บทที่ 10 ไม่ขาดเงิน

ในห้องรับรอง ต่างเงียบลงไป

คนทุกคนต่างมองไปทางพนักงานสาวสวยกับโล่เฉิน โล่เฉิน เองก็ตื่นตกใจ พลางถาม : “เอ่อ คุณรู้จักฉันเหรอ? ”

“ไม่ ไม่รู้จัก” พนักงานสาวสวยสายหัว

ท่าทีแบบนี้ ทำให้โจวไป หานหยุนเทาและคนอื่นๆ เข้าใจผิด

เมื่อได้ยินหานหยุนซีพูดจาแดกดัน “สาวน้อย ถึงแม้ว่าคนคน นี้จะแต่งตัวดูไม่ได้ ไม่เหมาะกับการมากินข้าวกับพวกเรา แต่คุณ เองก็ไม่น่าจะดูถูกเขาแบบนั้นน่ะ”

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น” พนักงานสาวสวยรีบ โบกมือ ก่อนจะมองโล่เฉินไม่หยุด ด้วยความลังเลใจ

ก่อนหน้านี้ที่ตึกชิงหยุน คนที่ร่ำรวยที่สุดในเจียงโจวเองก็เป็น นายใหญ่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังของตึกซึ่งหยุนอย่างฟานหงชาง ตอน นั้นเธอมีเกียรติในการยกน้ำชามาให้ที่ห้องทำงาน ตอนที่ประตู ปิดไป ก็เห็นฟานหงชางคุกเข่าต่อหน้าหนุ่มคนนี้

ตอนนั้นเธอเห็นเพียงใบหน้าด้านข้างของหนุ่มผู้นั้น และรู้สึก ว่ามันเหมือนกับคนตรงหน้านี้เลย

เมื่อเห็นสาวสวยทำอะไรไม่ถูก โจวไท่จึงพลางโบกมือแล้วพูดขึ้น: “โอเคๆ คุณลงไปเถอะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ พวกเราไม่ อะไรกับคุณแล้ว โล่เฉิน คุณไม่โกรธอะไรใช่ไหม!

พนักงานสาวสวยมองโล่เฉินอย่างตั้งใจอีกครั้ง เหมือนกับเพื่อ ยืนยัน ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องรับรองไป

“เห้อ ตอนนี้พนักงานเองก็ตาไม่ถึง โล่เฉินคุณอย่าไปสนใจ เลย! ” โจวไม่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดพูดอย่างตำหนิเพิ่มเติม “เหอะๆ แต่งตัว เหมือนกับขอทาน ก็ไม่แปลกเลยที่พนักงานจะคิดแบบนั้น หานห เยน คุณเอาเวลาไปดูแลสามาที่ดีของคุณบ้างเถอะ แต่งหน้า แต่งตาให้ตัวเองน้อยๆ หน่อย หรือว่าอยากจะตกผู้ชายข้างนอก ล่ะ? ”

หานหมู่เยน โกรธจนหน้าแดง

ในตอนนั้นเอง ประตูของห้องรับรองก็เปิดออกอีกครั้ง

มีผู้ชายที่ใส่สูทสวยสาวเท้าก้าวเดินเข้ามา ก่อนจะมาหยุดอยู่ ตรงหน้า โล่เฉิน แล้วโค้งคำนับให้ “คุณผู้ชาย ฉันเป็นประธาน ของตึกชิงหยุน เมื่อครู่ต้องขอโทษด้วย คุณอย่าใส่ใจเลย เหล้า สองขวดนี้ ฉันให้คุณเป็นคำขอโทษ! ”

โล่เฉินเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าประธานรู้ตัวตนของเขาแล้ว

“วางลงเถอะ”
“ขอให้คุณดื่มมันอย่างเอร็ดอร่อย

ประธานพูดจบ ก็เดินออกไป

หานหยุนซีมีสีหน้าสงสัย ก่อนจะหยิบเหล้าไปขวดหนึ่งแล้วพูด แดกดัน : “เหล้าขวดนี้ดูแพงทีเดียว ถูกพนักงานดูถูก เลยได้ เหล้าดีๆ มาสองขวด ไม้นี้ใช้ได้คุ้มจงเลยนะ”

“ก็ใช่สิ! ”

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดเองก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสในการพูด แดกดันไป จึงพึมพำเสียงเย็นชา “หลังจากนี้พวกเรามากินข้าวที่ ตึกชิงหยุน ก็แต่งตัวแย่ๆ หน่อย อาจจะได้กินฟรีเลยนะ”

“ฮ่าๆ !

