บทที่ 8 คุณไม่มีสิทธิ์เข้าไป

บทที่ 8 คุณไม่มีสิทธิ์เข้าไป

คนกลุ่มหนึ่งเดินไปทางประตูเข้าอาคารอย่างเป็นระเบียบ

ที่หน้าประตูมืองครักษ์สวมชุดทหารอยู่สิบกว่านาย ด้านในสุด เป็นทหารอาวุธครบมือ แสดงถึงผู้ที่มาในวันนี้เป็นฐานะสูงส่ง

ถังแหวนโม่กับพวกอีกสองคนมาถึงประตูทางเข้า เจียงชื่อก็เดิน ตามติงเมิ่งเหียนมา

พวกเขาถูกองครักษ์ขวางไว้ในคราวเดียวกัน

“ช่วยแสดงบัตรประจำตัวด้วย

ติงเฝิงเฉิงยื่นบัตรประจำตัวให้องครักษ์ด้วยความเย่อหยิ่ง หันไป มองเจียงชื่อแว๊บหนึ่ง “ดูซะ ที่แบบนี้ไม่ใช่คนพรรค์อย่างนายจะ มาได้”

องครักษ์เอาบัตรประจำตัวสแกนลงบนเครื่อง ก็ปรากฏ “X” สี แดงตัวใหญ่ขึ้นมาทันที

ทันใดนั้น องครักษ์ถือปืนสองสามนายก็เดินเข้ามา ขวางติงเฝิงเฉิงไว้

งเฝิงเฉิงสีหน้าซีดเผือด ทุกท่าน เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

องครักษ์ส่งบัตรประจําตัวคืนกลับไป “คุณมีชื่อเป็นบัญชีดำา ห้าม เข้าไปในอาคาร เชิญออกไป

“ไม่ใช่ ง?”

งเฝิงเฉิงหันไปมองถึงแหวนโม่ ไหนว่าทําศิษยให้เขาแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเข้าไปไม่ได้ แล้วยังติดบัญชีดำด้วย?

ถังแหวนโม่คิ้วขมวดพูดขึ้นว่า “น้องชายท่านนี้ ผมว่าคุณเข้าใจ ผิดหรือเปล่า สิทธิของเขาผมเป็นคนขอเอง”

“คนที่ติดบัญชีสํา ห้ามเข้า ไม่มีการผิดพลาดใดๆ แน่

ติงจื่อย โกรธขึ้นมา “หึ คุณพูดอะไรของคุณ? คุณรู้ไหมว่าสามี ฉันเป็นใคร? เขาเป็นถึงรองผู้บัญชาของจ้าน เลยนะ คุณไม่อยาก มีชีวิตแล้วเหรอไง?”

องครักษ์สองสามนายจ้องมายังติงฉื่อยในคราวเดียวกัน

“คุณกําลังข่มขู่พวกเราเหรอ?”
แต่ละคนถือปืนแน่น ทำผิงจื่อยตกใจจนถอยไปอยู่ข้างหลังถัง

แหวนโป

แม้ตำแหน่งของถังแหวนโม่ไม่เล็ก แต่ต่อหน้าผู้รับผิดชอบท่าน นั้นในวันนี้ เขาก็ยังสูงพอ ประสาอะไรกับทหารที่นี่ทั้งหมดเป็น ทหารของเวสเตอร์แลนด์ จึงไม่สนใจรองผู้บัญชาฝ่ายตะวันออก อย่างเขา

ถังแหวนโม่ไม่เคยถูกปฏิบัติเช่นนี้ รู้สึกโมโหเล็กน้อย

เขาเสียงแข็งโมโหพูดว่า: “ช่างเถอะ ติงเฝิงเฉิงก็อย่าเพิ่งเข้าไป เลย จ๋อยวี่ คุณเข้าไปกับผมเถอะ

“อย่านะ พี่เขยใหญ่”

นึกไม่ถึง…

องครักษ์ยืนมือออกไปทางถังแหวนโม่ “ช่วยแสดงบัตรประจำตัว

ด้วย”

“หม?”

