บทที่2เป็นผม

บทที่ 2 เป็นผม

วันหยุดปกติของเถียนจิ้งเป็นวันปกติทั่วไป คราวนี้มันถูก เลื่อนออกไปหลายวัน ตอนแรกมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เมื่อ เดือนที่แล้วเธอถูกนักข่าวกลุ่มหนึ่งจับได้ในรถ เธอยังไม่รู้ว่า ใครกันที่เป็น“ชู้”

รู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจ กังวลเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ จึง เรียกแม่ใหญ่ของเธอหยูจึงหยิงไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเพื่อ ตรวจดู

หลังจากที่หยูจิงหยิงได้ยินเรื่องนี้ก็เครียดขึ้นมาทันทีและ รีบไปที่โรงพยาบาลกับเถียนจิ้งเพื่อหาหมอที่คุ้นเคยสำหรับ ตรวจการตั้งครรภ์

หลังจากมาถึงโรงพยาบาลเพื่อรับการตรวจ ก็ตรวจสอบ จนแน่ใจแล้วว่าเถียนจึงได้ตั้งครรภ์จริงๆ

เมื่อรู้ข่าวนี้ หยูจึงหยิงถอนหายใจ ใบหน้าสวยของเถียน จิ้งซีดเผือด

ไม่กี่นาทีต่อมา เถียนจิ้งก็ได้สติก่อน บังคับตัวเองให้สงบ ลง “คุณแม่ใหญ่คะ พวกเรากลับกันก่อนเถอะค่ะ จะต้องแจ้งให้ คุณพ่อทราบโดยเร็วที่สุด
ทั้งสองคนเพิ่งออกมาจากลิฟต์ก็มีนักข่าวกลุ่มใหญ่กรูกัน เข้ามาทันที

หยูจิงหยิงกับเถียนจึงใส่เครื่องป้องกันครบก่อนที่จะออก ไป ทั้งคู่ใส่แมสุขนาดใหญ่และแว่นตาดำอันใหญ่ แต่ก็ยังคง ถูกขวางกั้น โดยนักข่าว

หนึ่งเดือน ให้หลังที่เรียนจึงถูกล้อมอีกครั้ง ใบหน้าก็ยังคง แดงด้วยความอับอาย ถึงจะใส่แว่นตาดำ แต่ดวงตาที่สวยงาม ก็ยังไม่มีจุดวางสายตา

หยูจึงหยิงปกป้องเธอเหมือนเป็นแม่แท้ๆ แต่คำถามที่ตรง ชัดของนักข่าวเหล่านั้นมันรุนแรงเกินไป…

หูเถียนจึงปิดกั้นคำถามที่น่าอับอายเหล่านั้น โดยอัตโนมัติ แต่ในใจยังคงมีเครื่องหมายคำถามอยู่ทุกที่

ชู้เป็นใคร

เป็นใครกันแน่

ในหมู่พวกเขายังมีนักข่าวที่ถามเธอด้วยความเห็นใจ “คุณเถียนจิ้ง คุณชายไม่รู้เรื่องนี้แล้ว การหมั้นหมายระหว่าง คุณสองคน…

เมื่อคิดไปถึงโมฮาว เถียนจึงรู้สึกว่ามีคนจ้องเธอในฝูง ชนด้วยสายตาเย็นเจาะลึกถึงกระดูก

เมื่อมองขึ้นไป เห็นโมฮาวเดินเข้ามาด้วยบรรยากาศที่แข็งแกร่ง
นี่เป็นครั้งแรกที่เถียนจึงเห็นสีหน้าหมองเศร้าของโมฮาว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธลึกล้ำและยังมีความ อัปยศอดสู

เธอต้องการจะอ้าปากอธิบาย แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะ เป็นเรื่องตลก ในหัวข้อข่าวของวันพรุ่งนี้ เธอได้แต่ก้มหน้าอย่าง อับอาย

ฝูงชนแออัดตลอดเวลา เธออยากจะหนีก็หนีไม่พ้น

ในที่สุดโมลี่ฮาวก็เปิดปาก “คุณท้องเหรอ

ฝูงชนแออัด แต่เขาไม่สามารถปิดบังน้ำเสียงโกรธจัดของ

เขาได้

เถียนจิ้งอับอายมาก

โมฮาวคำ โทนเสียงสูงขึ้นจนเกือบจะเป็นการตะคอก “พูด ท้องใช่ไหม ใช่ไหม!

