ตอนที่ 12 ฉันจะขายเธอให้กับดาร

ไอริณโดนนวัตว์รังแกที่กำแพงไปหนึ่งรอบ อีกรอบที่ โซฟา ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เธอเจ็บและยังพูดซะจน อับอายขายขี้หน้า

กระทั่งทุกอย่างจบลง ไอริณก็เหมือนกับเพิ่งผ่านนรก กลับมา ร่างทั้งร่างไม่มีสักจุดเลยที่จะไม่เจ็บ

แม้แต่จะยืนก็ยังยืนขึ้นไม่ได้

หลังจากที่นวัตว์ถอนร่างออก เขาก็ปิดประตูใส่แล้วก็ เดินออกไป โดยไม่สนใจร่างที่ไม่มีเรี่ยวแรงของไอริณ เลยแม่แต่น้อย

เธอคนเดียว นอนลงที่โซฟาอยู่ครึ่งคืน ไม่ง่ายเลย ท้ายที่สุดเมื่อเรี่ยวแรงก็กลับมา เธอกลับไปยังห้องพักผู้ ป่วย

หลังจากเรื่องราวทั้งหมด ไอริณไข้ขึ้นสูง

ตัวเธอร้อนจนไม่ได้สติ ไม่มีหมอหรือพยาบาลมาดูแล เธอ ร่างกายเดี่ยวร้อนเดี๋ยวหนาว เหมือนกับตายไปแล้ว ก็ไม่ปาน

ตอนที่เธอหลับๆตื่นๆ ก็มีคนมาป้อนน้ำเธอ เป็นเสียง ของผู้หญิง มาช่วยเรียกหมดให้เธอ

เสียงของเธอคุ้นมาก คนนั้นก็คือดารุ
แต่ว่าคนที่เกลียดเธอแทบจะตาย ทําไมถึงมาช่วยเธอ

ไอริณยังคิดไม่ตก เธอก็หมดสติไป

แต่พอเธอตื่นขึ้นมา แขนมีเข็มน้ำเกลือ มีแสงส่องจาก

หน้าต่าง ห้องสว่างไสวไปหมด ดารุเฝ้าเธอที่ข้างเตียง เมื่อเห็นเธอฟื้นก็รีบปรี่เข้ามา

“พี่ เธอตื่นแล้ว” ดารุยิ้มเมื่อมองเธอ สายตาเต็มไป ด้วยเจตนาที่ไม่ดี “ฉันไม่หลับไม่นอนดูแลเธอมาสามวัน สามคืนแล้ว โชคดีที่เธอไม่ตาย ไม่งั้นที่ฉันลำบากทำมา ทั้งหมดคงเสียเปล่า

ไอริณมองไปที่เธอแล้วพูดว่า “เธอคิดจะทำอะไรอีก”

“ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก” ดารุโน้มตัวลงมา หัวเราะร่าพลางพูดว่า “ก็แค่ฉันดูแลเธอ รอเธอออกจาก โรงพยาบาล เธอก็ควรที่จะตอบแทนบุญคุณ คอยดูแล ฉันใช่ไหม”

ดูแลเธองั้นเหรอ

เรื่องมันช่างง่ายดายขนาดนั้นเหรอ ไม่รู้ว่าซ่อนแผน อะไรไว้อีก

“ขอโทษด้วยนะ แต่ฉันคงต้องปฏิเสธ” ไอริณหันหน้า หนี ไม่ได้อยากเห็นหน้าดารุสักนิด “เธอออกไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ
ดารทําท่าทางน่าสงสาร ดึงมือของไอริณแล้วจิกเล็บ ลงไปอย่างแอบๆ

พี่คะ ทำไมพี่ทำอย่างนี้กับฉัน ฉันแค่ต้องการให้พี่ดูแล ฉันแค่ไม่กี่วัน คอยอยู่ข้างๆฉันแค่นั้นเอง ฉันไม่ขออะไ ที่มันเกินไปสักหน่อย ทำไมพี่ไม่ตกลงล่ะ” เธอออกมา แบบรู้สึกผิด ค่อยๆออกแรงกดลงไปที่เล็บ จนหนังของ ไอริณลอก ราวกับจะว่าเฉือนชิ้นเนื้อชิ้นนึงออกมา

ไอริณเจ็บ พยายามที่จะดึงมือออก ดารุถือโอกาสนั้น ร้องออกมา ถอยไปด้านหลัง เสียงดังโครม กองลงไปที่ พื้น

ตอนที่เธอกำลังล้ม นวัตว์ก็เข้ามพอดี

น้ำตานองหน้าเธอ “พี่คะ ฉันผิดไปแล้ว… ฉันจะไม่ ขอร้องให้พี่ดูแลฉันอีกแล้ว พี่ไม่ต้องใช้กำลังกับฉัน ก็ได้…”

“ไอริณ” นวัตวืประคอวดารุขึ้นมา สายตาจ้องไปที่ไอ ริณ “เธอมันเลี้ยงไม่เชื่อง ยังจะมาเล่นละครอะไรอีก

แผนใส่ร้ายป้ายสีของดารุ ที่ทำน่าสงสาร ไอริณเห็น จนเบื่อ

แต่เมื่อนวัตว์ยังคงเชื่ออยู่ ไอริณก็ได้แต่สงสัยสายตา ของตัวเองเมื่อแรกเริ่ม

เธอกระพริบตา แล้วก็พูดออกไปว่า “คือฉันผิดเองนวัตว์ คุณจะลงโทษฉันยังไง 115

พูดจบเธอยิ้มขึ้นมา “เอาแบบครั้งที่แล้วก็ได้นะ ที่คุณ ขังฉันไว้ในห้อง หลังจากนั้นก็…”

“ไอริณ ฉันบอกให้เธอหุบปาก นวัตว์โกรธ “เธอนี่มัน หน้าไม่อายจริง กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาได้ยังไง

“ฉันมันหน้าไม่อาย” ไอริณพูดเรื่อยเปื่อยออกไป “ก็ ฉันมันหน้าไม่อายไง เธอทนไม่ได้ ไม่ก็ฆ่าฉันให้ตาย ไม่ ก็หย่ากับฉัน”

สายตาอันตรายของนวัตว์ปรากฏขึ้น”เธอขู่ฉันเหรอ”

“นวัตว์”ดารุรีบเอ่ยปากออกมาเพื่อตัดบท “คุณอย่า โกรธไปเลย เมื่อก็ฉันทำไม่ดี ทำให้พี่โกรธ ถ้าคุณจะ ลงโทษเขา ให้เขามาดูแลฉันได้รึเปล่า ฉันใกล้จะออก จากโรงพยาบาลแล้ว ต้องการคนดูแล พี่เขาเข้าใจฉัน ให้เขาดูแลฉันเหมาะสมที่สุดแล้ว

“เขาเหมาะเหรอ”นวัตว์ที่ใบหน้าปิดซ่อยความเกลียด ชังไว้ไม่มิด

“นวัตว์ ถือว่าฉันขอร้อว ลงโทษเธอ ให้เธอเป็นคนรับ ใช้ฉัน ดารุอ้อนเพื่อขอร้อง

นวัตว์มองเธอ สายตาเข็มขึ้น ไม่กี่วินาที เขาก็พูด อย่างเย็นชาว่า “ได้ ไอริณ เธอยังติดหนี้ฉันเรื่องขายร่างกาย งั้นฉันขายเธอให้กับดารุ เป็นคนรับใช้เธอ ตลอดชีวิต พอดีเธอเองก็ติดค้างเขาอยู่