บทที่ 1 กองเสื้อระเกะระกะ

บทที่ 1 กองเสื้อระเกะระกะ

ในเดือนตุลาคม ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่อง อากาศหนาวเสียจน ความรู้สึกเหมือนกัดเข้ากระดูก

ไปเสบู่เอ๋อร์กำลังค่อยๆขับรถอย่างช้าๆ ตรงเข้าสู่คอนโดสุดหรูใน ใจกลางเมืองให่เฉิง

ที่นี้เป็นคอนโดขอเผยอี้ แฟนเก่าของเธอ

ตอนนี้บริษัทของตระกูลไปกำลังเกิดวิกฤตทางการเงิน พ่อของเธอ ถูกตำรวจนำตัวไปสอบสวน เป็นผลให้ช่วงหลังมานี่แม่ของเธอสุขภาพ อ่อนแอลงเรื่อยๆ

ตอนนี้เธอต้องการเงิน และเธอก็ต้องการหลักฐาน นอกจากเผย แล้วเธอก็ไม่คิดไม่ออกแล้วว่ามีใครจะพอช่วยเธอได้บ้าง

ไม่ปล่อยให้จมกับความคิดได้นาน ไปเสาเอ๋อร์ก็ต้องรีบตั้งสติกลับ

มาสู่ความเป็นจริง มือเล็กผลักประตูตรงหน้าและเดินเข้าไปทันที

อากาศที่โถงทางเดินทั้งอับชื้นและหนาวเหน็บ แต่ภายในห้องกลับ รู้สึกอุ่นเสียจนร้อน พื้นห้องเต็มไปด้วยเสื้อผ้ากองระเกะระกะถอดไม่เป็นที่ ทั้งชุดสูทของผู้ชาย รวมไปถึงเสื้อผ้าของผู้หญิง

เสียงครวญครางของหญิงสาวดังจากห้องนอนมาให้ได้ยินในเวลานี้ “คุณชาย คุณทำฉันเจ็บ…

ไปเสบู่เอ๋อร์สาวเท้าเข้ามาหยุดอยู่หน้าประตูก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือเปิดเข้าไปเผชิญสิ่งที่อยู่ภายในนั้น

“อ๊ะ… ใครนะ!” หญิงสาวบนเตียงเป็นคนแรกที่หันมาตะโกนลั่น อย่างตกใจ มือไม้รีบคว้าหมับผ้านวมข้างตัวมาปิดหน้าอกเปลือยเปล่า

ช่วงเวลาสำคัญถูกตัดฉับเพราะคนมาใหม่ เผยถอนหายใจอย่าง ขัดใจก่อนหน้าทะมึนซึ่งจะเปลี่ยนเป็นประหลาดใจเมื่อมองไปเห็นไปเส เอ๋อร์ที่ยืนหน้าซีดเผือดอยู่ตรงหน้าประตู เธอมาได้ยังไง?

มองร่างทั้งสองที่เปลือยส่วนบน แม้ไปเสาเอ๋อร์จะรู้สึกสะอิดสะเอียน แต่ก็ฝันแสร้งระบายยิ้มออกมา “เผย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอนิดหน่อย พอจะมีเวลาว่างไหม?

“มีเรื่องจะคุยกับฉัน?”

เผย จ้องมองหญิงสาวตรงหน้า สายตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “คิดไม่ถึงจริงๆว่า คุณหนูไปผู้สูงส่งจะมาหาผมด้วยตัวเอง วันพระไม่ได้มี หนเดียวจริงๆสินะ”

ไปเสาเอ๋อร์ยิกหลังมือตัวเอง เพื่อให้คงสีหน้าท่าทางสงบนิ่งไว้ “เผย อี้ ตอนนี้ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณจริงๆ ฉันต้องการยืมเงินคุณ สักก้อน อย่างน้อยก็นึกถึงความสัมพันธ์แต่ก่อนของเรา ฉันสัญญาว่าฉัน จะคืน…

“ความสัมพันธ์แต่ก่อนงั้นเหรอ?”

