บทที่ 10 คุณสมบัติของคุณยังไม่พอ

บทที่ 10 คณสมบัติของคุณยังไม่พอ

โดยเฉพาะเฉินเจิ้งเฟย ตอนนี้เขาอึ้งจนสมองว่างเปล่า

แม้แต่ความเจ็บปวดที่แขน ก็ยังถูกมองข้ามไปสักพัก

คนของสโมสรชันดาและรปภ.คงจะรู้เพียงว่าติงโก๋หาวเป็นผู้

เชี่ยวชาญด้านเคมีที่เกือบจะได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี

แต่เขาที่ในชั้นผู้ใหญ่ของมหา’ลัยต้องรู้อยู่แล้วว่า ผู้อำนวยการ ของมหาวิทยาลัยเจียงโจวของพวกเขาเป็นนักเรียนของด.ร.ติง

แต่ตอนนี้ด.ร.ดึงกลับอยากไหว้เฉินจิ้นเป็นคร

เฉินจิ้น เขามีสิทธิ์อะไร

ไม่เพียงแต่เฉินเจิ้งเฟยคิดแบบนี้ คนที่อยู่รอบๆก็คิดแบบนี้ เหมือนกัน

แต่คนที่แปลกใจมากที่สุดต้องเป็นผู้อำนวยการของ มหาวิทยาลัยเจียงโจวถางเจิ้งหยาง
ความตกตะลึงในสายตาของเขาไม่สามารถบรรยายออกมาได้

อาจารย์ของเขานะ ติงโก๋หาวด.ร.ตั้งนะ

ผู้เชี่ยวชาญในวงการเคมีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

หนึ่งในผู้ได้รับการเสนอชื่อให้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี ประธานของสมาคมเคมีหวาเลี้ย ผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลติงที่เมืองช่างจิง ไม่ว่าฐานะไหน เพียงตาประกาศออกมาล้วนเป็นฐานะที่สูงส่ง แต่ตอนนี้…เขากลับอยากไหว้เด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นครู แถมยังทำความเคารพในฐานะนักเรียน ถางเจิ้งหยางไม่เข้าใจเลยจริงๆ

แต่ในใจเขาก็อิจฉาไม่น้อย
ตอนนี้เขายังขยันทำงาน หวังว่าด.ร.ติงจะชื่นชอบเขาและ แนะนำเขาเข้าเมืองช่างจิง

แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับทำให้ด.ร.ดังยอมไหว้เขาเป็นครู เขาเอาความโชคดีนี้มาจากไหนกัน

“เฉินจิ้น แกยังยืนนิ่งทำไมอีก แกมองว่าตนเองเป็นครูไป แล้วจริงหรือ ? แกรู้ไหมว่าท่านนี้เป็นใคร ท่านนี้เป็นด.ร.ติง นะด.ร.ติง ! “

ซ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นยังยืนนิ่งๆอยู่ ก็รีบเดินเข้าไปพูดกับเขาด้วย เสียงต่ำ

เธอรู้อยู่แล้วว่าผู้เชี่ยวชาญที่พี่สาวเชิญมาแก้ไขปัญหาของ บริษัทนั้นก็คือด.ร.ติงคนนี้

เฉินจินทำนิ่งแบบนี้ก็เท่ากับทำผิดต่อด.ร.ติงแล้วสิ

เพียงแค่ด.ร.ดึงออกคำสั่ง ด้วย ลของเขาในวงการเครื่อง สําอาง บริษัทของบ้านเธอต้องจบแหกแน่

เฉินจิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ซึ่งจื่อหารนี่น่ารำคาญจริงๆ
งงเหย็นสามารถพูดได้ว่าเป็นคนสวยมีเสน่ห์

ส่วนซ่งจื่อหารนี่ กลับเป็นคนนมใหญ่ไร้สมอง

เขาไม่สนใจซ่งจื่อหาร แต่เป็นมองไปที่ด.ร.ติง

ด.ร.ติงมองที่เฉินจิ้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังและค

สามตื่นเต้น

ทุกคนต่างก็รอเฉินจิ้นพูดอยู่

ดวงตาของเฉินเจิ้งเฟยเหมือนจะลุกไฟแล้ว

ไม่ว่าด.ร.ติงอยากจะไว้เฉินขึ้นเป็นครูด้วยเหตุผลอะไร เพียงแค่ เฉินจิ้นตอบตกลงไปแล้ว เขาก็เป็นครูของด.ร.ติง แล้วจะมีใคร กล้าไปแตะต้องเขาอีกหล่ะ

ด.ร.ติงไม่เพียงแค่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมีเท่านั้น เขายังเป็น ของตระกูลติงที่ในเมืองซ่างจิง

ถึงจะเป็นตระกูลหวางก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเฉินจิ้นแล้ว

งั้นความแค้นของเขาจะเอาคืนยังไง
หรือว่าจะให้แขนของเขาโดนเฉินจิ้นหักไปฟรีๆ ?

หรือหวังอยากให้เฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไป ?

