บทที่5 การพบกันครั้งแรกหลังวันไนท์สแตน

ชายอ้วนยกแขนขึ้นเล็กน้อย หลินเถาเยายกแขนขึ้นเกี่ยวด้วย ความเต็มใจ แม้ใจจริงจะไม่ได้มีความสุขนัก ตอนที่ทั้งสอง เข้าไปในงาน ภายในนั้นครึกครื้นด้วยผู้คน ทุกคนที่มางานเลี้ยง ต่างแต่งตัวดูดี มือหนึ่งถือแก้วไวน์ขณะที่พูดคุยกันอย่างสุภาพ

จะว่าไปแล้วเหตุการณ์แบบนี้ ชายอ้วนคนนี้ควรจะต้องพูดคุย กับใครสักคนที่สนิทด้วยทว่าเขากลับหันรีหันขวางคล้ายกับ กําลังหาใครสักคน หลินเถาเขาไม่ได้สนใจความคิดของผู้ชาย ข้างๆนัก เธอก้มหน้าลง อยากให้ตัวเองล่องหนได้

เธอสัมผัสได้ว่าผู้ชายข้างๆกำลังสั่น หลินเถาเขายังไม่ทันได้มี ปฏิกิริยาอะไรกลับถูกเขาถลากถูกังพาไปข้างหน้า

“ประธานช่าง” ชายอ้วนเอ่ยทุกอย่างตื่นเต้นดีใจ

“ประธานซุน คุณมาแล้ว” ผู้ชายคนนั้นที่ชื่อประธานช่าง น้ำ เสียงนุ่มทุ่มราวกับมีแรงดึงดูด หลินเถาเยามักมีความรู้สึกดีๆต่อ ผู้ชายที่มีเสียงน่าฟังอย่างประหลาด นั่นก็เพราะพี่เสิ่นสีก็มีเสียงที่ น่าฟัง นุ่มทุ้ม

ซุนโสงยิ้มอย่างพอใจ ก้อนไขมันที่แก้มสั่นกระเพื่อม “ประธาน ซ่าง การลงทุนครั้งนี้ของคุณกับบริษัท Y.F.สั่นสะเทือนไปทั้งเมือง ซีเลยนะ ทันทีที่เริ่มการร่วมมือนี้คุณก็รอรับเงินได้เลย ยินดีด้วย นะ”
“ประธานซุนพูดอย่างนี้เหมือนกับว่าคุณก็ไม่ได้นั่งรอรับเงิน อย่างนั้นแหละ หุ้นของคุณที่เป็นแรงขับเคลื่อนในบริษัทผมเองยัง ห่างไกลตามไม่ทันหรอกครับ”

หลินเถาเยา ค่อนแคะอยู่ภายในใจ กลุ่มคนสุภาพบุรุษที่ปาก ว่าตาขยิบ พูดอยู่ได้ว่าใครดีกว่าใคร

“ประธานช่าง นี่ลูกสาวบุญธรรมของผมเองครับ หลินเถาเยา” ซุนโสงเอ่ยแนะนำ ดันหลินเถาเขาออกไปเบื้องหน้าเล็กน้อย

หลินเถาเขาเงยหน้าขึ้นอย่างจำใจ กำลังจะเอ่ยออกมาหนึ่ง ประโยค “สวัสดีค่ะ..” คำว่าประธานช่างกลับกลืนหายเข้าไปใน ล่าคอ

ทำไมเป็นเขาไปได้ล่ะ? โลกมันกลมนักหรือไง? หรือเป็นเพราะ พระเจ้าลิขิตเอาไว้…อาภัพนัก

“คุณเองเหรอ?!” หลินเถาเขาเอ่ยออกไป ตกใจจนพูดอะไรไม่ ออก เธอเอามือปิดปากของตัวเองไว้

ซุนโสงและซ่างซิวจื่อเองก็ต่างตะลึงไปเช่นเดียวกัน ช่างซิวอ สำรวจผู้หญิงคนตรงหน้า ผมยาวถูกม้วนเก็บขึ้นหลวมๆเผยให้ เห็นหน้าผากที่สะอาดสดใส นัยน์ตาสุกใสเหมือนลูกกวางน้อย ผิวเธอดูนวลสว่างใต้แสงใต้เหมือนคริสตัล ส่วนจมูกก็เล็กจิ้มลิ้ม และริมฝีปากชมพูที่ทำให้คนมองอดใจอยากชิมไม่ไหว แม้รูป ร่างไม่ได้มีอะไรนัก เทียบกับผู้หญิงที่อยู่รวบๆตัวเขาแล้วยังด้อย กว่าแต่ดูไปดูมากลับลงตัวพอดิบพอดี ชุดราตรีสีม่วงนี้ก็ทำเอา เลือดลมของชายหนุ่มพลุ่งพล่าน ไข่มุกที่แขวนอยู่บนหน้าอกเธอหย่อนลงบนหน้าอกเธอพอดี ไม่รู้ว่าตั้งใจให้ดูหน้าอกเธอหรือ ไข่มุกนั่นกันแน่

ผู้หญิงแบบนี้… ช่างซิวจื่อซ่อนยิ้มไว้ บอกว่าเป็นลูกบุญธรรม ของเจ้านาย คงไม่เลี้ยงดูกันจนถึงขั้นขึ้นเตียงหรอกนะ?

