ตอนที่ 2 เธอมาทำไม

ติดหนี้เขา……

เธอติดหนี้อะไรเขาหล่ะ?

ตั้งแต่เธอเริ่มแอบรักเขา เธอก็เอาใจเขาทุกวิถีทาง เชื่อฟังเขาทุกอย่าง อะไรที่เขาไม่ชอบ เธอก็จะไม่ทำ มัน ขอเพียงแค่เขาชอบ เธอก็พยายามที่จะเรียนรู้ เปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นในแบบที่เขาชอบ

หลายปีมานี้ เธอไม่เคยทำให้เขาเสียใจมาก่อน

อุบัติเหตุรถยนต์เมื่อ2ปีก่อน เธอก็ไม่ได้มีส่วน เกี่ยวข้องด้วยแม้แต่น้อย

เธอคือคนที่โดนใส่ร้าย เธอไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ

เพียงแต่จิรชัยไม่เชื่อเธอ ในใจเขาก็คือเธอเป็นคน วางแผนทั้งหมดแล้ว

เสียใจ?

ตอนนี้เธอแค่เสียใจภายหลังเท่านั้น ที่ตอนแรกเธอได้ ตกหลุมรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้น

จิรชัยไม่อยู่กับเธออีกต่อไป เขาปลีกตัวออกไปโดย ทิ้งไว้เพียงคำพูดที่เย็นชา “หมดอารมณ์!”
ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว หลัง จากที่ได้ยินเสียงล้างหน้า บ้วนปากแล้ว เขาก็ออกมา พร้อมกับเสื้อผ้าที่ใส่จนเรียบร้อย

เขาไม่แม้แต่จะช่าเลืองมองนัทชา เขาเพียงแค่เดิน ตรงไปที่ประตู

นัทชาหลับตาลงอย่างรู้สึกหมดกำลังใจ ฟังเสียงพายุ ฝนนอกหน้าต่างด้วยความอึดอัดใจจนร้องไห้ออกมา

สุดท้ายแล้วเธอไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไร เธอ ตื่นมาและรู้สึกเวียนหัว เวลาครึ่งนึงของช่วงเช้าได้ผ่าน ไปแล้ว บริษัทโทรมาหาเธอ2สายแล้วว่าทำไมถึงไม่ไป ทำงาน

นัทชาตอบไปทันที “ขอโทษค่ะ ฉันจะเข้าไปทันที!”

เธอรีบพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าบ้วนปาก

ขณะที่เธอก้มไปแปรงฟัน ทันใดนั้นหยดเลือดสีแดง สดก็ล่วงลงมา แปะแปะ……เลือดไหลลงมามากขึ้น เรื่อยๆ

นัทชาชะงักไปแปปนึง หลังจากนั้นก็รีบร้อนดึงทิชชู่ เปียกมาปิดจมูกอย่างเคยชิน

ทิชชู่เปียกเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มอย่างรวดเร็ว เธอ เปลี่ยนทิชชู่อยู่หลายแผ่น หลังจากทำซ้ำอยู่หลายครั้ง ในที่สุดเลือดกำเดาของเธอก็หยุดไหล
เงาในกระจกสะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าที่ขาวซีดของ นัทชา เธอมองตัวเองในสภาพที่ผอมแห้งอ่อนแรง แล้วก็ ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

เวลาของเธอเหลือไม่เยอะแล้ว

2เดือนสุดท้ายนี้ เธอต้องการเพียงแค่อยู่ข้างๆจิรชัย หลังจากนั้นก็จะไปหาที่ๆเงียบสงบสักที่หนึ่งใช้ชีวิตที่ เหลืออยู่ไม่มากของตัวเอง

นี่คือสิ่งที่เธอคิดใคร่ครวญไว้ในตอนสุดท้าย

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า นัทชาก็แต่งหน้าอย่างสุด ความสามารถเพื่อปิดบังใบหน้าอันขาวซีดของตัวเอง

ถึงเธอจะรีบร้อนไปที่ทำงาน แต่เวลาก็ล่วงเลยมาถึง ช่วงบ่ายแล้ว

นัทชาโดนผู้ดูแลดราวกับกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก และ โยนสัญญาฉบับหนึ่งให้เธอ “ข้อตกลงกับบริษัทเอคอม เมิร์ซ วันนี้เธอต้องเข้าไปคุย เพียงแค่เธอเซ็นสัญญา เปอร์เซ็นต์ที่หักขึ้นอยู่กับที่ผ่านมา1ใน3ที่เปิด

หักเปอร์เซ็นต์2เท่า นัทชาใจเต้น

ก่อนหน้านี้เธอเอาเงินของจิรชัยมา เงินถูกใช้เป็นค่า ใช้จ่ายในการรักษาไปแล้ว ไม่กี่วันข้างหน้าเงินเหล่านั้น ก็จะหมดลง
ตอนนี้เธอยังต้องการเงินจำนวนหนึ่ง หลังจากรักษา เสร็จ เธอต้องการจะไปอยู่คนเดียว……..

หลังจากได้เอกสารสัญญานัทชาก็ขับรถไปยังบริษัท ของจิรชัย

บางทีอาจจะเป็นโชคดี เธอคิดอยู่หน้าประตู เจอจิร ชัยแล้ว

“เธอมาทำไม?”เขาขมวดคิ้วมองเธออย่างระอา

“ฉัน…….”นัทชามองสัญญาที่อยู่ในมือและพูดออกมา อย่างรู้สึกลำบาก “ฉันมา.………….”

“มาขายตัว?” จิรชัยรำคาญที่เธอไม่ยอมพูดตรงๆ เขา

ยิ้มให้เธออย่างเย็นชา “ทําไม เธอขัดสนแล้วหรอ?”

นัทชาพูดไม่ออก จิรชัยไม่ปล่อยให้เธอได้พูดเลย เขา คว้าข้อมือของเธอไว้ ลากเธอเข้าไปในรถเก๋ง “วันนี้เธอ เอาสัญญามาหาฉัน ไม่ใช่แบบนี้หรอ? อยากได้ลายเซ็น ของฉัน ก็ต้องมีของแลกเปลี่ยน!”

“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น!” นัทชาเหยียดตัวตรง มือกำเสื้อเชิ้ตของเขาเอาไว้แน่น “ฉันมาคุยเรื่องงาน เพียงแค่เอกสารงาน….……..จริงๆ ฉันไม่ได้มีป้ายราคา ติดไว้ที่ตัวไหม!” จิรชัยจ้องเธออย่างโหดเหี้ยม “นัทชา เธอรู้จักตัวเองดีนะ”