ตอนที่8 ฟันต่อฟัน

” ซูอีเมิ่ง ไอ้ผู้หญิงที่ชั่วร้าย !” ซูเถียนเถียนทนไม่ได้ อีกแล้ว ความโกรธระเบิด เธอยกมือ ปาแจกันบนหัว ของซูอีเมิ่ง แจกันแตก เลือดกระจาย

ร่างกายของซูอีเมิ่งอ้อนไป ล้มอยู่กับเตียง

ซูเถียนเถียนโกรธจนตาแดง เธอนึกถึงศพของคุณ แม่ ล้มลงจากตึกสูงสิบกว่าชั้น ทบจนใบหน้าเปลี่ยนร่าง กระดูกหักทั้งตัว ศพน่ากลัวมาก

ก่อนที่คุณแม่ตาย ยังต้องทนทานกับการดูถูกของซูอี เมิ่ง ให้คุณแม่คุกเข่า ขอร้อง … สติถูกความแค้นปกปิด ซูเถียนเถียนคิดแต่อยากจะแก้แค้น

เธอจับผมของซูอีเมิ่ง ดึงเธอลงจากเตียงถึงหน้าต่าง ให้เธอเอาหน้าผากคิดดินหลายๆรอบขอโทษต่อท้องฟ้า

” ซูอีเมิ่ง ตั้งแต่แม่ฉันแต่งงานกับพ่อแก เคยทำเรื่อง ทำลายแกไหม ? หล่อนรักแกอย่างกับลูกแท้ๆ แกยังทำ แบบนี้กับหล่อน แกมีใจไหม ?” ซูเถียนเถียนกดหัวของ ซูอีเมิ่ง ให้เธอติดกับพื้น

ซูอีเมิ่งยังหัวเราะอยู่ เธอพูด :” ฉันไม่ชอบแม่ลูกพวก แก ! แม่แกชั่วเลว เกลี้ยกล่อมพ่อฉัน ทำลายครอบครัว ของฉัน ฉันยังเสียดาย ทำไมไม่ปล่อยหมาไว้ให้พวก มันกินเนื้อแม่แกทิ้ง !”
ซูอีเมิ่ง ! แกยังไม่สำนึกผิดอีก !” ซูเถียนเทียนจับ หัวของซูอีเมิ่ง : แกต้องขอโทษแม่ฉัน พูดขอโทษกับ หล่อน !”

ซูอีเมิ่งกลับหัวเราะ เลือดเต็มหน้า เหมือนปีศาจ

* ซูเถียนเถียน แกจบแล้ว !”

ซูอีเมิ่งเพิ่งพูดเสร็จ ประตูห้องก็ถูกถีบ แล้วมีเสียง โมโหตามมา :” ซูเถียนเถียน แกทำอะไรกันแน่ !”

คนที่มา เป็นพ่อเลี้ยงของซูเถียนเถียน ซูโก๋วเฉิง

เขาวิ่งมาก็หนึ่งถีบ ถีบซูเถียนเถียนอยากแรง

” คุณพ่อ !” ซูอีเมิ่งรีบร้องไห้ กอดซูโก๋วเฉิงด้วยเลือด เต็มหน้า :” คุณพ่อ หนูกลัว หล่อนจะฆ่าหนู ยังให้หนู คุกเข่า เลียรองเท้าของหล่อน … พ่อ หนูไม่ทำ…..

ชูโก่วเฉิงตบหลังของซูอีเมิ่งอย่างน่าเอ็นดู มองซู เถียนเถียนอย่างโกรธ :” ตอนนั้นผมตาบอดเอง ที่ให้ผู้ หญิงชั่วร้ายอย่างแกได้เข้ามาในบ้านผม แม่ของแกที่ เลวได้ตายเพราะกรรมแล้ว ทำไมแกไม่ไปตาย !

ซูเถียนเตียนลุกนั่งขึ้น มองซูโก๋วเฉิงอย่างเงียบๆ แม่ของฉัน รักนายมาก ทำไมนายพูดแบบนี้ได้ ?”

ซูโก๋วเฉิงทำท่าทางเกียจสุดๆ :” หล่อนก็เป็นหลอกลวง ทำลายลูกผมลับหลัง ! แกกับแม่แกก็เป็นพวกประเภทเดียวกัน !”

มองแปลหน้าผากของซูอีเมิ่ง ซูโก๋วเฉิงโมโหกว่าเดิม วิ่งไปดึงผมของซูเถียนเถียน

11 แกให้ลูกผมคุกเข่าใช่ไหม งั้นผมก็ฟันต่อฟันตา ต่อตา !” เขากดหัวของซูเถียนเถียน

ซูเถียนเถียนหน้ามืดตาลาย บนหน้าเต็มไปด้วยเลือด

11 ตอนนั้นแกเป็นเมียของจางอวี่หลิน ผมไม่กล้าทำ อะไรแก แต่ตอนนี้ แกก็เป็นแค่ขยะ !” ซูโก๋วเฉิงกดไป ด่าไป :” ผลักลูกสาวผมลงบันได ให้หล่อนกลายเป็น นิทานยังไม่พอ ทำลายชื่อเสียงของหล่อน ให้หล่อน กลายเป็นมือที่3 ยังมห้หล่อนคุกเข่า ! ผมวันนี้ให้แก ตาย !”

ซูเถียนเถียนเจ็บจนชา ตามืดไปหมด เธอรู้สึกว่าเธอ จะตายแล้ว

แล้วเธอก็ได้ยินเสียงเท้าเดิน แล้วเสียงที่ทั้งดีใจทั้ง ตกใจของซูอีเมิ่ง :” จางอวี่หลิน !”

จางอวี่หลิน …ซูเถียนเถียนได้มีสติกลับมา

ซูโก๋วเฉิงปล่อยเธอไป

เธอนั่งคุกเข่ากับพื้นไม่มีแรงอะไร
11

พวกเธอทำอะไรอยู่ ?” จางอวี่หลินถามอย่างเย็นชา

มือของซูโก๋วเฉิงเต็มไปด้วยเลือด รีบซ่อนไว้ด้านหลัง

อย่างอาย

ซูอีเมิ่งร้องไห้ :” จางอวี่หลิน ซูเถียนเถียนจะฆ่าฉัน หล่อนทําฉันหมดสติ แล้วจะผลักฉันลงตึก ดีที่พ่อฉันมา ทัน … ช่วยฉันไป ”

ซูเถียนเถียนยกมือสัมผัสแก้ม มีแต่เลือด แผลของ เธอจะหนักกว่าซูอีเมิ่งแน่นอน

ดังนั้น พวกเธอก็ทำแบบนี้กับซูเถียนเถียน ?” จางอวี่ หลินมองซูเถียนเถียน สีหน้าประหลาด

ซูเถียนเถียนเหมือนรู้สึกอะไร ยกหน้ามองเขา ต่อไปนี้ เขาจะช่วยเธอไหม ?

สายตาของจางอวี่หลินเย็นชามาก :” จะทำโทษแค่นี้ มันเบาไปสำหรับซูเถียนเถียน …”