“โทษนะครับ เราเคยเจอกันมาก่อนเหรอ?” ช่างซิวจื่อรู้ว่าผู้ หญิงพวกนี้อยากขึ้นเตียงกับเขา จึงใช้โอกาสนี้พยายามเปิดทาง แต่ด้วยมารยาทเขาจะเพลาๆ ให้หน่อยก็แล้วกัน

หลินเถาเขารีบส่ายหน้า เหมือนลูกหมาตื่นตระหนก “ไม่ค่ะ ไม่

เคยเจอกันมาก่อน ฉันจําผิดคนเอง”

ที่แท้เขาจำเราไม่ได้แล้ว หลินเถาเยาอดใจหายแวบไม่ได้ ไม่ใช่เพราะที่เขาจำเธอไม่ได้แต่เป็นความรู้สึกที่… การที่เอาครั้ง แรกของตัวให้คนอื่นไปแล้ว แต่สุดท้ายคนคนนั้นกลับทิ้งมัน อย่างไม่ไยดี

ผู้ชายไม่ควรใส่ใจคืนแรกของผู้หญิงงั้นเหรอ? หลินเถาเขาคิด อย่างหดหู อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้ผ่านผู้หญิงมามาก ครั้งแรก ของผู้หญิงก็เหมือนการดื่มไวน์เป็นเรื่องปกตินั้นสิ

อือ ก็คงจะเป็นอย่างนั้นแหละ! หน้าตาเหลาหล่อขนาดนี้ แถม ยังเป็นประธานบริษัท คงไม่ขาดผู้หญิงข้างกาย เธอเองก็คงเป็น หนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น เพียงแต่รูปร่างหน้าตาคงไม่ดีเท่า

ช่างซิวจื่อมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างสนใจ เธอเปลี่ยนท่าทีจาก ผิดหวังเป็นโกรธเคืองแล้วก็สุดท้ายกลับหดหู เขาแปลกใจว่า คนๆหนึ่งจะเปลี่ยนสีหน้าได้มากมายในเวลาอันสั้นได้อย่างไรนักแสดงราชาวโจวซิงฉือหรือไง?

ช่างซิวจื่อเกิด

ซุนโสงเห็นสายตาของช่างซิวจื่อที่มองหลินเถาเขา แม้ยินดีเขาโง่เพียงเพราะต้องการผู้หญิงโอกาสเจรจา นั้นจึงยิ้มประจบ เถาเยาของเราชอบประธาน ช่างมากๆเลยไม่งั้นเยาไปดื่มกับประธานช่างหน่อย ไหม?

หลินเถาเยารีบปฏิเสธได้สติ ไม่ เอา

ช่างซิวจื่อตกใจ ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาก่อน ผู้หญิงที่ชื่อหลินเถาเยาคนกลับแถมเขาคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอที่ไหนก่อน หากเขากลับคิด ไม่ออก ในเมื่อถูกปฏิเสธแล้ว ซิวเองก็ไม่คนหน้าเขายิ้มสุภาพ บังคับ

เขาหันหยิบเครื่องดื่มจากบริการที่มาผ่าน ยกแก้วขึ้น ชนซุน โสง ประธานซุน เชิญคุณตามสบาย ขอ”

ครับ ครับซุนโสง ใช้สายส่งซิวจือจากก็หันมาจ้อง หลินเถาเยา ไม่เรื่อง”

หลินเถาเยาหวานอมขมกลืน เธออยากมีร่วมในรักอะไรแบบยิ่งกว่านั้น สมมติเสิ่นกลับมาแล้วข้าง กายเธอผู้ชายด้วย เกรงผิดหวังเอา
หลินเถาเยาสับสนจนดูเหมือนจะลืมสถานการณ์ของตัวเอง เทียบกับซุนโสงแล้ว อันที่จริงเสิ่นสีก็คงยอมให้ช่างซิวอยืน เคียงข้างมากกว่า อย่างน้อยช่างซิวซื้อก็หน้าตาดี เข้าใจอะไรได้ ดีไม่ใช้เวลานานเหมือนหลินเถาเยา ตอนที่เธอคิดได้ ช่างซิวซื้อ หายตัวไปแล้ว

หลินเถาเขายืนกอดอกอย่างดื้อๆ จะว่ายังดี ช่างซิวจื่อเป็นถึง ประธานของบริษัทซางซื่อ ทั้งเงินและอำนาจไม่รู้ว่ามีมากมาย กว่าซุนโสงตั้งเท่าไหร่ ในเมื่อขายตัวเองออกมาอย่างนี้แล้ว ก็ ควรจะหาผู้ชายที่ดูดีพอที่จะรับได้สักหน่อย อีกอย่างเธอเองก็ยัง ให้ครั้งแรกกับคนอื่นไปแล้วด้วย?

เธอนี่มันโง่ขนานแท้ โง่จริงเลย!!!

เธอนั่งเป็นเพื่อนซุนโสง ที่รู้จักคนไปทั่ว หลินเถาเขารู้ดีว่า สายตาที่คนเหล่านั้นมองมาหมายความว่าอะไร สายตาที่ดูถูก หัวเราะเยาะ และหยาบคาย ทั้งหมดนั้นเหมือนมีดที่กรีดเข้าไป ในใจของหญิงสาว หลินเถาเยาฝืนกลั้นความรู้สึกที่อยากร้องไห้ ออกมา บอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็งเพราะไม่มีทางเลือก มีแค่ทาง นี้ที่จะทำให้ครอบครัวของเธอไม่แตกสลาย

บนรองเท้าส้นสูงคู่นี้ เธอคงไม่ใช่ซินเดอเรลล่า