บทที่ 2 ผู้หญิงลำดับเจ็ดสิบสี่

บทที่ 2 ผู้หญิงลำดับเจ็ดสิบสี่

ในขณะที่ดวงตาของหลัวแมนจีเบิกโพลงด้วยความ ตื่นตระหนกตกใจ ลั่วมั่นหันหลังกลับแล้วโบกมืออย่าง รวดเร็วและเฉียบขาด “กรอกให้เธอซะ!”

ตามคำสั่งของเธอ คนใช้หลายคนรีบเร่งขึ้นไปข้างบน เปิดปากของหลัวแมนจีให้อ้า บังคับกรอกยาลงไปในท้อง ของเธอ

“ไม่……….….….…….และเท้าของหญิงสาวลุกลี้ลุกลน/ ดิ้นรน แต่กลับไม่สามารถต้านทานมือหลายคู่นั้นได้

ความขมของยาน้ำไหลผ่านลำคอของเธอลงไป ทำให้

เธอรู้สึกไม่สบายจนหายใจไม่ออก

นี่มันยาสำหรับมีบุตรยากไปชั่วชีวิต เธอจะต้องไม่ดื่ม! อย่าดื่ม!

แต่ว่าในท้ายที่สุดก็ยังถูกบังคับให้กลืนลงไป

น้ำยาไหลลงไปตามรอยขรุขระของกระดูกไหปลาร้า ของหลัวแมนจี ดวงตาทั้งคู่ของเธอแดงก่ำ “ลั่วมั่น ฉันไม่มีทางปล่อยคุณไป ไม่มีทางปล่อยคุณไป

“ตามที่คุณปรารถนา”ลั่วมั่นตอบอย่างไม่รีบร้อน มอง ดูหลัวแมนจีที่อ่อนปวกเปียก ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วย ความเกลียดชัง อารมณ์ของเธอกลับไม่ดีขึ้นเลยแม่แต่ น้อย

ที่พิเศษก็คือรอยจูบแดงราวสตอเบอร์รี่บนคอเรียวดัง หงส์ของหญิงสาว

สิ่งเหล่านี้ล้วนทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวดเหมือนดังถูก

ตัดออก

ตั้งแต่ต้นจนจบ สามีของเธอเฟิงเฉินนั้นไม่พูดแม้แต่คำ

เดียว

ลั่วมั่นมองดูเขาแล้วพูดอย่างมีความหมาย “คุณเฟิง แล้ว ยาอีกถ้วยนี้ล่ะ…….

“ฉันดื่มเอง”

ไม่คาดคิดเลยว่า ชายหนุ่มไม่เต็มใจปะทะคารมกับเธอ เลยแม้แต่น้อย เขาจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยอย่างไม่รีบร้อน แล้วลุกขึ้นมาจากเก้าอี้โซฟา หยิบถ้วยที่คนรับใช้ถืออยู่ ขึ้นมา แล้วดื่มลงไปรวดเดียว
เธอรู้ว่ายานี้ขมมาก แต่ว่าคิ้วของเขาไม่ขมวดเลยแม้แต่ น้อย

เขาวางถ้วยเปล่าลง เฟิงเฉินเดินมาข้างหน้า แล้วบีบ คางของเธอ “ฉันรู้สึกเป็นเกียรติจริง ๆ ที่จะแต่งงานกับ ภรรยาที่ดีเช่นคุณ ไม่เคยลืมดูแลบำรุงสามีของตัวเอง ตลอดเวลา ทำให้ร่างกายแข็ง’บำรุงพลังหยาง’ ”

เขาออกเสียงเบามากและจงใจหยุดลง

“คุณเฟิงก็ชมเกินไปแล้ว “ลั่วมั่นตอบอย่างไม่แข็งกร้าว จนดูเย่อหยิ่ง

“เฮ้อ”เฟิงเฉินออกเสียงเบาๆ แล้วดึงหลัวแมนจีที่ร้องห่ม ร้องไห้ข้างๆเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด แล้วเดินออกไปนอก ประตู “อย่าร้องเลย เหล่านี้มันก็แค่ซุปบำรุงของเธอ ฉัน จะทำให้ท้องของคุณใหญ่ คืนนี้จะแสดงให้คุณอย่างดี”

หลัวแมนจีที่ร้องไห้น้ำตาไหลเงยหน้าขึ้น “จริงๆเหรอ แต่ ไม่ใช่ว่าเธอเพิ่งจะให้ฉันดื่ม…