คนกลุ่มหนึ่งหัวเราะขึ้น ด้วยคำพูดดูถูกแตกดันไม่หยุด

หานหย่เยนโกรธเป็นอย่างมาก แต่อย่างแรกเลยคือตัวตน ของโจวไม่นั้นทำให้เธอต้องรักษาภาพลักษณ์ อย่างที่สอง ถ้า ระเบิดอารมณ์ออกมาไม่แน่ว่าโล่เฉินอาจจะยิ่งโดนดูถูกเข้าไป ใหญ่

ดังนั้น เธอเลยอดทนเอาไว้

มันไม่ง่ายเลยที่จะกินข้าวจนเสร็จไป ในตอนแรกที่คิดว่าจะได้ ปลีกตัวออกมาก่อน

โจวไม่ลุกขึ้นมา ก่อนจะหัวเราะออกมา “ทุกๆ คน ฉันได้จอง ห้องรับรองหรูหราเอาไว้ที่KTVเรอัลมาดริดแล้ว ทางนั้นมีเพื่อนอีกหลายคนเลย ทุกคนมาร่วมสนุกไปด้วยกันไหม?

“น่าสนใจๆ ! ”

“ฮ่าๆ เชิญพี่ไท่ มีเหตุผลอะไรที่ต้องไม่ไปด้วยล่ะ” หานหยุน เท่ายิ้มพลางพูด

“ฉันไม่ไปล่ะ พวกคุณ…….”

พูดไปได้เพียงครึ่งเดียว ก็ถูกหานหยุนซีตัดบท “รีบกลับบ้าน ไปพลิกรักกับสามีเหรอ! พี่ไม่เชิญมาก็เป็นเกียรติของคุณ คุณ ยังจะมาลีลาอีก ไม่ไว้หน้าพี่ไม่เหรอ?

“หานหยุนซี คุณหาเรื่องคนให้มันน้อยๆ หน่อย!

“โอ้ว โกรธง่ายจริงๆ ฉันไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย” หานหยุนซีก ลอกตามองบน “เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็ไปด้วยกันเถอะ!

หานหยเยนขบปาก ก่อนจะหันกลับมามองโล่เฉิน คนด้านหลัง นั้นยิ้มและพยักหน้า

คนเริ่มทยอยออกไปจากห้องรับรอง ก่อนจะเดินไปที่ด้านหน้า เคาน์เตอร์

“เช็กบิล! ”

โจวไท่เรียกเอาไว้

“เดี๋ยวก่อน” ประธานของตึกซึ่งหยุนเดินเข้ามา จากนั้นจึงพูด อย่างสุภาพ “คุณผู้ชาย เพราะเราบริการไม่ดี ต้องขอโทษด้วย จริงๆ วันนี้ถือว่ากินฟรีไปเลย
“กินฟรีงั้นเหรอ? ”

คุณหนูคุณชายต่างตกใจอึ้งไป

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดขมวดคิ้ว ก่อนจะเรียกออกมา “ทำไม ประธานถึงได้มีตาแต่ไม่มีแววขนาดนี้นะ คุณกำลังพูดกับใครนะ คุณชายโจวเป็นคนเชิญ เกี่ยวอะไรกับไอคนไร้ประโยชน์นั่น

ประธานมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันใด

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเบื้องหลังของโล่เฉินนั้นเป็นอย่างไร แต่ ว่าสามารถให้เถ้าแก่ใหญ่ คนที่รวยที่สุดในเจียงโจวอย่างฟาน หงชางมาเคารพได้นั้น ก็ต้องมีอำนาจเป็นอย่างมากแน่นอน

