแล้ว เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว สามารถเลือกคู่แต่งงาน เองได้ แต่การกระทําของพวกคุณในตอนนี้เป็นการบังคับ แต่งงาน”
เฉิงอี้เฉินเปิดปากพูดช้าๆและดวงตาดุจเหยี่ยวของเขาก็ ส่องประกายข่มขู่ออกมา
ธนชาต าท่วมปาก ในใจมีแต่ความเจ็บปวด แก้วใจตอน นี้ไม่เพียงแต่เป็นหลานสาวของเขา แต่ยังเป็นชะตากรรม ของบริษัท มูลค่าห้าสิบล้าน ห้าสิบล้านเลยนะ จะไม่ให้เขา เจ็บใจได้ยังไง
“ไม่ได้ คุณเอาเธอไปไม่ได้ ฉันไม่ให้คุณเอาเธอไป!” ชนัด ดาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง จับแขนของแก้วใจไว้มั่น ให้ตายยัง ไงก็ไม่ยอมปล่อย
แก้วใจรู้สึกอับอายในการกระทําของอาสะใภ้ หัวใจของ เธอรู้สึกเย็นเยียบ นี่คงเป็นอำนาจของเงิน เมื่อก่อนยังว่าเธอ เป็นกาลกินี ตอนนี้กลับไม่ยอมปล่อยเธอไป
ใจคนช่างน่ารังเกียจจริงๆ
“คุณชนัดดาการกระทำของคุณในตอนนี้คือจำกัดเสรีภาพ ส่วนบุคคล ผิดกฎหมายนะ” ตุงคินสอดมือไว้ในกระเป๋า กางเกง เหมือนจะไม่มีความกังวลใดๆที่ต้องสู้กับบ้านทอง พิทักษ์
“คุณ คุณพล่ามอะไร เธอเป็นหลานของฉัน จะถือว่าผิด กฎหมายได้ยังไง” ถึงแม้ว่าปากของชนัดดาจะพูดอย่าง นั้น แต่มือที่จับอยู่ที่แขนของแก้วใจกลับสั้นขึ้นมาทันที อาชญากรรมที่เขาพูดนั้นดูใหญ่มาก เธอไม่อยากจะติดคุก หรอกนะ
“แก้วใจ คุณจะยอมไปกับผมมั้ย”
ตนคินสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกง อีกข้างยื่น ออกมาตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ ในตัวเอง มุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยเป็นไปด้วยความชั่วร้าย เขาทําเหมือนสบายๆ แต่บรรยากาศนั้นกดดันจนไม่มีใคร กล้ามองตรงๆ
สายตาของทุกคนมองไปที่แก้วใจอีกครั้ง เธอดูเหมือนจะ วิตกและหวาดกลัว มือที่บีบกันแน่นมีเหงื่อซึมออกมา เธอ ไม่กล้าแน่ใจว่าเมื่อทิ้งบ้านทองพิทักษ์ไปแล้ว เขาจะยังเป็น ฟางเส้นสุดท้ายที่ช่วยชีวิตเธอไหม
เธอต้องการแน่ใจว่าตุงคืนจะสามารถช่วยเธอได้ แต่ที่บ้าน ทองพิทักษ์มีคนที่สามารถช่วยเธอได้จริงๆหรอ เรื่องของ พ่อ อารองไม่แม้แต่จะเดินเรื่องอะไรเลยเพียงแต่ทำลวกๆ เท่านั้น
ตุงคินเป็นนักกฎหมาย เธอต้องการทนายที่ดีคนหนึ่ง เธอ หลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง วางมือลงบนฝ่ามือของ เขา เพื่อช่วยพ่อของเธอ เธอคิด
มือของเขาช่างอบอุ่น เขาดึงเธอลุกขึ้นมาจากโซฟา สายตาคมมองพุ่งไปที่ธนชาตและภรรยาของเขา การ แสดงออกบนใบหน้าของพวกเขานั้นช่างเป็นที่น่าพอใจ จริงๆ