“วางใจเถอะ เธอไม่กล้ามากขนาดนั้นหรอกที่จะทำผู้ หญิงของฉัน นอกเสียจากเธอจะเบื่อชีวิตแล้ว ”

ประตูของห้องอ่านหนังสือถูกยึดไว้อย่างหนัก ลั่วมั่นหยิกฝ่ามือของตนเองอย่างแรง หัวในอันด้านชาของเธอ ก็เจ็บปวดขึ้นอีกครั้ง

ที่เฟิงเฉินพูดนั้นไม่ผิด ที่ให้เขาดื่มยาบำรุงพลังหยางนั้น จริง แต่ว่าถ้วยยาที่ให้หลัวแมนจีไม่สามารถท้องได้ชั่ว ชีวิตใบนั้นคือเรื่องโกหก

แต่เป็นเพียงยาจีนธรรมดาทั่วไป

เพียงตอนนี้เธอแค่โกรธมากเกินไป เลยตั้งใจทำให้หลัว แมนจีนั้นหวาดกลัว

เสียงประตูโรงรถในลานบ้านของคฤหาสน์ลอยมา แต่ เสียงเครื่องยนต์ที่หายไปอย่างรวดเร็วจากหูราวกับการ แสดงพลัง ดูเหมือนกับว่าบางคนไม่ตั้งใจที่จะปิดบังว่าเร่ง ด่วนจนทนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

จนกระทั่งรถได้หายลับตาไป ลั่วมั่นถึงยอมแพ้แล้วจึงดึง ผ้าม่านปิด หันหลังกลับไปบนเตียง

หน้าจอโทรศัพท์ยังคงส่องแสง แสดงข้อความที่ไม่ระบุ ชื่อที่เพิ่งได้รับไม่นาน

ชายที่มีรูปร่างแข็งแรงในภาพคือสามีของเธอเฟิงเฉิน สวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำสีเทาเข้ม เผยให้เห็นแผลอก ส่วนใหญ่ของเขา แต่สิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดก็คือต้นขาขาวเนียนที่มุมล่างขวา พาดบนเอวของเฟิงเฉินราวกับ เกรงว่าเธอจะมองไม่เห็น

ลั่วมั่นจ้องดูรูปนั้นเป็นเวลานาน ในดวงตาไร้ซึ่งคลื่นใดๆ ราวกับเห็นจนชินตาแล้ว เธอย้ายภาพถ่ายไปยังอัลบั้ม พิเศษในโทรศัพท์ของเธอ แล้วพิมพ์ตัวอักษร “เจ็ดสิบสี่”

ซึ่งหมายความว่าภาพนี้เป็นผู้หญิงคนที่เจ็ดสิบสี่ในเวลา สามปีของเฟิงเฉินที่ผ่านมา พูดให้ถูกก็คือผู้หญิงคนที่ เจ็ดสิบสี่นี้กล้าหาญมากที่กล้าส่งรูปนี้ให้เธอ ที่เหลือนั้น คือไม่กล้าหรือยังไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่อยู่ข้างกายเฟิงเฉิ นอย่างแน่นอนอีกนับไม่ถ้วน

เมื่อดูภาพเจ็ดสิบสี่รูปของชายหญิงที่ยุ่งเหยิงคลุมเครือ และหน้าด้านในอัลบั้ม ในที่สุดท่าทางอันสงบเงียบมาโดย ตลอดของลั่วมั่นก็แสดงให้เห็นรอยแตก เธอปิดโทรศัพท์ อย่างหงุดหงิดแล้วทิ้งมันไว้ข้างๆ

เสียง”บูม”ภายในห้องเกิดเสียงดังก้องกระหึ่มขึ้นข้างๆหู

แต่งงานมาสามปี ข้างกายของเฟิงเฉินมีผู้หญิงนับไม่ ถ้วน แต่ล่ะคนล้วนไม่ให้สนใจตำแหน่งภรรยาที่แท้จริง ของเธอ ดังนั้นข้อความที่ไม่ระบุชื่อนั้นล้วนเป็นเรื่องปกติ ธรรมดา
เธอยิ้มมุมปากหัวเราะเยาะตัวเอง หลังจากนั้นจงโน้มตัว ลงช้าๆแล้วกอดเข่าตัวเอง ผมยาวเข้มสีดำประปาของเธอ ตกลงมาปิดบังความขมฝาดในดวงตาของเธอ

บางทีอาจจะต้องรอจนรูปภาพรูปที่หนึ่งร้อยส่งถึง

โทรศัพท์ของเธอ ตนเองถึงจะยอมแพ้

เธอปลอบตัวเองแบบนี้ตลอด