บทที่2 ฉันขอยกตัวฉันให้คุณ

บทที่2 ฉันขอยกตัวฉันให้คุณ

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตาแดงก่ำสภาพตอนนี้ราวกับคนที่ไร้วิญญาณ มือเย็นเฉียบราวกับคนที่ตายไปแล้วเอื้อมออกมาคว้าหมับเข้า กับกางเกงแสลครีดเรียบเข้ากับชุดสูทอย่างดีนั่น “ช่วยฉัน ด้วย…

เผยเป็นมองลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาวตรงหน้า ก่อนน้ำเสียงเย็นเยียบจะเอ่ยตอบกลับไป “นึกไม่ถึงว่าคุณหนู ไปผู้สูงส่ง ผู้ที่แข็งแกร่งปราดเปรื่อง จะมานั่งคุกเข่าขอร้องคน อื่นเป็นด้วย”

เสียงประตูที่ถูกผลักเปิดออกทางด้านหลังตามมาด้วยคน ขับรถที่รีบเดินตรงหรี่เข้ามาหา “คุณชายครับ ตรงนี้จอดรถไม่ ได้”เผยลี่เชินไม่ได้สนใจ

ถนนตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงแตรรถรวมไปถึงเสียงก่นด่า ของผู้ขับขี่

ไปเสว่เอ๋อร์จับมือที่แสนเย็นเยียบนั่น เสียงพูดแหบแห้งจน ราวกับเสียงกระซิบ “คุณไม่จำเป็นต้องเยาะเย้ยฉัน ถ้าคุณช่วย ตระกูลไป คุณอยากจะได้อะไรฉันยอมทุกอย่าง เพราะถ้าคุณ ไม่ช่วยฉันล่ะก็ ตระกูลไปก็คง
หากแต่คำพูดที่จะทำให้เขารีบๆไป ทำไมกลับไม่สามารถ เค้นเสียงออกมาได้

แต่เธอหมดหนทางแล้วจริงๆ แม้แต่ศักดิ์ศรีที่เธอเคยมี มลายหายไปสิ้นแล้ว

เผยเป็นหลุดยิ้มมุมปาก ก่อนจะถอดเสื้อสูทโยนส่งๆไป ยังร่างหญิงสาวตรงหน้า

คนบนพื้นยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ จนเจ้าของร่างสูงลง มานั่งยองๆ พร้อมนัยน์ตาคมลึกที่ฉายแววราวกับคลื่นทะเลที่ กำลังโหมกระหน่ำ “ไหนลองว่ามาส ข้อเสนอของเธอน่ะ

เขา…. ความหมายของเขาคือยอมช่วยเธอแล้วใช่ไหม?

ไปเสบู่เอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองอีกคนอย่างไม่อยากจะเชื่อ สายตาจ้องมองชายตรงหน้านิ่ง แต่อีกคนกลับไม่มีเวลาล้อเล่น ใดๆทั้งสิ้น

“ฉัน…ฉันขอยกตัวฉันให้คุณ

อยู่ๆเผยเงินก็หวนรำลึกไปถึงเมื่อครั้งเจอไปเสบู่เอ๋อร์ ครั้งแรกในงานเลี้ยง เธอคนนี้ทั้งหยิ่งยโส ทั้งยังเอาแต่ใจตัว เองเสียยิ่งกว่าอะไร ความรู้สึกตอนนั้นเขาแค่รู้สึกว่าเธอช่าง แตกต่าง คิดไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายจะมาคบกับเผยได้… แม้ นัยน์ตาจะเผลอมองลึกลงไป แต่ก็ทำเพียงเอ่ยน้ำเสียงเรียบ “ขึ้นรถ

หลังจากที่ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง เธออดไม่ได้ที่จะลอบมองอีกคนที่นั่งถัดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะพึมพำออกมาเสียง เบา “วันนี้ขอบคุณมากนะ

เผยเป็นเพียงแค่เอนตัวแนบลงไปกับเบาะ “ได้ประโยชน์ ทั้งคู่ต่างหาก

ได้ประโยชน์ทั้งคู่งั้นเหรอ? ไปเสาเอ๋อร์รู้สึกว่าไม่ใช่แบบ

นั้นนะ

เผยชื่อแท้จริงแล้วเป็นเพียงลูกนอกสมรสของคนตระกูล เผย แต่สิ่งที่อีกคนถูกยอมรับให้เป็นในสายตาคนอื่นก็คือเขา เป็นลูกชายคนโตที่ชอบธรรมของตระกูล ซึ่งเป็นทายาทเพียง คนเดียวของหนึ่งในยักษ์ใหญ่ทางการค้าที่ดีที่สุดในไห่เฉิง

