ตอนที่ 5 รักษาบ้านหลังนี้

“เปล่านะ จะเป็นไปได้ยังไงคุณก็รู้ว่าฉันยังไม่มีเงินมาคืน” แก้วใจหัวเราะแห้งออกมา หน้าเธอเต็มไปด้วยความหดหู่ ถ้าเธอมีเงินมาคืนล่ะก็ จะเหยียบเขาให้จมดินเลย

“ชีวิตนี้คุณเป็นหนี้ผมแล้ว ใช้คืนไม่หมดแน่ๆ” คำพูดของ เขาคลุมเคลือ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ช่างน่าขัน

ไม่ใช่แค่หกล้านหรือ ถึงกับต้องดูถูกเธอขนาดนี้เลยหรือ ถ้าเธอใช้หนี้ไม่หมดแล้วจะเป็นอย่างไร อย่างมากก็แค่ แต่งงานกับเขารับใช้เขาไม่ใช่หรือ

“คุณอัยการ คุณจับข้อมือฉันในที่สาธารณะเกรงว่าจะไม่เห มาะรึเปล่าคะ” แก้วใจยกคิ้วขึ้นและพยายามอย่างดึงมือออก แต่มันกลับไม่ขยับเลยสักนิด เขาต้องมีแรงมากขนาดไหน

ไม่ใช่แค่ติดหนี้เขาหรอกหรือ จำเป็นต้องทำกันถึงขนาดนี้ เลยหรือ หรือจะกลัวเธอหนีขึ้นมา

“ผมจะบอกคุณอีกแค่ครั้งเดียว เรียกผมสามีหรือตุงคิน”

แก้วถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เธอต้องประนีประนอม “ก็ได้ คุณคิน”

“ดึกมากแล้ว ฉันต้องกลับแล้ว” เธอมองเวลาแล้วมอง เวลาอีก ใบหน้ามีความกังวล นี่ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว เรื่องของคุณทัตเทพก็ยังไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง เธอต้องกลับไปคิดดูสัก หน่อย

ตุงคินมองริมฝีปากน้อยๆของเธอและคิ้วของเธอที่ขมวด มุ่น “เกือบโดนขายแล้ว คุณยังอยากจะกลับไปอีก”

“เฮ้อ จะว่ายังไงดี จะดีจะร้ายยังไงก็เป็นอาฉัน ไม่เถียงว่า เกือบโดนขายแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่โดนไม่ใช่หรือไง” แก้วใจ เธอรู้สึกรำคาญกับรูปร่างหน้าตาที่เคร่งขรึมราวกับว่าผู้คน ทั่วโลกเป็นหนี้เขา คนปากร้ายแต่ใจดี

“งั้นคุณก็ระวังตัวดีๆ ถ้าโดนขายไปผมก็ไปทวงมันคืนมา ให้คุณไม่ได้หรอกนะ” พูดจบตุงคืนก็หอมไปที่แก้มแดงๆ ของเธอ

ทำไมต้องหอมเธอ สนิทกันขนาดนั้นเลยหรอ เขานี่มัน จริงๆเลย

แก้วใจเอามือเขาออกอย่างไม่พอใจ “เข้าใจแล้ว”

รถสีดำจอดอยู่หน้าคนทั้งสอง นภวัตกดเปิดกระจก “นาย จะกลับรึยังครับ”

เขาพยักหน้าและลากข้อมือเธอผลักเข้าไปในรถ

“ฉันกลับเองก็ได้”

เธอทำอย่างนี้หมายความว่าอย่างไร ยังคงโกรธเขาอยู่หรอ ตุงคินคิดแล้วยกคิ้วขึ้น หลุบตามองด้วยสายตาเย็นชา “นั่งดีๆซะ”

แก้วใจพำพัมกระซิบเบาๆ “อันที่จริง ฉันสามารถขึ้นแท็ก กลับซี่เองได้”

“ถ้ายังพูดอีกผมจะจูบคุณ”

เธอนั่งเงียบทันที พู่กันแบบนี้ก็ได้หรอ

“นายครับ พรุ่งนี้หกโมงมีประชุม เกี่ยวกับนายกเมืองคน ก่อน”

ตุงคินเงยหน้าขึ้นมาด้วยสายตาเย็นชา ทำให้นภวัตถึง กลับไม่กล้าพูดต่อ กลืนคำพูดที่เหลือลงท้องไปทันที

และมันก็ทำให้แก้วใจได้ยินเข้า เธอรีบจับเสื้อตุงดินด้วย ความตื่นเต้น แล้วถามด้วยสายตาเป็นประกายว่า “ประชุม อะไรหรอ ใช่เกี่ยวกับการพิพากษาที่จะเกิดขึ้นเร็วๆนี้มั้ย”

