บทที่ 11

เวลาร่วมชั่วโมงต่อมา ร่างบนเตียงขยับอย่างขบเมื่อย เบียดกายเข้าหาไออุ่น ศีรษะปวดหนึบ ดวงตากลม กะพริบปริบ ๆ เห็นห้องที่ไม่คุ้นเคยและยังหนักบริเวณ เอว พอกัมมองก็เห็นแขนก๋ายำ ก่อนจะทันสังเกตว่าที่เธอ กำลังนอนข้างเธอนั้นเป็นร่างของฟิลลิป

ภาพความจําสุดท้ายคือเธอเถียงกับเขาและถูกจูบบนรถ แต่แล้วความเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็ปะทะร่างเปลือย เปล่า พอก้มมองเห็นสภาพ สายตาก็สะดุดกับใบหน้าหล่อ เหลา ที่ไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนไปแค่ไหนเธอก็จำได้

“ว้าย! ที่นี่ที่ไหน ทำไมคุณอยู่ตรงนั้น แล้วเสื้อผ้าฉันล่ะ คะ ทำไมใส่ชุดนี้ แล้วทำไมคุณถึงอยู่สภาพแบบนั้น”

กล่องเพลงดึงผ้าห่มสีขาวมาคลุมกาย ชี้ไปทางตัวเขา ที่เปลือยเปล่าเช่นกัน ยังดีที่ชายผ้าห่มคลุมเบื้องล่างไว้ หากเวลาปกติมีผู้ชายเปลือยอกตรงหน้าหล่อนคงใจเต้น แรง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลานั้น

“ลุกไปอาบน้ำก่อน แล้วมากินข้าวกินยา” ฟิลลิปบอก ก่อนหน้านี้เขาป้อนยาลดไข้ให้เจ้าหล่อนไป เพราะอยู่ ๆ กอดไปกอดมากล่องเพลงก็ตัวร้อนขึ้นดื้อ ๆ

“ตอบคำถามเพลงมาก่อนสิคะ”
“อย่าดื้อได้ไหม ไม่งั้นถูกจัดหนักแน่ คนยังค้าง ๆ อยู่ ชายหนุ่มเกาหัวพร้อมเสียงเข้ม การที่ต้องอดทนนอน ข้างผู้หญิงที่ทำให้เลือดในกายร้อนเช่นนี้ได้อยู่นานสอง นานโดยไม่ทำให้ถึงฝั่งฝันมันทรมานแค่ไหน เขาอยากให้ เธอรับรู้ไปด้วยกันจริง ๆ

กล่องเพลงเม้มปาก มีคําถามเป็นร้อย อยากถาม แต่ใจ หนึ่งก็กลัว พร้อมขยับลงจากเตียง แต่แล้วสายตาก็สะดุด เข้ากับรอยแดงจ้าตามเนินอก เธอเปิดมันออกมาดูแล้วปิด ไว้อย่างนั้น ก่อนจะร้องออกมาดัง ๆ

“กรี๊ด!”

“เกิดอะไรขึ้นอีก”

“รอยพวกนี้มันอะไรกันคะ ทำไมร่างเพลงมีแต่รอยเต็ม ไปหมด” เธอเปิดรอยแค่บางส่วนให้เขาดู ซึ่งไม่รู้ว่ามี อีกตรงไหนบ้าง และจากที่ดูเมื่อครู่มันเยอะจนน่าตกใจ ดวงตากลมโตมองอีกฝ่ายแววตาตื่น

“อ่า นั่นสิ ยังไงดีนะ

ท่าทางขู่ฟ่อเป็นลูกแมวแถมส่อแววเข้าใจผิดทำให้ฟิลลิ ปกระตุกยิ้มแล้วขยับเข้าใกล้อีกฝ่าย ใช้สายตาโลมเลีย เจ้าหล่อนจนกล่องเพลงห่อกายด้วยผ้าห่ม
“คุณเป็นคนทํา คุณข่มขืนฉัน” กลองเพลงน้ำตาไหล อาบน้ำ มองชายหนุ่มผ่านม่านน้ำตา

“ถ้าใช่แล้วคุณเปลี่ยนอะไรได้ ยอมมาเป็นผู้หญิงของผม ดีกว่า อยากได้อะไรจะหาให้ ขอแค่ร้องครางหวาน ๆ บน เสียง พอ

“เกินไปแล้วนะคะ ฉันไม่ใช่อีตัว อยากมากก็ไปหาที่อื่น” กล่องเพลงต่อว่าเสียงสั่น

“แต่ผมก็ขึ้นชื่อว่าเป็นตัวคุณ

เพียะ!

