2.เพียงแรกเห็น

กรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย

บนถนนสายบันเทิงในยามค่ำคืนแบบนี้ ร้านค้าและหน้าโรง แรมใหญ่ๆ ที่ตั้งอยู่สองข้างทางของอาบัต สตรีท (Arbat Street) หรือถนนคนเดินของชาวรัสเซีย ถูกประดับประดาด้วย ดวงไฟเล็กๆ หลากสีสันเพื่อดึงดูดนักชอปปิ้งและนักท่องราตรี เข้าไปใช้บริการ

เฉกเช่นเดียวกับไนต์คลับขนาดใหญ่ที่อยู่ภายในโรงแรมสุด หรูอย่างมอสโกรอยัล ก็ได้จัดโปรแกรมโชว์พิเศษทุกคืนวันเสาร์ เพื่อดึงดูดนักท่องราตรีเข้ามาใช้บริการ วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งเสาร์ที่ จะมีโชว์สุดอลังการจากประเทศบราซิล และที่พิเศษไปกว่านั้นคือ วันนี้เป็นวันเกิดของวิกกี้ มาติน บุตรสาวเจ้าของโรงแรมอีกด้วย

ภายในห้องวีไอพีของโรงแรม วิกกี้และแอนนา สาวสวยรูป ร่างบอบบางด้วยกันทั้งคู่ กำลังช่วยกันผสมเครื่องดื่มเพื่อฉลอง วันเกิด และสาวสวยอีกหนึ่งนางที่อยู่ในชุดราตรีสีแดงสด กำลัง ยืนฮัมเพลงจัดโน่นนี่นั่นอยู่ที่โต๊ะอาหาร

“งานนี้เริดเวอร์นะจ๊ะทุกคน เพราะนังแจ๊สซี่มีดีต้องโชว์อย่างฉัน เป็นคนลงมือจัดโต๊ะเอง” เสียงแหลมแบบมี จริตของสาวประเภทสองแต่สวยเวอร์จนผู้หญิงต้องอายดังขึ้น เรียกความสนใจให้วิกกี้และแอนนาหันไปมอง

“จ้า แม่ดีไซน์เนอร์คนเก่ง ถ้าฉันแต่งงานขอยืมตัวไปเป็น แม่งานได้ไหมยะหล่อน” แอนนาซึ่งมีดีกรีเป็นถึงคุณหมอสาวเอ่ย บอก ขณะถือเครื่องดื่มไปวางบนโต๊ะ

“ว้าย! ตายแล้ว! ยัยป้าแอนนา ถ้าแกหาผัวได้นะ ฉันจะยอม ปิดร้านเสื้อไปช่วยงานแกเจ็ดวันเจ็ดคืนเลยเชียว” แจ๊สซี่รีบเดิน ซอยเท้าถี่ๆ ไปหาแอนนาด้วยท่าทีตื่นเต้น แอนนายกมือเท้า สะเอวมองเพื่อนรัก

“นี่แกคิดว่าฉันจะหาคนมาแต่งงานด้วยไม่ได้หรือไงนังแจ๊ส”

“อย่างแกนี่นะ ถ้าหาได้คงมีลูกเป็นโหลแล้วมั้งยะ แม่แกเลย ต้องหาตัวให้ไง ได้ข่าวว่าถูกสั่งให้บินกลับมาดริดด่วน เพื่อไปให้ ว่าที่สามีในอนาคตดูตัวไม่ใช่เหรอ” แจ๊สซี่ใช้หัวไหล่กระแทกบ่า แอนนาเบาๆ อย่างสัพยอก

“แกอย่าพูดเรื่องหมอนั่นให้ไมเกรนฉันขึ้นได้ไหม พูดเรื่องนี้ที ไรฉันสติแตกตลอด” คุณหมอสาวยกมือกุมขมับประกอบคำพูด วิกกี้กับแจ๊สซี่ถึงกับปล่อยคิกออก มาอย่างอดไม่ได้

“ทําไมเหรอแอนนา ผู้ชายคนนั้นขี้เหร่มากเลยเหรอ” วิกกี้หัน มาถามยิ้มๆ

“ไม่รู้สึ ไม่เคยเห็นหน้า รู้แต่ว่าเป็นลูกชายคนเล็กของตระกูล อาร์คาดิโอ” แอนนาตอบเพื่อนเหมือนไม่สนใจเท่าไร แจ๊สซี่เห็น หน้าอมทุกข์ของเพื่อนก็เดินไปปลอบ

“ได้ข่าวว่าตระกูลนี้รวยจนน่าเกลียดไม่ใช่เหรอ แล้วแกจะ นอยด์ทําไมแอนนา ถ้าเป็นฉันนะจะรีบปล้ำทำ ‘ปั๊ว’ เสียเลย เดี๋ยวพวกซะนีจะคาบไปกินซะก่อน

“ถ้าแกอยากได้ แต่งแทนฉันไหมนังแจ๊ส”

“ว้าย! แกจะบ้าเหรอยหมอ ฉันไม่ยอมสละโสดง่ายๆ หรอก นะยะ จะอยู่ให้ผู้ชายน้ำลายหกแบบนี้แหละ

แจ๊สซี่ตีแขนเรียวขาวของแอนนาเบาๆ ก่อนจะมองไปที่ประตู “ยัยนาเดียมันทำอะไรอยู่นะ ป่านนี้ยังไม่โผล่หน้ามาซะที

“คงกำลังเดินทางน่ะแก ช่วงนี้บ้านนาเดียมันกำลังวุ่นๆ เรื่อง หลานชายอยู่” วิกกี้บอกขณะเดินไปล้างมือในห้องน้ำ

