ตอนที่ 5 ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?” นัทชาถามอย่างรู้สึกประหลาด ใจ ปกติผู้ชายคนนี้จะกลับมาในตอนกลางคืน ไม่พูดไม่ จาสักคํา กลับมาก็คือระบายอารมณ์

“ทําไม ฉันรบกวนเธอหรอ?” ร่างสูงของเขามาอยู่ต่อ หน้าเธอ ไม่มีมารยาท คว้าข้อมือนัทชามาและกดนัทชา เข้ากับผนังห้องนั่งเล่น

ด้านหลังของนัทชาไปชนเข้ากับสวิตช์ไฟ เพียงชั่ว พริบตาห้องนั่งเล่นก็สว่างไสวขึ้นมา สะท้อนให้เห็น ใบหน้าที่อึมครึมของจิรชัยได้อย่างชัดเจน

ดวงตาอันแหลมคมของเขาจ้องมองมาที่นัทชา สาย ตาค่อยๆเปลี่ยนเป็นเหน็บแนมและเย็นชา

“ไม่เจอแค่ไม่กี่วัน เธอเปลี่ยนไปนะ………ตาดูสดใส ขึ้นนี่” เขาค่อยๆเชยคางเธอขึ้นมามองใบหน้าที่ดูนิ่ม นวล ละเอียดอ่อน “เธอหายไปทั้งสัปดาห์ ก็ดูไม่เลว ไป อยู่กับใครมาหล่ะ หึม?”

เขาถามด้วยเสียงต่ำ น้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกว่า กำลังโกรธอยู่ แต่กลับทำให้หัวใจนัทชาเต้นแรง

“ไม่ได้ไปอยู่กับใครมาสักหน่อย ฉันแค่ไปทำงานนอก สถานที่..…..….…….

เขาออกแรงบีบคางของเธอราวกับกำลังโดนบีบตอนที่ 5 ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?” นัทชาถามอย่างรู้สึกประหลาด ใจ ปกติผู้ชายคนนี้จะกลับมาในตอนกลางคืน ไม่พูดไม่ จาสักคํา กลับมาก็คือระบายอารมณ์

“ทําไม ฉันรบกวนเธอหรอ?” ร่างสูงของเขามาอยู่ต่อ หน้าเธอ ไม่มีมารยาท คว้าข้อมือนัทชามาและกดนัทชา เข้ากับผนังห้องนั่งเล่น

ด้านหลังของนัทชาไปชนเข้ากับสวิตช์ไฟ เพียงชั่ว พริบตาห้องนั่งเล่นก็สว่างไสวขึ้นมา สะท้อนให้เห็น ใบหน้าที่อึมครึมของจิรชัยได้อย่างชัดเจน

ดวงตาอันแหลมคมของเขาจ้องมองมาที่นัทชา สาย ตาค่อยๆเปลี่ยนเป็นเหน็บแนมและเย็นชา

“ไม่เจอแค่ไม่กี่วัน เธอเปลี่ยนไปนะ………ตาดูสดใส ขึ้นนี่” เขาค่อยๆเชยคางเธอขึ้นมามองใบหน้าที่ดูนิ่ม นวล ละเอียดอ่อน “เธอหายไปทั้งสัปดาห์ ก็ดูไม่เลว ไป อยู่กับใครมาหล่ะ หึม?”

เขาถามด้วยเสียงต่ำ น้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกว่า กำลังโกรธอยู่ แต่กลับทำให้หัวใจนัทชาเต้นแรง

“ไม่ได้ไปอยู่กับใครมาสักหน่อย ฉันแค่ไปทำงานนอก สถานที่..…..….…….

เขาออกแรงบีบคางของเธอราวกับกำลังโดนบีบ
กระดูกอยู่

“นัทชา ฝีมือในการโกหกของเธอนี่เก่งขึ้นทุกวันเลย นะ ปากที่เต็มไปด้วยคำโกหกนั่นเธอไม่กลัวมันเน่าเสีย จริงๆ!” เขาหรี่ตาที่เย็นชาของเขาลงเล็กน้อย “เธอคิด จริงๆหรอว่าฉันจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย? ถ้าเกิดแค่ทำงาน ทำไมเธอถึงปิดโทรศัพท์? งานทำให้เธอเปลี่ยนไปแบบ นี้หรอ……งานมันทำให้เธอดูเปล่งปรั่งอย่างนี้ไหม? เอา เงินที่ฉันให้ไปเที่ยวต่างประเทศกับชู้ เธอนี่กล้าดีนะ!”

นัทชาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเข้าใจผิดแบบนี้ไปได้

ก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เคยไปไหนมาก่อน มีแค่เวลาออก ไปตรวจสุขภาพ แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่เห็นเคยถามถึงสัก

ไม่รู้ครั้งนี้เกิดบ้าอะไรขึ้นมา

“ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไรนะ แต่ฉันจะพูดอีกครั้ง ฉันจะ ไปไหนมันก็อิสระของฉัน”

“นัทชา เธอไม่คู่ควรกับคำว่าอิสระ! เธอเป็นหนี้ชีวิต ฉัน ถ้าฉันยังไม่ยกโทษให้ เธอก็ไม่สมควรพูดคำว่า อิสระออกมา!”

“ยกโทษ….คุณอยากให้ฉันทำอย่างไรหล่ะ?” ถึง ตอนนี้แล้ว นัทชาก็ไม่ต้องการที่จะอธิบายอะไรเกี่ยวกับ เรื่องอุบัติเหตุอีกแล้ว “จิรชัย คุณต้องการให้ฉันตายใช่ ไหม คุณถึงจะมีความสุข?”
“ฉันไม่มี…จิรชัย คุณกำลังพูดถึงอะไร?”

“ยังแสร้งทำเป็นโง่อยู่อีกหรอ?” จิรชัยคว้าแขนเธอ และลากไปข้างโต๊ะชา เขาชี้ไปที่รูปที่อยู่บนโต๊ะอย่าง เดือดดาล “เธอดูเอาเอง!”