ถ้าเกิดว่าโลเฉินกินข้าวแล้วยังต้องใช้เงิน เถ้าแก่ฟานรู้แล้ว ว่าประธานอย่างเขาเองก็คงจะไม่ต้องเป็นแล้ว

“คุณชายโจว ช่างมันเถอะ ข้าวในวันนี้ถือว่าฉันเป็นคนเลี้ยง เอง! ” ประธานยิ้มพลางพูด

“ประธาน คุณหมายความว่าอย่างไร!”

โจวไม่มีสีหน้าไม่สบายใจ “ฉันดูเหมือนคนไม่มีเงินเหรอ? แค่ข้าวมื้อเดียว มันจะสักเท่าไหร่กัน ฉันโจวไท่จ่ายเองได้”

“แต่ว่า……. ” ประธานมองไปทางโล่เฉินอย่างไม่มั่นใจ

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น! ”

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดกับโจวไม่มีความสัมพันธ์คลุมเครือกัน ดัง นั้นเลยทระนงเป็นอย่างมาก “คุณดูถูกคุณชายโจว ถ้าขนาดคุณชายของตระกูลโจวกินข้าวแล้วยังต้องขอฟรี แล้วใครรู้เข้า เขาคงจะหัวเราะกันให้ฟันหัก

“นั่นสิ รีบเช็กบิลเร็ว พวกเรายังต้องไปKTVเรอัลมาดริดนะ” หานหยุนเทาเองก็รีบเร่งขึ้นมา

“นั่นสิ อย่าขัดขวางกันนะ!

ประธานไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

โล่เฉินทนมองต่อไปไม่ได้แล้ว เลยพูดออกมาเบาๆ ว่า “เขา มีเงิน ก็ให้เขาออกไป

“โอเค” ประธานตัดสินใจออกมาได้ ก่อนจะโบกมือพลาง พูด : “เสี่ยวเหม่ย รีบเช็กบิลเร็ว”

พนักงานสาวสวยคนนั้นรีบลงมือทำ เพียงไม่นานก็เอาบิลมา ให้โจวไท่ “คุณชายโจว ทั้งหมดหนึ่งล้านแปดหมื่น โปรดเช็ กด้วย!

“พรวด! ”

โจวไท่เพิ่งจะดื่มน้ำ ก็สําลักน้ำออกมา

ดวงตาของเขาแทบจะกล “คุณว่าอะไรนะ! ออกมา พลางถามเสียงสูงว่า

“ทั้งหมดหนึ่งล้านแปดหมื่น ทำไมเหรอ?”

“นี่มันโกงกันชัดๆ !

โจวไก่ตบลงบนเคาน์เตอร์ ก่อนจะพูดเสียงดังว่า

“อาหารแค่ไม่กี่อย่างล้านแปดหมื่นเลยเหรอ ทำเหมือนฉันไม่เคยมากิน ข้าวที่ตึกชิงหยุน ทำได้ดีเลย ตอนนี้ตึกชิงหยุนกล้ามากขนาดนี้ แล้วเหรอ เลยมาโกงเงินหน้าด้านๆ แบบนี้ได้

หานหยุนเทากับคนอื่นๆ เองก็ตกใจอึ้งไป พลางโกรธกัน เข้าไปใหญ่

การกระทำของคนเหล่านั้นดึงดูดสายตาคนอื่นเป็นอย่างมาก

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดรีบพูดขึ้นมาทันควัน : “คุณสุภาพบุรุษ และสุภาพสตรีทุกท่าน พวกคุณฟังทางนี้ พวกเรามากินข้าวกันที่ ห้องรับรองชั้นสอง อาหารที่สั่งอย่างมากก็หนึ่งถึงสองหมื่น ตึก ซึ่งหยุนกลับมาเก็บเงินพวกเราถึงหนึ่งล้านแปดหมื่น นี่มันโกง เงินกันชัดๆ เลย!

