บทที่ 1 หน้าที่

โรงแรมลานนา

ลูกตาลแอบเข้ามาที่ชั้นบนสุด ภายใต้แสงจันทร์ที่ มืดครึ้ม มีชายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงที่หรูหรา

ไม่ต้องตื่นเต้น ไม่ต้องตื่นเต้น เขาทบทวนใน ใจสองสามรอบ ได้วางยาไว้เรียบร้อยแล้ว แค่ได้เอา สเปิร์มของคนๆนี้ได้สำเร็จ ทุกอย่างจะผ่านไป

มาคิดได้ตอนนี้ เขารีบขึ้นไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว หลังจากถอดเข็มขัดออก เขาหน้าแดงและเอามือแนบ เข้าไว้ด้วยกัน ในขณะนั้นก็มีเสียงฮืดๆดังขึ้นมาข้างหู

เรื่องนี้เกือบได้จบลง เหลือเพียงแค่ก้าวเดียว ลูก ตาลได้เตรียมหลอดทดลองออกมา ทันใดนั้นตัวของ เขาหนักไปหมด ผู้ชายที่กำลังนอนอยู่ อยู่ดีๆก็ได้ทับลง บนตัวของเธอ

ลูกตาลได้ใจวูบ อดใจไม่ได้และได้อุทานออกมา อยู่ดีๆเขาตื่นขึ้นมาได้ยังไง ไม่ใช่ว่าวางยาไปแล้วหรอ?

กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของผู้หญิงก็ได้ติดอยู่ ที่จมูกของนาวิน ทำให้ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขาเหมือนจะ ระเบิดออกมา แต่กลับเห็นผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างของเขาไม่ กล้าโต้ตอบ เหมือนเขาจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว
ยังเป็นผู้หญิงอีกคนที่คิดจะขึ้นไปบนเตียงของเขา

ดี ขอให้เธอยอมสิ่งที่ฉันทำให้กับเธอ ฉันจะทำให้

เธอมีความสุข

“ดีที่สุดเธอควรเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ เพราะฉัน สกปรก”

“ไม่ใช่ ฉัน…….….

ยังไม่ทันได้ฟังจากผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างของเธอว่า พูดอะไรบ้าง นาวินก็ก้มตัวลงไปจูบปากของเธอ เพื่อ ปิดปาก แล้วถอดเสื้อผ้าของเขา ถ่างขาของเขาออก โดยไม่มีการเตรียมอะไรก็เข้าหาตัวเขาเลย

นอกจากจะเจ็บแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวก็โดนถอดเป็น สองชิ้น แม้แต่คำพูดคำเดียวลูกตาลก็พูดไม่ออก ทนไม่ ไหวจนต้องกรี๊ดออกมา

แต่เสียงที่เธอกรี๊ดออกมานั้นยิ่งกระตุ้นเขามี อารมณ์ ทำให้เขาทำแรงขึ้น ตลอดเวลาเขารังเกลียด ผู้หญิงมาก คิดว่าผู้หญิงบนโลกเลยใบนี้หลอกลวง เหมือนแม่เขา แต่ไม่รู้ทำไม ตัวเองกลับไม่รู้สึกรัง เกลียดรูปร่างของผู้หญิงคนนี้ แต่มันก็แค่นั้นเอง
นาวินไม่รู้ว่าเขามีอะไรกับผู้หญิงคนนี้ไปกี่รอบ บน รูปร่างั้นสวยงามของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ จนเขาได้ ปลดปล่อยออกมาทั้งหมด ใบหน้าที่สวยงามของเธอ ก็ได้ดึงดูดเขาอย่างพึงพอใจ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยา หรือว่ากลิ่นที่มาจากตัว เขาทำให้สงบและหลับไป

ลูกตาลได้เปิดตา ทำให้รู้สึกปวดหัวไปหมด ทั้งตัว เหมือนโดนรถบรรทุกทับ โดนฉีกเสื้อออกจนเปลือย มี รอยช้ำตามตัว และไม่ได้บอกเขาว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น บ้าง

การไปเอาสเปิร์มก็ไม่สำเร็จ ตอนนี้ก็ยังต้องโดน ข่มขืนอีก……

เสื้อของเขาโดนฉีกขาดหมด เหลือแค่ความเจ็บ ปวดที่ต้องสวมเสื้อของชายคนนี้ วิ่งออกไปและนั่งรถ กลับบ้าน

“ว้าวววว”

น้ำตาลมองตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาปล่อยตัว เองที่เป็นแบบนี้ แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่ตัวเองทำ มันก็ควร ได้รับสิ่งที่ตามมา ไม่สามารถไปโทษคนอื่นได้ ความ บริสุทธิ์ของเธอนั้นได้ไปให้กับคนแปลกหน้า เธอจะไม่ ต้องความรักที่หรูหราอีก เพราะมันไม่เหมาะกับเธอ
ในตอนนี้เธอไม่สามารถแยกได้ว่าบนใบหน้าของ เธอนั้นเป็นน้ำ หรือน้ำตาของเธอ

เธอกอดตัวเองแล้วบอกว่าทุกอย่างเป็นแค่ฝันร้าย ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน รอตื่นขึ้นมาทุกอย่างมันจะดีขึ้น เอง จะไม่เหมือนเมื่อก่อน และจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

กี่ปีๆน้ำตาลไม่เคยได้นอนหลับสบายแบบนี้มาก่อน ในอากาศยังมีกลิ่นจางๆ บนเตียงยังมีเสื้อผ้าของเธอ เขาได้ยิ้มอ่อนๆ และโทรหาเลขาเจมส์ อธิบายให้สั้นๆ หนึ่งรอบ และย้ำตอนท้ายด้วยคำว่า “ตรวจสอบ

เก้าเดือนผ่านไป

ติ๊งตอง”

น้ำตาลกำลังทำกับข้าวอยู่ในห้องครัว เสียงกด กริ่งก็ดังเข้าหู ทำให้เธอตกใจมาก

เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองก็แอบหลบซ่อนอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมยังมีคนมาหาเธอ คิดมาถึงตอนนี้ เธอเดินเข้า ประตูทีละก้าว และแอบมองออกไป

มองเห็นคนๆนั้นที่อยู่นอกประตู น้ำตาลทำหน้าตา อึ้ง เพราะคนที่มาชื่อใบเฟิร์น เป็นศัตรูกับเธอเอง