ถังแหวนโม่หัวร้อนขึ้นมาทันควัน “คุณพูดอะไร?”
“ช่วยแสดงบัตรประจำตัวด้วย

องครักษ์สองสามนายยกปืนขึ้น เล็งไปที่ถังแหวนโม่สองสามี ภรรยา ถ้าเขาไม่ทำตาม ต้องถูกใช้กำลังให้ออกไป

สีหน้าของถังแหวนโม่เขียวปั้ด “ผมเป็นรองผู้บัญชาการฝ่าย ตะวันออกของจ้านวี่ ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานพิธีรับตำแหน่ง พวกคุณไม่รู้เหรอ?”

“ขอพูดครั้งสุดท้าย ขอให้แสดงบัตรประจำตัว ไม่เช่นนั้นอย่า โทษที่พวกเราลงมือ

“ที่รัก…” ติงฉื่อยวี่ดึงแขนของถังแหวนโม่ บอกเป็นนัยว่าเขาไม่ ต้องดึงดัน องครักษ์พวกนี้ไม่เหมือนล้อเล่น

“ดี ดีมาก ฉันจำพวกนายไว้แล้ว

ถังแหวนโม่ยื่นบัตรประตัวให้องครักษ์รับมาและสแกนลงไปบน เครื่อง พริบตาเดียว ตัว “X” สีแดงก็ปรากฏเด่นขึ้น

“นี่…” ถังแหวนโม่งงไปชั่วขณะ

องครักษ์ส่งบัตรประจำตัวคืน “คุณก็ติดแบล็กลิสต์ ห้ามเข้า เชิญ กลับไปเถอะ”
ถังแหวนโมโมโหจนตัวสั่น เขาเป็นถึงรองผู้บัญชาการ เป็นหนึ่ง เดียวในฝ่ายตะวันออกของจ้านยู่อยู่เหนือคนนับหมื่น ใครเห็นก็ ต้องให้ความเกรงใจ กลายเป็นโดนสบประมาทอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อ ไหร่?

เขาได้รับการเชิญมา ทำไมกลายเป็นบัญชีดำได้?

“เครื่องสแกนของพวกคุณมีปัญหา ไปเปลี่ยนเครื่องมา” ถัง แหวนโม่ใช้เสียงแข็งสั่ง

“คุณไม่มีอำนาจมาสั่งพวกเรา คนที่ติดบัญชีดำ รีบจากไปเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นเราจะใช้มาตรการแข็ง

“กล้าเหรอ!”

ฉิบๆๆ ปืนหลายกระบอกเล็งมายังตรงหน้าถังแหวนโม่ บีบให้เขา ถอยหลังไปสองสามก้าว

“ไอ้พวกไม่รู้จักแยกแยะ คอยดูเถอะ ฉันจะโทรไปหาเบื้องบน ถอดถอนพวกแกให้หมด!

ขณะที่เขาเตรียมตัวจะโทรศัพท์ เจียงชื่อก็พาติงเมิ่งเหยนเดินมา
“ขอโทษขอทางหน่อย พวกเรารัม ให้พวกเราเข้าไปก่อนนะ เจียงชื่อพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

กุ้งแหวนไม่มองเขาอย่างเหลืออด

เศษสวะ นายคิดจะทำอะไร? ไม่เห็นเหรอว่าตรงนี้ฉันมีปัญหา

อยู่?

เจียงชื่อยักไหล่ “มีปัญหา? ผมเห็นแต่พวกที่ไม่มีสิทธิ์ได้เข้า แล้วยังดื้อเป็นขอทานอยู่หน้าประตูไม่ยอมไป น่าขายหน้าจริงๆ

นาย!!! ตั้งแหวนโมโมโหจนไม่รู้จะพูดอะไรก็

คงเฝิงเฉิงความชื้น: เสียงชื่อ ยังจะมาทำเป็นแสดง? พวกเรายัง เข้าไปไม่ได้ แล้วนายจะเข้าไปได้เหรอ? รีบไสหัวไปซะจะได้ไม่ ขายหน้าคนอื่น

เจียงชื่อหัวเราะ “ผมเคยบอกว่า ผมเข้าไปได้หรือไม่ได้ผมก็ไม่ เหมือนบางคน ไม่รู้แม้แต่ตัวเองว่ามีสิทธิ์เข้าไปได้เหรอเปล่า ช่าง น่าสงสารจริงๆ

เขายื่นบัตรประจำตัวให้องครักษ์
องครักษ์นําบัตรสแกนไปที่เครื่อง ปรากฏว่า “ผ่าน”

