บทที่ 4 หยา? ฝันไปเถอะ!

สําหรับผู้หญิงคนนี้ที่รักตัวเองมา20ปี มาวินนั้นดูถูก และไม่ใส่ใจมาโดยตลอด แต่ว่าในตอนที่ได้ยินว่าข้าวหอม มีเลือดไหลออกมามาจากปากของพยาบาลแล้ว เขากลับ มีความกระวนกระวาย

ความคิดแรกเลยก็คือ เธอจะเป็นอะไรหรือเปล่า!

“ภรรยาของฉันเป็นยังไงบ้าง? มีอันตรายไหม?” เขามุ่งหน้าไปถามพยาบาลแล้ว

“คุณมาวินไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ภรรยาของคุณนั้นไม่ ได้มีอันตรายอะไร แต่ว่าอารมณ์ของเธอไม่ค่อยมั่นคง จะ ต้องรักษาตัวและพักผ่อนให้มากๆ ค่ะ”

ทำไมตัวเองต้องเป็นห่วงเธอ

คิ้วที่สง่างามของมาวินขมวดแน่น จากนั้นก็คลี่ออก คิดอย่างมีเหตุผลว่า ข้าวหอมคือภรรยาของเขา เขาจะเป็น ห่วงเธอก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว!

“กรุ๊ปเลือดของเด็กได้ทำการตรวจสอบหรือยัง?” เรื่องที่สองจึงจะเป็นการเป็นห่วงเด็ก

“ตอนนี้ทางเรายังทำการห้ามเลือดให้คุณแม่อยู่ค่ะ รอสักพักจึงจะรู้ผล คุณมาวินรอสักครู่นะคะ” พยาบาลมองดูพลอยหาที่นอนอยู่บนเตียงแล้ว ก็จากไปด้วยแววตาที่ รู้สึกผิด

พลอยฟ้าเห็นแล้ว ก็รู้สึกเจ็บใจ อยากจะให้ข้าวหอม ตายพร้อมกับลูกในท้องเลย สีหน้าของเธอกังวลมาก

“พี่มาวินคะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่สาวเป็นคนที่มี จิตใจดี เธอและลูกต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน!

มาวินพยักหน้าไปทางเธอ จากนั้นก็นึกถึงลูก ในใจ กลับมีความดีใจอย่างบอกไม่ถูก ลูกของเขาและข้าวหอม จะเป็นยังไงนะ?

“เธอพักผ่อนก่อนนะ ฉันออกไปเดินดูข้างนอก หลังจากพูดจบแล้ว ก็เดินออกจากห้องผู้ป่วยด้วยก้าวเท้า ที่ใหญ่ แล้วทิ้งพลอยฟ้าที่กัดฟันแน่นแฟ้นไว้ที่ห้อง

มาวินนั่งอยู่ที่ทางเดินหน้าห้องผ่าตัด มองดูคนที่เข้า ห้องผ่าตัดแล้วออกมาเป็นชุดๆ ในใจก็รู้สึกว้าเหว่ตามไป ด้วย

แววตาของเขาจ้องมองการเคลื่อนไหวของนาฬิกา
ความกระวนกระวายในใจที่เขาไม่เคยมีมาก่อน เขา กระวนกระวายจนลุกขึ้น แล้วเดินกลับไปมา

เธอเป็นยังไงบ้าง? จะเป็นอันตรายอะไรหรือเปล่า

ในตอนที่มีพยาบาลท่านหนึ่งออกมา เขายื่นมือไปจับ แขนของพยาบาลท่านนั้น สีหน้าสุขุมจนน่ากลัว

“ภรรยาของฉันล่ะ? เป็นยังไงบ้าง? นี่ก็จะสามชั่วโมง แล้ว ทำไมยังผ่าตัดไม่เสร็จ? พวกคุณใช้ได้ไหมเนี่ย!

