ตอนที่9 คนน่าสงสาร

จริงๆแล้ว เขียอยากทราบเรื่องจ่ายเงินจากปากของท่าน อ๋องนางอยากทราบว่าเขาคิดยังไงกับเรื่องจ่ายเงินตกลงไป ในทะเลสาบคิดพักนึงนางจึงเอ่ยถามว่า “ท่านอ๋องข้าขอคุย กับท่านสองต่อสองหน่อยได้หรือไม่?”

หลี่เฉินเป็นเห็นเธอทำตัวเหมือนแต่ก่อนที่พยายามทำทุก วิธีทางเพื่อหาโอกาสอยู่กับเขาสองต่อสองแล้วตั้งใจล่อลวง เขาจึงยิ้มเย็นชาว่า “ข้าคิดว่าเจ้าจะเปลี่ยนไปหลังจากผ่าน เรื่องนี้คิดไม่ถึงเลยเจ้ายังเหมือนเดิมอยู่ข้าไม่มีอะไรจะคุยกับ เจ้าเจ้าควรทำตัวให้ดีไม่งั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าง่ายๆเหมือนวัน นี้”พูดจบก็ออกไป

มีเหอจ้องนางแววตาแฝงไปด้วยความย่ามใจ

“ท่านพี่อยากจะคุยกับท่านอ๋องหรือได้แต่ต้องรอให้น่า ยเงินฟื้นขึ้นมาก่อนเท่านั้น

เธอจงใจถามอย่างเบาๆ เพียงแต่จ่ายเงินจะฟื้นขึ้นมาได้ หรือไม่”

มีเหอยิ้มสายตามีความเยาะเย้ยอยู่”หมอเทพจูเก๋อก็เคย บอกว่าจ่ายเงินไม่มีวันฟื้นขึ้นได้แล้วท่านพี่คิดว่านางจะฟื้น มาได้หรือไม่ถึงแม้ท่านพี่จะบอกกับท่านอ๋องเป็นร้อยครั้งว่าท่านที่ไม่ได้ทำแต่หลักฐานชัดเจนอยู่ท่านอ๋องจะเชื่อการ สารภาพของท่านพี่คนเดียวหรือไม่ท่านพี่ควรรู้ตัวไว้อย่าก่อ เรื่องอีกไม่เช่นนั้นชีวิตนี้อย่าคิดจะมีความสงบสุขอีกแน่นอน ถ้าจ่ายเงินมีวันฟื้นขึ้นได้และบอกว่าใครเป็นฆาตกรความ สงสัยในตัวพี่จึงจะหมดมลทิน

คำพูดที่เต็มไปด้วยการประชดและขู่ขวัญไม่ได้ทำให้ชูเซีย โกรธแต่นางกลับดีใจมากที่ได้รับข้อมูลเหล่านี้นั่นแสดงว่า หลังฉ่ายเงินฟื้นขึ้นมาก็จะได้รู้ว่าใครเป็นฆาตกรถึงตอนนั้น นางก็ไม่ต้องแบกภาระของฆาตกรอีก

มีเหอมองดูสีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของซูเซียก็คิดว่า แผนตัวเองได้ผลแล้วจึงไม่อยากพูดกับนางอีกเลยพูดว่า”วัน นี้ท่านฟุตบหน้าข้าข้าจะจำไว้ในใจและคืนกลับให้เป็นสอง เท่าในอนาคตแน่นอน!” พูดจบหันมองไปสาวใช้คนนั้นอย่าง โกธรจัดและสั่งว่า “ไสหัวไป!! นางโง่!!”

