บทที่ 7 ยังกล้าไปออกเดทกับชู้อีก

พอรู้ว่ามาวินและข้าวหอมอยู่ในห้องผู้ป่วยด้วยกัน สองต่อสอง พลอยฟ้าก็โมโหมาก รีบวิ่งมาที่ผู้ป่วย แต่กลับ ได้ยินคุณหมอประจำตัวโทรมาบอกมาวินว่า คุณชายรอง ฟื้นแล้ว

เมฆาฟื้นแล้ว? ถ้าหากว่ามาวินเรื่องที่เธอทำทั้งหมด งั้น…..

พลอยฟ้าตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไป หัวใจเกือบจะหยุด เต้นแล้ว รีบไปหลบที่ห้องน้ำ แล้วโทรไปปรึกษากับคุณแม่

“คุณแม่ ทำยังไงดีคะ? ถ้าหากว่าเมฆาฟื้นแล้ว เปิดโปงความลับของพวกเรา มาวินไม่มีทางให้อภัยหนู แน่ๆ!” พูดด้วยเสียงที่ต่ำ และมีน้ำเสียงจะร้องไห้ด้วย

มีอายุอยู่มาสี่สิบปี จัดการแม่ของเข้าหอมทิ้ง เพื่อ ที่จะได้นั่งอยู่บนตำแหน่งคุณผู้หญิงของบ้านไพศาล แน่นอนว่านวลจันทร์จะดูนิ่งกว่า

“ลูกสาว ไม่ต้องกังวล เมื่อกี้ยังพูดอยู่เลยว่าพึ่งฟื้น ไม่ใช่หรอ? หลับไปตั้งหลายปีขนาดนี้ พึ่งฟื้นก็ต้องได้รับ การพักผ่อนก่อน ให้แม่คิดวิธีอื่นดูก่อนนะ

“แม่ แต่ว่าหนูกลัวมาก!” พลอยฟ้าพูดด้วยความ อิจฉาว่า “เมื่อกี้หนูได้ยินมาวินบอกข้าวหอมว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ จะต้องมีลูกอีกแน่นอน ก็แสดงว่ามาวินไม่ได้ใส่ใจ เลยว่าลูกที่แท้งไปใช่ลูกของเขาหรือเปล่า! งั้นทั้งหมดที่ ฉันทำก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

“เอาอย่างนี้ละกัน ในเมื่อยัยนั่นส่งตัวมาเอง งั้นเรา ก็ไม่ต้องเกรงใจแล้ว ตอนแรกมาวินก็คิดว่ายัยนั่นเป็นคน ทำร้ายเมฆาอยู่แล้ว ตอนนี้จะฆ่าคนเพื่อปิดบังความลับก็ ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปไม่ได้

พลอยฟ้าเหมือนว่าจะเข้าใจแต่ก็เหมือนไม่เข้าใจ “คุณแม่ แม่หมายความว่า…..ได้ค่ะ หนูจะทำให้เรียบร้อย แน่นอน!”

ข้าวหอมเองก็ได้ยินคำว่า “คุณชายรองตื่นแล้ว!” ใน สายโทรศัพท์ของมาวิน

แววตาที่มืดมิดก็กลับมามีแสงสว่างขึ้นอีกครั้ง เมฆา ฟื้นแล้ว งั้นก็มีคนมารับรองความบริสุทธิ์ของเธอแล้ว! ความเข้าใจผิดของเธอและมาวินก็จะคลี่คลายแล้วใช่ ไหม?

