บทที่ 1 ฉันยอมแพ้แล้ว

ชั้นบนสุดของโรงแรม นัชชายืนอยู่บนด่าฟ้าเธอ หดหู่และสิ้นหวัง

เสียงดังปั๊ง~ ประตูบนด่าฟ้าถูกถีบออก ! เควิน เดินเข้ามาอย่างหน้าบึ้ง

“นัชชา เธอจะเอายังไงกันแน่? วันนี้เป็นวันมั่น ของฉันกับจินดา

คุณตั้งใจแต่จะหาเรื่องไม่สบายใจให้ฉันใช่ไหม ?”

จินดายืนอยู่หลังเขา และจับแขนเควินใว้พูด ว่า: “คุณเควินค่ะ อย่าไปกดดันพี่สาวเลยค่ะ

เดี๋ยวพี่สาวโดดลงไปเราจะทำยังไง !! สมควนตายไปนานแล้ว”

เควินพูดอย่างรังเกียด :“ วางยา ขึ้นเตียง โกหก ใส่ร้าย ผู้หญิงที่ทำแต่เรื่องพวกนี้

อยู่ไปก็รกโลก นัชชา เธออยากตายก็ไม่เป็นไร แต่ต้องเปลี่ยนสถานที่และเวลา

เธออยากตายยังไงก็ตายๆไปซัก!”

คำโกหกพวกนี้อีกแล้ว นัชชา คำพูดพวกนี้ ตัวคุณ เองไม่เชื่อเลย ?”
เควินมีสีหน้าที่เยือกเย็น “นัชชา ถึงแม้จินดากับ คุณไม่ได้มีแม่คนเดียวกัน

แต่เธอก็เป็นน้องสาวคุณนะ! คุณมาแย่งคู่หมั้นเธอ ไม่อายชาวบ้านเค้ารึ ?”

คุณเควินค่ะ พอเถิดค่ะ ก็เป็นเพราะพี่สาวรักคุณ มาก” จินดาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“คุณนานิสัยดีเกินไป จนถึงป่านี้แล้ว ยังพูดแทน นางแพศยาคนนี้อีก

เควินมองเธอด้วยความหึงหวง

จินดาถอนหายใจแล้วพูดว่า: “ ยังไงเค้าก็เป็นพี่

สาวฉัน ”

“คุณคิดกับเค้าเป็นพี่สาว แต่เค้าไม่เคยคิดว่าคุณ เป็นน้องสาวเค้าเลย! ไม่งั้น

เค้าจะเลือกเวลาฆ่าตัวตายในวันงานหมั้นของเรา ทำไม น่าขยะเขยงจริงๆ ”

เควินพูดอย่างเย็นชา คำพูดเหล่านี้เปลียบเสมือน มีดที่แหลมคม ทิ่มแทงหัวใจเธอ

นำตาที่สิ้นหวังหลั่งออกมา “เควิน ฉันพยายามสุดชีวิตแล้วนะ

ฉันทำทุกวิถีทางแล้วจริงๆ วางยา ขึ้นเตียง ฉันมัน เลว ฉันมันไร้ยางอาย สิ่งที่ควรทำ

สิ่งที่ไม่ควรทำ ฉันทำไปหมดแล้ว ฉันหมดหนทาง แล้วจริงๆ ”

น้ำตาไหลไม่หยุด นัชชาพูดเสียงเบาๆ “ในเมื่อ สำหรับคุณแล้ว ฉันเป็นตัวปัญหา ถ้างั้น

ลาก่อนแล้ว เควิน ฉันยอมแพ้แล้ว ฉันยอมแพ้ที่จะ รักคุณอีกต่อไป”

นัชชาถอยหลังหนึ่งก้าว ทันใดนั้นใจของเควินเต้น

กระตุก

เหมือนใจตัวเองบอกให้เค้าไปห้ามเธอไว้ “พี่ค่ะ

จินดาตะโกนอย่างเสียงดัง

แล้วตัวเพลียลงยนพื้น “จินดา” เควิน ประคอง

จินดาไว้อย่างเป็นห่วง

ความหวังสุดท้ายของนัชชาได้ดับลงแล้ว

เธอยิ้มทั้งน้ำตา และโดดลงไป