ตอนที่7 คนร้ายผู้สำเร็จ

เซี่ยเห็นรองเท้า ที่สวยงามของตัวเองเปื้อนก็พูดอย่าง โมโห รองเท้าของข้าสกปรกไปหมดแล้ว

มีเธอไม่โกรธแค่ยิ้มเบาๆและลุกขึ้นว่า “น้องเข้าใจความ หมายของท่านพี่แล้ว จากนั้นก็ทำความเคารพซูเซียพูดเพิ่ม ว่า “ในเมื่อท่านที่ไม่ชอบที่น้องมาไหว้ท่านพี่นน้องขอตัว ก่อน” พูดจบก็พาสาวใช้ออกไป

แม่นมกับเสี่ยวเห็นนางไม่ก่อเรื่องพร้อมกับออกไปก็รู้สึก ดีใจมากแม่นมพูดว่า”ยังนึกอยู่ว่านางจะมาทำอะไรที่นี่ที่แท้ก็ แค่นี้เอง”

ซูเซียยิ้มขื่นขมว่า “เดิมยังคิดจะออกไปเดินเล่นแต่ตอนนี้ น่าจะไม่ได้แล้ว”

เสี่ยวเปิดม่านประตูขึ้นสั่งให้สาวใช้ที่อยู่นอกห้องเข้ามา ทำความสะอาดเมื่อแม่นมได้ยินซูเซียพูดอย่างนี้จึงถาม ว่าทำไมออกไปเดินเล่นไม่ได้เจ้าค่ะท่านหญิงไม่สบายตรง ไหนหรือเจ้าค่ะ”

ซเซียถอดรองเท้าออกใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดจุดที่มียาเลอะ อย่างละเอียดรองเท้าคู่นี้เธอชอบตั้งแต่มองเห็นฝีมือเย็บปัก ยอดเยี่ยมปักลายแน่นด้วยดอกกุหลาบสีสันสดใสนั้นโผล่ขึ้นเล็กน้อยเมื่อใช้นิ้วมือสัมผัสจะมีความรู้สึกแปลกๆ พลางเช็ด พลางพูดว่า”แล้วเจ้าว่านางพาคนมาเยอะขนาดนี้ยังมา ขวัญว่าถ้าข้าไม่ดื่มจะเกิดเรื่องบังคับให้ข้าทิ้งยาชามนั้นให้ แตกแสดงว่านางต้องแผนอีกทั้งเมื่อกี้นางก็บอกแล้วว่าแม้ข้า จะเป็นพระชายาเอกแต่อำนาจอยู่ที่นางส่วนคนที่ให้อำนาจ ต้องเป็นท่านอ๋องแน่นอนเมื่อกี้นางได้รับความน้อยใจไปและ มีสาวใช้เป็นพยานนางต้องไปฟ้องท่านอ๋องแน่ท่านอ๋องรัก นางและเกลียดข้าดังนั้นท่านอ๋องต้องมาหาเรื่องช้าแน่นอน”

เสี่ยวจี่กับแม่นมได้ยินดังนั้นก็ตกใจมากสามวันก่อนตอน ที่ท่านหญิงโดนส่งกลับมาก็ใกล้จะเสียชีวิตแล้ว โชคดีที่หมอ เทพจูเก๋อฝีมือเก่งถึงจะช่วยชีวิตกลับมาได้ตอนนี้เพิ่งตื่นมา ถ้าโดนทำร้ายอีกถึงจะเป็นคนเหล็กก็ทนไม่ไหว

“แล้วจะทำไงดีเจ้าค่ะ” เสี่ยวเม้มริมฝีปากและถามกับ เซียที่กำลังเช็ดรองเท้าอยู่

ซูเซียขมวดนิ้ว รอให้ท่านอ๋องมาแล้วค่อยว่ากันมาช่วยดู ให้หน่อยว่ายานี้สามารถล้างออกได้หรือไม่”

แม่นมเข้ามาดูแล้วบอกว่า “โอ๊ยท่านหญิงยังสนใจรองเท้า อยู่ทําไมถ้าท่านหญิงอยากได้เดี๋ยวให้ช่างเย็บปักมาทำให้ แต่ท่านอ๋องจะมาถึงแล้วท่านหญิงรีบขึ้นบนเตียงนอนแกล้ง เป็นป่วยตอนที่ท่านอ๋องมาถึงเห็นเข้าอาจจะเมตตาท่านบ้าง ไม่มากก็น้อย
ชูเซียส่ายหัวพูดว่า “ถึงแม้ข้าตายเขาก็ไม่มีวันปล่อยข้า หรอก เพราะคิดว่าข้าทำร้ายคนที่ซื้อจ่ายเงินไปแต่ไม่รู้ว่า จ่ายเงินมีความเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องอย่างไร เพื่อจ่ายเงิน เขาโกรธแค้นเธอเข้ากระดูกน่าจะไม่ใช่คนรักของเขา เพราะคนรักของเขา

