ตอนที่6 ตายก็ไม่สน
เธอเพิ่งพูดจบ จางอวี่หลินก็ออกมา ตะโกนอย่างโมโห ว่า : ” ซูเถียนเถียน แกกล้านัก !”
‘คุณจางอวี่หลิน ! คุณจะอธิบายไหมว่าตอนนี้เป็น สถานการณ์อะไร ?” นักข่าวล้อมรอบจางอวี่หลินเหมือน บ้าไป ถามไม่หยุด :” คุณมีชู้จริงหรือไม่ ? ซูอีเมิ่งเป็น ใคร ?”
หล่อนทำไม่อยู่ในโรงพยาบาล เป็นเพราะมีครรภ์ มี ลูกนอกสมรสใช่ไหม ? นี่เป็นเหตุผลที่คุณจะหย่ากับ ภรรยาเดิมใช่ไหม ?”
คำถามแต่ละคำถามเหมือนระเบิดที่โยนลงมา
สีหน้าของจางอวี่หลินไม่ดีมาก ไม่ตอบคำถามใดใด
ยามรีบวิ่งมา ขวางระหว่างจางอวี่หลินกับนักข่าวไว้ และจางอวี่หลินเดินไปทางซูเถียนเถียน จับแขนเธอ อย่างแรง แล้วรากเธอไปในตึก
ยามรีบปิดประตู ไม่ให้นักข่าวเข้ามา
เรื่องเกิดจนถึงตอนนี้ มีพนักงานมาสุมหัวกันในชั้นนี้ มองซูเถียนเถียนอย่างดูถูกและแปลกใจ
จางอวี่หลินเดินเร็วมาก รากซูเถียนเถียนจนเธอจะล้ม
พอถึงห้องทำงานของเขา เขาถึงจะหยุด ปิดประตู ด้วยเสียงดัง บีบคอของซูเถียนเทียน แล้วปาเธอไปทาง ผนัง
‘ซูเถียนเถียน แกอยากเสียหน้าอย่าพาซูอีเมิ่งไป !”
ซูเถียนเถียนมองเขาอย่างเย็นชา :” เป็นฉันที่เสียหน้า หรือว่าหล่อนที่รู้ว่านายมีภรรยายังมายั่วนายเสียหน้า มากกว่า ? หล่อนเป็นมือที่3อยู่แล้ว !”
จางอวี่หลินกำมือแน่น :” หุบปาก ! ถึงจะไม่มีซูอีเมิ่ง ผมก็จะหย่ากับคนอย่างแก ! ผมไม่เคยคิดว่าแกจะเรียก นักข่าวมา ! แกรู้ไหมว่าแบบนี้มันจะเสียชื่อเสียงของซูอี เมิ่ง ?”
ซูเถียนเถียนกลั้นน้ำตาไว้ สูดลมหายใจ ถามเขาว่า :” แล้วนายรู้ไหม ลูกของเราจะตายแล้ว ? จางอวี่หลิน ตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ฉันไม่เคยขอเงินนายสัก บาท ! แต่นายได้ให้ร้ายของฉันกับซูอีเมิ่ง นายทำไม !”
จางอวี่หลินเย็นชา :” ใครให้แกจะแต่งงานกับผม ? ผู้ เป็นสามีของแก ผมมีสิทธิ์ที่จะจัดการร้านไปนั้น !”
” นั้นเป็นของที่แม่ฉันเหลือให้ฉัน !” ซูเถียนเถียน ตะโกน :” มันเป็นของของฉัน !”
จางอวี่หลินหัวเราะ :” งั้นก็ซื้อกลับไปสิ !”
คอของซูเถียนเถียนเหมือนถูกบีบไว้ พูดอะไรไม่ออกอีก
เธอจะมีเงินที่ไหนจะซื้อกลับมา ?
ถึงจะมี ตามนิสัยของซูอีเมิ่ง จะคืนเธอได้ยังไง ?
” จางอวี่หลิน นานรู้ไหมว่าลูกของเรากำลังป่วยอยู่ จะ ตายแล้ว ? นายรู้ไหมว่าบ้านหลังนั้นเป็นสิ่งเดียวที่ช่วย เขาได้ ?”
‘เด็กคนนั้น ผมไม่อยากเอาตั้งแต่แรก ตายก็ตาย ไป เกี่ยวอะไรกับผม ?” น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก ไม่ สนใจเด็กเลย
ซูเถียนเถียนโกรธมาก ตบหน้าของจางอวี่หลิน
เธอใช้แรงสุดชีวิต ใบหน้าที่ขาวสวยของจางอวี่หลินมี รอยมือทันที
สายตาของเขาดุร้ายมาก สีหน้าเต็มไปด้วยความ อยากฆ่าจางอวี่หลิน
ซูเถียนเถียนสั่น พูดแหบๆ :” ได้ จางอวี่หลิน ! นายดี มาก นายจะหย่ากับฉันไม่ใช่หรอ ? ได้ !”
เธอผลักจางอวี่หลิน เดินไปทางโต๊ะทำงาน หยิบ กระดาษปากกาเขียนสัญญาหย่า
‘พวกเราหย่ากัน ฉันไม่เอาอะไรนาย ฉันขอแค่ร้านที่แม่ฉันให้ฉัน !” เธอเขียนสัญญาหย่าอย่างมั่นคง
จางอวี่หลินยกมือ สัมผัสแก้มที่มีรอยมือ :” ซู เถียนเถียน ผมจะไม่เหลือให้คุณ ”
ซูเถียนเถียนหยุดเขียน
จางอวี่หลินเดินไปทางโต๊ะทำงาน หยิบเอกสารที่ปลิ้น เสร็จออกมา :” คุณเซ็นตอนนี้ผมยังจะให้คุณออกไป จากตรงนี้ ถ้าไม่เซ็น งั้นคุณก็ไม่ต้องเจอแสงอาทิตย์ พรุ่งนี้แล้ว !”
ซูเถียนเถียน กัดฟัน :” ยังไง ฉันไม่เซ็น นายจะฆ่าฉัน หรอ ?”
จางอวี่หลินมองตาของซูเถียนเถียน :” ไม่ ผมจะให้ คนอยากตายก็ตายไม่ได้ คุณลองดูสิ แต่ผมเตือนคุณ นะ…”
เขาพูดไปยิ้มไป :” คุณมีเวลามาเถียงกับผมหรอก แต่ ลูกของคุณในโรงพยาบาล ไม่มีเวลานะ !”
ซูเถียนเถียนจับปากกาไม่ได้ ปากกาตกอยู่บนโต๊ะ มี หมึกออกมา
” จางอวี่หลิน นายเป็นปีศาจจริงๆ ” เธอพูด :” ฉันไม่ น่า …. ไม่น่าแต่งงานกับนายจริงๆ ! จะหย่าใช่ไหม ได้ ฉันเซ็น มีสามีแบบนาย ฉันอยากอวก !”
เธอพูดเสร็จก็เอาเอกสารมา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