“แก้วใจ เธอไม่ควรจะลืมบุญคุณอย่างนี้นะ” น้ำเสียงหนักๆ ของธนชาต ทำให้เธอหยุดเดินในทันที
“ลืมบุญคุณหรอ อารอง หนูก็มีสิทธิที่จะไล่ตามความรัก จะเรียกว่าลืมบุญคุณได้อย่างไร และบ้านทองพิทักษ์ก็ยัง มีกันทรอีกคนไม่ใช่หรือ บริษัทยังมีที่พึ่ง คุณเทพทัตน่าจะ ชอบคนที่ว่าง่ายหน่อยๆมากกว่านะคะ” แก้วใจตาโตเป็น ประกาย ไม่ได้มีความรู้สึกผิดเลย และที่เธอพูดมาก็เป็นเรื่อง จริง
ทําไมปล่อยให้เธอใช้หนี้คนเดียว ไม่ใช่มีกันทรอีกคนหรือ ให้กันทรใช้คืนสิ
สีหน้าของทั้งสองหม่นลง โดนเธอถามกลับจนน้ำท่วมปาก อีกหน ใช่ บ้านทองพิทักษ์ยังมีกันทรอีกคน แต่ในฐานะพ่อ แม่ จะยอมเห็นลูกตัวเองกระโดดเข้ากองไฟได้อย่างไร ทั้ง สองทําอะไรไม่ได้นอกจากหลีกทางให้พวกเขาเดินจากไป
“เดี๋ยว หยุดก่อน คุณเอาภรรยาผมไป จะให้ผมทำยังไง” เทพทัตเห็นสถานการณ์ไม่ดีก็รีบถามอย่างรวดเร็ว
ตุงคิมหยุดเดิน และมองกลับไปอย่างช้าๆ “คุณเทพทัต เรื่องนี้คุณควรถามพวกเขา ไม่ใช่ถามผม
ใช่ คนที่ตกลงค้าขายกับเขาคือกระดูลทองพิทักษ์ เขาควร จะไปถามเอาจากคนบ้านทองพิทักษ์
ใบหน้าของทัตเทพะครียดเขม็ง มองไปที่ใบหน้าอันสั้น หวังของธนชาตและภรรยา ถามเสียงต่ำกว่า “คุณธนชาต ที่ตกลงเป็นทองแผ่นเดียวกันกับพวกคุณก็เพราะมิตรภาพ อันยาวนานของเรา แต่ตอนนี้คุณทำกับผมแบบนี้ จะให้ผม จัดการยังไง ”
“คุณเทพทัต ช่วยให้เวลาพวกเราอีกสักหน่อยเถอะ” ชนิด ดาขอร้องอย่างขมขื่น
“ให้เวลาอะไร คนก็หนีไปแล้ว จะให้ให้เวลาอะไรอีก” เทพ ทัตพูดออกมาด้วยเสียงเย็น ดวงตาของเขาแสดงออกมา อย่างเย็นชา “ผมเตือนคุณไว้ก่อนนะ ถ้าอีกสามวันคุณยังไม่ ให้ของแลกเปลี่ยนที่ผมพอใจล่ะก็ ผมจะไม่ใจดีกับพวกคุณ อีกแน่”
พูดแล้วสะบัดมือเดินออกไป
ธนชาตและชนัดดาสบตากัน แล้วถอนหายใจออกมา นั่ง ลงบนโซฟาอย่างท้อแท้
ฝนที่ตกอย่างต่อเนื่อง ทำให้อากาศค่อนข้างเย็น แก้วใจ ใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ยาวถึงพื้น ทำให้เธอเดินอย่าง ยากลําบาก เธอเดินตามตุงคินจนเกือบจะสะดุดล้มหลาย ครั้ง นภวัตกางร่มคลุมบนหัวของตุงคินเกือบทั้งหมด เธอ ที่ยืนข้างๆเขาช่างดูน่าอายอย่างหาอะไรมาเปรียบได้ เธอเหยียบอยู่บนรองเท้าส้นสูง สองมือจับชุดแต่งงาน เดินอยู่ ข้างๆตุงคืนที่เดินอย่างสำราญใจ เหมือนเธอเป็นตัวตลก
“คุณจะรอฉันหน่อยไม่ได้เลยหรือไง”
