บทที่ 3 คุกเข่า ขอโทษ

“นั่นสิ จินดาไม่ได้ตั้งใจทำซักหน่อย!” เสรี:“ ฉัน เตือนแกไว้นะ เรื่องที่ผ่านไปแล้ว

ห้ามแกพูดออกมาอีก ตอนนี้ เควินกับจินดาถึงเป็น คู่กัน! แกไปจากที่นี่ซัก อย่ามาตามตื้อเควินอย่างหน้าด้านๆ” นัชชามอง

หน้าเสรีซักพัก

แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม:“ พ่อ ฉัน….ไม่ใช่ลูกสาวพ่อ หรือ?” เห็นสีหน้าของนัชชาแล้ว

เสรีอึ้งไปซักพัก และขมวดคิ้วพูดว่า :“ ขอแค่เธอ ทำตัวดีๆ อยู่อย่าเข้าใกล้เควินอีก

เธอก็ยังเป็นลูกสาวที่แสนดีของพ่อ” ความเจ็บ

ปวดครอบงำจิตใจเธอ

ทำให้เธอตัวสั่นไปทั้งตัว ที่แท้ มีแต่ตอนที่ไม่ได้ขัด ขวางจินดาเท่านั้น

เธอถึงเป็นลูกสาวเค้า วินาทีนี้ ใจเธอเหมือนตายไป แล้ว ในโลกนี้ สุดท้ายแล้ว

ก็มีแต่เธอตัวคนเดียว “พวกคุณไปเถอะ” นัชชาพูดอย่างเฉือชา
“ แล้วแกจะไปจากที่นี่เมื่อไหร่” มีลีรีบเข้ามาถาม

เพราะนัชชากับเควินเคยมีความสำพันในอดีต

พวกเค้าเลยไม่ไว้ใจที่นัชชาอยู่ที่บ้านของเควิน

“เรื่องนี้ฉันไม่สามารถตัดสินใจได้เอง ”

เธอพูดอย่างเรียบเฉย แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเธอ “พี่

ค่ะ”

จินดาเดินหน้ามาจับมือเธอไว้:“ พี่ อย่าคิดนะว่า ฉันจะไม่รู้ เควินให้เธอมาอยู่ที่นี่

ก็เพื่อจะบังคับให้พี่บริจากไขสันหลังมาให้ฉัน เท่านั้น”

“ในเมื่อเธอรู้แล้ว ยังห่วงเรื่องอะไรอีก?” นัชชาม องเธออย่างเย็นชา

จนจินดาไม่กล้าสู้สายตาเธอ จินดารู้ว่า ความรักใน ตอนนี้ไม่ใช่ของตัวเองตั้งแต่แรก

เพราะอย่างนี้ ถึงเธอจะรู้เรื่องราวทุกอย่าง ในใจก็ ยังหวั่นๆอยู่

เธอไม่อาจให้นัชชาอยู่ใกล้เควินเป็นเวลานาน“พี่คะ

ฉันรู้ก่อนหน้านั้นฉันทำผิดไปแล้ว พี่ยกโทษให้ฉัน นะ” จิดดาพูดอย่างน่าสงสาร

ช่างไร้เดียงสาและบริสุทธิ์ แต่นัชชาแค่อยากจะ หัวเราะเยาะ เธอไม่มีวันลืม

ในวันที่จนดาไล่เธอออกจากโรงพยาบาลมีสีหน้าที่ หดเกี้ยมและได้ใจ น้องสาวเธอคนนี้

เป็นคนเล่นละครเก่งมาก “จินดา เธอเล่นละครต่อ หน้าฉัน มันใช้ไม่ได้ผลหรอก

เธอมีธุระอะไร ก็ไปหาเควินสิ”

นัชชาปัดมือเธอออก ทันใดนั้น จินดาก็ร้อง โอ้ย~ แล้วก็ล้มลงไปที่พื้น

นัชชามองมือตัวเอง คิดในใจว่า เธอได้ใช้แรงเยอะ ขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ นัชชา เธอทำอะไร!” เสียงที่เยือกเย็นโผล่มา จากข้างหลัง เควินผลากนัชชาออกไป

และอุ้มจินดาขึ้นมา “ จินดา เป็นอะไรมั้ยครับ”
“คุณเควินคะ ฉันไม่เป็นไรหรอกคะ คุณเควินอย่า โทษพี่สาวเลยค่ะ”

จินดาพูดด้วยหน้าซื่อๆ “ฉันไม่ได้ใช้แรงเลยนะ”

นัชชาพูดอย่างเสียงแข็ง

“นัชชา ผลากแล้วก็คือผลาก แกจะมาพูดมั่วซั่วอ ย่างนี้อีก ชักจะเกินไปแล้วนะ”

เสรีพูดอย่างเสียงดัง “นัชชา ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบฉัน มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

แต่แม้แต่จินดาแกยังทำไม่ดีอย่างนี้กับเค้า เค้าเป็น น้องสาวของแกนะ แกทำอย่างนี้….

มาลีถึงกับเช็ดน้ำตา นัชชามองดูครอบครัวนี้เล่น

ละครแล้ว รู้สึกตลกสิ้นดี

เธอกำลังจะพูดออกมา แต่สายตาที่โมโหของเค

วินจ้องมาที่เธอ

ขอโทษซัก! ขอโทษจินดาเดี๋ยวนี้” นัชชาแม้ม ปากและพูดว่า:“ฉันไม่ได้ผลากเค้า

ฉันไม่ขอโทษ” “คุณเควินคะ อย่าโทษพี่สาวเลยคะ”
จินดาทำเป็นเกร่งหน้าเกร่งตาเป็นคนดี ยิ่งทำให้ เควินโกรธมากยิ่งขึ้น

เควินประคองจินดามาต่อหน้านัชชา “คุกเข่า และ ขอโทษจินดาเดี๋ยวนี้!”