บทที่9 เธอก็จะพนันสักตั้งเหมือนกัน

บทที่9 เธอก็จะพนันสักตั้งเหมือนกัน

ลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้น รวมไปถึงข้าวหยางหลินที่ค่อยๆ เนียนเข้ามาใกล้อย่างคนได้คืบจะเอาศอก “ไปเสบู่เอ๋อร์ตัวคุณ หอมมากเลย วันนี้ฉีดน้ำหอมมาเหรอครับ?

โชคดีที่ลิฟต์ถึงชั้นพอดี ไปเสาเอ๋อร์โค้งหลบถอยห่างได้ พอดี ก่อนจะส่งยิ้มเป็นกันเองเนียนๆไป “ประธานจ้าว ถึงแล้ว

ความสวยงามของคนตรงหน้าราวกับโจรที่หวังจะมา หลอกล่อเขาให้ลุ่มหลง แม้อีกคนจะพยายามเว้นระยะห่างแต่ จ้าวหยางหลินก็ไม่ได้รู้สึกโมโหแต่อย่างใด เขายังเป็นต่อ เสียอีก อีกคนเป็นเหยื่อ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าอีกคนจะยัง หลบออกจากกรงเขาได้อีกไหม?

หลังจากเข้าห้องมา จ้าวหยางหลินในใจแทบไม่ได้สนใจ ข้อความบนเอกสาร ในหัวเขามีแค่การชักชวนดื่มและเรื่องที่จะ ลวนลามคนตรงหน้า

แค่มองก็ทำให้เธอรับรู้ว่าเธอเอาไม่อยู่ ก่อนจะรีบหาข้อ อ้างไปเข้าห้องน้ำ

ยืนตรงอ่างล้างมือ หญิงสาวตัดสินใจหยิบของยาออกมาหันกลับออกจากห้องน้ำ เดินไปเท่าไหร่หัว

“ใครเนี่ย ไม่ตามองทางเดิน

เสียงแสนคุ้น…..

ไปเสบู่เอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเจอใบหน้าที่ถูก แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงของ

คุณหนูไปนี่เอง เรามากันหน่อยไหม”

ของตกตอน ก่อนเดินออกมา

นังบ้านั่น ยังแอบทำตัวหญิงอีก

จินจิงๆกระทืบเท้าอย่างระบายอารมณ์โกรธ ก่อนก้มมองและหยิบมันขึ้นมาเห็นว่าของใบเล็กตกอยู่บนพื้น

หลังจากนั้นดวงตาก็แปลเปลี่ยนวาว มองตามทาง เสบู่เอ๋อร์เดินห่างออกไป

ทันทีที่ไปเสบู่เอ๋อร์เดินกลับถึงห้อง เธอเธอ

เสียงกดกริ่งหน้าประตูดังขึ้น ก่อนจะเป็นพนักงานของ

โรงแรมเป็นสิ่งที่ทางเราตั้งใจเตรียมมอบให้
“โอเคๆ วางไว้นั่นล่ะ นายออกไปได้ละ” จ้าวหยางหลิน รีบพูดอย่างคนใจร้อน

ก่อนที่เขาจะหันกลับมายิ้มอย่างมีเลศนัย “ไปเสวีเออร์ ตอนที่คุณออกไปสักครู่ผมก็พอจะได้อ่านเอกสารอย่างละเอียด แล้ว เงื่อนไขของคุณน่าสนใจมาก ผมก็ไม่ได้เป็นคนไม่มี เหตุผลหรอกนะ แต่ว่าหากคุณดื่มเหล้านี้หมด ผมก็ค่อยตัดสิน ใจเซ็นต์มัน คุณว่าเป็นไง?

คิดแล้วคิดอีก เธอก็สามารถดื่มได้แค่เหล้าที่เทเต็มแก้ว แค่แก้วเดียวเท่านั้น ตอนนี้ตระกูลไปจะขัดอะไรข้าวหยางหลิน เขาได้กันนะ

ไปเสว่เอ๋อร์ดัมมันลงไป ทันทีที่ผ่านลำคอเธอก็รู้สึกถึง ความร้อนผ่าว รู้สึกยาวไปจนถึงความร้อนวาบของแอล กอฮอลที่ลากผ่านไปจนถึงกระเพาะ

“ดีๆๆ! คุณหนูไปช่างเป็นคนตรงไปตรงมาเสียจริง

ไปเสบู่เอ๋อ สายหัวเล็กน้อยอย่างคนตั้งสติ ภาพตรงหน้า เริ่มเบลอมากขึ้นเรื่อยๆ รวมไปถึงหน้าของจ้าวหยางหลินก็ยัง แทบมองไม่ชัด ฤทธิ์เหล้ามันออกเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ประธานจ้าว คือฉันมีเรื่อง

หูเริ่มฟังเสียงทุกอย่างเป็นเสียงแว่ว ยังไม่ทันที่เธอจะตอบ จบ วิสัยทัศน์รอบด้านก็เริ่มที่จะดับมืด รวมไปถึงร่างของเธอที่

ไร้เรี่ยวแรงเสียจนเป็นศูนย์
จิตสำนึกยังคงพอจะรับรู้สึกถึงมือร้อนที่แตะต้องไปทั่ว

ร่างกาย

แน่นอนว่าโดนยาเข้าไปแน่ๆ…

ทันทีที่คิดได้ ไปเสบู่เอ๋อร์ก็หมดสติไป โดยสมบูรณ์

ที่มุมทางเดินด้านนอกห้องส่วนตัว จีนจึงจึงดึงเงินสดออก มาจากกระเป๋าสตางค์อย่างสะใจ หยิบเงินเอาให้พนักงานคนที่ เมื่อกี้เอาเหล้าเข้าไปให้จ้าวหยางหลิน

ทันทีที่พนักงานเดินออกไป จนจิงจิงก็ขย่ากระดาษที่ห่อยา ในมือเป็นกลมๆและทิ้งลงไปในถังขยะ “นังบ้าไปเสาเอ๋อร์ยังจะ มาทำตัวหยิ่งผยองอีก คิดจะสู้กับฉันเหรอ”

ทันทีที่ว่าจบเธอก็เหยียบเข้าให้ที่หัวของรองเท้าส้นสูงก่อน จะไม่ตอบอะไรและเดินเข้าไปในลิฟต์ทันที

ไม่นานก็มีอีกสองคนเดินตามทางเดินมา

หนึ่งในนั้นเดินตรงไปที่ถังขยะอย่างรวดเร็ว ก่อนจะดึง กลุ่มกระดาษขนาดเล็กออกมาและตรวจดูอย่างระมัดระวัง จาก นั้นก็กดดมกลิ่นตรงจมูก สีหน้าเปลี่ยนเป็นตกใจในทันที “ท่าน ครับ นี่มันเป็นการวางยา