“ลูกของมิคาเอลน่ะเหรอ” แอนนาถาม ขณะยกมือขยับแว่นสายตาให้เข้าที่

“จะว่าไปแล้วคนที่ต้องรับผิดชอบก็คือนายนิคนั่นแหละ ใจร้าย พรากครอบครัวคนอื่น” แจ๊สซี่ต่อว่าพี่ชายฝาแฝดของเพื่อน

ส่วนคนที่ถูกพาดพิงกำลังเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถหน้า โรงแรม กังสดาล ซาโรนอฟ ก้าวลงไปยืนบนพื้นและเดินตรงไป ที่ประตูทางเข้า ชุดราตรีเกาะอกสีเหลืองทองยาวเหนือเข่า ขับผิว ผ่องของร่างโปร่งระหงที่ได้เชื้อตะวันตกจากบิดา แถมใบหน้า สวยซึ้งอย่างคนเอเชียที่ได้จากมารดา ส่งให้เธอสวยน่ามอง โดย เฉพาะนัยน์ตาดำขลับหวานวาวระยับสุกใสราวแสงดาวบนฟ้า บวกกับรอยยิ้มหวานที่ประดับอยู่บนใบหน้า ทำให้เธอมีเสน่ห์น่า ค้นหาจนผู้คนที่เดินผ่านไปมาต้องหันไปมอง

วันนี้เธอผู้เป็นดั่งนางฟ้าของซาโรนอฟ บินเดี่ยวโดยไม่มีบอดี้ การ์ดมาดูแล เพราะอยากมีเวลาอยู่กับเพื่อนๆ ตามลำพัง ขณะที่ กังสดาลกำลังเดินไปที่ลิฟต์ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น มือเรียว สวยหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าสะพายและกดรับทันที

“จ้ะนิค” กังสดาลเอ่ยทักทายพี่ชายฝาแฝดเสียงอ่อนหวาน
“อยู่ที่ไหนนาเดีย ทำไมไม่เอาการ์ดไปด้วย” เสียงเข้มที่เต็มไป ด้วยความห่วงใยจากปลายสายทําให้กังสดาลไม่ถือสา แถม ตอบกลับไปเสียงอ่อนหวาน

“เรามางานวันเกิดวิกกี้แค่นี้เอง ทำไมต้องเอาการ์ดมาด้วย เดี๋ยวเราก็กลับแล้ว ว่าแต่อีวานหลับหรือยัง” กังสดาลได้ยินเสียง ถอนหายใจของคนปลายสายก็แปลกใจ

“กว่าจะหลับได้ร้องไห้จนตาบวมเลยล่ะ” นิโคลัสบอกอย่าง อ่อนใจ กังสดาลรู้ว่าพี่ชายฝาแฝดต้องการจะไถ่โทษเรื่องน้อง ชาย จึงหักดิบลักพาตัวหลานชายมาจากเมืองไทย จนพุดแก้วน้า สาวของหลานชายตามมาเอาเรื่อง ยังไงเรื่องนี้เธอและพี่ชายรวม ไปถึงพุดแก้วต้องหาทางออกร่วมกัน

“ใจเย็นๆ นะนิค เด็กยังไม่คุ้นกับเรา เดี๋ยวเราจะรีบกลับไป ช่วยรับมือกับอีวานนะ”

“ขอบใจ บินเดี่ยวหนีเที่ยวระวังตัวด้วยล่ะ” นิโคลัสเตือนอีก ครั้งด้วยความเป็นห่วง

“จ้าคุณพ่อคนที่สอง แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ” กังสดาลบอกยิ้มๆ ก่อน จะตัดสายไป ดวงตาคู่งามลดสายตามองกระเป๋าและหย่อน โทรศัพท์ลง จึงไม่เห็นว่าร่างสูงสง่าสวมสูทสีน้ำเงินเข้มเดินมา ไหล่บางจึงกระทบไหล่คนที่เดินสวนมาโดยไม่ตั้งใจ

“ชอร์รี่..” หญิงสาวกล่าวขอโทษเป็นภาษาอังกฤษนุ่มหู ตาม ด้วยรอยยิ้มหวานที่กระชากใจคนข้างๆ ได้อย่างน่ามหัศจรรย์ ดวงตาสีอำพันมองดวงหน้าเรียวสวยนิ่งนาน กลิ่นหอมเย้ายวน ใจจากปลายผมที่พลิ้วผ่านไหล่หนา ทำให้เขาต้องสูดเข้าไปเก็บ ไว้ในปอดจนปลายประสาทบางส่วนตื่นตัว กลิ่นเนื้อนางของสาว คนไหนก็ไม่ทำให้เขาอยากสัมผัสมากเท่าสาวสวยตรงหน้านี่เลย

อา… แม่สาวปริศนากำลังจ้องเขาตาเป็นมัน

“คุณกำลังเสียมารยาทกับฉัน คุณสุภาพบุรุษ” เสียงหวานที่ดู จะดุขึ้น ดึงสติของอัลฟาโล่ อาร์คาดิโอกลับมา กังสดาลมองร่าง สูงสง่าที่ยืนอยู่ท่ามกลางบอดี้การ์ดมากมาย จนเธอรับรู้รัศมีน่า กลัวและน่าเกรงขามของคนตรงหน้าได้เป็นอย่างดี

“ต้องขอโทษที่ผมสะกดคำนั้นไม่เป็น” อัลฟาโล่สอดมือเข้าไป ในกระเป๋ากางเกง ตาคมยังคงมองใบหน้าเรียวสวยไม่วางตา