ตุงคนหยุดเดิน แต่ขาข้างหนึ่งกลับเหยียบลงบนหลุม โคลน ทําให้น้าโคลนสีดำสาดไปทั่วชุดแต่งงานของเธอ
เธออ้าปากด้วยความตกใจ มองไปที่ชุดสีขาวเปื้อนโคลน ของเธอ ทั้งตัวเธอยุ่งเหยิงอยู่ท่ามกลางสายลม คนคนนี้ ตั้งใจใช่ไหม
เขามองเธออย่างไม่ใส่ใจ คิ้วของเขาขมวดขึ้นอย่าง หงุดหงิดและเดินขึ้นรถไป
เฮ้อ เพิ่งออกมาจากบ้านทองพิทักษ์ก็เริ่มจะเย็นชาใส่เธอ แล้ว
เธอตามเขาไปติดๆ ขาข้างหนึ่งก้าวขึ้นรถ แต่แขนของเธอ กลับถูกกันไว้ก่อน
“สกปรก ทําความสะอาดแล้วค่อยขึ้นมา
บ้าชม คนบ้านสมองกลับหรือไง ฝนตกหนักขนาดนี้เธอ จะทําความสะอาดได้ยังไง จะให้เธอกลับบ้านทองพิทักษ์ เปลี่ยนเสื้อใหม่ออกมาหรือไง กลัวว่าเมื่อถึงเวลาเธอยัง ไม่ทันได้ออกมา ก็ถูกชนัดดากันไว้ก่อนน่ะสิ
“ปล่อยผ่านหน่อยเถอะ”
เธอยิ้มแหยๆขอให้เขาปล่อยให้เธอขึ้นรถ แขนของเธอถูก จับไว้ สายตาของเขาล็กล้ายากจะคาดเดา พูดออกมาเสียง เย็น “ชุดเจ้าสาวสกปรก ช่างขัดตา ข้างในน่าจะใส่เสื้อผ้า นะ”
พูดแล้วไม่รอเธอตอบ มือใหญ่ของเขาก็เริ่มดึงชุด แต่งงานของเธอออกทันที
ให้ตายเถอะ ตอนนี้เป็นประตูใหญ่บ้านทองพิทักษ์ เขายัง กล้าทําผิดกฎหมาย แถมตอนนี้คนรอบๆก็ยังมีตั้งมากมาย เธออับอาย ขายหน้าไปถึงต้นตระกูลเธอแล้ว
ชุดแต่งงานเนื้อดีถูกดึง ฉีกออกในทันที กระดุมด้านหลังก็ หลดออกทั้งหมด เขาทําเหมือนกำลังจับลูกไก่ เขาลากเธอ ขึ้นรถและปล่อยชุดแต่งงานก็ทิ้งไว้ใต้รถและขับออกไป
โชคดี โชคดีจริงๆ
แก้วใจตบอกตัวเองเบาๆ โชคดีที่ข้างในเธอใส่เสื้อสาย เดี่ยวตัวเล็กๆไว้ ทำให้เธอยังไม่ถึงกับขายหน้าขนาดนั้น
แต่ตะกี้เขาโกรธใช่ไหม แปลกคนจริงๆ เธอไปกระตุ้นต่อม ปีศาจของเขาเมื่อไหร่กัน
ผมที่ม้วนไว้อย่างดีหล่นลงมาอย่างหลวม ๆ ผมของเธอ ก็เปียกไปด้วยหยดน้าก่อนจะหยดลงบนใบหน้าของเธอทำให้ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอดูบริสุทธิ์เหมือนดอกบัว
เธอรู้สึกหนาวเพราะสวมเพียงเสื้อสายเดี่ยวตัวเล็ก ๆ และ กางเกงอุ่นๆของเธอ ก็เหมือนจะถูกความเย็นเข้าไปอย่าง รวดเร็ว คนตัวเล็กหดตัวลงบนที่นั่ง ฟันของเธอกัดกันอย่าง หนาวเย็น และร่างกายก็สั่นเทา
แต่ชายทีนั่งข้างเธอกลับนั่งตัวตรง เมินเฉย ทําเหมือน มองไม่เห็น
คนบ้า ผู้ชายคนนี้รู้บ้างมั้ยว่าอะไรคือความเป็นสุภาพบุรุษ เธอจะหนาวตายอยู่แล้วมั้ย แก้วใจสูดหายใจเข้าลึกๆ เปิด ปากพูดอย่างหงุดหงิด “พี่นภวัต เปิดแอร์อุ่นขึ้นอีกหน่อยได้ ไหมคะ”
นภวัตก็นั่งตัวตรง สายตามองตรงไม่กล้าหันไปมอง พร้อม หัวเราะออกมาเบาๆ “คุณแก้วใจ เรื่องนี้ต้องถามคุณตุงคืนครั บ”
