ตอนที่ 5 อีกนิดเธอก็ไม่รอดแล้ว

ตอนที่ 5 อีกนิดเธอก็ไม่รอดแล้ว

ไอริณนอนอยู่บนเตียง หัวใจเต้นอ่อนลงๆเรื่อยๆ

จอที่ตั้งอยู่ข้างๆ ที่แสดงจังหวะการเต้นของหัวใจ ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นเส้นตรง…..

ดารุยืนจ้องมองด้วยสายตาเกลียดชังและสะใจ ใบหน้า ค่อยปรากฏรอยยิ้มอย่างโหดเหี้ยม

ไอริณควรตายตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อน เธอ เองก็คงเป็นสะใภ้ของตระกูลหลวงเสนาอย่างเป็นทางการ ไปแล้ว

“ปิ๊บๆ” ในที่สุด หัวใจของไอริณก็หยุดเต้น ดารุยิ้มอย่างพอใจ

แต่ไม่กี่วินาที ทางเดินก็มีเสียงดังขึ้นมา

“นวัตว์ แกกำลังทำอะไร แกฆ่าริณตายแล้วเหรอ เสียง ดังตะคอกคือเสียงของโสนนท์ เขาเปิดประตูโดยมีพยา บอลคอยขวางอยู่ เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องผ่าตัด ถีบประตู เข้ามาอย่างแรง “เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้ ริณอยู่ไหน จะพาเธอกลับไป

คารได้ยินเข้า ท่าทีก็เปลี่ยนไป รีบกลับขึ้นไปบนเตียง ตะโกนอย่างรีบร้อน “รีบฉีดยาชาให้ฉัน ทำเหมือนกับฉัน กำลังอยู่ระหว่างการผ่าตัด”

“โอ๊ะๆ ได้” หมอที่ยืนอยู่ข้างๆรีบฉีดยาให้เธอ ระหว่างนั้น ก็พูดว่า “แล้วคุณไอริณล่ะ ต้องช่วยเขาไหม

ดารหันมองไปทางไอริณที่นอนตัวขาวซีดอย่างสงบนิ่ง แล้วพูดอย่างเกลียดชังว่า “ไม่ต้องช่วย ฉันอยากให้เธอ ตาย”

“ได้”

หลังจากที่หมอฉีดยาชาให้กับดารุเสร็จแล้ว ประตูห้อง ผ่าตัดก็ถูกโสนนท์ที่กำลังโกรธจัดถีบแล้วพุ่งเข้ามา

ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นจอที่แสดงการเต้นของหัวไอริณ

“ริน” สีหน้าอันเจ็บปวดของโสนนท์ เขาคว้าไปเน็คไท ของหมอคนนึงอย่างบ้าคลั่ง “พวกคุณกำลังทำอะไร ฆาตกรรมใช่ไหม รีบช่วยรินเดี๋ยวนี้ เร็วๆเลย
หมอเพิ่งจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบ แต่สีหน้ายังลังเลและพูด ว่า “เอ่อ เกรงว่า…”

“รีบช่วยเธอ” เสียงสงบนิ่งที่ตั้งขึ้นมา คือเสียงจากนวัตว์

สีหน้าหมองคล้ำของเขา ดวงตาขำขลับจ้องที่ใบหน้า ขาวซีดของไอริณ “ถ้าเกิดว่าเธอตายไป พวกคุณทั้งหมด ที่นี่ อย่าหวังว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเลย

บรรดาหมอทั้งหลายเสียวสันหลังวาบ ตื่นเต้นขึ้นมาใน ทันที รีบช่วยกันยื้อชีวิตของไอริณ

คนที่ออกคำสั่ง กับเป็นนวัตว์

คนที่ทั้งเมือง เอ ต่างรับรู้กันว่าเป็นเจ้าพ่อ ไม่มีกล้ามี เรื่องกับเขา

หมอรีบทำการปั๊มหัวใจให้กับไอริณ

โชคดีที่หัวใจหยุดเต้นไปไม่นาน บังเอิญว่าอยู่ในห้อง ผ่าตัดที่มีเครื่องไม้เครื่องมือครบ ครึ่งนาทีหลังจากนั้น หัวใจของไอริณก็กลับมาเต้นเป็นปกติอีกครั้ง

หมอใหญ่ผู้ทำการผ่าตัดถอนหายใจอย่างโล่งออกพลางดูสีหน้าที่อ่านไม่ออกของนวัตว์ พูดอย่างระมัดระวัง ว่า การเปลี่ยนถ่ายไต ยังต้องการจะทำไหม”

“ผ่าตัดเปลี่ยนไต” โสนนท์พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ พลางมองอย่างเกลียดชังปที่นวัตว์ “นวัตว์ คุณยังเป็นคน อีกรึเปล่า คุณทำเพื่อผู้หญิงอย่างดารุ ถึงขนาดต้องการ ไตของริณ คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าริณรักคุณขนาดไหน คุณ ทำแบบนี้ มันจะต่างอะไรคุณสับหัวใจของริณออกเป็น ชิ้นๆ

นวัตว์ตอบกลับโสนนท์สายตารังเกียจ “ถ้าหากว่าฉันจะ สับหัวใจออกเป็นชิ้นๆแล้วยังไง คุณจะมาเป็นห่วงเมียฉัน ทำไม หรือว่าคุณสองคนมีอะไรกัน”

โสนนท์กำมัดแน่นอดทน สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ “ฉันก็อยากให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน รินจะได้ไม่ต้องไป คิดเรื่องศีลธรรมมโนธรรมบ้าบออะไร คนโหดเหี้ยมเย็น ชาอย่างคุณ ไม่ได้มีค่าพอให้รินต้องทำถึงขนาด”

พูดจบ โสนนท์ก็อุ้มไอริณที่ยังไม่ได้สติ เดินออกจาก ห้องไป

“โสนนท์ วางเมียของฉันลงเดี๋ยวนี้นะ” นวัตว์ขวางเขาไว้ ตาหลบต่ำ เต็มไปด้วยอารมณ์ที่พร้อมจะระเบิด “เธอเป็น ของฉัน”
โลนนท์มองโต้ตอบกลับไปด้วยสายที่ไม่มีความเกรง กลัว เธอไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาคุณอยู่แล้ว นวัตว์ วันนี้ ฉันจะพาเธอกลับไปให้ได้

สองคนประทะสายตา บรรยากาศเต็มไปด้วยความ ตึงเครียด

หมอที่ยืนอยู่ข้างๆมองกลับไปกลับมา เกรงว่าสองคนจะ ลงไม้ลงมือกัน เลยรีบพูดขึ้นว่า “รีบพาคนไข้ไปที่แผนกผู้ ป่วยหนักก่อน เธอเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา……

โสนนท์ถึงได้รู้สติ จึงรีบวางไอริณลงบนเปลคนไข้ แล้ว รีบเดินตามหมอกับพยาบาลเข้าไปในห้องผู้ป่วยหนัก

สีหน้าของนวัตว์ไม่ดี และต้องการที่จะตามไป แต่ถูก พยาบาลเรียกไว้

“คุณนวัตว์ คุณดารุยังไม่ฟื้น…