เผยหัวเราะลั่นกับเรื่องตลกที่เขาพึ่งได้ยินผ่านหูเมื่อครู่ “คุณหนูไป สูงส่ง นี่คุณความจำเสื่อมไปแล้วเหรอ? แต่ก่อนใครกันนะที่บอกเลิกผม แถมยังพูดอีกด้วยว่าชาตินี้อย่าได้ติดต่อกันอีก ตอนนี้ทำไมถึงโผล่มายืม เงินผมเสียได้? งั้นถ้าผมให้คุณยืมเงิน แล้วคุณจะหาอะไรมาคืนผมนั้นเห รอ? “
“ตัวเธอ หรือบริษัทของตระกูลไปที่กำลังล่มจมนั่นล่ะ?”

“เผย”

“พอเถอะ!”

เผยตัดบทสนทนา “ตอนนี้ผมยุ่งมาก คุณจะออกไปจากตรงนี้ด้วย ตัวเอง หรือถ้าจะเข้ามาร่วมแจมด้วยผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร เปิด ประสบการณ์ใหม่พอดี

ศักศรีดิ์ที่มีถูกทำลายเสียในปี ไปเสวีเอ๋อร์มองคนสองคนตรงหน้า สลับไปมา เธอรู้ตัวว่าต่อให้ตอนนี้ยังพล่ามต่อไปก็ไร้ประโยชน์ สุดท้าย การเลือกที่จะหันกลับออกไปก็เป็นตัวเลือกที่เธอตัดสินใจทำ

ริมฝีปากบางเม้มแน่นแม้มันจะสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ สายตาทอดมอง ยาวตามถนนที่จราจรยังคงหนาแน่น

ในเวลาเดียวกัน Maybach สีดำขลับก็ค่อยๆขับมาจอดเทียบท่า

“คุณชายครับคุณผู้หญิงด้านหน้าดูเหมือนจะเป็นคุณหนูตระกูลไป แฟนของคุณชายรอง

“เธอเหรอ?”

ชายหนุ่มที่กำลังจัดการกับเอกสารอยู่ที่เบาะหลังค่อยๆเงยหน้าขึ้น มา สายตามองตรงไปยังร่างยิ่งสาวที่อยู่ท่ามกลางสายฝนตามคำบอก เล่าที่ดูจะบอบบางกว่าเดิมเมื่อสายฝนทำผมแนบกับใบหน้าซีดเซียวนั่น

แต่ก่อนเด็กผู้หญิงคนนี้ช่างเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งปราดเปรื่อง เสียเหลือล้น แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นดูน่าสงสารเสียเต็มประดาเสีย อย่างนั้น
ดูเหมือนเธอกำลังรวบรวมความกล้าอย่างไงอย่างนั้น ก่อนจะก้าว เข้าไปในการจราจรที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องนั้น

เสียงเบรคดังลั่นแข่งกับเสียงฝนจนแสบแก้วหู

ไปเสาเอ๋อร์ตกใจเสียจนเผลอล้มลงไปนั่งบนพื้นเย็นเฉียบนั่น

แน่นอนว่าคนขับรถ Maybach ก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัดเขาไม่คิดว่า ไปเสว่เอ๋อร์จะวิ่งพรวดพราดลงมาบนถนนแบบนี้

ที่ปัดน้ำฝนยังคงขยับไปมา “ซัว… หัว” คนขับรถยังคงตกอยู่ใน สถานการณ์ช็อค “คุณชายครับ…. คุณหนู คุณหนูไป…” ชายด้านหลัง ขมวดคิ้วมั่น แต่หลังจากนั้นไม่นานก็ตัดสินใจเปิดประตูรีบลงจากรถไป

ไปเสาเอ๋อร์ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนพื้นถนน ไฟหน้ารถที่ถูกเคลือบด้วยน้ำ ฝนยังคงส่องตรงมายังตัวเธอแน่นิ่งราวกับกำลังประจานสถานการณ์ยาก ลำบากที่เธอกำลังประสบอยู่ให้ทุกคนได้รับรู้ แต่ไม่นานร่มสีดำคันใหญ่ก็ ถูกมือปริศนานมาใช้บังหยาดน้ำฝนไม่ให้กระทบตัวเธอ

ไปเสาเอ๋อร์นิ่งไปสักพัก ทันทีที่เห็นรองเท้าหนังสีมันขลับกระทบลง กับแอ่งน้ำฝนที่เลอะโคลน มองตามกันขึ้นมาก็พบขาเรียวยาวของชายคน หนึ่ง ก่อนจะมองตามขึ้นมาอีกเรื่อยๆ

ก่อนที่เธอจะพบกับใบหน้าที่แสนคุ้นเคย