“ฉันก็ว่าอย่างงั้น เพราะสุภาพบุรุษดีๆ ที่ไหนจะต้องผู้หญิงตา เป็นมันแบบนี้ ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกัน” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี จนอีกฝ่ายรู้สึกอยากเอาชนะ
“มีคนบอกผมว่าถ้าได้เจอสาวสวยเข้ามาทัก แสดงว่าเป็นลิขิต กามเทพ เราน่าจะทำความรู้จักกันอีกสักหน่อยนะ”

“บังเอิญฉันไม่อยากรู้จักผู้ชายไร้มรรยาทซะด้วยสิ กรุณาหลีก ทางด้วยค่ะเพราะฉันรีบ” อารมณ์ของกังสดาลเริ่มกรุ่นๆ ขึ้นมา บ้าง

“นัดเพื่อนหรือนัดใคร

“ฉันนัด ใครมันก็เรื่องของฉัน หลีกทาง…” พูดโดยเน้นเสียง หนักแต่กำแพงยักษ์ก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ทำเอาอารมณ์กรุ่นของ กังสดาลพุ่งแรงกว่าเดิม

“อย่าใช้ตามองหาเรื่องแบบนี้ เพราะคุณจะไม่มีโอกาสมอง เห็นอีกต่อไป เธอขู่ แต่คนถูกชูกลับหัวเราะหึๆ ในลำคอ

“ผมมองเฉพาะคนที่สนใจ และคุณก็อยู่ในข่ายนั้น ถ้าไม่ รังเกียจไปนั่งดื่มด้วยกันหน่อยดีไหมคนสวย” ร่างสูงขยับเข้าไป ใกล้หมายจะวางมือบนเอวบาง พอเธอถอยหลังไปสองก้าว เขาก็ ขยับตาม

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่อยากรู้จักคุณ”

เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมรามือ กังสดาลก็เหยียดยิ้ม พลางหยิบปืน พกขนาดเล็กที่พกติดตัวออกมาจ่อที่หน้าท้องแกร่งอย่างรวดเร็ว อัลฟาโล่ก้มมองวัตถุสีเงินด้วยใบหน้าเรียบเฉย จนกังสดาลอ่านความรู้สึกเขาไม่ออก

เยี่ยม! พิษสงรอบตัวแบบนี้สเปกเลยล่ะ….

อัลฟาโล่บอกตัวเองอย่างครื้มใจ แต่กังสดาลไม่คิดแบบนั้น เธอเกลียดผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นเข้าไส้

“หลีกทาง ถ้าไม่อยากท้องพรุน” เธอบอกเสียงลอดไรฟัน

ครูซเห็นปลายปืนจ่ออยู่ที่ท้องเจ้านายก็เตรียมจะหยิบปืนออก มา แต่อัลฟาโล่ วัดสายตาไปห้ามไว้ทัน

“โอเค วันนี้ผมยอมหลีกทางให้ แต่คราวหน้าถ้าเจอกันอีก ผม คงไม่ยอมหลบไปไหนจนกว่าจะได้ออกเดตกับคุณ โอเคมั้ย” “บังเอิญว่าฉันไม่ชอบกินข้าวนอกบ้านด้วยสิคะ ยิ่งกับคน

แปลกหน้าด้วยแล้วยิ่งไม่อยากเจอเลยล่ะ” เธอยิ้มยั่วและค่อยๆ

เดินจากไปอย่างสง่าดุจนางพญา

ดวงตาสีอำพันมองตามจนกระทั่งหญิงสาวหายเข้าไปข้างใน ครูซมองตามสายตาของเจ้านายหนุ่ม รู้สึกแปลกใจที่คนเป็นนาย ไม่เดือดพล่านเหมือนทุกครั้งยามถูกศัตรูข่มขู่ หรือผู้หญิงคนนั้น จะสวยถูกใจจนทำไม่ลง แต่ดูแล้วเธอไม่ธรรมดา…

“จะให้สืบประวัติเธอไหมครับบอส” ครูซถามอย่างรู้ใจ อัลฟา โล่กระตุกยิ้ม สูดกลิ่นเนื้อนางที่ยังหอมกรุ่นอยู่บนไหล่เข้าไปใน ปอด

“เร็วที่สุด ฉันไม่อยากรอนาน” เสียงทรงอำนาจดังขึ้นพร้อมกับ

แววตาคมที่ฉายชัดถึงความมาดมั่นตั้งใจ

“เธอไม่ธรรมดา” ครูซบอกขณะเดินตามเจ้านายหนุ่มเข้าไป ข้างใน

“กระทิงเปลี่ยวอย่างฉันเกิดมาเพื่อให้มาทาดอร์อย่างเธอ ปราบว่ะเพื่อน” อัลฟาโล่คลี่ยิ้ม หัวใจแกร่งสดชื่นและสูบฉีดแรง กว่าทุกวัน หรือเป็นเพราะสาวลึกลับคนนั้นก็ไม่อาจทราบได้

ร่างสูงหยุดยืนข้างประตูเพื่อปรับสายตา ให้ชินกับแสงสลัว ก่อนจะมองหาคนที่เชิญมาผ่อนคลาย ไม่นานชายร่างยักษ์ก็เดิน มาหยุดตรงหน้าชายหนุ่มอย่างนอบน้อม

“คุณอีวาน็อฟรออยู่ชั้นบนครับ เชิญครับ” ชายร่างยักษ์ผาย มือเชิญและเดินนำชายหนุ่มขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง คนที่นั่งรออยู่ ลุกขึ้นเพื่อให้เกียรติคนมาใหม่

