บทที่ 20 คุกเข่าจนรุ่งสาง
บทที่ 20 คุกเข่าจนรุ่งสาง
เมื่อเห็นหวางหมินไหลถูกจับกุมไปในเวลานั้น เหอเย่าหลงก็ ไม่มีอารมณ์โกรธอีกแล้ว
เขาคุกเข่าต่อหน้าเจียงชื่อ น้ำมูกน้ำตาไหล ร้องไห้แล้วพูด “สหายเจียงชื่อ ผมผิดไปแล้วจริง ๆ ผมไม่ควรเป็นศัตรูกับคุณ ผมสมควรตาย ในสถานะที่ผมกับเจียงโม่เคยร่วมสู้เคียงบ่าเคียง ไหล่เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกันมาก่อน ครั้งนี้คุณยกโทษให้ผม เถอะ?”
ร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่
เพื่อนร่วมงานที่ดี?
เจียงชื่อพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและโมโห “คุณร่วมมือกับบริษัท เทียนติ่งใส่ร้ายน้องชายของผม คุณคิดว่าผมไม่รู้หรือ?”
สีหน้าของเหอเย่าหลงก็ซีดขาวทันที คำนับศีรษะกับพื้นคล้าย นํากระเทียม
“ที่จริงแล้วเรื่องนี้เป็นคนของบริษัทเทียนติ่งบังคับให้ผมทำทั้งหมดล้วนเป็นคำสั่งของพวกเขา ผมเองก็เป็นแค่ตัวละครเล็ก ๆ ต้องทำตามคำสั่ง แผนการใส่ร้ายเจียงโม่ไม่ใช่ความคิดของผม
“ที่จริงแล้วคุณก็ดูออก อย่าเห็นว่าตอนนี้ผมเป็นผู้บริหารระดับสูง ของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง แต่ก็ต้องเชื่อฟังบริษัทเทียนติ่ง ผม ก็แค่ผู้รับใช้เล็ก ๆ คนหนึ่ง คนที่อยู่เบื้องหลังเป็นตัวการที่ใส่ร้าย เจียงโม่”
เจียงชื่อมองเขาอย่างเย็นชา ไม่พูดอะไรสักคำ
เหอเย่าหลงไม่เข้าใจว่าเจียงชื่อกำลังคิดอะไรอยู่ จู่ ๆ ก็หันไปพูด กับเหอเจียหมิง “นายสาระเลวตัวน้อย ยังไม่รีบโทรศัพท์หาคนใน บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งอีก ให้พวกเขาทั้งหมดมานี้!”
“อา?”
“อาอะไร? รีบโทรเข้า ให้คนเอาชุดไว้ทุกข์แบบจีนมาให้ฉันเร็ว เข้า เร็ว!”
เหอเจียหมิงต่อสายโทรศัพท์ทันที และถ่ายทอดคำสั่งของเห อย่าหลงออกไป
อย่างรวดเร็ว รถเจ็ดแปดคันก็ขับเข้ามา
ทุกคนจากบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งก็สวมชุดไว้ทุกข์แบบจีน เข้ามาด้วยสีหน้ามึนงง เห็นทหารสามสี่ร้อยนายในสถานที่ เห็น เครื่องบินหลายสิบลำและยังมีเรือสำราญขนาดใหญ่นั่นอีก
คนเหล่านี้ล้วนตะลึงจนตาค้างไปแล้ว
เหอเย่าหลงตะโกน “พวกนายกำลังคุ้ยขยะหรือทำอะไรอยู่? รีบ เข้ามา คำนับ สารภาพความผิด!”
พนักงานทั้งหมดล้วนตกใจจนคุกเข่าลงข้างสุสาน ทุก ๆ คน คุกเข่าลง คำนับไม่หยุด
เหอเย่าหลงมองเจียงชื่อ “สหายเจียงชื่อ ก่อนหน้านี้คุณบอกให้ พวกผมคุกเข่าให้ครบ 5 ชั่วโมงแล้วจะปล่อยพวกผมไป ยังคงนับ อยู่ไหมครับ?”
เจียงชื่อมองเข้าอย่างเย็นชา
เหอเย่าหลงไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป ตะโกนใส่พนักงาน ทุกคน “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ทุกคนจะต้องไม่กินไม่ดื่ม ต้องคุกเข่า
ไปจนกว่ารุ่งสาง!”