นี่จะเป็นไปได้อย่างไร

เพียงแค่เป็นคนปกติก็ไม่ปฏิเสธเรื่องดีแบบนี้หรอก

“คิดจะไหว้ฉันเป็นครูหรอ ? คุณสมบัติของคุณยังไม่พอ”

เฉินจิ้นเหลือบมองด.ร.ติงแล้วพูดออกมาจางๆ

คำพูดนี้เหมือนระเบิดดังออกมา

คนที่อยู่รอบล้วนนิ่งไปหมด

เป็นไปได้ไง

เป็นฉันหูฝาดหรือเปล่า หรือเป็นเฉินจิ้นปัญญาอ่อนกันแน่

เขา….เขาปฏิเสธด.ร.ติงไปแล้ว !!

คำพูดของเฉินจิ้นทำให้ทุกคนงงไปหมด
ด.ร.ติงก็เหมือนกัน เขาก็นิ่งไปชั่วขณะ เขาโดนปฏิเสธไปล้ว

หรอ ?

ยังไงเขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมี ตามความคิดของเขา เขาก็มี คุณสมบัติพอที่มาเป็นลูกศิษย์ของเขาแล้ว

“เฉินจิ้น แกอยากจะทำอะไร

ซ่งจื่อหารที่อยู่ข้างๆได้ยินเฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไปโดยไม่ไว้ หน้าท่าน รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย

“เด็หนุ่ม หยิ่งยโสเกินไปมันไม่ใช่เรื่องดี”

ถางเจิ้งหยางที่อยู่ข้างๆมองเฉินจิ้นอย่างดุร้าย

เมื่อกี้เขายังอิจฉาเฉินจิ้นอยู่

ตอนนี้เขารู้สึกว่าเฉินจิ้นบ้า”ปแล้ว จองหองจนปฏิเสธด.ร.ติงไป แถมยังบอกว่าอะไรคุณสมบัติไม่เพียงพอ

คนที่ดีใจมากที่สุดต้องเป็นเฉินเจิ้งเฟยอยู่แล้ว

เฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไปแล้ว
นั่นเป็นด.ร.ติงนะ เฉินจิ้นนี้รนหาที่ตายชัดๆ

“แกเป็นของอะไร กล้าแหกหน้าด.ร.ติง

เฉินเจิ้งเฟยเหมือนสามารถจินตนาการถึงผลที่อันเวทนาของ เฉินจิ้น แล้วรีบออกปากด่าขึ้น

“หุบปาก”

เฉินเจิ้งเฟยเพิ่งพูดจบ ด.ร.ติงก็ตัดบทเขาทันที

อย่างที่คิดไม่ผิด ด.ร.ติงโกรธแล้วจริงๆ เฉินเจิ้งเฟยรีบพูดอีก ครั้ง”เฉินจิ้น ยังไม่รีบมาขอโทษด.ร.ดึง”

ใบหน้าเขาอดดีใจได้ เฉินจิ้นมีเรื่องกับตระกูลหวาง ตอนนี้ยังทำ ผิดต่อด.ร.ติงอีก แถมยังทำให้ด.ร.ตึงโมโห คราวนี้เฉินจิ้นจบแห่

แน่

“ที่ผมพูดเป็นนาย”

ด.ร.ติงมองเฉินเจิ้งเฟย และขมวดคิ้วเล็กน้อย

“หา ? “เฉินเจิ้งเฟยงงเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าเฉินจิ้นปฏิเสธเขาแล้วทำให้เขาโกรธหรอ

“คนอย่างนายจะไม่ไหว้หน้าคุณเฉินได้ยังไง ด.ร.ติงไม่ดีใจ อย่างมาก สีหน้าท่านก็ดูเข้มงวดไปด้วย มองไปยังถางเจิ้งหยาง แล้วพูดว่า”เจิ้งหยาง นายต้องรู้การใช้คนให้ดี

ถางเจิ้งหยางหน้าผากเหงื่อออกเล็กน้อย ปฏิกิริยาของด.ร.ติง เกินความคิดของเขาจริงๆ

โชคดีที่เขาไม่ได้พูดอะไรรุนแรงออกไป ไม่งั้นคนที่ซวยต้องเป็น เขาแน่

“เข้าใจแล้วครับ ท่านอาจารย์

ถางเจิ้งหยางพูดเหมือนเด็กดีที่เชื่อฟัง

ส่วนเฉินเจิ้งเฟยกลับนิ่งอยู่นั่น รู้สึกว่าอนาคตของตนเองมืดมน

ไปหมด

ความหมายของด.ร.ติงชัดเจนมากแล้ว ในมหาวิทยาลัยแหน่งนี้ เขาจบแล้ว
เฉินขึ้นฟังคำพูดของคนพากมายกยิ้มเห็นเขา

ในชีวิตของเขา เขาเคยรับลูกศิษย์มาสามคน แต่สามคนนั้นส่วน เป็นคนที่เชื่อเสียงโด่งดังและแสโลกปีศาจ

