ตอนที่ 5 พระชายาในหัวใจของเขา

นี่ทำให้เสียวกับแม่นมตกใจมากรีบเรียกสาวใช้มาช่วย พยุงซูเซียขึ้นบนเตียงนอนสาวใช้ที่รู้เรื่องรีบไปเชิญหมอที่ นอกตำหนักเพราะทราบว่าหมอหลวงกำลังช่วยรักษาแผลให้ กับท่านอ๋องและองครักษ์อยู่

หมอเทพจูเก๋อไม่กล้าแตะต้องและตรวจเช็คร่างกายซูเซีย เมื่อได้ยินว่าซูเซียเคยมีอาการหวาดกลัวเลือดจึงออกยาสงบ จิตใจให้เท่านั้น

แต่ชูเซียกินยาไปสองสามวันแล้วยังรู้สึกมึนหัวตื่นมาไม่ได้ และปวดเอวมากยิ่งขึ้น

ภายในสามวันที่เธอไม่ฟื้นเธอได้ยินเสียงที่ขึงขังดังก้อง อยู่ในหูของเธออีกครั้ง

“ชูเซี่ยถึงเวลาตื่นแล้ว”

เธอลืมตาขึ้นอย่างกะทันหันและลุกขึ้นนั่งบนเตียงมือกด เอวตอนนี้เหลือเพียงความเจ็บปวดเล็กน้อย

เสียงพูดนั้นของใครกันทันใดนั้นเธอนึกถึงเสียงที่ได้ยินใน วันที่โดนแทงเสียงนั้นบอกว่าจะให้โอกาสให้เธอเกิดใหม่อีก ครั้งพร้อมมอบบางสิ่งบางอย่างให้ด้วยเป็นคนนั้นเอง

เสี่ยวเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงนอนของเธอตลอดเมื่อเห็นเธอตื่นมาก็พูดอย่างร่าเริงว่า “ท่านหญิงตื่นขึ้นแล้วหรือยังเจ็บตรง ไหนหรือไม่หิว หรือไม่หม่อมฉันไปเอาน้ำมาให้เจ้าค่ะ ” พูด จบก็หันตัวไปที่โต๊ะเอาน้ำอุ่นแก้วหนึ่งมาให้เธอและบอก ว่า “ท่านหญิงดื่มช้าๆเจ้าค่ะ”

เธอดื่มน้ำเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นเห็นเสี่ยว จ้องมองเธอด้วย สีหน้าทั้งดีใจทั้งเศร้าโศกน้ำตาคลอและพูดว่า “ท่านหญิง ท่านสลบไปไม่ฟื้นมาสามวันแล้วเสียวกลัวมาก

ซูเซียยิ้มและบอกว่า “ข้าไม่เป็นไร จากนั้นเอาผ้าห่มออก ลุกจากเตียงนอนทีแรกเธอคิดว่าขาสองข้างน่าจะเหนื่อยไร้ เรี่ยวแรงแต่เมื่อเธอยกขาขึ้นเล็กน้อยกลับรู้สึกว่าทั้งร่างกาย เต็มไปด้วยพลังทำท่าทางต่างๆก็เบาง่ายจนทำให้เธอแปลก ใจเธอนั่งอยู่ขอบเตียงเดี่ยวก้มตัวลงเพื่อช่วยเธอสวม รองเท้าเธอรีบบอกว่าไม่ต้องข้าทําเองได้”

เสียวเงยหน้าขึ้นมองดูเธออย่างประหลาดใจว่าท่าน หญิงไม่พอใจกับการดูแลของหม่อมฉันหรือเจ้าค่ะ

ชูเซียก้มตัวลงสวมรองเท้าเรียบร้อยลุกขึ้นเดินไปเดินมาส องสามก้าว

ความไม่สบายตัวล้วนหายไปหมดเธอหันมายิ้มว่า “เสี่ยว ข้าจะไม่พอใจกับเจ้าได้อย่างไรกันข้าแค่นอนไปหลายวัน เมื่อยมากอยากจะลุกขึ้นมาออกกำลังกายหน่อย

เธอนั่งบนเก้าอี้นึกถึงองครักษ์คนนั้นขึ้นมาไม่ทราบว่าตอนเขาเป็นไงบ้างแล้วแม้ว่าจะรอดชีวิตมาได้ แต่ก็ได้รับ บาดแผลสาหัสมากเธออดถอนหายใจเล็กน้อยไม่ได้