“คุณมาวิน คุณอย่าพึ่งกระวนกระวายค่ะ ตอนนี้คุณ แม่ปลอดภัยแล้ว ที่คือผลการตรวจสอบDNAที่เราตรวจ สอบเมื่อกี้ คุณลองดูก่อนค่ะ” ในตอนที่พยาบาลส่งผล รายงานไป แววตาของเธอหลบออกด้วยความรู้สึกผิด จาก นั้นก็จากไป

พอได้ยินคำพูดครึ่งแรก มาวินก็สบายใจแล้ว หลัง จากที่ได้ยินคำพูดครึ่งหลังแล้ว ในตอนที่เขารับผล รายงาน เขาตื่นเต้นมาก

พอเห็นข้อมูลที่อยู่บนผลรายงาน แววตาที่สุขุมเย็น ชานั้นได้หรี่ตาลง สีหน้าดูสุขุมจนน่ากลัว!

ผลรายงานเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า ความเป็นไปได้ที่จะเป็นพ่อลูกกันมีเพียงแค่ 0.001?

“เฮอะๆ! ข้าวหอมนางตัวดี!”

เขายิ้มมุมปากด้วยความเย็นชา มาวินฉีกผลรายงาน ทิ้ง กำหมัดแน่นทุบไปที่กำแพง เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ ล้มเหลว ราวกับว่ามีสิ่งของอัดแน่นอยู่ที่ใจเอายังไงก็เอา ไม่ออก

ออกมาจากห้องผ่าตัด ข้าวนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย กลับเห็นมาวินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่แย่

หยิบผลรายงานการแท้งออกมาแล้วยื่นให้มาวิน ข้าว หอมสีหน้าเย็นชา “ไม่มีลูกแล้ว คุณหมอบอกว่าต่อจากนี้ อาจจะไม่ท้องแล้ว มาวิน นายปล่อยฉันไปเถอะ เราหย่ากัน เถอะ”

“เฮอะๆ” มาวินไม่ได้ดูผลรายงาน เอียงตัวลง ใช้ แรงบีบใบหน้าที่ซีดขาวของเธอ แล้วหัวเราะ “ข้าวหอม เธอช่างทำให้ฉันได้เห็นมุมมองใหม่ของเธอแล้วจริงๆ นอกใจฉันแล้วก็อยากจะหย่า? ฝันไปเถอะ!

“มาวิน นายหมายความว่าอะไร? นายสงสัยว่าฉัน นอกใจนาย? ไอ้บ้า! นี่คือลูกของนาย!”
ข้าวหอมกระวนกระวายจนตาแดงไปหมด ลุกขึ้นมา ทุบบนหน้าอกของเขาด้วยความโมโห แต่กลับถูกผู้ชายจับ ไว้

“ทุกครั้งที่ขึ้นเตียงเธอจะขอเงินฉันตลอด ตอนนี้ กลับอยากจะหย่ากับฉันจนรอไม่ไหว จากฉันไป ใครจะให้ เงินรักษาแม่เธอ? หรือว่า เด็กนั้นก็คือสิ่งที่เธอขายตัวไป เพื่อแลกมากับเงิน?”

ในใจของเขา เธอก็คือคนที่สามารถขายตัวและมดลูก เพื่อเงินได้?

ข้าวหอมรู้สึกเสียใจมาก น้ำตาไหลลงมาจากดวงตา ไม่หยุด แล้วเพิ่มแรงในการทุบตีหน้าอกของเขามากขึ้น

“ไอ้บ้า! มาวิน ทําไมฉันถึงต้องไปชอบคนเลวๆ อย่าง นายด้วย! ฮือๆๆ ….

สภาพที่น่าสงสารแบบนี้ทำให้มาวินรู้สึกไม่สบายใจ มาก เขาใช้แรงผลักเธอออก

“ข้าวหอม อยากจะหย่า ก่อนที่ฉันยังเล่นไม่เบื่อ ฝัน ไปเถอะ!” หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไป

“ปัง” เสียงดังขึ้น ประตูถูกปิดลง ข้าวหอมร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มด้วยความเสียใจ