“สวัสดีอัลฟาโล่ ขอบคุณมากๆ ที่รับคำเชิญ” อีวานอฟ เจ้าของบริษัทอีเกอร์ยนตกรรม ซึ่งเป็นบริษัทผลิตรถยนต์ ที่ใหญ่ที่สุดในรัสเซียเอ่ยทักทาย อัลฟาโล่ยื่นมือไปจับและคลาย

“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณลุง ที่ให้โอกาสผมเข้าไป บริหารอีเกอร์ยนตกรรม” อัลฟาโล่เอ่ยกับเพื่อนบิดาอย่าง นอบน้อม อีวานอฟมองสบตาสีอำพันที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจ อย่างชื่นชม

“อัลโตนิโอ โชคดีที่มีลูกชายเก่งๆ ถึงสองคน แต่ลุงเหมือนไม้ ใกล้ฝั่ง ทําต่อคงไม่ไหว เลยต้องติดต่อขายบริษัทให้พ่อของ หลาน” อีวาน็อฟวัยหกสิบเจ็ดปีบอกเสียงแหบพร่า ก่อนจะหยิบ เอกสารส่งให้ชายหนุ่ม

“เอกสารซื้อขาย หลานจะเอากลับไปอ่านก่อนก็ได้ วันมะรืน ค่อยไปคุยกันที่บริษัท”

“ขอบคุณครับ ยังไงผมขอดูรายละเอียดก่อนนะครับ” อัลฟา โล่ส่งซองเอกสารให้ครูซ ก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มส่งให้อีวานอฟ

“เพื่ออนาคตของอีเกอร์กรุ๊ป ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ” พูดจบ อัลฟาโล่ก็แตะขอบแก้วกับแก้วของอีวาน็อฟ จากนั้นทั้งสองก็พูด คุยกันถึงเรื่องงานบริหารในอีเกอร์ยนตกรรมเพื่อเป็นข้อมูลใน การทํางาน
กังสดาลเปิดประตูเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง โดยไม่เอ่ยทักทาย ใคร มือเรียวสวยคว้าแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มพรวดเดียวจนหมด แก้ว วิกกี้ แอนนา และแจ๊สซี่ อ้าปากค้าง เมื่อเห็นใบหน้าของคน มาใหม่บูดบึงราวกับโกรธใครมาสักสิบชาติ

กังสดาลวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะแล้วคว้าแก้วที่สองขึ้นไปดื่ม จนหมด ก่อนจะกระแทกแก้วกับโต๊ะเพื่อระบายความโกรธกรุ่นที่ อัดแน่นอยู่ข้างใน พอจะคว้าแก้วที่สามขึ้นดื่มอีก แจ๊สซี่ก็รีบ เข้าไปห้ามทันที

“หยุดๆ ไวน์ปั่นนะแกไม่ใช่น้ำ เดี๋ยวก็เมากันพอดี” แจ๊สซี่คว้า แก้วออกห่างจากกังสดาล แอนนาและวิกกี้มองหน้ากันแล้วเดิน ไปหา

“นาเดีย ใครทำอะไรให้แก่โกรธขนาดนี้เนี่ย” วิกกี้ประคอง แก้มนวลของเพื่อนรัก และจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่งาม

“หลับตานาเดีย หลับตาซะแล้วสูดลมหายใจเข้ายาวๆ” แอน นาบอกเสียงหวาน

กังสดาลทำตามและสูดหายใจเข้ายาวเหยียด ก่อนจะปล่อย ออกมาช้าๆ

“ดีมากคุณหนูนาเดีย รู้สึกดีขึ้นไหม”

“ดีขึ้นมากเลยเพื่อน ขอบใจนะ” กังสดาลยิ้มให้เพื่อนๆ แจ๊สซี่บังคับกังสดาลให้นั่งลงบนเก้าอี้

“บอกมาว่าใครทำให้แก่โกรธขนาดนี้ยะ” แจ๊สซีจีบปากจีบคอ ถาม กังสดาล มือแน่นเมื่อใบหน้าคมเข้มลอยเข้ามาในหัว

“ผู้ชายเฮงซวยที่ไหนไม่รู้มาทำกอกับฉัน ฉันก็เลยเอาปืนจี้พุง มันวิ่งหางจุกตูดไปเลย” กังสดาลพูดติดตลก

สามสาวถึงกับยกมือทาบอกด้วยความตกใจ แต่เพื่อนๆ ก็ไม่ หัวเราะเพราะความเป็นห่วง

“เฮ้ แกสามคนทำไมทำหน้าแบบนั้น ฉันไม่เป็นไร ยังสวยเด้ง เช้งวับอยู่เหมือนเดิม”

“ผู้ชายที่ไหนไม่รู้จักคุณหนูนาเดียกัน” วิกกี้ถามด้วยแววตา ครุ่นคิด เพราะคนในมอสโกไม่มีใครไม่รู้ว่าเพื่อนเธอคนนี้เป็น ใคร

“ผู้ชายตาถั่วมั้งแก อย่าไปสนใจเลย ฉันกับหมอนั่นคงไม่เดิน มาเหยียบเล็บขบกันอีกแน่” กังสดาลบอกอย่างไม่สนใจ แต่หาก เธอรู้อนาคตอันใกล้ว่าจะได้เข้าไปพัวพันกับผู้ชายตาถั่วอย่า งอัลฟาโล่ เธอคงจะไม่พูดแบบนี้แน่

“งั้นเรามาเป่าเค้กกันเลย” แอนนาเดินถือเค้กไปวางบนโต๊ะ แจ๊สซี่คนสวยจุดเทียน กังสดาลโอบบ่าวิกกี้และร้องเพลง สุขสันต์วันเกิด
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู

ทั้งสี่สาวกอดคอกันโยกตัวไปมา แววตาเต็มไปด้วยความสุข ความผูกพันระหว่างเพื่อนกระจายอยู่รอบกาย

