ตอนที่10 ความเกลียดชังภายในใจ

“การจัดประชุมวันอังคารหน้า บริษัทอันยางมีอำนาจ ในการเจรจาไหม”

“โอเค งั้นฉันไปคุยที่บริษัทเบนนิซิสก่อน”

เมื่อวางสายจากผู้ช่วย สายตาของโตษินก็มองไป รอบๆอาคารโรงพยาบาล ดวงตาที่ปกปิดทุกอารมณ์ไว้ ภายใน

ทามินี หวังว่าเธอจะทำได้ตามที่พูด จะไม่ออกมาให้ ฉันเห็นหน้าอีก

ชัญญาได้ข่าวมาว่าทามินีนอนที่โรงพยาบาลก็รีบลา มาหา บาดแผลที่ถูกพันแผลไว้อย่างดี ปากที่ยังคงสั่น “พี่ทามินี ยังเจ็บอยู่ไหม นั่นคือมีดนะ ถ้า…….

ถ้าตายขึ้นมาจะทำอย่างไร

ก็แสดงว่าบาดเจ็บทันที จ่ายเงินไป แต่ถ้าตายขึ้นมา จะใช้ชีวิตอย่างไร

“ไม่หรอก นี่บาดเจ็บแค่นิดเดียว”

ทามินียิ้มมุมปาก แต่ในใจกลับเจ็บจี๊ดขึ้น แค่เพียงษิน ไม่เป็นอะไร เธอจะตายก็ไม่สำคัญ แล้วจะเป็นอะไรล่ะ

บางทีอาจจะล้างความเกลียดชังภายในใจเขาก็ได้
“พี่ทามินี ทำไมฉันรู้สึกว่าพี่ยังมีอะไรภายในใจ ตั้งแต่ ครั้งที่แล้วที่พี่พบกับทนายษินที่เป็นตัวแทนจากบริษัท เบนนิซิส พี่ก็ดูแปลกๆมาตลอด”

สัมผัสที่6ของผู้หญิงมักจะถูกต้องเสมอ ชัญญามอง เธออย่างสงสัย ราวกับจะจับผิดอะไรได้บ้าง

“ใช้ความคิดในการเจรจาเถอะ บริษัทเบนนิซิสเปิด

โอกาสให้เราแล้ว แน่นอนว่าต้องพูดคุยเกี่ยวกับการร่วม

มือในครั้งนี้”

“จริงเหรอ ? พี่ทามินี พี่สุดยอดมากเลย ภายในคืน เดียว ก็เปลี่ยนใจเขาได้

ชัญญาตื่นเต้นมาก ดึงมือเธอไปลืมไปเลยว่าเธอบาด เจ็บอยู่ ความเจ็บของทามินีทำให้เธอน้ำตาซึม “เจ็บ เจ็บ เจ็บ”

“อุ๊ย ขอโทษ” ชัญญาแลบลิ้นออกมา หลังจากชั่วครู่ ลมก็พลันจากไป

เธอต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ และกลับไปเพิ่มงานเรียบ เรียงข้อมูลใหม่

ด้วยเหตุนี้ ทามินีจึงไม่อยากอยู่ที่โรงพยาบาลเป็น เวลานานผ่านไป1วันก็ออกจากโรงพยาบาล ตอนแรก คิดว่าษินจะจัดการการประชุมครั้งที่2ให้ไวที่สุดคิดไม่ ถึงเลยว่าจะเป็นวันอังคารหน้า
“วันอังคารหน้าก็ดี ถึงเวลานั้น บาดแผลพี่ต้องดีขึ้น แล้วแน่ๆ”

ชัญญารู้สึกพอใจกับเวลานี้มาก เธอพูดตามความใน ใจของเธอ กำหนดการเจรจาคือวันอังคารหน้า เป็นไป ได้ไหมที่เขาให้เวลาในการรักษาบาดแผลเธอ

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เราควรมีเวลาเหลือก็ ต้องเตรียมตัวให้ดีมากยิ่งขึ้น

วันอังคารหน้าต้องเตรียมทุกสิ่งให้เรียบร้อย ทามินี พูดอย่างหายใจไม่ทัน และคิดอยากจะเกาที่แผลเสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นชื่อในโทรศัพท์ เธอก็อ้าปากค้าง นึกขึ้นได้ ทันทีว่ามีธุระสัญญากับแม่ไว้

ทามินีถอนหายใจและยอมรับในชีวิตตัวเอง และเลือก ชุดที่เหมาะแก่การไปนัดพบ และแต่งหน้าอย่างเรียบ ง่ายเธอก็รีบออกไปจากห้องทันที

“นี่คือลูกสาวของฉัน พ่อกับแม่รออยู่ อย่าให้เด็กคน อื่นรอนานเกินไปล่ะ

“เฮ้อ….เดี๋ยวก่อน”

เดินไปมารอบๆและพบป้ายอาคาร โชคดีที่ลิฟท์หยุด อยู่ที่ชั้น 1 ทามินีสูดหายใจและก้าวเท้าเดินเข้าไป
“ไม่ต้องหาเหตุผลให้ฉัน ทุกคนออกไปตั้งนานแล้ว เธอก็ควรรีบกลับ จำไว้ว่าจัดของให้ดีกว่านี้ ไม่งั้นฉัน…

ไปต่างประเทศได้ไม่นาน บริษัทของบ้านก็ถูกคนอื่น ซื้อไปเพราะสถานะทางการเงิน บ้านวิลล่าก็ถูกธนาคาร ยึดไป ดังนั้น พ่อแม่ของเธอก็เลยมาซื้อห้องเล็กๆห้องนี้

การที่แม่เข้ามาวุ่นวายเธอก็ไม่ได้คิดที่จะต่อต้าน แต่ เพราะสำหรับผู้หญิงที่ให้ชีวิตเธอและรักเธอ สุดท้าย เธอก็ใจอ่อนอยู่ดี

“รู้แล้ว”

เมื่อประตูลิฟท์กำลังจะปิด ก็มีมือขนาดใหญ่ที่ดูเรียบ เนียนกว่ามือของผู้หญิงเข้ามากั้นไว้

“ฮัลโหล แม่ขอโทษ ช่วงนี้ฉันงานยุ่งมาก” หลังจากวางสาย ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดโทรศัพท์ยังไม่ทันเสร็จ ก็รีบตัดบทสนทนา

“คุณพระ ฉันต้องรีบไปทำความสะอาดก่อน

ในเวลาไม่นานก็เป็นวันเสาร์แล้ว

บ้านใหม่ที่เธอยังไม่เคยไป ตลอดทางเธอก็ดู ตำแหน่งที่ตั้งตามที่แม่ส่งมาให้