ฝ่ามือเล็กปะทะเต็มหน้าคมสันจนสะบัดไปตามแรง ความโกรธความน้อยใจมีมากเกินกว่าจะเกรงกลัวสายตา ดคู่นั้น

“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เรื่องที่เกิดขึ้นฉันจะคิดว่ามันเป็น ฝันร้ายเท่านั้น”

“แต่ผมฝันดีมาก ตอนคุณร้องคราง ตอนผมปล่อยข้าง ในคุณ” บอกเสียงเข้มลอดไรฟัน หงุดหงิดกับความดื้อรั้น ที่เพิ่งเคยเจอ ถ้าเป็นคนอื่นคงกระโดดโลดเต้นเข้ามาหา อย่างไม่รีรอ รับข้อเสนอนั้นทันที แต่ดูแล้วตอนนี้คนตรง หน้าอาจเป็นคนที่รับมือยากสุด แต่มันไม่เกินความมาของเขา

“ท้ายนอีก ผมจับปล้ำ หรือชอบให้ใช้กำลัง เสียงทุ้ม เมื่อเห็นอีกฝ่ายยกมือขึ้น

“ฉันเกลียดคุณ” กล่องเพลงเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม แล ไม่ทันได้พูดอะไร ร่างเปลือยเปล่าก็ถูกดึงเข้าปะทะกาย หนๆ ก่อนถูกกดลงนอนตามติดด้วยเรือนร่างร้อน

“ค่อยพูดตอนผมเข้าไปข้างในร่างคุณเถอะทูนหัว อยาก รู้ว่ายังเกลียดเหมือนปากพูดอยู่ไหม

“กรี๊ด ปล่อยฉันนะ ปล่อย” กล่องเพลงออกแรงขัดขืน ทั้ง เตะทั้งถีบ แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงช้างสารได้ อาการปวดหัว ก็เล่นงานเธออีกครั้ง พลันทุกอย่างตรงหน้าดับมืดสนิท

“กล่องเพลง บ้าซิบ! ทำไมสลบง่ายแบบนี้

ฟิลลิปสบถลั่น มองคนสลบแล้วหงุดหงิด ก่อนจะคลุม กายด้วยผ้าห่มแล้วเดินเข้าห้องน้ำดับเครื่องร้อนพร้อมชน พอออกมาข้างนอกก็ต้องหงุดหงิดเพราะเสียงเพ้อ จน ต้องป้อนยาและจัดแจงใส่เสื้อผ้า ลดเครื่องปรับอากาศให้ นานทีเดียวกว่าอุณหภูมิของเธอจะลด

“นอกจากไม่ได้อะไร ยังต้องมาเฝ้าไข่ให้คุณอีก คอยดูเถอะ ผมจะเอาคืนให้แสบเลยทูนหัว”

ฟิลลิปมองคนพริ้มหลับทั้งคราบน้ำตาแล้วใช้ปลายนิ้ว เช็ด ก่อนจะเดินออกจากห้องโครมครามตามอารมณ์ เดือดพล่านในกาย

“เอาเหล้ามา”

ขวดแก้วบรรจุน้ำสีอำพันกว่าครึ่งถูกหยิบมารินใส่น้ำแข็ง กลมในแก้วเหลี่ยมส่งให้เจ้านาย แต่ดูเหมือนจะไม่สะใจ จนยกทั้งขวดดื่มดับความกระหาย สองลูกน้องได้แต่ยืน มองหน้ากันไม่กล้าปริปาก