“ผมบอกไปแล้วนะว่าจะจูบคุณ”

มุมปากของนภวัตที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับรถสั่นขึ้นมา ยิกๆ เมื่อไหร่กันที่อัยการตุงคืนผู้เฉยชาต่อผู้หญิงเปลี่ยนไป เป็นแบบนี้ ถึงแม้ว่าเขาอยากจะรู้มากก็ตาม แต่คิดว่าตอนนี้ ทำตัวไม่มีตัวตนจะดีที่สุด

ไม่มีตัวตนเท่านั้นถึงจะปลอดภัย
แก้วใจโมโหหัวร้อนแทบเป็นไฟ จูบเธอหรอ คนบ้านี่ คิด ออกมาได้ยังไง

เธอเปิดปากพูด “คุณยืนยันนะว่ารอบนี้จะไม่กัดปากฉัน”

นี่หมายความว่าเธอยอมแล้วใช่ไหม ตุงคินเลียริมฝีปาก พร้อมคิดว่า ลูกสาวตระกูลทองพิทักษ์ช่างน่าขันเสียจริง

“ฉันให้เวลาคุณแค่ 5 วิ

เธอดึงคอของเขาเข้ามาแล้วกระแทกเข้าที่ปากของเขา อย่างรวดเร็ว ใช่กระแทกลงไป ฟันของทั้งสองคนชนกันจน ทำให้เกิดกลิ่นเลือดลอยมา

“โอ๊ย”

เธอร้องไห้ออกมาน้ำตาไหล “เจ็บมาก”

ยัยบ้า ทำไมไม่จูบดีๆ ทำตื่นเต้นอย่างกับอะไรดี

ใบหน้าของเธอลามแดงไปจนถึงลำคอ ขัดเขินจนไม่เป็น อันทำอะไร ผ่านไปสักพักถึงหาเสียงของตัวเองเจอ “ตอนนี้ บอกฉันเรื่องงานประชุมพรุ่งนี้ก่อน”

“การประชุมพรุ่งนี้” สายตาของเขามีประกายอย่างหนึ่ง พาดผ่าน “ยังไม่เริ่มการประชุมผมจะรู้ได้ยังไง”

เธอถูกหลอก เห็นได้ชัดๆว่าถูกหลอก คนบ้านี่หลอกจูบเธอ โมโหจะบ้า

“ลงไป ถ้าอยากรู้คำตอบ มาหาผมที่สำนักงานอัยการพรุ่ง นี้” เขาหยิบนามบัตรและวางมันลงบนฝ่ามือของเธอ นิ้วของ เขาไม้บนผ่ามือเธอเบาๆ “ผมชอบคุณใส่กระโปรงเหมือน ตอนอยู่ moon night มากกว่านะ”

ผู้ชายคนนี้กำลังยั่วโมโหเธอ แถมยังพูดเกี่ยวกับเงื่อนไข อะไร กระโปรงอะไรนั่นอีก คนกลับกลอก เอาแต่หลอกเธอ ผู้ชายอสรพิษ

รถขับผ่านออกไป ร่างเล็กยืนอยู่ริมถนน ก้มมองนามบัตรสี ขาวดำที่อยู่ในมือ เป็นที่อยู่สำนักงานและเบอร์โทรศัพท์ของ เขา

เธอกดกริ่งเป็นเวลานาน ก่อนจะมีคนเดินมาเปิดประตู

คนที่เปิดประตูคือน้าส้ม แม่บ้านที่อยู่ในบ้านของอาสะใภ้ แม่บ้านสงสายตาให้เธอ พร้อมเตือนว่า “คุณแก้วใจ คุณผู้ หญิงกำลังอารมณ์เสีย

“จริงหรอ” แก้วใจยิ้มอย่างขมขื่น คงไม่ใช่เพราะเรื่องของ เธอใช่ไหม เธอใช้เวลาอยู่ที่ประตูสักพักก่อนจะเข้ามาใน ห้องนั่งเล่น

บรรยากาศในห้องนั่งเล่นกดดันขึ้นมาทันที ชนัดดานั่ง หน้านําคร่าเครียดอยู่บนโซฟา และอารองก็นั่งอยู่ฝั่งตรง ข้าม เสียงหายใจ ดฟัดไม่ได้ดีขึ้นเลย
ทันทีทีกันทรมองเห็นเธอ ก็รีบพูดขึ้นมาเสียงดัง “ตัว เสนียดมาแล้ว เธอยังกล้ากลับมาบ้านอีกนะ”

