1 จุดเริ่มต้น /2

โอ้… พระเจ้า นี่เขาเป็นมนุษย์เดินดิน หรือเทพบุตรบนฟ้ากัน เนี่ย หัวสมองน้อยๆ เบลอไปหมด ฝัน… หล่อนต้องกำลังฝันอยู่ แน่ ผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้า

“นี่เธอ จะยืนมองหน้าฉันไปอีกนานแค่ไหนไม่ทราบ

เสียงทุ้ม แต่ทว่าดุดันดังขึ้น ทำให้ดลลดารู้สึกตัว สาว น้อยมองไปยังประตูที่เปิดออกตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ป้ายบอกชั้นบอก ว่าเป็นชั้นที่ 25 แล้ว ดลลดาหันไปมองที่ร่างสูงอีกครั้ง ก่อน กะพริบตาปริบๆ

อย่าบอกนะว่า เทพบุตรคนนี้คือ…..

ดลลดากลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ อย่างผิดๆ

“ขอโทษค่ะ”

“จะหลีกทางให้ฉันได้รึยัง”

เสียงทุ้มเมื่อสักครู่ เริ่มเปลี่ยนเป็นกระด้าง ตามอารมณ์ของ ผู้พูด ดลลดาหลีกทางให้ร่างสูงใหญ่ เป็นสง่างามในชุดสูทสีดำ ทันที

ชวนนท์ต้องถอนหายใจไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ ที่ต้องมา พบกับแม่สาวหน้าใส แววตาดุดันปรายตามามองคล-ลดา เพียงแวบเดียวเท่านั้น ก่อนจะก้าวขายาวๆ ผ่านหน้าหล่อนไป
ดลลดาเดินตามชายหนุ่มไปอย่างคนที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับ ตัวดีนัก เมื่อชวนนท์เข้าห้องไปเรียบร้อยแล้ว อรอนงค์ที่เห็นหญิง สาวเดินมา ก็ถาม

“ดรีมทำไมวันนี้มาสายล่ะจ๊ะ”

แต่คําถามของอรอนงค์กลับเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของคลลดา ไป สาวน้อยไม่ได้ยินชื่อรอนงค์พูด ทำให้อรอนงค์ต้องเรียกดล ลดาซ้ำอีกครั้ง

“ดรีม ดรีมได้ยินที่พี่พูดรึเปล่า” ด้วยเสียงของอรอนงค์ที่ดัง ขึ้นกว่าเดิม ทำให้ดลลดาสะดุ้งนิดๆ

“คะ พี่อรว่าอะไรนะคะ

“พี่ถามว่าทำไมวันนี้มาสายล่ะจ๊ะ เป็นอะไรไปไม่สบาย เปล่า”

“เอ่อ… เปล่าค่ะเปล่าดรีมไม่ได้เป็นอะไรค่ะ เพียงแต่วันนี้รถ ติดก็เลยมาสายค่ะ สงสัยพรุ่งนี้ต้องเผื่อเวลามากกว่านี้ จะได้ไม่สาย”

“ดีจ้ะ คุณฌอห์น เอ่อ… คุณชวนนท์ไม่ชอบคนมาสาย เมื่อกี้ พี่เห็นเราเดินตามหลังคุณฌอห์นมา ขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกันมาเหรอ

“ใช่ค่ะ ดรีมวิ่งเข้าบริษัทมาเจอเขาในลิฟต์อยู่ก่อนแล้ว”

ดลลดาไม่ได้เล่าเหตุการณ์หลังจากนั้นให้อรอนงค์ฟัง ยัง ไม่ทันที่สองสาวจะสนทนากันต่อ เสียงอินเตอร์คอมก็ดังขึ้น
“คุณอร เดี๋ยวคุณเข้ามาหาผม พร้อมเด็กฝึกงานคนใหม่ ด้วยนะ”

เสียงทุ้มๆ ของชวนนท์ดังขึ้น

“ค่ะเจ้านาย” อรอนงค์ตอบรับ แล้วหันมาบอกให้ดลลดา ทราบ ก่อนจะพากันเข้าไปหาชวนนท์ อรอนงค์เคาะประตูห้องที่มี ป้ายชื่อบอกไว้ว่าเป็นห้องท่านประธาน และได้ยินเสียงทุ้มตอบ อนุญาตให้เข้าไป

“เชิญ”

ชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังอย่างดีสีน้ำตาล หลังโต๊ะ ทำงานตัวใหญ่ เขานั่งพิงพนักเก้าอี้สบายๆ สายตาคมกริบดุจ มีดโกนกำลังจ้องมาที่สองสาว