เสี่ยว ได้ยินเสียงถอนหายใจของนางก็รู้สึกกังวลและบอก ว่า “ตอนนี้แม่หญิง มีเหอก็ได้แต่งงานกับท่านอ๋องแล้วแต่ท่าน หญิงกับแม่หญิงมีเหอเข้ากันไม่ได้มาตั้งแต่เด็กตอนนี้เธอเป็น คนรักของท่านอ๋องหม่อมฉันกลัวว่าชีวิตวันข้างหน้าของท่าน หญิงจะอึดอัดมากขึ้น

ชูเซียยังไม่ได้พูดอะไรก็เห็นแม่นมเดินเข้ามาด้วยความ ดีใจเมื่อเห็นเธอนั่งบนเก้าอี้นางพูดด้วยความเบาใจท่าน หญิงตื่นมาแล้วดีมากเลยเจ้าค่ะ

ซูเซียเงยหน้าขึ้นวันนี้แม่นมใส่ชุดสีเทาเข้ม ใบหน้าดูนุ่ม นวลและเมตตาแสดงว่าเป็นคนที่เอ็นดูนางจริงๆนางยิ้มและ ตอบว่า “ใช่ตื่นมาแล้ว

แม่นมก้าวไปข้างหน้าว่า “ท่านหญิงพระชายารองมาแล้ว

เจ้าค่ะ”

ชูเซียยังไม่ทันตั้งสติ พระชายารอง? ”

“คือแม่หญิงเหอเจ้าค่ะ” เสี่ยวเตือนและตอบว่า “ท่าน หญิงเป็นพี่สาวแท้ๆของนางและเป็นพระชายาเอกด้วยฐานะ สูงกว่าท่านไม่ต้องกลัวเจ้าค่ะถ้าหากนางกล้ารังแกท่านหญิง พวกขาก็ฟ้องกับฮองเฮาเจ้าค่ะ”
ชูเซียรู้อยู่ในใจจึงบอกกับแม่นมว่า “งั้นให้นางเข้ามาเถิด”

แม่นมตอบรับและออกไปไม่นานก็เห็นแม่นมพาผู้หญิงที่ ใส่ชุดหรูหราพร้อมกับสาวใช้หลายคนตามอยู่ข้างหลังเข้า มา

มีสาวใช้คนนึงถือถาดรองถ้วยยาที่ยังร้อนอยู่ไว้หนึ่งถ้วย

ผู้หญิงที่ใส่ชุดหรูหรามาถึงข้างๆชูเซียไหว้กับเธอและบอก ว่า ท่านพี่

ชูเซียจ้องมองเธอแม้ว่าเธอก้มหัวอยู่แต่ใบหน้ากลับเลย ขึ้นเล็กน้อยถึงแม้ใบหน้าแสดงออกความเจียมตัวแต่ความ ภูมิใจในใจก็ซ่อนไว้ไม่อยู่นางผิวขาวเหมือนหิมะใบหน้า สวยงามแต่เครื่องเพชรพลอยเต็มบนหัวทำให้เธอดู ประหลาดไปนิดและแต่งชุดผ้าซาตินสีแดงเสื้อผ้าปักดอก โบตั๋นด้วยดิ้นทองซึ่งมีความละเอียดประณีตมาก

“ไม่ทราบว่าท่านพี่ถือหรือไม่เรื่องที่น้องสวมชุดพระชายา เอกของท่านพี่ที่จริงน้องก็บอกกับท่านอ๋องแล้วว่านี่ไม่เหมาะ กับฐานะทำอย่างนี้ไม่ได้แต่ท่านอ๋องยืนยันให้น้องสวมชุดนี้ ท่านอ๋องบอกว่า ในใจท่านน้องสมเป็นพระชายาเอกของท่าน เท่านั้น มีเหอเห็นชูเซียจ้องดูแต่ชุดของเธอจึงคิดว่าเธอน่าจะ ไม่พอใจเรื่องนี้จึงอธิบายแต่คำพูดเหล่านั้นเป็นการยั่วยุ ทั้งหมด

แม่นมกับเสี่ยวจี้เปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้นเสียดายที่นางเป็นท่านหญิงพวกเธอเป็นคนใช้เท่านั้นแม้ว่า จะไม่พอใจอยู่มากแต่ก็พูดอะไรไม่ได้

ซูเซี่ยยิ้มและตอบว่า”พี่แค่สนใจการเย็บปักชุดนี้เท่านั้น ฝีมือช่างยอดเยี่ยมจริงๆไม่ทราบว่าเป็นวิธีเย็บปักถักร้อย สองด้านหรือไม่ ขอดูหน่อย” พูดจบก็ก้าวไปเปิดแขนเสื้อ ของนางเห็นว่ามีลวดลายที่สวยงามอยู่ข้างในจึงยกย่อง ว่า พระเจ้าฝีมือเยี่ยมสุดๆเลย