ตอนที่2 ลูกของฉันละ

ความเจ็บปวดมาเป็นครั้งๆ ทำให้ซูเถียนเถียนเหมือน ตกนรก ทรมานสุดๆ

แพทย์และพยาบาลยุ่งอยู่รอบๆเธอ ให้กำลังใจแก่ซู เถียนเถียน

ซูเถียนเถียนกัดฟัน เหงื่อบนหน้าผากไหลเข้าไปในตา ทั้งเจ็บทั้งแห้ง ทำให้มีน้ำตาไหลออก

เธอคิด เธอต้องมีชีวิตต้องอยู่รอด

ถ้าตายแบบนี้ จางอวี่หลินก็ไม่สนใจเธออยู่ดี ถ้าเธอ ตาย จะมีความหมายอย่างไร

เธอต้องรอด

ถือความคิดแบบนี้ ซูเถียนเถียนก็ใช้แรงสุดชีวิต เธอ ไม่รู้ว่าระยะเวลานั้นตนเองพยายามได้ยังไง ความเจ็บ ปวดทำให้เธอไม่มีสติ ในสายตามัวไปหมด

เสียงรอบๆหูเริ่มกลายเป็นเพียงสิ่งแตกที่ กระจัดกระจาย เธอฟังไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ตอนที่จะสลบ เสียงทารกก็ดังขึ้น เธอได้คลอดเด็กคน นี้ออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว

เป็นลูกผู้ชาย !” พยาบาลยิ้ม
ซูเถียนเถียนถึงจะถอดหายใจ แล้วสลบไป พอตื่นมาอีกครั้ง ก็เป็นช่วงเช้าของวันที่สองแล้ว

ในห้องผู้ป่วยว่างเปล่า ไม่มีใครดูแล ซูเถียนเถียนนั่ง ขึ้นมา จะลงเตียง ดึงพยาบาลที่เดินผ่านเธอไว้ ถาม ว่า :” ลูกของฉันละ ?”

พยาบาลมองเลขห้องผู้ป่วย พูดว่า :” คุณก็คือคุณซู เถียนเถียนที่คลอดเด็กคนนั้น … ‘ 11

สีหน้าของเธอแปลกมาก

” เป็นอะไรไป ?” ซูเถียนเถียนกังวลมาก

พยาบาลสะบัดหัว :” คุณไปถามคุณหมอหลิวเถอะ หล่อนจะอธิบายให้ฟัง ”

หัวใจของซูเถียนเถียนเต้นเร็วมา รีบตามหาไปโดย ข้อมูลจากพยาบาล

สุขภาพของลูกชายของคุณมีปัญหา ” คุณหมอหลิว หยิบเอกสารชุดหนึ่งออกมา :” เด็กมีโรคหัวใจ และโรค ไตฝ่อ อีกทั้ง คุณจมน้ำขาดอากาศหายใจ พร้อมด้วย การคลอดยาก ทำให้เด็กขาดอากาศหายใจในมดลูก ไป2ครั้ง สมองอาจจะมีปัญหา ปัญหานี้อาจทำให้เด็ก คนนี้เป็น … เด็กปัญญาอ่อน ”

สิ่งที่คุณหมอพูด เหมือนระเบิด ทำให้ซูเถียนเทียนหน้ามืดเวียนหัว จะสลบไป

เธอพยุงโต๊ะ นานมาก ถึงจะออกจากความตกใจและ ความเสียใจ ถามอย่างสั่น :” แล้วโรคพวกนี้มีโอกาส รักษาให้หายไหม ? คุณหมอ ขอร้อง ช่วยลูกของฉัน !”

หมอพยุงมือของเธอไว้ ถอดหายใจ :” โรคหัวใจ และโรคไตฝ่อยังมีโอกาสรักษาได้ ยาและการผ่าตัด สามารถควบคุมได้ แต่เรื่องสมอง … หมอแนะนำว่า ถ้า ทำได้ให้ส่งไปเมืองนอกรักษา ”

ซูเถียนเถียนเดินออกจากห้องทำงานของคุณหมอ มา ถึงห้องทารก มองลูกของตนเองร้องไห้ผ่านกระจก

ลูกของเธอ ทำไมโชคร้ายขนาดนี้ เพิ่งคลอดออกมา ก็ต้องเจอกับภัยแบบนี้ …

รักษาเมืองนอก … ซูเถียนเถียนกัดฟัน เธอจะส่งลูกให้ ไปรักษาที่เมืองนอกแน่นอน

“คุณซูเถียนเถียน !” มีพยาบาลคนหนึ่งเรียกเธอ ไว้ ยื่นบิลให้เธอ :” นี้เป็นค่ารักษา ช่วยคลอด นอนโรง พยาบาลและค่ารักษาของลูกของคุณ กรุณาชำระตอน นี้ค่ะ ”

” ได้ ” ซูเถียนเถียนมองเลข มีตั้งกี่แสน

พยาบาลรีบอธิบาย :” สภาพลูกของคุณจะซับซ้อน หน่อย ค่ารักษาจะสูงกว่าปกติ และต่อจากนั้นยังต้องมีค่ารักษาสูงมาก หวังว่าคุณจะมีการเตรียมใจ ”

” รู้แล้ว ” ซูเถียนเถียนชำระเงินทางบัตร

พอพยาบาลเดินออกไป ในโทรศัพท์ของเธอก็มี ข้อความจากธนาคาร ในบัตรของเธอเหลือแค่แสนหนึ่ง

หลังจากแต่งงาน เธอก็ลาออกจากงานอยู่บ้าน ถึงจา งอวี่หลินจะไม่ขาดการกินการใส่ของเธอ แต่ไม่เคยให้ เธอสักบาท ช่องทางที่หาเงินของเธอ มีแค่ร้านค้าร้าน หนึ่ง

เงินฝากมีไม่เยอะ ตอนนี้ยังต้องรักษาโรคของลูก แบบนี้คงต้องขายร้านนั้นทิ้งแล้ว

ซูเถียนเถียนส่งข้อมูลที่จะขายร้านออกไป มองเบอร์ โทรศัพท์ เธอพิจารณาไปสักพัก สุดท้ายก็โทรไปหาจา งอวี่หลิน

ไม่มีใครรับสาย จางอวี่หลินไม่เคยรับสายของเธอ

เลย

ซูเถียนเถียนวางโทรศัพท์อย่างชาๆ ชินแล้ว เธอ เปลี่ยนเป็นพิมพ์ข้อความแทน

พิมพ์ไปออกจากห้องทารกไป เดินไปทางลิฟท์

เวลานั้น ก็มีชายที่รูปร่างสูงใหญ่เดินมา
เรียนเรียนยกหัว ใบหน้ามีรอยยิ้มที่เคยชิน ” จา งอวี่หลิน … นายมาแล้ว ? นายมาดูลูกชายของเราใช้ ไหม ? เขาอยู่ที่ตู้เก็บอุณหภูมิอยู่ …?”

ซูเถียนเถียนมองเธอ ในตามีแต่ความเกลียด