ลูกศิษย์คนโต เป็นคนที่รองจากมีการเป็นผู้นำของทหาร

ปีศาจล้านกว่าคน

ลูกศิษย์คนรอง เป็นคนที่มีร่างหยินหยาง เป็นร่างที่หายากมาก และมันมีผลต่อการฝึกคนได้อย่าง

ลูกศิษย์คนที่สาม เป็นอัจฉริยะในด้านต่างกลและเวทมนต์ เขา เคยอาศัยค่ายกลตนเองไปฆ่าศัตรูที่เก่งและเป็นสองกว่าเขา โดยพึ่งพากำลังตนเอง

แล้วต.ร.ดังหล่ะ เขามีอะไร

คุณสมบัติของเขาไม่เพียงพอจริงๆ

แต่เมื่อเห็นแก่เรื่องที่คุณเคยคิดจะช่วยกระซึ่งแก้ไขปัญหา ฉันจะไม่รับคุณเป็นลูกศิษย์แต่ก็ชี้แนะคนข้าง

เมื่อคำพูดนี้ออกมา มันยิ่งทำให้ทุกคนตกใจ

จ็บปฏิเสธค.ร.ติง
นี่เขาจองหองถึงขนาดไหนกัน

แค่ชายหนุ่มที่อายุยี่สิบกว่าปี กลับกล้ามาบอกว่าจะชี้แนะให้ ด.ร.ติง

อวดเก่งก็ใช่จะมาทำแบบนี้

แต่คราวนี้ทุกคนก็ฉลาดขึ้นมา ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“ดูเหมือนเป็นผมนี่โง่มากไปแล้ว”เมื่อได้ยินเฉินจิ้นบอกว่าเขา ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอมาเป็นลูกศิษย์ของเขา ด.ร.ดึงรู้สึก น้อยใจเล็กน้อย

แต่เขาก็ไม่ได้โกรธเฉินจิ้นอะไร ยิ่งเฉินจิ้นเป็นแบบนี้เขายิ่งรู้สึก ว่าเฉินจิ้นมีความรู้ในด้านเคมีลึกจนเขาไม่สามารถเข้าถึงได้

ต่อมาเขาก็ได้ยินเฉินจิ้นบอกว่าจะชี้แนะเขาบ้าง อารมณ์น้อยใจ ของเขาก็หายไปหมดทันที

“ฉันยินดีรับฟังครับ” ด.ร.ติงยิ้มออกทันที “อีกสองวันคุณค่อยมาหาฉันเลย
เฉินจิ้นพูดขึ้น

ตอนนี้เขาแค่อยากกลับไปอาบน้ำแล้วหา วัสดุที่ใช้มาฝึกค่ายกล

เขาเตรียมอยากจะทำค่ายรวมจิตให้ตนเอง

อย่างนี้ถึงจะได้ดูดพลังจิตได้ไวขึ้น

“ขอบคุณมากคุณเฉิน” ด.ร.ดึงรีบพูดขึ้น

อย่าว่าแต่สองวัน ถึงจะเป็นยี่สิบวัน สองเดือน หรือสองปีเขาก็ ยอมรอ

เพียงแค่สามารถทำให้เขามีความก้าวหน้าในด้านเคมี ทำอะไร เขาก็ยอม

ครั้งที่แล้วไม่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี เป็นความเสียใจอันยิ่ง

ใหญ่ในชีวิตเขา

แต่วันนี้เขาได้มีความหวังอีกแล้ว

คราวนี้ เฉินจิ้นอยากจะไป ไม่มีใครกล้ามาขวางอีกแล้ว
แม้เฉินจอันไม่ได้พูดวิธีติดต่อเขาออกมา แต่เขารู้ว่าด.ร.ติงคนนี้ ต้องหาเขาเจอแน่

ตลอดทางที่เดินออกมหาวิทยาลัย เฉินพลางสัมผัสพลังหวนต้ วนในร่างของเขา

ในใจก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้

พลังหวนต้วน มันเป็นพลังที่ใกล้เคียงกับพลังต้นของจักรวาล พลังวิชาที่เท่าเทียมกัน เขาสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเขา แข็งแกร่งกว่าตอนที่เขายังอยู่แดนฝึกลม

ไม่เพียงเท่านี้ หลังที่เข้าทะลุเข้าสู่แดนฝึกลม พลังหวนต้วนนี้ยัง ล้างร่างของเขาไปแล้ว

ทำให้สิ่งไม่พึงประสงค์ ในร่างของเขาได้เรียงรายไปตามรูขุม

ขน

เพราะเป็นอย่างนี้ เฉินจิ้นจึงอยากรีบกลับไปอาบน้ำ ไม่งั้นทั้งตัว เหนียวไปหมด มันไม่สบายมาก
เพียงแต่เฉินจิ้นคิดไม่ถึงว่าตอนที่กลับมาถึงบ้าน เร่งรีบเข้า ห้องน้ำ กลับเห็นร่างที่สวยงามเพิ่งอาบน้ำออกมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