“เป่าเลย เปาเลย” ทั้งสามเชียร์ วิกกี้ยิ้มให้เพื่อนแล้วเป่าเทียน

พรวดเดียว

“เฮๆๆๆ” สี่สาวปรบมือและหอมแก้มเจ้าภาพคนละฟอด

“มีความสุขมากๆ นะวิกกี้ ฉันรักแกและทุกคนที่สุด” กังสดาล บอกพลางสวมกอดวิกกี้ แอนนาและแจ๊สซี่จึงกอดทั้งสองไปด้วย

“ฉันก็ขอให้แกมีความสุข สมหวังในทุกอย่างนะวิกกี้” แอนนา อวยพรพลางซบหน้ากับแผ่นหลังของกังสดาล

“ส่วนฉันขอให้แกมีผู้ชายมาหมายตาเร็วๆ แก๊งเราจะได้ลง จากคานบ้าง” แจ๊สซี่จีบปากจีบคอบอก เรียกเสียงหัวเราะจาก เพื่อนได้ไม่น้อย

“ก็แอนนาไง กำลังจะมีหนุ่มมาดูตัว” วิกกี้บอกยิ้มๆ แอนนา ได้ยินก็รีบยกมือห้ามทันที

“หยุดเลยวิกกี้ อย่าทำให้ไมเกรนฉันขึ้นอีกเขียว”

“นี่ฉันตกข่าวอะไรไปหรือเปล่าแอนนา” กังสดาลมองหน้า เพื่อนคนนั้น คนนี้ที

วิกกี้จับมือแอนนาแกว่งไปมาก่อนจะเอ่ยตอบ “ก็คุณหมอแอน นาของเรา กำลังจะมีหนุ่มฮอตทายาทตระกูลดังมาดูตัวน่ะสินา เดีย

“ว้าว! ว้าว! เพื่อนเราขายออกแล้วแจ๊สซี่” กังสดาลยกมือ ประกบกับแจ๊สซี่ แต่คนที่กำลังจะได้ลงจากคานทำหน้าบอกบุญ ไม่รับ

ขณะที่สามสาวกับหนึ่งชายแต่หัวใจเป็นหญิงกำลังพูดจา หยอกล้อกันอยู่นั้น นายซานโต้พ่อของวิกกี้ก็เดินเข้ามาอวยพร วันเกิดให้ลูกสาวด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

“ไงลูก เป่าเค้กกันหรือยัง

“เรียบร้อยแล้วค่ะพ่อ” วิกกี้เดินไปเกาะแขนบิดาอย่างเอาใจ

“พ่อขอโทษนะที่มาช้า พอดีคณะโชว์จากบราซิลมาไม่ทันโชว์ คืนนี้ แขกรอนานเลยโวยวาย พ่อเลยต้องเคลียร์ให้เสร็จ”

“ตายจริง กะทันหันแบบนี้เราหาโชว์ไม่ทันแน่ๆ” วิกกี้จับมือ บิดาอย่างไม่สบายใจ นายซานโต้ถอนหายใจยาวๆ แล้ววางมือบนศีรษะของบุตรสาว

“เดี๋ยวพ่อจะไปขอโทษแขกแล้วก็ลดราคาให้ทุกโต๊ะ น่าจะ ทําให้พวกเขาพอใจ

“ทําแบบนั้นเราก็ขาดทุนสิคะคุณพ่อ” กังสดาลบอกพลางคิด หาทางช่วย

“ยังไงก็ต้องยอมแล้วล่ะนาเดีย เพราะกะทันหันแบบนี้พ่อไม่รู้ จะไปหาโชว์ที่ไหนมาให้แขกดู

“ถ้าหาไม่ได้เราก็โชว์เองเลยสิคะคุณพ่อ” แจ๊สออกความเห็น ทำเอาทุกสายตามองไปที่ร่างบอบบางของนางอย่างตกใจ

“ยังไงยัยแจ๊ส” แอนนาถามพลางขยับแว่นสายตา แจ๊สซี่เดิน นวยนาดไปรอบเพื่อนๆ ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ สามสาวสวยออกอา การร้อนๆ หนาวๆ เพราะรู้ว่าแจ๊สซี่คิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านสัก เท่าไร

“จะอะไรยะ ถ้าไม่มีโชว์ แก แก แก แล้วก็ฉัน ต้องช่วยคุณพ่อ น่ะสิ” แจ๊สซี่ชี้ไปที่เพื่อนแต่ละคน และมาจบที่ตัวเอง สามสาวถึง กับสะดุ้งโหยงเพราะเป็นงานที่ไม่ถนัด อย่าว่าแต่เต้นเลย ร้อง เพลงยังไม่จบด้วยซ้ำ

“เฮ้ย!..” สามสาวอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ คุณหมอ แอนนาขยับแว่น กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอกับความคิดแผลงๆ ของแจ๊สซี่ เพราะในกลุ่ม เธอไม่กล้าแสดงออก สุด

“ฉันไม่เอาด้วยนะ” แอนนาออกตัว

นายชานโต้เห็นท่าทีอึดอัดของสามสาวก็ฝืนยิ้มให้ “ขอบใจ มากนะแจ๊ส พ่อไปบอกแขกจะดีกว่า พวกเราจะได้สนุกกันต่อ นายซานโต้เดินออกจากห้อง แต่แจ๊สซี่วิ่งไปดักหน้าไว้ทัน

“ไม่ต้องค่ะคุณพ่อ คุณพ่อไปบอกแขกเลยนะคะ ว่าจะมีโชว์ พิเศษสุดอลังการยิ่งกว่าคณะโชว์จากบราซิลมาแสดงให้ดู

