บทที่ 10 สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ในแต่งงานกับ ฉันเพื่ออะไรเหรอ

บทที่ 10 สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ในแต่งงานกับฉันเพื่อ อะไรเหรอ

ฝนเริ่มตกในตอนบ่าย ต่อเนื่องไปจนถึงกลางคืน สายลมยามค่ำคืน บ้านทั้งหลังเต็มไปด้วยความหนาวสั่น ลั่วมั่นไปอาบแล้วเปลี่ยนชุดนอน ลงไปชั้นล่างนั่งรอบน โซฟาในห้องรับแขก

ท่ามกลางความมืดในกลางคืน เสียงข้อความแสดงขึ้น “ติ้ง”ลอยมาจากโต๊ะน้ำชา

ลั่วมั่นลืมตาขึ้นแล้ว รีบเปิดโทรศัพท์เพื่อตรวจดูอย่าง รวดเร็ว ประกายในแววตาของเธอเมื่อมองภาพนั้นลดลง ภายในพริบตา แล้วเต็มไปด้วยความเงียบงัน

ในรูปภาพ ใบหน้าของหลัวแมนจีซบบนอกอันเปลือย เปล่าของเฟิงเฉิน ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงในโรงแรม แม้ว่าจะถ่ายมาแค่ไหล่ แต่ก็พอเดาได้ว่าภาพอยู่ด้านล่าง ที่เหลือนั้นเป็นอย่างไร

มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มแข็งทื่อ สีหน้าเยาะเย้ยตัวเองบน ใบหน้าของเธอ ปล่อยให้โทรศัพท์ของเธอหลุดมือจาก ฝ่ามือ
กระแทกกับพื้นด้วยเสียง “ปัง”

เธอกอดเข่าในอ้อมแขน ผมยาวสีเข้มร่วงไปที่ไหล่ ตาม ด้วยไหล่ที่สั่นไหว

หนึ่งหยด สองหยด…..

น้ำตาที่ไหลเหมือนไม่สามารถหยุดได้ ร่วงหล่นลงมา เรื่อยๆ จนทำให้พรมเปียกชื้น

สามปีของการเป็นสามีภรรยา นางหญิงเฟิงที่ดูสดใส และงดงาม แท้จริงแล้วแม้แต่นักแสดงก็ไม่สามารถเทียบ

ได้

หน้าต่างของคฤหาสน์ปิดไม่สนิท ลมหนาวไหลผ่านเข้า มาในบ้านตลอดทั้งคืน เธอร้องไห้จนชัก ในที่สุดก็ขดตัว บนโซฟา เธอกอดผ้าห่มแน่น สติก็ยิ่งคลุมเครือมากขึ้น เรื่อยๆ

ขณะสะลึมสะลือกลางห้องก็เหมือนมีแสงไฟวูบวาบ และ มีเสียงอันคุ้นเคยลอยเข้ามาในหูของเธอ

“นางหญิงเฟิง ทำไมถึงมานอนตรงนี้ล่ะ เฮ้…. นางหญิง เฟิง….ทำไมถึงตัวร้อนแบบนี้ล่ะ ?”
สติกลับมาอยู่ในความสับสนวุ่นวายใหม่อีกครั้ง ราวกับ ว่าตกอยู่ในภาพลวงตาอันสุดซึ้ง

เหตุการณ์ตรงหน้านั้นราวกับสองแสงประกาย เธอ

ลืมตาขึ้น มองภาพสะท้อนตัวเองจากกระจก

“ลั่วมั่น ไปกันเถอะ ที่เมืองเจียงมีไนต์คลับมาเปิดใหม่ มี ธีมปาร์ตี้สนุกๆ ไปกัน

“ฉันไม่ไป….ได้ยินมาว่าที่นั่นวุ่นวายจะตายไป”

“ไม่วุ่นวายนะ พวกเรามีกันเยอะแยะ อีกอย่างพี่มู่หรง ก็ ไปด้วยล่ะ!”