ตัวเสนียด ชื่อนี้เป็นชื่อที่อาสะใภ้ใช้เรียกเธอ อาสะใภ้บอก ว่าที่บ้านของเธอแตกหักเป็นเพราะแก้วใจ จึงได้เรียกแก้วใจ ว่าตัวเสนียด

เธอยิ้มด้วยความขมขื่น พร้อมกล่าวทักทาย “อารอง อา สะใภ้ หนูกลับมาแล้วค่ะ”

ชนัดดาวางแก้วน้ำชาลงบนโต๊ะน้ำชา น้ำร้อนในแก้วหก ไหลลงมาจากโต๊ะ จนโดนมือของชนัดดาแต่เธอกลับไม่รู้สึก ร้อนเลยสักนิด ชนัดดามองแก้วใจอย่างโกรธเคือง

“ยัยตัวเสนียด แกไปพูดอะไรกับคุณเทพทัต ทำไมเขาถึง ยกเลิกสัญญา

“หนูไม่ได้พูดอะไร” เธอตอบอย่างอ่อนแรง อาสะใภ้ หมายความว่าอย่างไร อย่าบอกนะว่าชนัดดาต้องการจะขาย เธอให้คุณเทพทัตจริงๆ เขาแก่กว่าพ่อเธออีกนะ

“แกไสหัวไป ไปซะ ไปทำให้เขากลับมาเซ็นสัญญา เหมือนเดิม ไม่งั้นไม่ต้องมาเหยียบบ้านฉันอีก นั่งสารเลว แกคิดว่าแกมีคุณธรรมมากหรือไง ที่แนะนำแกให้คุณเทพ ทัตก็ถือว่าเป็นบุญของแกแล้ว” ชนัดดาสบถค่าอย่างรุนแรง

“อารอง” แก้วใจส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปหาอารอง ของเธอ อาสะใภ้ต้องการจะขายเธอให้คุณเทพทัตจริงๆ
“คุณชนัดดา พอแล้ว คุณช่วยทําตัวให้เหมาะกับการเป็น อาสะใภ้หน่อยได้ไหม”

“ฉันไม่ได้ทําหน้าที่อาสะใภ้หรอกหรอ” ชนัดดาลุกขึ้น อย่างโมโห เดินไปข้างหน้าแก้วใจอย่างอุกอาจ เหยียดนิ้ว ออกไปบีบคางแก้มของเธอทั้งสองข้าง “แกน่าจะตายๆไป ซะ แกทําลายธุรกิจสิบล้านของฉัน ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้า วันนี้แกไม่เอาสัญญากลับมาได้ ก็ไสหัวออกไปซะ บ้านฉัน ไม่ได้เลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำแกฟรีๆนะ”

ชนัดดาบีบกรามเธออย่างแรง จนริมฝีปากย่เข้าหากัน แต่ เธอก็ไม่กล้าโต้กลับ ธุรกิจสิบล้าน เธอไม่มีปัญญาชดใช้ได้ แน่ๆ

“นังสารเลว รังแกแก้วใจอีกแล้ว”

มีร่างหนึ่งวิ่งไปผลักชนัดดาลัมลงบนพื้น ชนัดดาส่งเสียง ออกมาเล็กน้อย ก่อนเธอจะถูกสุนัขเลียหน้า

“ทัตติ! ทันทีที่เธอล้มลงทัตติก็เดินพร้อมจะไปหาเรื่องอีก ครั้ง “พอได้แล้ว”

ชนัดดากัดฟันอย่างโมโห ธนชาตรีบเดินมาประคองชนิด ดาขึ้น พร้อมถามอย่างกังวล “คุณเป็นยังไงบ้าง”

“เจ็บ เจ็บ” ชนัดดารีบพูดออกมาเสียงดัง ปากของเธอยัง ด่าไม่หยุด “คุณใจดีเกินไป คุณพาเสนียดเข้ามาในบ้าน คน นึงทําให้ฉันเสียเงินสิบล้าน อีกคนก็ทําร้ายฉันจนเจ็บแบบนี้”
“คุณหยุดพูดได้แล้ว ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล” อารอง พ่นลมปากออกมา และอุ้มชนัดดาออกไปทันที

แก้วใจนึกได้ว่าควรจะตามไป ก็ถูกน้องชายขวางเอาไว้ซะ ก่อน “พี่ซื่อหรือโง่ เขาด่าพี่ขนาดนั้น พี่ยังจะตามไป

“แกสิโง่” เธอจ้องทัตติและพูดอย่างไม่พอใจ “แกผลักอา สะใภ้จนได้รับบาดเจ็บ เขาจะไม่ไล่เราออกไปหรือ”

