ตอนที่ 6 ฉันต้องการที่จะไปจากเขา

ตอนที่ 6 ฉันต้องการที่จะไปจากเขา

ไอริณกว่าจะฟื้นขึ้นก็เป็นเวลาค่อนคืน

ฉีดยาสลบติดต่อกันสองรอบ ทำให้ร่างกายเธออ่อน ปวกเปียก ปากคอแห้ง แม้แต่แรงที่จะลุกขึ้นนั่งยังไม่มี

“ริน ฟื้นแล้วเหรอ” โสนนท์เฝ้าเธอมาเป็นเวลาลานาน รีบ มาประคองเธออย่างเบามือ “กินน้ำไหม ฉันรินให้”

ไอรินพยักหน้า มือก็วางลงบนหน้าท้อง

“ฉันไม่ยอมให้ดารุเอาไตของเธอไป” โสนนท์ถือน้ำร้อน เดินเข้ามา ป้อนให้เธอดื่ม “โชคดีที่ฉันมาทัน ไม่งั้น…เธอ ตอกอยู่ในอันตรายแน่” ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ นวัตว์ไม่แคร์ เธอเลยสักกะนิด เขาเหมือนจะเฝ้าดูเธอตาย

ไอริณรู้สึกด้านชา เธอหลับตาลง

ผ่านไปได้ไม่นาน เธอก็เปิดปากพูด “นนท์ ฉันเปลี่ยนใจ แล้ว”

“อะไรเหรอ” โสนนท์ยังไม่ทันรู้สึกตัว
“ฉันจะไปจากเขา” ไอริณออกปากออกมาเอง ด้วยความ นิ่งเฉย แต่ว่าในดวงตาน้ำตากลับไหลออกมาไม่หยุด “ฉัน จะไปจากนวัตว์

โสนนท์ดีใจมาก แทบไม่อยากจะเชื่อ เขากล่อมไอริณ ไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่เธอก็ไม่ยอมรับปากว่าไปจากน วัตว์ กระทั่งเรื่องของนวัตว์เองที่ทำให้เธอกับเขาเกือบจะ ต้องตัดขาดกัน

“นวัตว์ เขาฆ่าลูกหลายครั้ง” น้ำตาของไอริณไหลไม่ หยุด มือจับลงไปที่หน้าท้อง “ไม่ได้ต้องการแค่ชีวิตฉัน เขาต้องการให้ฉันตายทั้งเป็น เจ็บปวดจนไม่อยากจะมี ชีวิตอยู่…”

“ริน งั้นเธออย่าไปคิดถึงเขาเลย” โสนนท์กอดเธออย่าง เจ็บปวด พูดอย่างอ่อนโยน “อย่าไปร้องไห้ให้กับเขาอีก มันไม่คู่ควร…

ไอริณก๋เสื้อของโสนนท์แน่น พูดอย่างละล่ำละลัก “เธอ พาฉันไปที ฉันไม่อยากด้อยกว่าดารุ ฉันไม่อยากให้ไตกับ เธอ ฉันไม่ต้องการ….

“ได้สิ ฉันพาเธอไปเอง”

“พลั่ก”ประตูห้องถูกเปิดออก ในขณะเดียวกันก็ถูกใคร อีกคนผลักออก
“ไอริณ ต่อหน้าคนตั้งหลายคน เธอกล้านอกใจฉันเหรอ” นวัตว์ผลักประตูเข้ามา รีบก้าวเข้ามาหาเธอด้วยอารมณ์ โกรธอย่างรุนแรง ทำให้คนสั่นไปหมด “หรือเป็นเพราะว่า โสนนท์คอยปกป้องเธออยู่ ที่แท้เธอสองคนแอบคบกัน น่าทุเรศจริงๆ”

คิ้วของโสนนท์ขมวดเข้าหากัน พูดอย่างโกรธๆว่า “นวัตว์ อย่าพูดถึงรินแบบนั้นอีกนะ ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอย่างที่ คุณคิด

“ไม่ใช่งั้นเหรอ ฉันเห็นกับตาตัวเอง คุณยังบอกว่าไม่ใช่ คิดว่าฉันโง่รึยังไง” ดวงตาคมกริบของนวัตว์จ้องไปที่ไอ ริณด้วยสายยิ้มเยาะ “ไอริณ นับวันเธอก็ยิ่งจะสกปรก โสมมลงไปทุกวัน มันช่างเปิดโลกฉันจริง ผู้หญิงโสมม อย่างเธอ โสนนท์ก็ยังไม่รังเกียจ พวกเธอสองคนนี้ช่าง เหมาะสมกันจริงๆ

ทุกคําพูดของเขาเหมือนกับเข็ม ที่คอยทิ่มแทงใจของไอ ริณให้เจ็บปวด สีหน้าขาวซีด มือที่กำผ้าห่มแน่น นิ้วมือที่ เขียวคล้าสั่นระรัว

“ฉันมันไม่มีค่างั้นเหรอ” เธอพูดอย่างเย้ยหยัน สายตา สงบนิ่งไร้ซึ่งความหวัง “นวัตว์ ถ้าหากว่าฉันกับโสนนท์มี อะไรกันจริงๆ แล้วคุณล่ะ ความสัมพันธ์อันเปิดเผยของ คุณกับดารุ แถมยังพากันมาพูดถึงฉันในโรงพยาบาล อัน นี้ถือว่าคืออะไร”
สีหน้าของสัตว์เต็มไปด้วยความโกรธ เขาก้าวไปข้าง หน้าใช้สายตาที่เกลียดชังราวฆ่าไอริณให้ตาย “ที่ดารุ ต้องมาอยู่โรงพยาบาลประจำ ก็ไม่ใช้เพราะเธอหรอก หรือไอริณ แล้วตอนนี้เธอยังกล้ามาพูด หน้าไม่อายจริงๆ”

ทุกคำพูดของเขามีแต่กล่าวหาและด่าทอเธอมาโดย

ไอริณพยายามยิ้มอย่างเยือกเย็น เงยหน้ามองนวัตว์ “ได้สิ งั้นก็คือซะว่าฉันกับนนท์มีอะไรกัน ฉันนอกใจคุณ ฉันมันสกปรก ฉันไม่อธิบาย คุณไม่พอใจฉัน เกลียดฉัน งั้นเราก็หย่ากัน ปล่อยฉันไป…”

นวัตว์ถึงกับตกตะลึง ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขอหย่า ผู้หญิง คนนี้ไม่เพียงแต่จะยอมอ่อนข้อ แต่ยังจะไปจากเขาอีก ด้วยงั้นเหรอ

ทำไมตอนนี้…

สายตาของเขามองไปที่โสนนท์ ค่อยเปลี่ยนเป็นน่ากลัว

สาเหตุที่อยู่ดีๆก็ต้องการจะหย่า ถ้าไม่ใช่ถูกใจของใหม่ จะเป็นเพราะอะไรไปได้อีก

ถ้าจะไปกับโสนนท์มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
“ไอริณ ถ้าเธอจะไป ได้” นวัตว์มองไปที่ไอริณด้วย สายตาเกลียดชัง “เธอทําให้มดลูกของดารเสียหาย มีลูก ยาก ยังเธอเอามดลูกไว้ เปลี่ยนให้ดารุ ของดารมันไม่ดี เธอต้องเปลี่ยนกับเขา”