บทที่ 5 เพ้อฝัน นี่คือแต่งงานแล้ว?

ในรถไมบัดสีดำจิ้นหานมองไปที่เอกสารในมือของเขาอย่าง ว่างเปล่า

เย่อิวอิว ลูกสาวคนโตของตระกูลเที่ไม่ถูกยอมรับ ถูก เนรเทศไปต่างประเทศเมื่ออายุสิบห้าปี เมื่อวานตอนบ่ายกลับมาที่ประเทศก็ถูกหลอกให้ไปนัดบอดที่

โรงแรม จากนั้นก็ทําร้ายคน …

ได้ยินมาว่า เมื่อไม่นานมานี้ตระกูลเยประสบกับความสูญเสีย ครั้งใหญ่ในแวดวงธุรกิจ ตอนนี้กำลังขาดแคลนทุนในการ หมุนเวียน

ดูเหมือนว่าความคิดนี้จะถูกกระทบกับลูกสาวที่ต้องจ่ายให้คน

โอ้ไม่น่าแปลกใจเลยที่อยากจะรีบให้ตัวเองแต่งงานออกไป แต่งงานกับเขาดีกว่าถูกบังคับให้แต่งงานกับชายอายุเจ็ดสิบ แปดสิบ อย่างไรก็ตาม ทุกคนได้รับสิ่งที่ต้องการ และเธอก็ไม่ ได้เสียเปรียบ

ประตูรถถูกเปิดออกเพียยิ่งขึ้นอยู่นอกประตู เขาทำท่าทาง

เคารพต่อเอิวอิวที่อยู่ข้างหลังเขา “คุณเย่ เชิญ เอววเหลือบมองไปที่ขายที่นั่งอยู่ในรถ กัดริมฝีปาก แล้วนั่งเข้าไปใกล้

เมื่อรถสตาร์ท เวอวก้มศีรษะลง และขมวดนิ้วเป็นปม ใช้ เวลานานก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นและถามอย่างประหม่า “กขึ้นหาน

คุณ … คุณจะแต่งงานกับฉันจริงๆ หรือ?

กู้จิ้นหานเหล่มองเธอ “ท่าไม เสียใจหรือ

“ไม่เสียใจเลย” เย่ วอีสายหัวแทบไม่ต้องคิด

เธอจะเสียใจได้อย่างไร เมื่อตอนอายุห้าขวบนั้นเขาเป็นคน เอาขนมเข้าปากเธอ จากนั้นเขาก็อยู่ในใจของเธอ

ดังนั้น เวลาหลายปีมานี้ ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหน เพียงแค่เธอ คิดถึงเขาเธอก็ไม่กลัวอะไร

เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นเจ้าสาวของเขา

เยอวอิวจ้องไปที่อื่นหานด้วยดวงตาที่สดใส และรีบวิ่งเข้าไป ในอ้อมกอดหมี ตะโกนโดยไม่อาย “โอ้ –จีนหาน ฉันรักคุณ ฉันรักคุณ ฉันรักคุณจะตายแล้ว”

ใบหน้าของจีนทานเป็นสีดำเหมือนกันหม้อ และเขาผลักเธอ ออกไป ด้วยท่าทางรังเกียจ “ถ้าไม่อยากถูกโยนออกจากรถก็นั่ง ตรงนั้น!”

เวอิวกลอกตา อะไรนะ คนกำลังสารภาพรักกับเขา อดไม่ ได้ที่จะกุมหน้า

แต่เมื่อคิดที่จะเป็นภรรยาของเขา เอวคิวรู้สึกเหมือนดวงอาทิตย์นอกรถสว่างไสวอย่างไม่น่าเชื่อ

เพียอิ่งที่ขับรถกระตุกมุมปาก ทำไมเด็กผู้หญิงสมัยนี้ไม่

สงบเสงี่ยมเลยล่ะ?

นอกจากนี้

คุณชายหานครอบครัวของเขาต้องคาดไม่ถึงว่า จะแต่งงานกับผู้หญิง ที่เพิ่งพบกันเพียงครั้งเดียว

หรือว่ามันถูกกระตุ้น โดยคุณสวีหรือไม่?

หรือว่า คุณชายหานที่ว่างเว้นจากครอบครัวมานานหลายปี ในที่สุดก็อยากจะเริ่มลองชิมเนื้อ

เพียยิ่งนึกไม่ออก และไม่กล้าเอาความคิดของเขา และแอบ มองไปที่เวอิวที่เบาะหลังจากกระจกมองหลัง

วิสัยทัศน์ของคุณชายหานนั้นดีมาก มูลค่าที่ตราไว้นี้สูงกว่า คุณสวีเล็กน้อย

ไม่นาน รถก็หยุดที่สำนักงานกิจการพลเรือน

เยอวยิว ลงจากรถก็เดินตามหลังจนหานไป ไม่ว่า บรรยากาศจะเป็นอย่างไร เพราะกลัวว่าจะทำให้เขาขุ่นเคือง

ให้เขาหันมาปฏิเสธที่จะยอมรับ

ลงชื่อ ถ่ายรูป ประทับตรา …

ในเวลาเพียงสิบนาที เวคิว รู้สึกว่ามันจะยาวนานกว่า 20 ปี

ของเธอ

ในที่สุด เมื่อมองไปที่หนังสือสีแดงในมือ เอิวอิวก็แทบจะกระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

พวกเขา แต่งงานกันแล้ว …

เยอวอิว และจิ้นหาน แต่งงานกันแล้ว!

กู้จิ้นหาน มองไปที่เยอวอิ๋ว ที่ถือทะเบียนสมรสเหมือนของ ค่า ยิ้มเหมือนคนโง่ จ้องดูรูปถ่ายของทั้งสองในทะเบียน สมรส น้ำลายแทบจะไหลออกมา

มีความสุขมากขนาดนั้น?

ใช่ เมื่อมองไปที่ทั้งประเทศ มีผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่ ต้องการแต่งงานกับเขา ตอนนี้เธอคือคุณนาย แน่นอนว่ามี

ความสุข

“เฮ้ คุณกำลังทำอะไร” ทะเบียนสมรส ในมือถูกยึดไปอย่าง กะทันหัน เอิวอิวจองที่กู้จิ้นหานด้วยฟันและกรงเล็บ

อันนี้ฉันจะดูแลจัดการเอง” เขย่าหนังสือสีแดงในมือ นหานหันไปมองเพียอง “ส่งเธอกลับ”

“ครับคุณชายหาน”

“กลับ … ที่ไหน” ตอนนี้เธอไม่มีที่อยู่อาศัยจะให้กลับแล้ว