“จะดีเหรอแจ๊ส” วิกกี้ถามพลางมองหน้ากังสดาลและแอนนา

“ทำไมพวกแกต้องทำหน้าตาตื่นกันขนาดนั้นยะ ฉันก็ หมายความตามนั้นแหละ ไม่ต้องห่วงนะคะคุณพ่อ พวกเราโชว์ เอง คุณพ่อให้ดีเจเปิดเพลงเรียกแขกไปก่อน พวกเราขอเวลา แต่งตัวครึ่งชั่วโมงค่ะ” แจ๊สซี่ทำสัญลักษณ์โอเคให้บิดาของเพื่อน

“แล้วจะโชว์อะไรแจ๊สซี่ เราไม่ได้ซ้อมกันเลยนะ” กังสดาลออก อาการตื่นเต้น วิกกี้มองเพื่อนพลางบีบมืออูมขาวของบิดาอย่าง ให้กำลังใจ

“เราทำได้อยู่แล้ว เชื่อฉันสิ แกสามคนจำวันงานโรงเรียนได้ ไหม เราสี่คนทำโชว์จนได้รางวัลชนะเลิศมาแล้ว วันนี้เพื่อน นําบากแล้วไม่ช่วยเพื่อนได้ยังไง ใช่ไหมนาเดีย แอนนา” คำพูดของแจ๊สซี่ทำให้กังสดาล และแอนนามองไปที่วิกกี้ ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าพร้อมกัน

“ตกลง ลองเป็นนางโชว์สักวันก็น่าสนุกดีเนอะหมอแอน กังสดาลบอกยิ้มๆ ทำให้นายซานโตยิ้มออก

“ขอบใจทุกคนนะลูก ขอบใจจริงๆ” พูดจบซานโต้ก็เดินออก

ไปบอกแขก ส่วนสี่สาวมองหน้ากันอย่างตื่นเต้น

“เอาจริงเหรอแจ๊ส” แอนนาถามไม่เต็มเสียงเพราะกลัวคำตอบ แจ๊สซี่ยิ้มหวานให้เพื่อนๆ ก่อนจะไปหยุดสายตาที่วิกกี้

“ห้องแต่งตัวอยู่ที่ไหนวิกกี้ รีบนำไปด่วนเลยเดี๋ยวไม่ทันกาล แขกโวยวายเหวี่ยงขวดเหวี่ยงแก้วจะยุ่ง” แจ๊สซี่เร่ง

วิกกี้เดินไปกอดคอเพื่อนๆ อย่างซึ้งใจ “ขอบใจทุกคนมากๆนะ”

“อย่าเพิ่งซึ้งกันตอนนี้ได้มั้ยหล่อน พาพวกเราไปแต่งตัวก่อน กังสดาลเร่งด้วยความตื่นเต้น เมื่อทุกคนตัดสินใจร่วมกัน แอน นาก็รวบรวมความกล้าพยักหน้าให้

“เอาไงเอากัน ไป
“มันต้องอย่างนี้ ยัยหมอไป รีบไปกัน” แจ๊สซี่เดินตามวิกกี้ไป ที่ห้องแต่งตัว

“งานนี้ผับพ่อแกดังระเบิดแน่ๆ วิกกี้” แจ๊สซี่จีบปากจีบคอ มือก็ เลือกชุดเกาะอกสีแดงเพลิงสั้นเหนือเข่าไปทาบบนตัวกังสดาล

“เอ้า! นาเดียของเธอ รีบแต่งตัวเร็วเข้า คุณหมอไปยืนหน้าซีด อะไรตรงนั้น มาแต่งตัวสิคะ ยัยวิกกี้แกก็ด้วย เร็วเข้า” แจ๊สซี่ จัดแจงแล้วยื่นชุดให้เพื่อน ก่อนจะเลือกของตัวเอง แล้วเดิน เข้าไปแต่งตัวบ้าง

“ขอบคุณนะจ๊ะ ขอบคุณทุกคน” วิกกี้ขอบคุณเพื่อน น้ำตาซึม ออกมาอย่างตื้นตัน

“เอ้า….คุณนายระเบียบเร็วสยะ ถ้าแขกประท้วงพ่อแก พวกฉัน

ช่วยไม่ได้นะ” แจ๊สซี่โผล่หน้าออกมาเห็นวิกกี้ยืนน้ำตาคลออยู่ที่

เดิมก็ต่อว่ายกใหญ่ พอหันไปเห็นคุณหมอสาวยืนสั่นอยู่ก็เอ็ดขึ้น

มาอีก

“ยัยหมอ แกเก็บอาการเขินอายไว้สักวันได้ไหม วันนี้ช่วย เพื่อนก่อน” แอนนาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกความกล้าให้ ตัวเองแล้วรีบเข้าไปแต่งตัว

พอแต่งตัวเสร็จ ทุกคนก็ทยอยออกจากห้องเปลี่ยนชุดมายืนดู ตัวเองในกระจก แจ๊สซี่อยู่ในชุดกระโปรงสั้นสีเหลืองมีขนนกเสียบอยู่บนศีรษะ วิกกี้อยู่ในชุดเด รสสีชมพูสั้น ส่วนแอนนาอยู่ในชุดสีเขียวอ่อนสั้นเหนือเข่าเดินบิด ตัวไปหน้ากระจก สามสาวหมุนไปมาเพื่อเช็คความพร้อม พอไม่ เห็นกังสดาลออกจากห้องเปลี่ยนชุด แจ๊สซี่ก็เอ่ยถาม

“นาเดียเสร็จหรือยัง”

เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว” เสียงขานรับหวานใสดังมาก่อนตัว พอ เจ้าของเสียงเปิดประตูออกมา ทุกคนถึงกับอ้าปากค้างอย่างตก ตะลึง ร่างโปร่งระหงเดินเฉิดฉายออกมาอย่างสง่าดุจนางพญา ในขณะที่สีของชุดขับผิวนวลเนียนสวยเด่น ผมหยักศกสีน้ำตาล ยาวสลวยทิ้งตัวลงมา ส่งให้ใบหน้าเรียวสวยดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก

“สุดยอดไปเลยนาเดีย” แจ๊สซี่จับร่างกลมกลึงหมุนไปมา ทำเอากังสดาลหน้าแดงระเรื่อ จากนั้นสี่สาวก็ทำความเข้าใจกัน เรียบร้อย

“เดี๋ยวฉันไปบอกพ่อก่อนนะว่าเราพร้อมโชว์แล้ว” วิกกี้เดิน ออกไปหน้าเคาน์เตอร์ เห็นบิดาคุยกับแขกอยู่ที่โซนวีไอพี จึง ตัดสินใจเดินไปหาดีเจหน้าเวทีแล้วกระซิบบอกความพร้อมของ งานโชว์ พอนัดแนะกับฝ่ายเวทีเสร็จ วิกกี้ก็เดินกลับเข้าไปข้างใน
“ฉันตื่นเต้นมากเลยอ่ะนาเดีย” คุณหมอสาว มือเย็นเฉียบ ของตัวเอง กังสดาลจับมือแอนนามากุม แล้วใช้วิธีเดียวกับที่คุณ หมอสาวใช้กับเธอเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา

“สูดหายใจลึกๆ หมอแอน นั่นล่ะอีกครั้ง” กังสดาลบอกพลาง ทำไปพร้อมกัน แจ๊สซี่เติมเครื่องสำอางบนใบหน้าเสร็จก็หันไป ยิ้มให้

“คิดๆ แล้วก็คิดถึงสมัยเรียนเนอะแก” แจ๊สซี่พูดขึ้นมาลอยๆ ภาพวันเก่าๆ สมัยเป็นนักศึกษาลอยเข้ามาในห้วงคำนึง ในวัน รับน้องของมหาวิทยาลัย เธอทั้งสี่จับฉลากได้อยู่กลุ่มเดียวกัน ความล่าบากในช่วงรับน้องที่มหาวิทยาลัย ทำให้คนทั้งสี่สัญญา จะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป และหลังจากที่เรียนจบ สี่สาวก็แยก ย้ายกันไปทำงานตามสาขาที่เรียนมา แต่ก็ยังติดต่อและไปมา หาสู่กันอย่างสม่ำเสมอ

วิกกี้เรียนการโรงแรม พอจบก็กลับมาช่วยธุรกิจของ ครอบครัว แอนนาบ้านเดิมอยู่ในมาดริด พอเรียนจบก็ต้องย้าย ตามครอบครัวไป แต่เพราะไม่อยากห่างเพื่อน คุณหมอสาวเลย ขอทํางานที่โรงพยาบาลต่ออีกสองสามปี ส่วนแจ๊สซี่เป็นหลาน สาวของเจ้าของห้องเสื้อชื่อดัง พอเรียนจบก็ไปช่วยงานที่ห้องเสื้อ จนตอนนี้กลายเป็นดีไซน์เนอร์ชื่อดังไปแล้ว
“อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง จะได้ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ กังสดาลบอกเสียงหม่นลง จนแจ๊สซี่และแอนนาหันไปมอง

“เรื่องหลานแกเป็นไงบ้างนาเดีย” แจ๊สซี่ถามขณะเก็บเครื่อง แต่งหน้าใส่กระเป๋า

“นิคทำผิดมหันต์เลยล่ะแจ๊ส ตอนนี้น้าของอีวานตามมาเอา หลานคืน แต่นิคไม่ยอม” กังสดาลบอกอย่างหนักใจกับปัญหา ในครอบครัว

“ถ้าแย่งกันไปแย่งกันมา แกก็ให้นายนิคปล้ำน้าหลานแกทำ เมียซะเลยสิ จะได้ไม่ต้องแย่งกัน” แจ๊สซี่พูดติดตลกแต่กังสดาล กลับจริงจัง เพราะพี่ชายฝาแฝดของเธอก็ไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน ส่วนพุดแก้วก็สวยน่ารัก แถมยังเก่งตรงสเปกพี่ชายเธออีกต่าง หาก วิธีนี้น่าจะพอมีลุ้นบ้าง ดีกว่าปล่อยให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน ไปมา

“ขอบใจนะแจ๊ส ฉันคิดว่ามีทางเป็นไปได้

“เฮ้ย…ฉันพูดเล่นนะแก เดี๋ยวนายนิคก็มาจิกฉันหรอก คู่แฝด แกดยังกับหมาแน่ะ” แจ๊สซี่อุทานอย่างตกใจ กังสดาลปล่อยคิด ออกมากับคำเปรียบเปรยของเพื่อน

ถึงแม้กังสดาลจะหาทางออกเรื่องพี่ชายและพุดแก้วได้แล้ว แต่ เรื่องราวในอดีตที่ครอบครัวเธอพบเจอยังคงเป็นแผลในใจของทุกคน โดย เฉพาะพี่ชายของเธอที่ได้ ทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยขึ้น

