ตอนที่ 6 ฉันต้องการที่จะไปจากเขา

ไอริณกว่าจะฟื้นขึ้นก็เป็นเวลาค่อนคืน

ฉีดยาสลบติดต่อกันสองรอบ ทำให้ร่างกายเธออ่อน ปวกเปียก ปากคอแห้ง แม้แต่แรงที่จะลุกขึ้นนั่งยังไม่มี

“ริน ฟื้นแล้วเหรอ” โสนนท์เผาเธอมาเป็นเวลาลานาน รีบมาประคองเธออย่างเบามือ “กินน้ำไหม ฉันรินให้”

ไอรินพยักหน้า มือก็วางลงบนหน้าท้อง

“ฉันไม่ยอมให้ดารุเอาไตของเธอไป” โสนนท์ถือน้ำ ร้อนเดินเข้ามา ป้อนให้เธอดื่ม “โชคดีที่ฉันมาทัน ไม่ งั้น….เธอตอกอยู่ในอันตรายแน่” ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ นวัตว์ไม่แคร์เธอเลยสักกะนิด เขาเหมือนจะเฝ้าดูเธอ ตาย

ไอริณรู้สึกด้านชา เธอหลับตาลง

ผ่านไปได้ไม่นาน เธอก็เปิดปากพูด “นนท์ ฉันเปลี่ยน ใจแล้ว”

“อะไรเหรอ” โสนนท์ยังไม่ทันรู้สึกตัว

“ฉันจะไปจากเขา” ไอริณออกปากออกมาเอง ด้วย ความนิ่งเฉย แต่ว่าในดวงตาน้ำตากลับไหลออกมาไม่ หยุด “ฉันจะไปจากนวัตว์”
โสนนท์ดีใจมาก แทบไม่อยากจะเชื่อ เขากล่อมไอ ริณไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่เธอก็ไม่ยอมรับปากว่าไป จากนวัตว์ กระทั่งเรื่องของนวัตว์เองที่ทำให้เธอกับเขา เกือบจะต้องตัดขาดกัน

“นวัตว์ เขาฆ่าลูกหลายครั้ง” น้ำตาของไอริณไหลไม่ หยุด มือจับลงไปที่หน้าท้อง “ไม่ได้ต้องการแค่ชีวิตฉัน เขาต้องการให้ฉันตายทั้งเป็น เจ็บปวดจนไม่อยากจะมี ชีวิตอยู่…”

“ริน งั้นเธออย่าไปคิดถึงเขาเลย” โสนนท์กอดเธอ อย่างเจ็บปวด พูดอย่างอ่อนโยน “อย่าไปร้องไห้ให้กับ เขาอีก มันไม่คู่ควร…

ไอริณก๋าเสื้อของโสนนท์แน่น พูดอย่างละล่ำละลัก “เธอพาฉันไปที ฉันไม่อยากด้อยกว่าดารุ ฉันไม่อยาก ให้ไตกับเธอ ฉันไม่ต้องการ…

“ได้สิ ฉันพาเธอไปเอง”

“พลั่ก”ประตูห้องถูกเปิดออก ในขณะเดียวกันก็ถูก ใครอีกคนผลักออก

“ไอริณ ต่อหน้าคนตั้งหลายคน เธอกล้านอกใจฉันเห รอ” นวัตว์ผลักประตูเข้ามา รีบก้าวเข้ามาหาเธอด้วยอา รมณ์โกรธอย่างรุนแรง ทำให้คนสั่นไปหมด “หรือเป็น เพราะว่าโสนนท์คอยปกป้องเธออยู่ ที่แท้เธอสองคน แอบคบกัน น่าทุเรศจริงๆ”
คิ้วของโสนนท์ขมวดเข้าหากัน พูดอย่างโกรธๆว่า “นวัตว์ อย่าพูดถึงรินแบบนั้นอีกนะ ฉันกับเขาไม่ได้เป็น อย่างที่คุณคิด”

“ไม่ใช่งั้นเหรอ ฉันเห็นกับตาตัวเอง คุณยังบอกว่า ไม่ใช่ คิดว่าฉันโง่รึยังไง” ดวงตาคมกริบของนวัตว์จ้อง ไปที่ไอริณด้วยสายยิ้มเยาะ “ไอริณ นับวันเธอก็ยิ่งจะ สกปรกโสมมลงไปทุกวัน มันช่างเปิดโลกฉันจริง ผู้หญิง โสมมอย่างเธอ โสนนท์ก็ยังไม่รังเกียจ พวกเธอสองคน นี้ช่างเหมาะสมกันจริงๆ”

ทุกคำพูดของเขาเหมือนกับเข็ม ที่คอยทิ่มแทงใจของ ไอริณให้เจ็บปวด สีหน้าขาวซีด มือที่กำผ้าห่มแน่น นิ้ว มือที่เขียวคล้าสั่นระรัว

“ฉันมันไม่มีค่างั้นเหรอ” เธอพูดอย่างเย้ยหยัน สายตา สงบนิ่งไร้ซึ่งความหวัง “นวัตว์ ถ้าหากว่าฉันกับโสนนท์มี อะไรกันจริงๆ แล้วคุณล่ะ ความสัมพันธ์อันเปิดเผยของ คุณกับดารุ แถมยังพากันมาพูดถึงฉันในโรงพยาบาล อันนี้ถือว่าคืออะไร

สีหน้าของนวัตว์เต็มไปด้วยความโกรธ เขาก้าวไปข้าง หน้าใช้สายตาที่เกลียดชังราวฆ่าไอริณให้ตาย “ที่ดารุ ต้องมาอยู่โรงพยาบาลประจำ ก็ไม่ใช้เพราะเธอหรอก หรือไอริณ แล้วตอนนี้เธอยังกล้ามาพูด หน้าไม่อาย จริงๆ”

ทุกคำพูดของเขามีแต่กล่าวหาและด่าทอเธอมาโดย
ไอริณพยายามยิ้มอย่างเยือกเย็น เงยหน้ามองนวัตว์ “ได้สิ งั้นก็คือซะว่าฉันกับนนท์มีอะไรกัน ฉันนอกใจคุณ ฉันมันสกปรก ฉันไม่อธิบาย คุณไม่พอใจฉัน เกลียดฉัน งั้นเราก็หย่ากัน ปล่อยฉันไป…”

นวัตว์ถึงกับตกตะลึง ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขอหย่า ผู้ หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่จะยอมอ่อนข้อ แต่ยังจะไปจาก เขาอีกด้วยงั้นเหรอ

ทำไมตอนนี้..

สายตาของเขามองไปที่โสนนท์ ค่อยเปลี่ยนเป็นน่า กลัว

สาเหตุที่อยู่ดีๆก็ต้องการจะหย่า ถ้าไม่ใช่ถูกใจของ ใหม่ จะเป็นเพราะอะไรไปได้อีก

ถ้าจะไปกับโสนนท์มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

“ไอริณ ถ้าเธอจะไป ได้” นวัตว์มองไปที่ไอริณด้วย สายตาเกลียดชัง “เธอทำให้มดลูกของดารุเสียหาย มี ลูกยาก ยังเธอเอามดลูกไว้ เปลี่ยนให้ดารุ ของดารุมัน ไม่ดี เธอต้องเปลี่ยนกับเขา”