“คุณอร แนะนําเด็กฝึกงานใหม่หน่อยสิ”

ริมฝีปากบางเฉียบ ได้รูปสวยของเขาเรียกร้องให้ดลลดา มองตาม

“เจ้านายคะ นี่คือ ดลลดา ฤทธาภิวัฒน์ค่ะ ดรีมเขาจะมา ช่อยอร 3 เดือนค่ะ”

“อืม… แล้วคุณได้บอกเขาเกี่ยวกับกฎระเบียบของพนักงาน บ้างไหม อยู่ที่นี่ไม่ว่าจะเป็นเด็กฝึกงานหรือพนักงานชั่วคราว ก็ ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ที่บริษัทกําหนดเหมือนกันทุกคน

น้ำเสียงที่เข้มงวดนั้น ทำให้อรอนงค์ก้มหน้าลงเล็กน้อย ดล ลดาชาเลืองมองที่อรอนงค์ แอบเห็นพอรของหล่อนกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนตอบ

“อรยังไม่ได้บอกค่ะ ก็ไม่คิดว่าวันนี้น้องเขาจะมาสาย

“งั้นวันนี้คุณเอากฎระเบียบพนักงานของบริษัทมาให้เขา

อ่านด้วย”

“ค่ะเจ้านาย”

“คุณออกไปได้แล้ว และเตรียมรายงานการประชุมเมื่อ สัปดาห์ที่แล้ว เรื่องของมิสเตอร์ราฟให้ผมด้วย แล้วผมจะเรียก อีกที ส่วนเธอ ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย”

ชวนนท์บอกกับอรอนงค์ ก่อนจะหันมาบอกดลลดา ให้อยู่ต่อ อรอนงค์ตอบรับเบาๆ และเดินออกไป

เมื่อต้องอยู่กับชายหนุ่มสองต่อสอง ใจของดลลดาก็เริ่มเต้น

ผิดปกติ

“ทําไมถึงมาสาย”

สาวน้อยปรายตามองสบดวงตาคมกริบของชายหนุ่ม

“รถติดค่ะ”

คำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความของเธอ ทำให้คิ้วเข้มๆ ของชว นนท์เลิกขึ้น

“บ้านเธออยู่ไหน กรุงเทพฯ รึเปล่า”

“ใช่ค่ะ”
“แล้วทำไมเธอถึงไม่เผื่อเวลาให้มากกว่านี้ ในเมื่อเธอก็ต้อง รู้ว่ากรุงเทพฯ รถติดขนาดไหน” ชวนนท์เสียงดังขึ้นกว่าเดิม

“ดรีมขอโทษค่ะ คราวหลังดรีมจะเผื่อเวลาให้มากกว่านี้ค่ะ” ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อกล่าวขอโทษเขาเบาๆ

ชวนนท์ ไล่สายตาคมตั้งแต่เส้นผมสีดำเป็นเงางามของเธอ ที่ตอนนี้ถูกรวบไว้เป็นหางม้าอยู่ด้านหลังศีรษะสวยได้รูป ดวง หน้ารูปหัวใจหวาน แก้มเนียนใสที่ไม่ได้ถูกแต่งเติม ดวงตา กลมโต ที่ซ่อนอยู่ใต้แพขนตางอนยาว จมูกโด่งเล็กได้รูป รั้นขึ้น นิดๆ จนมาถึงริมฝีปากอิ่มเต็มสีชมพูระเรื่อ ชวนนท์ไม่รู้ตัวเลยว่า ตนเองแอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอได้ลำบากขึ้นกว่าเดิม ชาย หนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินอ้อมโต๊ะทำงานตัวใหญ่มาหยุดอยู่หน้า หญิงสาว สายตาคมมองกราดไปที่ชุดนักศึกษาที่ดลลดาสวมอยู่

“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอไม่จำเป็นต้องสวมชุดนักศึกษา มาทำงาน เพราะฉันไม่ชอบเห็นเด็กนักเรียนที่ไม่มีประสบการณ์ มาทํางานในบริษัทของฉัน”

เมื่อได้ยินดังนั้น สาวน้อยจึงเงยหน้าขึ้นสบตาคมของเขา และได้พบกับสีหน้าบึงๆ ของชายหนุ่ม เหมือนเขาไม่พอใจที่เธอ มายืนอยู่ตรงนี้ แต่ทำไมล่ะ ในเมื่อเขาเป็นคนเรียกเธอเข้ามาเอง