แสงไฟในไนต์คลับสาดแสงส่อง วัยรุ่นหนุ่มสาวฟลอร์ เต้นรำที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์อันสดใส เสียงอึกทึก ของเพลงเกือบทำให้ผู้คนพลิกคว่ำ

เธอนั่งหงุดหงิดที่บาร์ แล้วดื่มน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้ว

มีร่างสูงโปร่งตรงปากประตูห้องน้ำ ร่างของเขาเต็มไป ด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ทันใดนั้นภาพก็เริ่มสั่นไหวทันที
แสงไฟที่สาดส่องภายในห้อง และร่างที่กระแทกกับผนัง

และถูกความเจ็บปวดแทรกซึมอย่างรุนแรง …..

ภาพกะพริบอีกครั้งมงคลคู่สีแดงสดบนผนังนั้นสะดุดตา เป็นพิเศษ และเธอนั่งเงียบ ๆ ข้างเตียงในชุดแต่งงานแบบ

เสียงเปิดประตูดังขึ้น ตามด้วยฝีเท้าที่เดินสะเปะสะปะ พร้อมกลิ่นเหล้าที่ลอยมาแตะจมูก

“เอ่อ….”เธอส่งเสียงร้อง เธอถูกเฟิงเฉินสามีที่เพิ่ง แต่งงานผนึกไว้ด้วยร่างที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า เขาจับลำ คอของเธอไว้โดยไม่ทันตั้งตัว

“ลั่วมั่น บอกฉันมาสิ สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ในแต่งงาน กับฉันเพื่ออะไรเหรอ”

ดวงตาของเขาเป็นสีแดง น้ำเสียงของเขาเต็มไป ด้วยความไม่พอใจ

“ดี คุณไม่บอกสิน่ะ งั้นฉันจะบอกให้! คุณพยายามอย่างหนักเพื่อเข้าใกล้ฉัน แต่งงานกับฉัน เพียงแค่ตระ กูลเฟิงจะมอบของขวัญให้สินะ หลังจากนั้นก็จะใช้เพื่อ ชดเชยและระดมทุนให้เครือตระกูลถั่วสินะ ใช่หรือไม่?

” คุณนี่กตัญญูจริงๆ? เพื่อตระกูลลั่ว เพื่อพ่อแม่ มีอะไรที่ คุณยังทำไม่ได้อีกล่ะ ?”

“คุณฟังฉันก่อน ….ฟังฉันอธิบาย….”

เสียงฉีกอะไรบางอย่าง ชุดแต่งงานสีแดงสดถูกฉีกขาด เป็นชิ้น ๆ ด้วยมืออันใหญ่ของเฟิงเฉิน เหมือนดั่งผ้าชิ้น หนึ่งหลุดที่ออกจากข้างเตียง “อ้า….”

ลั่วมั่นกรีดร้อง ตื่นขึ้นจากความเจ็บปวดจากใจที่เต้นแรง เมื่อลืมตาขึ้นกลับพบว่าตัวเองนอนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ แปลกประหลาดอย่างสมบูรณ์

เธอลุกขึ้นยืน พร้อมกับเหงื่อที่ท่วมตัว จับจ้องไปที่เสื้อ เชิ้ตลายทางจากด้านหลัง เพราะว่าความกลัว หัวใจ ตรงหน้าอกของเธอนั้นเต้นตึกตักๆ ไม่ยอมหยุด เธอ ปิดหน้าอกของเธอไว้ด้วยความกลัวอย่างรุนแรงแม้ เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้วแต่ในใจยังคงหวาดผวา อยู่.ใบหน้าไร้ซึ่งสีสันใดๆ
ผ่านไปเป็นเวลานาน เธอถึงมีสติได้กลิ่นแรงของยาฆ่า เชื้อ ซึ่งอยู่ในโรงพยาบาล

“ฟื้นแล้วเหรอ?”

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากประตู เฟิงเซ่งถือขวดน้ำร้อนใน มือของเขา พร้อมรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา

“ในที่สุดมันก็ตื่นขึ้นมาแล้ว คุณมีไข้สูงและคุณก็นอนทั้ง ปาย