ตอนที่ 3 ลูกไม่อยู่แล้ว

“นวัตว์” ไอริณถูกกดลงบนเตียง หมอที่แอบอยู่รีบเข้า มา ไอริณสะบัดขา พยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อคว้าเสื้อ ของเขา พลางพูดอย่างอ้อนวอน “คุณอยากได้อะไร ฉันให้ได้หมด ไตของฉัน หัวใจของฉัน ไม่ว่าอะไรฉันก็ ตกลง แค่ลูกเท่านั้น ปล่อยเขาไปได้ไหม นี่คือเลือดเนื้อ เชื้อไขของตระกูลหลวงเสนา ทายาทคนต่อไปของพวก เขานะ ดารุเองร่างกายก็ไม่ได้แข็งแรง คุณจะยอมให้ เธอคลอดลูกของคุณเหรอ”

ไอริณงัดทุกวิธีทาง เพื่อที่จะรักษาลูกของเธอไว้

ให้ฉันคลอดแทนเธอ นวัตว์ ฉันขอร้องคุณล่ะ อย่า ทำร้ายลูก

ไอริณร้องไห้ทั้งน้ำตา คุกเข่าลงที่พื้นทั้งแข็งและเย็น

นวัตว์ก้มมองลงต่ำด้วยสายตายทมึงทึง “ใช่ ฉันไม่มี ทางยอมให้ดารุคลอดลูก แต่ว่าฉันยิ่งยอมไม่ได้ที่จะให้ เธอต้องเจ็บปวด ไอริณ ฉันยอมที่จะไม่มีลูก เพื่อที่จะไม่ ให้ผู้หญิงที่ไม่ใช่ดารุเป็นคนคลอดลูกให้ฉัน”

คิ้วที่ขมวดยุ่งของไอริณ มือที่กำเสื้อของนวัตว์แน่น ค่อยค่อยคลายลงอย่างช้าๆ

เธอรู้แล้ว นวัตว์คือคนที่ใจแข็งเหมือนเหล็ก ต้องให้ เธอทำแท้ง
“นวัตว์ ทำไมคุณใจร้ายขนาดนี้ ทำไมถึง…

“รีบพาเธอเข้าไปในห้องผ่าตัด เห็นแล้วรำคาญลูก กระตา

นวัตว์ถอยหลังลงไปนิดหน่อย แล้วมองไปที่ไอริณ อย่างสมเพชราวกับขยะไร้ค่าชิ้นหนึ่ง

ไอริณถูกสายตาที่ทำร้ายจิตใจ เล็บมือจิกลงไปใน

เนื้อ ปากของเธอขยัยเผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าสงสาร

บรรดาหมอที่ยืนอยู่รอบตัวเธอต่างก็ตกใจทั้งสิ้น

ไอริณใช้ช่วงเวลาตอนนั้น รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ผลักคนที่อยู่ด้านหน้าออก รีบไปที่ตู้ข้างเตียง คว้า โทรศัพท์โทรหาจรัศมี

ตอนนี้แค่ช่วยลูกได้

เพิ่งจะโทรติด ก็ถูกนวัตว์แย่งไปก่อน

เขาขว้างโทรศัพท์ทิ้งแตกดังเพล้ง แตกกระจายเป็น ชิ้นๆ

ไอริณ คำเตือนของฉันเธอฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างนั้นเหรอ ต่อหน้าฉัน ยังกล้ารายงานแม่ฉัน เธอคิด ว่าฉันตายแล้วรึยังไง

โทรศัพท์โดนแย่ง ความหวังสุดท้ายของไอริณพังทลายลงแล้ว

ไม่มีใครมาช่วยรักษาชีวิตลูกเธอไว้แล้ว

รีบส่งเธอเข้าไปให้ห้องผ่าตัด” สายตาทมึงทึงของ นวัตว์เต็มไปด้วยความโกรธ “ทําแท้งให้เธอก่อน โดยที่ ไม่ต้องฉีดยาสลบ ให้ร่างกายของเธอได้ซึมซับถึงความ รู้สึกของการที่เอาเด็กออก

ดวงตาของไอริณเบิกกว้าง สายตาสั้นหวังน่าสงสาร มองไปที่นวัตว์ ริมฝีปากซีดเซียว

นวัตว์ คุณมันร้ายกาจอะไรขนาดนี้ เธอพูดตอนที่ ร้องไห้สะอึกสะอื้น น้ำตาร่วงเป็นเม็ด “ใจร้ายมาก ฉัน เกลียดคุณ เกลียดคุณ…

เกลียดคุณ

สองคำนี้รุนแรงมาก

สีหน้าของนวัตว์ ยิ่งน่าเกลียดเข้าไปใหญ่

“ยืนเหม่ออะไรอยู่ รีบส่งเธอเข้าไปในห้องผ่าตัดสิ เสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ เหล่าบรรดาที่ยืนตะลึง ก็ได้สติ เข็นไอริณเข้าห้องผ่าตัดไป

ไอริณไม่มีแรงที่จะขยับตัว ไม่ขัดขืน ไม่มีความรู้สึก เหมือนกับตุ๊กตาของเล่น ยอมให้หมอเข็นเธอเข้าไปใน ห้องแต่โดยดี
นอนลงบนเตียงอีกครั้ง

ข้อมือช้ำเพราะถูกรัดแน่นไว้ด้วยเชือก

ดวงตาไอริณเศร้าสร้อย น้ำตาไหลแบบไร้ซึ่งเสียง

ขาสองข้างถูกแยกออก เครื่องที่เย็นเฉียบถูกสอด เข้าไปในร่างกาย

ก้อนเลือดถูกขูดออกมาด้วยความเจ็บปวด หลุดออก มาอย่างรวดเร็ว

ไอริณกำมือแน่กับเตียงคนไข้ ออกแรงจนมือขาวซีด เล็บแทบจะหลุด

เจ็บ เจ็บเหลือเกิน ราวกับขูดเนื้อออกจากกระดูก

เธอกัดริมฝีปากจนทะลุ เลือดไหลซึม แต่เธอไม่ได้ ร้องสักแอ๊ะ แค่ใช้พลังทั้งหมดที่มี จดจำเรื่องราวนี้ ลูกขูดออก ความเจ็บปวดและทรมาน ลูก

หมอที่ทำการผ่าตัดเห็นเธอที่อดทนกล้ำกลืนแบบนั้น ใจก็อ่อนลง รีบผ่าให้เร็วขึ้น

ลูก สุดท้ายก็ถูกเอาออกไปแล้ว ออกไปกับเลือด จำนวนมากมายจากร่างกายของไอริณ

การทำแท้งจบลง หมอวางเครื่องมือในมือ พยาบาล อีกคนผลักประตูเข้ามาแล้วพูดอย่างไร้อารมณ์กับคนในห้องว่า “ที่เหลือจัดการต่อให้เรียบร้อย เดี่ยวการ ผ่าตัดเปลี่ยนไตกำลังจะเริ่มขึ้น”