ทุกคนมองกันไปมา แววตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น แต่ไม่มี สักคนที่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ
คนกลุ่มใหญ่คุกเข่าลงด้านหน้าสุสานของเจียงโม่ เพื่อเป็นการ ลงโทษความผิดของพวกเขา
ในเวลานี้เอง รถเก๋งคันเล็กสีขาวคันหนึ่งที่ขับอยู่ไม่ไกล ที่นั่ง อยู่ภายในรถคือผู้อาวุโสเฉิงไห่
เฉิงไห่มองดูสภาพการณ์รื้อถอนริมแม่น้ำเจียง พูดออกมาอย่าง อดกังวลใจไม่ได้ “ริมแม่น้ำเจียงวันนี้ถูกรื้อถอนหมดแล้ว ที่นี่ก็ โดนปิดล้อมทั้งหมดแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่สามารถไปเข้า ใกล้สุสานริมแม่น้ำเจียงได้
คนขับรถยิ้ม “นายท่านคุณวางใจเถอะครับ ลูกพี่ของพวกเรา จัดการเสร็จหมดแล้ว”
“จริงหรือ? คุณชายใหญ่ไม่ใช่ว่าเขาส่งของขวัญให้เบื้องบนแล้ว หรือ?”
คนขับรถหัวเราะเบาๆ เจียงชื่อยังต้องส่งของขวัญ
ในฐานะที่เป็นผู้บัญชาการเบื้องหลังของเขตสาม เขาพูดคำเดียว คนใต้บังคับบัญชาไหนเลยจะกล้าต่อต้าน
ไม่ต้องพูดถึงบริเวณริมฝั่งแม่น้ำซูหังนี้เลย แม้ว่าเขตเพียงหนาน ทั้งหมดจะถูกรวมเข้าไว้ด้วยกัน นั่นก็เป็นเพียงชื่อที่ตัดสินใจ
“นายท่าน คุณรอดูให้ดีนะครับ”
รถขับเข้ามาในพื้นที่ปิดล้อม ขับมาถึงใกล้ ๆ สุสานห่างไม่เกิน สองร้อยเมตร
ประตูรถเปิดออก เฉิงไห่เดินลงมา
สิ่งที่สะท้อนเข้ามาในม่านตา คือรถระดับซูเปอร์คาร์หลายร้อย คัน เครื่องบินหลายสิบลำ เรือสำราญหรูหราขนาดใหญ่ นาย ทหารที่กล้าแกร่งนอกเครื่องแบบ
นี่ถือว่าเป็นพิธีฝังศพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองเจียงหนานเลยก็ว่า
ได้
เมื่อเห็นอย่างนี้ เฉิงไห่ก็รู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาคลอเบ้า
“ดี ดี ดี!”
พูดคําว่า ‘ ‘ ติดกันสามครั้ง แต่กลับรู้สึกภูมิใจขึ้นมา เขานําบาก มาแล้วทั้งชีวิต ใช้ชีวิตเป็นชนชั้นล่างมาตลอด ในที่สุดก็สามารถ ลืมตาอ้าปากได้เสียที
นายน้อยสองที่เขารักมากที่สุด ในที่สุดก็สามารถเดินได้อย่าง ยิ่งใหญ่
เฉิงไห่เดินมาถึงข้างสุสาน ฉับพลันก็พบว่าเหล่าคนที่คุกเข่าอยู่ บนพื้นทั้งหมดนั้นคือพนักงานของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง นำ โดยผู้บริหารระดับสูงอย่างเหอเย่าหลง!
เขาตื่นเต้นดีใจจนแทบอยากจะเต้นออกมาจริงๆ
“เหอเย่าหลง คุณยังมีวันนี้อีกหรือ?”
*สวรรค์มีตา สวรรค์มีตา!”
เจียงชื่อเดินเข้ามา ยื่นมือมาประคองเฉิงไห่ “ลุงเฉิง คุณอย่าตื่น เต้นเกินไป ระวังลมเย็นมากระทบ
เฉิงไห่เช็ดน้ำตา “คุณชายใหญ่ คุณทำได้งดงามเกินไปแล้ว ไม่ เพียงแต่จัดพิธีฝังศพในทิวทัศน์ที่งดงาม และยังมีอสังหารที ทําร้ายนายน้อยสองอีก ทั้งหมดล้วนมาคุกเข่าสารภาพความผิด หน้าสุสาน ทําได้ดีเกินไปแล้ว ดีเกินไปแล้ว!”