สาวใช้นั้นตามนางออกไปอย่างหวาดกลัวไม่กี่ก้าวก็หัน กลับมาจ้องเขม็งไปยังเซียเซี่ยเหลือบไปยังนางด้วย สายตาเย็นชาที่แหลมคมทำให้สาวใช้นั้นรีบหลบสายตา กลับไม่ทันระวังตัวจึงชนกับแผ่นกั้นตรงประตูจนพุ่งล้มออก ไปข้างหน้าและล้มบนหลังมีเหอพอดีแม้ว่าสาวใช้ที่อยู่ข้างๆ ตะโกนให้ไปช่วยแต่มีเหอก็ยังถูกชนออกไปถึงสองเมตรล้ม ลงบนพื้นท่าทางเหมือนหมากิน

เบียรีบเดินออกไปยื่นมือให้สาวใช้นั้นพร้อมบ่นว่า “หล่อนจะผลักพระชายารองได้อย่างไรกันทั้งๆ ที่เรื่องใน วันนี้หล่อนช่วยนางอยู่แต่นางกลับทำอย่างนี้กับหล่อนข้ารู้ว่า หล่อนต้องไม่พอใจแต่ยังไงนางก็เป็นท่านหญิงของหล่อน หล่อนแก้แค้นนางในวันนี้ทีหลังจะอยู่ต่อได้อย่างไร

มีเรือลุกขึ้นโดยความช่วยเหลือของสาวใช้ทรงผมแปลก ไปด้านหนึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่นและขี้โคลนนางนั้นตัวกลับ และตบหน้าสาวใช้คนนั้นพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า”อีโง่เอา หล่อนไว้ยังมีประโยชน์อะไรอีกไปให้พ้น

สาวใช้รับขอร้องว่า “พระชายารองหม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ เจ้าค่ะอย่าไล่หม่อมฉันออกไปเลยนะเจ้าค่ะหม่อมฉันสาบาน จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีกเจ้าค่ะหม่อมฉันขอร้อง

มีเหอจะยอมเก็บหล่อนต่อไปได้ไงเพราะว่าท่านอ๋องไม่ พอใจกับนางอยู่แล้วถ้ายังเก็บสาวใช้คนนี้อยู่ท่านอ๋องอาจจะ สงสัยและไม่พอใจกับนางได้ยังไงนางก็ไม่ยอมให้ท่านอ๋องมี ความรู้สึกไม่พอใจกับนางแม้แต่นิดเดียวฉะนั้นสาวใช้คนนี้ นางจะไม่เก็บไว้อยู่ข้างกายอีกต่อไป

นางส่งสายตาให้กับสาวใช้ที่มีอายุมากกว่าคนหนึ่งและ ให้สาวใช้คนอื่นประคองนางกลับไปห้องนี้ก็เริ่มสงบขึ้นเมื่อ พวกเขาออกไป

แม่นมถอนหายใจว่า “เสี่ยวจึงน่าจะโดนไล่ออกไปแล้ว เจ้าค่ะ
เสี่ยวจี้พูดอย่างโมโห“สมน้ำหน้าหล่อน

แม่นมคิดแล้วพูดว่า “หล่อนก็ไม่มีทางเลือกแม่หล่อนป่วย หนักถ้าไม่ร่วมมือกับพระชายารองเพื่อขอเงินเพิ่มเงินเดือน เท่านั้นของหล่อนไม่พอที่จะไปหาหมอหรอก”

ชูเซียนึกว่าเสียวจึงน่าจะเป็นสาวใช้เมื่อกี้ที่โดนตบคนที่ น่าเกลียดชังจะต้องมีจุดที่น่าสงสารด้วยแม่หล่อนป่วยหนัก หล่อนจึงทําเรื่องร้ายกาจเพื่อหาเงินรักษาแม่ถึงแม้ว่ายกโทษ ไม่ได้แต่ความรักที่หล่อนมีต่อแม่ก็น่าสงสารทำให้เสีย คิดถึงพ่อแม่ตัวเองขึ้นมาในใจก็อดเศร้าใจไม่ได้สำหรับผู้ที่ เป็นลูกไม่สามารถดูแลพ่อแม่เป็นบาปหนักและเสียชีวิตก่อน พ่อแม่ยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้พ่อแม่รับไม่ไหวเธอแค่คิดเท่านี้ก็รู้สึก เจ็บใจอย่างมาก