บทที่ 8 ตระกูลเย ฉันไม่หวงแหนอีกแล้ว

เอิวอิว หลายปีมานี้คุณกินอาหารของตระกูลเยีและใช้ของ ของตระกูลเย แม้ว่าไม่ควรจะคืน แทบจะไม่มีใครเห็นคุณใน ตอนนี้ คุณยังจะเลือกอีก?”

ตระกูลเข่พวกคุณ? เหมือนทาทองบนใบหน้าจริงๆ

ตระกูลเย่สามารถมีวันนี้ได้ แม่ของเธอมีคุณงามความดีครึ่ง หนึ่ง แม่ของเธอเสียชีวิตในเวลาต่อมา

เย่องเชิง ก็พาเมียน้อยและลูกสาวนอกกฎหมายที่อยู่ข้างนอก กลับมา คนหนึ่งดำรงตำแหน่งคุณหญิงตระกูลเย่ คนหนึ่งครอง

ตำแหน่งคุณหนูใหญ่ตระกูลเย

แต่เธอเย่อิวอ๊ว กลายเป็นไม่มีตัวตนอยู่ในตระกูลเย่ เอววมองไปที่เธอ พร้อมกับรอยยิ้มจากมุมปาก “ฉันมี

ปัญหานิดหน่อย สายตาของฉันสูง ไม่เหมือนคุณ เพราะเห็นแก่ ตำแหน่ง ก็ไม่ปฏิเสธ ฉันได้ยินมาว่าคุณเพิ่งถ่ายทำละครเรื่อง ใหม่ ค่อนข้างร้อนแรง

ฉันอยู่ต่างประเทศยังรู้เลย นอนกับผู้คนมากมาย

“คุณ!” เข่ม่านหรูโกรธจนตัวสั่น กวัดแกว่งเล็บอันแหลมคมพุ่ง เข้าหาเข่อิวอ้ว

เอวผิวไม่ทำให้เธออยู่ในสายตา เอื้อมมือไปจับข้อมือเธอยิ้มเยาะ “ฉันเห็นชายชราคนนั้นชื่ออะไรนะประธานหวังคุณไป อยู่เป็นเพื่อนเขาก็ได้ จะมีเขาเพิ่มมาอีกคนมีมากมีน้อยมันไม่ สําคัญหรอก เขาต้องสนใจคุณมากกว่าฉันแน่นอน…

“เปรี้ยง!”

เสียงตบดังก้องลงบนใบหน้าของเวอิว

หน้าอกของเย่งเชิง ขยับขึ้นลงอย่างรุนแรง ” เอวยิว คุณ อย่าทำอับอาย คุณรู้ไหมว่าฉันใช้เงินไปเท่าไหร่กับสัญญานี้ ถ้า คุณกล้าที่จะทำให้ฉันล้มเหลว ในชีวิตนี้ที่อยากที่จะเข้ามาตระ กูลเย่”

“โอ้ หงเชิง ใจเย็นๆ อย่าทําลายร่างกาย” หวังเลเลยแต่ง เสริมหายใจแทนเย่างเชิงแสร้งทําเป็นเศร้าและพูดว่า “เอิ๋วจิ๋ว ทําไมคุณไม่รู้เรื่องขนาดนี้ ทำให้พ่อคุณโกรธ ทำให้เขาบีบใจ

จริงๆ”

ใบหน้าของ เอววร้อนและเจ็บปวด และมีกลิ่นสนิมอยู่ใน

ปากของเธอ

เมื่อโยนมือของ เมานหรู ออกไป เวอวมองไปที่ เย่องเชิง ด้วยสายตาที่เย็นชา

บีบใจ คนที่ควรจะบีบใจคือเธอ

“อะ!” เท่านหรูอุทานขึ้นมาทันที และชี้ไปที่ร่องรอยที่โผล่ ออกมาจากด ของ เวอว ดวงตาไม่สามารถซ่อนความตื่น เต้นไว้ได้ “พ่อแม่” พวกคุณดู
เมื่อคืนที่ผ่านมา มีร่องรอยมากมายบนร่างกายเธอ บนคอ

ไม่สามารถรอดพ้น

ร่องรอยแห่งความรักที่ชัดเจนเช่นนี้เย่หงเชิงและหวังเสวี่เวย มองแล้วเข้าใจได้โดยธรรมชาติ

“ เป็นอย่างที่คิดไว้ มีแม่อย่างไรก็มีลูกเป็นอย่างนั้น” หวังเส เวยยิ้มอย่างสดใส “กลับประเทศไม่ทันไรก็อดไม่ได้ที่จะยั่วยวน ผู้ชาย เหอะ หลายปีมานี้อยู่ต่างประเทศคนเดียวอาจจะเสียหาย ไปมาก”

ดวงตาของเอิวอิวเยือกเย็น “พูดถึงเรื่องยั่วยวนผู้ชายฉันยัง

คงไม่เท่าคุณ

“คุณ!”

“ไร้ยางอาย” เหงเชิงยกมือขึ้นและเตรียมที่จะตบมันลงอีก

ครั้ง

เอวอิวจะยอมให้เขาทำอย่างที่ต้องการได้อย่างไร มือหนึ่ง จับมือของเหงเชิง และอีกมือหนึ่งก็รวบผมไว้ โดยจงใจเผย ให้เห็นรอยจูบบนคอ

“เย่องเชิง ฉันแนะนำให้คุณล้มเลิกความคิดที่จะให้ฉัน แต่งงานกับชายชราคนนั้น” เวอวบีบข้อมือของเขาอย่างแรง พร้อมกับพูดติดตลกเล็กน้อยในสายตาของเธอ เพราะว่า ฉัน แต่งงานแล้ว เมื่อเช้านี้นี่เอง”

เย่งเชิง ปัดมือของ เวว ออกไป “ที คุณคิดว่าฉันจะเชื่อ?”

เย่ วอิ๋ว พูดคำว่า “แล้วแต่ สองคำ แล้วหันหลังเดินออกไป

“เย่อิวอิว คุณหยุดเดี๋ยวนี้ ! หยุด” เมื่อเห็นว่า เอวยิว เพิก เฉยต่อตัวเองเย่หงเซิง จึงตะโกน “วันนี้ถ้าคุณกล้าก้าวขาออก จากตระกูลเย ในชีวิตนี้ก็อย่าคิดว่าจะได้กลับเข้ามาอีก

เย่อิวอิวหยุดชะงัก

เยี่หงเชิงคิดว่าเธอลังเลใจ จึงยิ้มเยาะ

เขารู้ดีที่สุดว่าเธอสนใจอะไร

เย่อิวอิวหันกลับไป สายตากวาดมองไปทั่วทั้งสามคนในห้อง ไม่มีอารมณ์ใดๆ ในน้ำเสียง

“ตระกูลเย ฉันไม่หวงแหนอีกแล้ว

หลังจากพูดจบ ก็เพิกเฉยต่อคำสาปที่มาจากด้านหลังและเดิน

ออกไป