“คุณชายใหญ่ เห็นคุณมีอนาคตที่ดี ผมก็ดีใจมาจริงๆ
“ตระกูลเจียง มีความหวังแล้ว
ดูเฉิงไห่ยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น เจียงชื่อก็รีบให้คนมาดูแลคุณปู่ กลัวว่า เขาจะเกิดอุบัติเหตุได้
ถึงอย่างไรสำหรับเฉิงไห่เจียงชื่อสามารถบอกได้ว่า เขาเป็น เหมือนกับคุณปู่แท้ๆ
“พาคุณปู่ไปพักก่อน
“ครับ!”
หันหน้ากลับมา เจียงชื่อเห็นติงเมิ่งเหยนมองตัวเองด้วยสายตา
แปลก ๆ
เขายิ้มแผ่วเบา แล้วเดินผ่านไป
“คุณคงจะอยากรู้มากแน่ ๆ ว่าทำไมผมถึงสามารถทำทั้งหมดนี้ ได้?”
ติงเมิ่งเหยนพยักหน้า
เจียง ออธิบาย “ที่จริงมันง่ายมาก หลายปีที่ผ่านมานี้ผมเป็น ทหารอยู่ที่เวสเตอร์แลนด์และผ่านการต่อสู้ที่ยากลําบากมาก ไม่น้อย หนึ่งในนั้น พวกผมพ่ายแพ้อย่างน่าเวทนา ผมยอมเดิม พันด้วยชีวิตเพื่อไปช่วยนายพลท่านหนึ่ง ตอนนี้นายพลท่าน นั้นกลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและยิ่งใหญ่ไปแล้ว เพื่อเป็นการ ขอบคุณผม เขายื่นมือเข้ามาช่วยในการจัดพิธีเคารพศพครั้งนี้เป็น พิเศษ และให้ผมยืมคน รถ เครื่องบิน เรือสําราญ ทุกระดับชั้นล้วน เตรียมการอย่างดี ผมถึงทํางานได้ราบรื่นขนาดนี้
“ที่จริงแล้วเป็นอย่างนี้เอง
ติงเมิ่งเหยนก็เข้าใจขึ้นมาได้ทันที ที่จริงแล้วทั้งหมดนี้เป็น เพราะตอนที่เจียงชื่อเป็นทหารได้เคยช่วยชีวิตนายพลท่านหนึ่ง เอาไว้
เธอค่อนข้างผิดหวัง
ถ้าหาก……
ถ้าหากเจียง อคือนายพลท่านนั้น ถ้าหากทั้งหมดนี้ไม่ใช่การ หยิบยืมมา ถ้าอย่างนั้นจะดีแค่ไหนกัน?
เห็นติงเมิ่งเหยนแสดงสีหน้าผิดหวังออกมาเล็กน้อย เจียงชื่อก็รู้ ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา
เจียงชื่อกุมมือติงเมิ่งเหยน พูด ไม่ต้องหมดหวังไป ผมรับปาก คุณ สักวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว ทุกอย่างที่คุณเห็นตอนนี้จะกลายเป็น ของผม เป็นของผมอย่างแท้จริง ไม่ใช่การหยิบยืมมา
“ค่ะ”
เจียงชื่อกุมมือดิงเมิ่งเหยน พาเธอเดินไปอีกด้านหนึ่ง
“ตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหนกันคะ?” ติงเมิ่งเหยนถามอย่างแปลก
ใจ
เจียงชื่อชี้นิ้วไปที่ไม่ไกล “พิธีเคารพศพส่วนใหญ่ได้จบลงแล้ว พวกเราไปทักทายคนในครอบครัวกันเถอะ”
“คนในครอบครัว?”
“ใช่ครับ ติงจัง ติงเฟิงเฉิงพวกเขาเองก็มาถึงนานแล้ว”
“คุณปู่กับพี่สอง?” ติงเมิ่งเหยนมึนงงเล็กน้อย “ไม่ใช่ว่าพวกเขา ปฏิเสธคุณ ไม่คิดจะมางานเคารพศพแล้วหรือคะ? ทำไมถึงได้มา อยู่ที่นี่กัน?”
เจียงชื่ออธิบาย “พวกเขาไม่ได้มาร่วมงานเคารพศพ แต่มาร่วม ประมูลสถานที่”
“ประมูลสถานที่? นั่นคืออะไรคะ?”
“เป็นการประมูลโครงการก่อสร้างที่เกี่ยวกับการรื้อถอนปรับปรุง ริมแม่น้ำซีเจียง เมิ่งเหยน ถ้าหากคุณสามารถรับเหมางานนี้มาได้ สถานะของคุณตอนนี้ในตระกูลป้ายจะเพิ่มมากขึ้น
“ฉัน? เป็นไปไม่ได้หรอก”
“มีผมอยู่ ก็มีความเป็นไปได้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