คือ เหอไม่ใช่หรือหรือเป็นน้องสาวของเขา

ในเวลาไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าข้างนอกซูเซียสาม รองเท้าไว้ถอนหายใจและพูดว่า “เรื่อง เกิดหนีไม่พ้นหรอก” ที่จะเกิดยังไงก็ต้อง

ชูเซียเงยหน้าขึ้นม่านประตูก็ถูกดึงขึ้นมาแสงแดดส่องลอด เข้ามาทําให้มองเห็นฝุ่นที่กระจายอยู่ในแสงแดดแสงแดด ส่องบนหลังเขาทำให้เห็นแค่รูปร่างของเขาเท่านั้น

ข้างหลังเขาเป็นเหอที่ตามมาด้วยเหอเงยหน้ามองยัง ใบหน้าของเธอพร้อมยิ้มเย็นชา

เขาเดินมาหยุดอยู่หน้าซูเซียและจับคางของเธอยกขึ้นเล็ก น้อยเพื่อบังคังให้เธอสบตากับเขาซูเซียมองเขาดวงตาที่ แคบยาวของเขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยสายตายังคงเย็นชามุม ปากโค้งลงแสดงถึงความโกรธของเขาที่รุนแรงในตอนนี้ริม ฝีปากสวยและบางของเธอเปิดออกมีเสียงดุดาลส่งออก มาเจ้าต้องก่อเรื่องจนให้มีคนตายถึงยอมอยู่นิ่งใช่ไหมวัน นั้นข้าคิดว่าเจ้าตั้งใจกลับใจแล้วที่แท้ข้าคิดผิดไป” พูดจบก็ยกมือขึ้นจะตบนาง

เขาตบคน โดยยังไม่รู้สาเหตุถึงแม้นิสัยของนางจะแย่แต่ก็ ทนไม่ได้ชูเซียก้มตัวลงและวิ่งผ่านจากใต้แขนเขาอย่างราบ มหันตัวกลับไปพูดว่า”ถ้าท่านอ๋องอยากตบข้าก็ได้แต่ต้อง ชี้แจงสาเหตุที่จำเป็นต้องตบข้ามาก่อน

หลี่เฉินเย็นเห็นว่านางหลบได้อย่างคล่องแคล่วและยังกล้า โต้เถียงกับเขาจึงตะลึงไปเล็กน้อยแต่ไม่นานก็เก็บความรู้สึก ไว้ยิ้มเย็นชาและพูดว่า “ดีเจ้าอยากทราบสาเหตุงั้นข้าจะบอก ให้มีเธอกับเจ้าเป็นพี่น้องกันเมื่ออยู่ที่บ้านพ่อแม่แต่พวกเจ้า เข้ากันไม่ได้ตั้งแต่เด็กๆ ตอนนั้นพวกเจ้าอยู่บ้านตนเองข้ายุ่ง ไม่ได้แต่ที่นี่เป็นตำหนักข้าทุกอย่างต้องทำตามกฎระเบียบ ของตำหนักมีเหอเอายามาให้เจ้าเพื่อซ่อมแซมความสัมพันธ์ ระหว่างพี่น้องกันและรักษาความเงียบสงบของตำหนักแต่ เจ้าตั้งใจจะหาเรื่องทิ้งถ้วยยาที่นางส่งมาแถมยังตบหน้านาง ด้วยแค่ข้อที่เจ้าตั้งใจทำให้ตำหนักข้าไม่สงบข้อนี้ข้าก็ สามารถลงโทษเจ้าได้

ชูเซียมองไปยังมีเหอเหอทำตัวเหมือนหวาดกลัวและพูด ว่า “ท่านพี่อย่าเข้าใจผิดน้องไม่ได้ไปฟ้องกับท่านอ๋องเพียง แต่พวกสาวใช้ปากมากพบท่านอ๋องรู้สึกเห็นใจน้องจึงเล่า เรื่องทั้งหมดให้ท่านอ๋องฟัง

ซูเซียยิ้มแย้มในแสงแดดเบาบาง “ข้าเข้าใจว่าน้องไม่ใช่ คนพูดเพราะว่ายังไงน้องก็จะไม่พูดเรื่องไร้สาระเพื่อใส่ร้ายหรอก”

หลี่เฉินเย่นยิ้มแบบเย็นชาใส่ร้ายเป็นการใส่ร้ายหรือไม่

เจ้ารู้อยู่แก่ใจ”

ซูเซียเงยหน้าขึ้นมองไปยังหลี่เฉินเล่น ถ้าท่านอ๋องจะ ลงโทษข้าข้าก็มีแต่รับไว้อย่างเดียวแต่ข้าไม่อยากให้สาวใช้ ที่ปากมากมาทําร้ายความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับน้องสาว เธอเดินไปถึงข้างหน้าสาวใช้พวกนั้นและพูดด้วยรอยยิ้ม สดใส”เมื่อกี้พวกหล่อนบอกว่าขาตั้งใจเทถ้วยยาของพระ ชายารองและยังตบหน้าพระชายารองด้วยใช่หรือไม่