นิโคลัสพรากน้องชายของเขาจากผู้หญิงไทยที่ชื่อพุดกรอง อย่างเลือดเย็น การกระทำของเขาครั้งนั้น ส่งผลให้มิคาเอลน้อง ชายของเธอต้องจบชีวิตลงในเวลาต่อมา เนื่องจากมิคาเอล ต้องการจะไปใช้ชีวิตอยู่กับหญิงสาวที่เขารักที่เมืองไทย แต่เขาก็ ไปไม่ถึงเพราะเครื่องบินที่เขาโดยสารลำนั้นตก

หลังจากการตายของน้องชาย นิโคลัสก็เฝ้าแต่โทษตัวเอง ชายหนุ่มไม่ยอมหันไปมองหรือเฉียดกายเข้าไปยังห้องพักส่วน ตัวของน้องชายอีกเลยตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้น

แต่แล้วสามปีต่อมา เขาก็ให้คนเข้าไปทำความสะอาดห้อง ของมิคาเอล และครั้งนี้ก็มีคนพบจดหมายที่มิคาเอลเขียนทิ้งไว้ จดหมายฉบับนั้นทำให้นิโคลัสรู้ว่าน้องชายกับผู้หญิงไทยคนนั้น กำลังจะมีลูกด้วยกัน เพราะความรู้สึกผิด ชายหนุ่มจึงสืบจนรู้ว่า หลานของเขาอยู่ที่ไหน และได้รู้ว่าน้องสะใภ้คนไทยของเขานั้น ตายไปแล้ว

นิโคลัสเดินทางไปที่ประเทศไทยเพื่อพบหลานชายของเขา และต้องการเจราจาต่อรองขอรับหลานชายคนเดียวกลับไปเลี้ยง ดูที่รัสเซีย แต่พุดแก้วซึ่งเป็นน้องสาวของพุดกรองไม่ยินยอม เพราะไม่อยากให้หลานชายไปอยู่ในตระกูลมาเฟียอย่างซาโรนอฟ

แจ๊สซี่เห็นหน้าเพื่อนหมื่นลงก็มองด้วยความเห็นใจ แต่เรื่อง ภายในครอบครัว เธอซึ่งเป็นคนนอกคงเข้าไปยุ่งไม่ได้ นอกจาก คอยให้กำลังใจอย่างห่วงๆ เท่านั้น ขณะที่กังสดาลกำลังตกอยู่ ในภวังค์ของความกังวล เสียงของวิกกี้ก็ดังขึ้น

“ได้เวลาแล้วนางโชว์ทั้งหลาย วิกกี้โผล่หน้าเข้ามาบอก บรรดานางโชว์จําเป็นจึงพากันเดินออกจากห้องไปยืนรออยู่หลัง เวที แอนนาดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพื่อน เพราะชีวิตอันราบเรียบใน ตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ ทำให้เธอไม่เคยได้ทำอะไรตื่นเต้นแบบ นี้มาก่อน

“จับมือกันไว้พวกเรา” กังสดาลบอกขณะยื่นมือไปจับมือเย็น เฉียบของแอนนา “วันนี้เป็นอีกหนึ่งวัน ในความเป็นเพื่อนของเรา ที่จะช่วยกันผ่านไปให้ได้

“เราต้องทำได้” แจ๊สซี่แล้วสี่สาวก็ขยับเข้าไปกอดกันกลม

หลังจากโยกย้ายสะโพกกันอย่างสุดมันมาหลายเพลงติดๆ กัน เสียงดนตรีจังหวะร้อนแรงก็จบลง เพื่อให้บรรดานักท่องราตรี ได้พักหายใจหายคอ จากนั้นเสียงดีเจก็ดังขึ้น

“แขกผู้มีเกียรติครับ ในค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนสุดพิเศษ ทางผับของเราได้เตรียมงานโชว์สุดอลังการไว้ต้อนรับ ทุกท่าน และเวลาต่อจากนี้ ขอเชิญทุกท่านพบกับโชว์สุดอลังการ ได้เลยคร้าบ” สิ้นเสียงดีเจ แสงไฟในห้องก็หรี่ลง แสงสปอร์ต ไลต์ส่องไปที่หน้าเวที

จากนั้นการรอคอยของทุกคนก็สิ้นสุดลง เมื่อเพลงสากลสุด

ฮอตของเลดี้กาก้าดังกระหึ่มขึ้น ท่ามกลางเสียงโห่ร้องและเสียง

ปรบมือดังกึกก้องอย่างชอบใจ อัลฟาโล่และอีวานอฟหันไปมอง

หน้าเวที ดวงตาคมเข้มจ้องร่างโปร่งระหงในชุดสีแดงเพลิง ที่

โยกย้ายส่ายสะโพกผายไปตามจังหวะร็อกได้อย่างสวยงาม ผม

ยาวสลวยพัดพลิ้วไหวตามจังหวะการเคลื่อนไหวของเจ้าตัว แถม

ดวงตากลมโตยังทิ้งสายตาให้แขกหน้าเวทีอย่างเซ็กซี่

อัลฟาโล่เพ่งมองร่างโปร่งระหงอย่างคาดไม่ถึงว่าคนที่ ต้องตาจะกลายร่างไปเป็นนางโชว์เสียแล้ว ซานโต้มองไปหน้า เวทีเห็นบุตรสาวและเพื่อนๆ วาดลวดลายสวยงามตามจังหวะ เพลงอย่างพลิ้วไหวไม่มีสะดุด บรรดาแขกต่างตบมือและเต้น ตามอย่างสุดมัน นางโชว์จำเป็นพากันยิ้มร่าและรู้สึกสนุกไปกับ เสียงดนตรี กังสดาลเต้นไปหน้าเวทีเพื่อจับมือกับแขก อัลฟาโล่ มองหญิงสาวด้วยสายตาเหยียดหยัน นี่คงเป็นอาชีพของเธอ สินะ…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