ผู้หญิงที่ต้องการมีความสัมพันธ์กับเขาสามารถเปรียบได้ ว่าต่อแถวจากตะวันตกไปถึงทางตะวันออกของเมือง แต่ผู้คน กลับไม่เคยได้ยินสิ่งที่เขาจัดการกับผู้หญิงเหล่านั้น แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้

ความเงียบเกิดขึ้นได้ไม่นาน รถก็เข้ามาจอดเทียบท่าตรง หน้าคฤหาสน์แสนใหญ่ทรงสไตล์ยุโรป

ไปเสบู่เอ๋อร์ค่อยๆลงมาจากรถหลังจากที่รถหยุดจอด อด ไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ฝ่ามือเหงื่อออกอย่างห้ามไม่อยู่

ร่างสูงสังเกตท่าทางนั่น และดูเหมือนเขาจะรับรู้ความไม่ แน่ใจของเธอ “อยากกลับค่าแล้วเหรอ?”

ร่างบางสูดหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนสายตาจะเปลี่ยนเป็นแน่วแน่แสดงออกชัด “ไม่ ฉันไม่มีทางกลับคำพูด

ฝนด้านนอกยังคงกระหน่ำตกลงมาไม่หยุด ไปเสวีเอ๋อร์

ศีรษะก้มหงุด มือจิกแน่นที่ตามมุมเสื้อที่ตนใส่ก่อนจะเดินตาม อีกคนขึ้นไปชั้นสอง

ร่างสูงที่เดินนำมาหยุดกึกกะทันหัน จนคนเดินตามชนเข้า

ให้กับหลังกว้าง

เผยเงินมองอีกคนที่เตี้ยกว่าเขาก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ “ไปอาบน้ำ ฉันไม่ชอบผู้หญิงสกปรก

ไปเสบู่เอ๋อร์พยักหน้ารับ ก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำอย่าง ง่ายๆไม่ได้พิถีพิถันมากนะ และใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมา

ในตอนนี้ร่างสูงยืนนิ่งอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรด เพดานพร้อมด้วยแก้วไวน์กำลังดื่มดูคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุดของ ข้างนอก คนที่พึ่งออกมาไม่ได้พูดอะไรคนตัวเล็กก็เลือกที่จะพา ตัวเองออกไปหาอีกคน มือเล็กเอื้อมไปคว้าแก้วไวน์ทรงสูงอีก แก้วที่อยู่ในมือของร่างสูงมาไว้ในมือตัวเอง

เผยลี่เชินจ้องมาสังเกตท่าทางของอีกคนอย่างเงียบๆ ตั้งแต่ฝ่ามือที่ค่อยๆยกขึ้นมาปัดผ่านผมสวยให้ทัดเกี่ยวหูเมื่อ มันมาเกะกะแถวกระดูกไหปลาร้า ก่อนจะไล่สายตามองตามผิว สวยไล่ลงมาเรื่อยๆ

“คุณหนูไป ความจริงคุณมีทุนที่ทำให้คนเคลิบเคลิ้ม หลงใหลในตัวคุณอย่างไม่มีข้อแม้เลย” เผยเงินก้มลงเป่าลมหายใจร้อยเอ่ยเสียงแหบแห้งแต่กลับมาเสน่ห์แต่แผ่วเบาที่ใบ หูผู้สนทนา

หญิงสาวคิดถึงใบหน้าของผู้เป็นบุพการี ไวน์แสนหอม หวานถูกเติมอีกครั้งก่อนไปเสาเอ๋อร์จะพาตัวเองเขยิบเข้าไป พร้อมทั้งปลายเท้าที่เขย่งขึ้นเพื่อยื่นใบหน้าไปมอบจุมพิต ให้ กับชายที่อยู่ตรงหน้า

ต่างฝ่ายต่างจมลงไปในห้วงลึกของค่ำคืนที่หยาดฝนหล่น ทั่วฟ้า นอกจากวิวด้านนอกทั้งห้องก็แปรเปลี่ยนเป็นทิวทัศน์ที่ สวยงาม