เธอไม่สนใจในความอ่อนแรงของร่างกายแล้ว เธอ ลุกขึ้นจากเตียง แล้ววิ่งไปที่ห้องผู้ป่วยของเมฆา
มองผ่านกระจกที่หน้าประตูห้องผู้ป่วย ข้าวหอมมอง เห็นวัยรุ่นที่นอนอยู่บนเตียง ดูออกอย่างชัดเจนเลยว่าเขา พูดอะไรไม่ออก เพราะว่าหลับนานเกินไป ดวงตาก็มีผ้าปิด ตาไว้ หลังจากหมอประจำตัวตรวจให้เขาเรียบร้อยแล้ว ก็ ให้พยุงเขาเดินไปมาในห้อง

วัยรุ่นที่ร่าเริงเบิกบานในตอนนั้นกลับกลายมาเป็น แบบนี้ ข้าวหอมเองก็อดไม่ได้ เธอและเมฆาก็ถือว่าเติบโต มาด้วยกัน เขาเป็นวัยรุ่นที่ใจดีมากๆ มักจะให้ความช่วย เหลือกับสถาบันเด็กกำพร้าตลอด

อีกฝั่งหนึ่ง ข้าวหอมเองก็ดีใจ ผ่านไปไม่นาน เมฆา สามารถรับรองให้เธอได้แล้วว่าเธอเป็นคนบริสุทธิ์! กำลัง จะเคาะประตู กลับได้ยินเสียงข้างในลังผ่านมา

“พี่มาวิน เมฆาขึ้นมาแล้วเป็นเรื่องที่ดี แต่ว่าหนู เป็นห่วงว่าถ้าพี่สาวรู้ว่าเมฆาฟื้นแล้ว จะทำเรื่องอะไรที่ อันตรายขึ้นมาหรือเปล่า

มาวินเงยหน้าขึ้น แววตาที่ดำมืดมองผ่านไปทาง พลอยฟ้า ทำให้แววตาของเธอเผยความรู้สึกผิดออกมา แล้วหลบตาไป

“พี่มาวิน พี่อย่าเข้าใจหนูผิดนะ หนูแค่คิดว่า พี่สาว พึ่งเสียลูกไป แล้วก็เสียแม่ไปอีก พอเวลานี้ได้ข่าวว่าเมฆาฟื้นแล้ว อาจจะส่งผลกระทบต่อเธอได้ รอให้เธอพักผ่อน ให้ดีขึ้นก่อน ไม่ต้องให้มาเยี่ยมเมฆาแล้วค่ะ”

ข้าวหอมที่อยู่ข้างนอกยิ้มอย่างเย็นชา ถ้าหากไม่ใช่ เพราะเมื่อวานเธอแอบไปได้ยินความจริง ก็อาจจะถูกความ ใสซื่อแบบพลอยฟ้าหลอกลวงไปก็ได้

“ก็ดีเหมือนกัน” มาวินหยุดคิดไปสักพัก พยักหน้า จากนั้นก็พูดกับคุณหมอส่วนตัวและแม่บ้านว่า “ห้ามให้ คุณผู้หญิงเข้ามานะ” แล้วเดินตรงมาทางหน้าประตู

ข้าวหอมรีบหลบ รอให้ทั้งสองออกไปแล้วจึงจะออก มา เธอคิดว่าถ้าจะเข้าไปแบบนี้คงจะไม่ได้ จริงด้วย ไปหา แมททิว! แมททิวคือหมอ สามารถหาข้ออ้างไปเยี่ยมได้

เธอโทรไปหาแมททิวด้วยความรอไม่ไหวแล้ว

ผ่านไปไม่นานแมททิวก็รีบมา ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ข้าวหอม ร่างกายเธอยังอ่อนแออยู่เลย ลงจากเตียงได้ ยังไง?”

“ไม่ทันมาอธิบายแล้ว! เข้าไปพร้อมกันฉันก่อน!” ข้าวหอมดึงมือของเขา กำลังจะเคาะประตู ข้างหลังก็มี เสียงกัดฟันดังขึ้น
“ข้าวหอม นอกใจฉันไม่พอ ยังกล้าเดทกับชู้ต่อหน้า ฉันอีกหรอ! ฉันว่าเธอคงมีชีวิตจนเบื่อแล้วแหละ!

เห็นเพียงแต่มาวินพุ่งมาด้วยความโมโห ยกหมัดขึ้น แล้วต่อยหน้าแมททิว