ทัตติมองเธอด้วยใบหน้าเหน็บแนม “พี่อยากโดนขายรึไง พี่โง่หรอ พี่คิดว่าเขาทำเพื่อให้พี่ได้ดีจริงๆหรอ คนที่อยู่ที่นี่ก็ เอาแต่มองผลประโยชน์ทั้งนั้นแหละ”

เธอจะไม่รู้ได้ยังไง แต่เธอจะทำอะไรได้ ต้องอยู่บ้านอา สะใภ้เท่านั้นถึงจะได้ข่าวของพ่อของเธอ และมีเพียงแค่อา รองเท่านั้นที่จะช่วยพวกเราได้

อย่างน้อยอารองก็เป็นความหวังอันริบหรี่ของเรา

“พี่ไม่ถูกขายหรอก แกวางใจเถอะ พี่ของแกไม่โง่นะ” แก้ว ใจพูดออกมาและรีบก้าวเท้าตามไปทันที

ทัตติมองตามแผ่นหลังเธอไป มือกำแน่นด้วยความโมโห ทำไมเธอไม่เชื่อเขา อาศัยเขาก็สามารถช่วยพ่อออกมาได้ เหมือนกัน

แม้ว่าเขาจะเริ่มด้วยทางที่ผิดในตอนแรก แต่เขาก็เป็น ผู้ชายคนหนึ่ง เขาดูออกถึงนิสัยใจคอคน รู้ว่าบ้านอารองปฏิบัติต่อพวกเขายังไง การอาศัยเขาอยู่ จะทําให้พวกเขา โดนกดขี่ตลอดชีวิต

ครอบครัวอารองไม่ใช่ฟางเส้นสุดท้ายที่ช่วยชีวิต

แก้วใจรีบตามไปที่โรงพยาบาลและถามอย่างใจจดใจจ่อ “อารอง กันทร อาสะใภ้เป็นอย่างไรบ้าง

“กระดูกอ่อนอักเสบ” ธนชาตพ่นลมหายใจออกมาอย่างท อะไรไม่ได้ “แก้วใจ เธอโดนทำให้รู้สึกลำบากใจอีกแล้ว”

แก้วใจรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาเมื่อได้ยินประโยคนี้ เธอส่ายหัว และพูดว่า “หนูไม่เป็นไรค่ะ หนูทำให้เสียสัญญาการค้าไป อาสะใภ้สมควรด่าหนูแล้ว

“พ่อ เป็นเพราะเธอทำให้แม่เจ็บอย่างนี้ เธอจะลำบากใจ อะไร” กันทรพูดอย่างโกรธแค้น

ธนชาตจ้องไปที่กันทรพร้อมพูด “หุบปาก เขาเป็นลูกพี่ลูก น้องเธอนะ”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ถือ”

เธอไม่สนใจคำพูดของคนที่ไม่ควรค่าให้เธอด่า ที่เธอทำ ดีกับคนพวกนี้ เป็นเพราะเธอไม่เคยใส่ใจและไม่เคยคิดว่า พวกเขาอยู่ในฐานะญาติของเธอ

“แก้วใจ เธอคงไม่รู้สถานการณ์ของบริษัทสินะ จริงๆแล้วอาสะใภ้ของหนูไม่ใช่ศักดิ์แต่ว่าด่าหนูโดยไม่มีเหตุผลนะ” แก้มของธนชาตแดงขึ้นมาด้วยความอับอาย เขามีแววลังเล อยู่พักหนึ่งแล้วพูดต่อว่า “บริษัทกำลังเจอปัญหาใหญ่ ไม่มี เงินหมุนเวียนในบริษัท กำลังรอคุณทัตเทพยื่นมือเข้ามา ช่วย อาสะใภ้ของหนูหมดหนทางจึงต้องทำอย่างนั้นกับหนู”

หน้าของแก้วใจแข็งค้างไปทันที ดวงตากลมโตเบิกกว้าง อย่างไม่เชื่อ อารองหมายความว่ายังไง บริษัทมีปัญหาก็เลย ใช้เธอเพื่อหาผลประโยชน์งั้นหรอ

“อารองคะ ความหมายของอารองก็คือ”

“อารองยอมคุกเข่าให้หนู ขอร้องช่วยอาด้วย ช่วยบริษัท ด้วย ช่วยบ้านหลังนี้ด้วย” ธนชาตคุกเข่าต่อหน้าเธอและ ร้องไห้ออกมา

แก้วใจหน้าซีดขึ้นมาทันที ปากของเธอเปิดอ้าออกเล็ก น้อย คิ้วของเธอขมวดด้วยความไม่เชื่อและความผิดหวัง อารมณ์ทั้งหมดกระทบเข้าสู่สมองเธออย่างจัง เสียใจอย่าง ถึงที่สุด

พวกเขาตั้งใจจะขายเธอจริงๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