เถียนจึงไร้คำตอบ จิตใต้สำนึกสั่งให้บีบกระเป๋าโดยไม่รู้

ตัว

แววตาของโมฮาวสั่นไหว คว้ากระเป๋าถือของเธอโดย

ไม่มีเหตุผล

หยูจิงหญิงหวังจะป้องกันเถียนจิ้ง แต่ไม่ฮาวกลับไม่ยอม

ภายใต้สีหน้าไร้สีเลือดของเถียนจิ้ง โมฮาวยกแผ่น ทดสอบการตั้งครรภ์ขึ้นมาดูด้วยดวงตาสั่นไหว “เถียนจิ้งทำไมคุณถึงได้หน้าไม่อายขนาดนี้ คุณท้องจริงๆเหรอ!” คบ

กันมานาน เขาไม่เคยได้แตะต้องเธอเลยสักครั้ง

เถียนจึงพูดไม่ออก กัดริมฝีปากอย่างอับอายจนริมฝีปาก เป็นสีขาวด

ในขณะนี้เถียนจึงอยู่ในความยุ่งเหยิงอย่างไม่ต้องสงสัย มองไปที่ดวงตาของโมฮาวก็ดูเหมือนว่าจะกินคนได้ เธอถอน หายใจอย่างเศร้าเสียใจ หวังว่าในเวลาแบบนี้ เขาจะสามารถ รักษาศักดิ์ศรีเพื่อเธอสักเล็กน้อย แต่เขากลับกลายเป็นสัตว์ ประหลาดที่หวังจะกลืนเธอ

เธออยู่ในระหว่างถูกตั้งคำถามที่วิปริตและน่าอึดอัดเหล่า นี้ เป็นการบีบบังคับให้ต้องปล่อยพลังรุนแรงออกมา ในเวลา นั้นได้มีคนหนึ่งเดินเข้ามา ชายคนแรกอยู่ในชุดสูทสีดำ ร่างกายของเขาสูงโปร่ง คุณสมบัติทั้งห้าบนใบหน้าโดดเด่น ดั่งเพชร เสน่ห์ท่ามกลางแสงอาทิตย์นั้นหาที่เปรียบมิได้ ดวงตาสีดำนั้นลึกลับจนดูเหมือนจะเป็นพันปี จมูกโด่งสูง ริม ฝีปากบางดูเย็นชา ดวงตาลึกและนิ่ง ร่างกายทั้งหมดของเขา แสดงถึงความสมบูรณ์แบบ

ตามมาด้วยลูกน้องสองคน เป็นชุดสูทสีดำเหมือนกัน แต่ เหมือนมีบรรยากาศด้านมืดแอบซ่อนอยู่เบื้องหลัง

ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของสงคราม ผู้ชายที่ดู เหมือนเป็นพระเจ้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าปรากฏในสายตาของ ทุกคน เห็นเขาก้าวเดินตรงเข้ามา ปกป้องเธอในตำแหน่งกึ่งโอบล้อม ความเย็นชาในดวงตาดำกราดยิงไปรอบๆ เสียง หุ้มมีเสน่ห์ท่ามกลางลมหายใจเย็น ผู้ชายในท้องของเธอเป็นของผม

คำกี่เหลือเชื่อ

ไม่ใช่นักข่าวตกใจ แต่เถียนจึงเองตกใจค่า

ของผู้ชายคนนี้

หลังนั้นมันยิ่งตกใจมากขึ้น มือออกและ กันแดดออกเปิดเผยใบหน้าที่เนียนละเอียดของเธอ

เถียนจึงมาก ความงามนั้นเหมือนมนุษย์อยู่จริง ใบหน้าขาวผ่อง ดวงตาปีกจมูกเล็ก ริมฝีปากอิ่ม คุณสมบัติทั้งห้าบนใบละเอียดอ่อน แม้กระทั่งฝูงชน ที่แออัด เธอยังคงรูปลักษณะและบรรยากาศของ ความมั่นใจไม่สามารถปกปิดได้

นักข่าวเคยเถียนตัวโดยทันทีเห็นเผยออกอย่างนี้

ความสับสนวุ่นวายของเถียนได้ถูกบังคับได้ยินทุ้มก้องข้างลำบากคุณแล้ว ขอบคุณนะครับ”

ใบตรวจการตั้งครรภ์ในมือของโมฮาวได้ถูกดึงมาแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาขอบคุณเด็กในท้องของเธอ ดวงตาของ เขายังคงตกอยู่ตรงช่วงท้องของเธอ…

หัวใจของเถียนจึงคับแน่นเล็กน้อย มีเหงื่อบางๆออก

ฝ่ามือ เอวของเธอถูกจับโดยชายคนนี้ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการ ให้พลังแก่เธอ ในไม่ช้าผู้สื่อข่าวคนหนึ่งก็จำได้ “คุณชายรองซู คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมคะ