ตอนที่ 1 ขอร้อง จบเถอะ

เขาหยิกหลังมือของเธอและค่อยๆออกแรงทีละนิด คล้ายกับจะหยิกเธอให้ตายเลยทีเดียว

“เจ็บ— —” นัทชาพูดออกมาเบาๆ เพราะทนต่อไปไม่

ไหวแล้ว

จิรชัยดูเหมือนจะพอใจแล้ว ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือ ของนัทชา

นัทชาเจ็บจนเกือบจะตายอยู่แล้ว…….

ทันใดนั้นโทรศัพท์บนตู้ตรงหัวเตียงก็ดังขึ้น

จิรชัยหยุดไปชั่วขณะ เขากดทับร่างกายของนัทชา อยู่แบบนั้น จนเขารับโทรศัพท์

“ริน เป็นอะไร?” เขาไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งจะเมินเฉย และดุร้าย ตอนนี้เสียงของเขานุ่มนวลและเรียกเธอ อย่างเคลิบเคลิ้ม

นัทชาข่มตาลงและค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ หัวใจของ เธอรู้สึกเจ็บปวดจนไม่อาจเข้าใจได้ เธอกอดผ้าห่มเอา ไว้แน่น

“ไม่ต้องกลัว ฉันกำลังจะไป…….โอเค ฉันจะไปให้เร็ว ที่สุด…..” เสียงของเขานุ่มนวลและอบอุ่น หลังจากวางหู โทรศัพท์ “ทางนั้นรินไฟดับและเธอกำลังกลัวเป็นอย่างมาก ฉันจะไปหาเธอ”

ดารินทร์อยากเจอเขา ดังนั้นเขาจึงฟังเธอพูดอย่าง ไม่รู้สึกกระดากใจ หลังจากนั้นเขาก็วิ่งออกไปหาเธอ อย่างรวดเร็ว

มันเป็นเรื่องที่น่าตลกมาก

“จิรชัย ในเมื่อคุณรีบร้อนไปเจอดารินทร์ขนาดนั้น งั้น ทําไมคุณไม่แยกออกไปซะล่ะ?” นัทชาพูดเหน็บแนม อย่างเย็นชา แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกกังวล

ในแววตาของเขา เธอเป็นแค่เศษขยะ แต่ดารินทร์อยู่ ในใจของเขา เธอคือของล้ำค่าอันสูงส่ง

“นัทชา เธอเป็นแค่สาวขายบริการ มีค่าอะไรให้ฉัน ต้องทําแบบนั้น?” จิรชัยหันหน้าเข้าหาเธอ ก้มลงประชิด จ้องมองในตาของเธอ น้ำเสียงดุร้าย “ฉันจ่ายเงินซื้อ เธอมาแล้ว เธอควรจะเอาอกเอาใจฉัน!”

นัทชาหลับตาลงอย่างเจ็บปวด

ใช่แล้ว เธอเอาเงินของเขามาแล้ว และตอนนี้ผล สุดท้ายคือเธอมันน่าสมเพช……….

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที แววตาอันอ่อนโยนของนัทชา ก็ค่อยๆเปิดออก เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่คลุมเครือ “พอ เถอะจิรชัย ฉันไม่อยากให้เรื่องของเรามันเป็นแบบนี้ ต่อไปแล้ว ไม่ใช่ว่าคุณกับดารินทร์จะแต่งงานกันแล้วหรอ? เป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะไปแล้ว คุณอยู่กับเธอแหละ ดีแล้ว”

จิรชัยไม่ได้พูดอะไรไปพักหนึ่ง เพียงแค่ใช้สายตาอัน แหลมคมจ้องมองนัทชาอย่างโหดร้าย

“จบ?” เขาเอามือลูบที่คอเล็กๆบางๆของนัทชา หลัง จากนั้นก็ออกแรงบีบ “นัทชา เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ ฉันพอ? เธอไม่เพียงแค่ติดเงินฉัน เธอยังเป็นหนี้ชีวิตฉัน อีก!”

ดวงตาของเขาแดงก่ำและดุร้าย

“น้องสาวของฉันถูกเธอทำร้าย จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าน้องสาวฉันอยู่ที่ไหน ยังมีชีวิตอยู่หรือตายไป แล้ว! แต่ตอนนี้เธอกลับมาบอกว่าเธอต้องการจะไป เธอ มีสิทธิ์อะไรนัทชา? เธอต้องอยู่แบบนี้ไปจนกว่าจะได้รับ การให้อภัย!”

“ครั้งนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ฉันไม่ได้ทำจริงๆ ฉันไม่ใช่ คนที่ทำร้าย..………….”

“หุปากของเธอซะนัทชา!” จิรชัยกำมือแน่น เขาโกรธ จนหน้าแดง เขาไม่สามารถเชื่อคำพูดของเธอได้ “ใน อุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันเห็นกับตาตัวเอง ว่าเธอคือคนที่ขับ รถชนรถของน้องสาวฉันคว่ำและปล่อยให้เธอจมลงไป ในทะเล……ฉันเห็นมันกับตา แต่เธอก็ยังโกหกฉัน เธอ มันไร้ยางอายขนาดไหนกัน?”
เห็นกับตาตัวเอง?

ดวงตาของนัทชาเบิกกว้าง เธอไม่ได้เป็นคนขับรถคัน นั้นเลย เขาไปเห็นมาจากไหนกัน?

“นัทชา ฉันบอกเธอแล้ว ฉันจะทรมานเธอไปตลอด ชีวิต! ฉันต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างรู้สึกผิดแบบนี้ ตลอดไป! นี่คือสิ่งที่เธอควรจะเป็น นี่คือหนี้ที่เธอติด ฉัน!”