ถามเขา
ก้นบึ้งของหัวใจรู้สึกโกรธแค้นขึ้นมาทันที เธอเม้มปากจน ริมฝีปากเป็นสีขาว “พี่นภวัต แต่คนเปิดเป็นพี่หนิคะ”
พี่นภวังคะ พี่นภวัตขา เรียกอย่างคล่องปาก ตุงคินตวัด สายตาไปมองนภวัตอย่างเยือกเย็น พอดีกับที่นภวัตมอง ไปที่กระจกส่องหลัง ทำให้เขามองเห็นสายตาเยือกเย็นนั้น ทันที เขากลัวสายตาคมนั้นจนต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่ได้ฆ่าใครเขาไม่ได้ก่อไฟอะไรใช่ไหม
“แหะๆ คุณแก้วใจ เรียกผมผู้ช่วยนภวัตก็พอแล้วครับ”
“เรียกว่าพี่นภวัตจะได้ดูสนิทกันหน่อยไงคะ”
สนิทกันหน่อย นภวัต วเราะอย่างขมขื่น ถ้าสนิทกันต่อไป เกรงว่าคุณตงคินจะเอามีดมาสับเขาเป็นชิ้นๆ ถ้ายังเรียกต่อ ไปชีวิตน้อยๆของเขาคงไม่เหลือแน่ๆ
“อย่า อย่าเลย เรียกผมผู้ช่วยนภวัตเถอะ”
สายตาของตงคินเย็นชา ถอดเสื้อคลุมโยนลงบนร่างของ เธอ เคลื่อนไหวอย่างดูดีโดยไม่ต้องหันไปมอง
ผู้ชายคนนี้ทําเป็นเท่ห์หรอ แล้วจะสนใจทําไม เธอจะไม่ถูก แช่แข็งตายแล้วมากกว่าที่ควรสนใจ เธอรีบเอาเสื้อของเขา ห่อตัวอย่างรวดเร็ว และก็ทําให้นภวัตแอบถอนหายใจออก มาอย่างเบาใจ
“คุณตงคืน ขอบคุณค่ะ”
แก้วใจดึงมุมเสื้อของเขา แต่ในตากลมโต้กลับแฝงไปด้วย ความไม่พอใจ เขาใช้เงินเพียงแค่สองร้อยห้าสิบบาทไถ่เธอ ออกมา คุ้มกับการลงทุนจริงๆ
แต่คิดว่าตัวเองมีค่าแค่สองร้อยห้าสิบบาทก็เหมือนจะบ้า แล้วจริงๆ ต้องถูกขนาดนี้เลยหรอ หมูยังมีค่าแพงกว่าเธออีกนี่นับว่าซื้อขายแบบถูกๆใช่ไหม
ผู้หญิงคนนี้จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว ตุงคนเม้มปากจน เป็นเส้นตรง สายตาแฝงไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เธอให้เขา รอสามวันเต็มๆ แล้วหลังจากนั้นเธอกลับจะแต่งกับเทพทัต
เรื่องนี้สําหรับคนที่มั่นใจในตัวเองมาตลอดอย่างตุงดิน ถือว่าเป็นเรื่องน่าขันอย่างมาก
มีแต่เขาเท่านั้นที่สามารถควบคุมอะไรก็ตามไว้ในกำมือ ของเขาได้มาตลอด แต่แก้วใจคนนี้กลับอยู่นอกการควบคุม ของเขา การเสียการควบคุมนี้ทำให้เขาไม่พอใจจริงๆ
“นี่ คุณมีมารยาทมั้ย ฉันพูดขอบคุณ คุณจะไม่พูดว่าไม่ เป็นไรหน่อยรึไง ไม่พูดอะไรเลยหมายความว่าไง” เมื่อเห็น เขาหบปากไม่พูดไม่จา เธอก็โพล่งออกมาทันที เธอไม่ชอบ อะไรอย่างนี้ที่สด
“ความหมายก็คือ
องคินค่อยๆหันตัวมาทางเธอ เขายกมุมปากยิ้มอย่างเย็น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