“เป็นไปไม่ได้ ตึกชิงหยุนไม่มีทางทำเรื่องโง่ๆ ที่ทำให้เสียชื่อ เสียงหรอก” ชายท้องใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามา

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดรับบิลไปจากมือของพนักงาน ส่งไป จาก นั้นจึงพูดว่า “ผู้ชายคุณลองดู พวกเราไม่ใช่คนที่ไม่มีเงิน แต่ มาทำแบบนี้ พวกเราไม่ยอมแน่!

“บิลก็ไม่ผิดนะ!

“อะไรนะ?

คำพูดของชายคนนั้นทำให้ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดอ้าปากหวอ เห็นเพียงชายคนนั้นชี้ไปที่ด้านล่างสุดของบิล ก่อนจะมองผู้หญิง ที่แต่งหน้าจัดด้วยสายตาเหมือนมองคนโง่ ก่อนจะพูด
“พวกคุณสั่งไวน์แกรนจ์มาสองขวด มันเป็นไวน์ชื่อดังของ

ออสเตรเลีย มันหายากมากๆ ด้วย อยากจะกินก็ไม่ใช่ว่าจะได้กิน ขวดหนึ่งห้าแสนสอง ถือว่าถูกแล้วนะ! ”

อธิบายไป ก็ทำให้ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดอึ้งเหม่อไป

ไม่ใช่แค่เขา ทั้งโจวไห่ หานหยุนเทาและคนอื่นๆ เองก็หัวขาว

โพลน

“คุณผู้ชายคนนี้พูดถูก แกรนจ์พวกเราตึกชิงหยุนเก็บเอาไว้ เพียงสองขวด ครั้งนี้เอาออกมาหมดแล้ว นี่มันเป็นรา เป็น ราคาที่เป็นธรรม” ใบหน้าของประธานนั้นมีรอยยิ้มเล็กน้อย

“เด็กเมื่อวานซืน ไม่รู้เรื่องเหล้าแล้วจะสั่งทำไม แถมยังมา งอแงอะไรอีก มาโทษว่าตึกชิงหยุนนั้นโกงเงิน น่าขำจริงๆ เมื่อผู้ชายพูดจบ ก็หันตัวเดินออกไป

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดโกรธจนหน้าแดงเหมือนกับเลือดจะทะลัก ออกมา เมื่อครูที่เธอโวยวาย ตอนนี้เหมือนถูกตบหน้าเข้าอย่าง จัง รู้สึกเหมือนกับแววตานั้นมีความดูถูกอยู่ไม่น้อยเลย เธออยาก จะหลบหน้าจริงๆ

“โง่เง่า! ”

โจวไท่ าออกไป

บนโต๊ะอาหารก่อนหน้านั้น เขาแค่คิดว่าเหล้าสองขวดนี้มัน แปลกๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่าประธาน จะเอาเหล้าที่แพงขนาดนี้ออกมาให้ฟรีๆ
ประธานรู้สึกตลกเป็นอย่างมาก

แล้วตอนนี้จะทำอย่างไรดี?

สําหรับการเงินของตระกูลโจว ข้าวมื้อละเป็นล้านมันแพงเกิน ไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่จะจ่ายไม่ได้ แต่ที่สำคัญคือ ตอนนี้โจวไม่เอา มาแค่แปดแสนเอง

หรือว่า ต้องลงขันกัน?

โจวไท่ไม่เอาความคิดนี้

เพราะมีคนมองอยู่มาก “ลงขันกัน” มันจะทำให้คนในแวดวง ของเมืองเจียงนั้นหัวเราะเยาะได้ เขาไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้ว!

ในตอนนี้เอง โจวไม่อยากจะร้องไห้ออกมา

ถ้ารู้แต่แรกก็ยอมกินฟรีแล้ว

ใครให้เขาทำเป็นเก่งล่ะ ตอนนี้ทำเป็นเก่งจนน้ำตาแทบไหล ออกมาเป็นสายเลยล่ะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