“เชิญครับ” องครักษ์พูดด้วยความเคารพ

เจียง อเดินเข้าประตูอาคารอย่างสง่าผ่านหน้าถึงแหวนไป คิง

เฝิงเฉิง

สีหน้าของถุงแหวนโม่เขียวปั้น อย่างกับกินแมลงวันเข้าไป

ก่อนปากเขาพร่ำบอกว่าเจียงชื่อเป็นเศษสวะ หัวเราะเยาะเขา ว่าไม่ดูสถานการณ์ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ใครจะเข้าไปได้ ปรากฏว่าเขา เข้าไปได้อย่างง่ายดาย ส่วนตัวเองกับถูกขวางอยู่ด้านนอก เลย ไม่รู้ว่าใครเป็นเศษสวะกันแน่

ตามติดมาด้วย คิงเมิ่งเหยนยื่นบัตรประจำตัวไปอย่างระแวดระวัง ปรากฏผลเป็นอย่างเดียวกันว่า “ผ่าน

*เชิญด้านในครับ คุณสุภาพสตรี

คนที่สามารถเข้าไปในอาคารได้ ท่าทีขององครักษ์ก็จะ นอบน้อม

ดิงเมิ่งเหยนถึงกับงงเดินผ่านประตูเข้าไปในอาคาร ต่อให้เธอฝัน ก็นึกไม่ถึงว่าผลจะออกมาเป็นเช่นนี้
ที่ที่แม้แต่ถังแหวนโม่เข้ามาไม่ได้ แต่เธอกลับเข้ามาได้

เจียงชื่อจับมือของติงเมิ่งเหยนไว้ พูดไปยังคนที่อยู่ปากประตู “พี่ใหญ่ พี่เขยใหญ่ พวกพี่ไม่ต้องเสียใจ ผมจะถ่ายรูปแทนพวกพี่ ซื้อของที่ระลึกให้ พวกพี่ก็กลับบ้านเถอะ ดูผ่านทีวีก็เหมือนกัน”

คำพูดแค่นี้ทำให้ถังแหวนโม่สั่นไปทั้งตัว เกือบจะขว้างมือทิ้งลง บนพื้น

ดิงจื่อยวี่หน้าแดงก่ำไปด้วยความละอายใจ เธอเพิ่งจะบอกให้ ติงเมิ่งเหยนกลับไปก่อน ตอนนี้นี้ล่ะ? คนที่ควรกลับไปกลับเป็น หล่อนซะเอง

“เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้ เจ้าเศษสวะนั้นมีสิทธิ์เข้าไปได้ยัง ไง ทําไมพวกเรากลับถูกขวางอยู่ข้างนอก?”

“ต้องเป็นเพราะเครื่องมีปัญหาแน่

“ให้ผมเข้าไป!”

ตึงเฝิงเฉิงกระโจนในองครักษ์อย่างกับหมาบ้า ปรากฏว่าถูกอีก ฝ่ายถีบให้ล้มลง เสียงสนั่นดัง” ตึง” องครักษ์ยิงปืนไปที่ข้างติง เฝิงเฉิง ทะลุพื้น
พริบตาเดียว คิงเส็งเชิงตกใจจนกางเกงเป็น

เจียงชื่อส่ายหน้าช้าๆ ก่อเรื่องในที่อย่างนี้ เป็นเรื่องที่เง่ามาก

เขากุมมือดังเมิ่งเหยนไว้ไม่สนใจพวกคนที่อยู่ตรงประตูอีก เดิน เข้าไปในงานที่จัดในอาคาร

ระหวังทาง ดังเมิ่งเหยนรู้สึกเห ทั้งหมดเหมือนไม่เป็นความจริง ความฝัน ทุกอย่าง

จนเจียงชื่อตามด้วยรอยยิ้มว่า มีความสุขไหม?

สิ่งเพิ่งเรียนตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นผมปากก็เกิดขึ้นเอง สะกด ความปีติในใจไว้ไม่อยู่ ความกดดันที่มีมาหลายปีในที่สุดก็ได้ปลด ปล่อย

“ที ใครจะได้ใจเหมือนคุณ ฉันไม่ดีใจหรอก” ดึงเมิ่งเหียนหันหน้า หนี แต่กลับยิ่งยิ้มร่าขึ้น