บทที่ 3 คุณชายหาน มีคนติดตามแอบถ่าย!

กู้นหานมองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ด้วยความไม่แยแสที่ชัดเจน บนใบหน้า

ให้เวลาคุณสามวินาที ลงไป

เวอิวหดไหล่ มาก

“นหานคุณมาก!” เอิวอิกัดริมฝีปากล่าง ใบหน้า ขนาดเท่าฝ่ามือของเธอเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ ดวงตาของ เธอเป็นสีแดง มันดูน่าสงสารและน่าสมเพช

จีนหานเลิกคิ้ว ใช่ เธอรู้จักเขาจริงหรือ?

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ไม่น่าจะเป็นอุบัติเหตุ

กู้จิ้นหานเหล่ตาและมองไปที่เธอ ผู้หญิงคนนี้คือใคร?

“ต้องการให้ฉันรับผิดชอบ?” ปากของจีนทานเผยรอยยิ้มทั่ว ร้าย แต่ไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อยในดวงตาของเขา

เอววพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว และย้ายไปที่ด้านข้างของ

จินหาน

กู้จิ้นหานเหลือบมองรอยฟกช้ำบนฝ่ามือของเธอ เหมือนยิ้ม แต่ไม่ยิ้ม “งั้นคุณพูด ต้องการให้ฉันรับผิดชอบอย่างไร
เยอวอ้วนับคํานวณในใจ มีหลายวิธีที่จะรับผิดชอบและเธอ ต้องการเพียงหนึ่งเดียว

จู่ๆคนขับก็เข้ามาในรถ และหันกลับมามองที่ขึ้นหาน “คุณชายหาน มีคนตามแอบถ่าย!”

ดวงตาของจิ้นหานจมลง “ออกรถ!

เยอวอิว รีบชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางของตัวเองที่พื้น “เฮ้ กระเป๋า

ของฉันยังอยู่ข้างนอก!”

ของทั้งหมดของเธออยู่ในนั้น

คนขับมองไปที่จิ้นหาน เห็นเขาพยักหน้า จึงลงจากรถและ ยัดกระเป๋าเดินทางเข้าไปในท้ายรถ จากนั้นเขาก็เข้าไปในรถ

และสตาร์ทรถ

เวอวบีบมือเล็ก ๆ อย่างประหม่า จ้องมอง จิ้นหานอย่าง

ตั้งใจโดยไม่กะพริบตา

“ใครตามคุณอยู่ข้างหลัง” เย่นิ้วอิวถามด้วยเสียงเบา

“ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!

“แล้ว … ตอนนี้เราจะไปไหน?

กู้จิ้นหานจ้องไปที่ เอิวอิว รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นที่มุมปาก

ของเขา “โรงแรม!

คนขับถึงกับผงะ แทบจะเหรี่ยงพวงมาลัย
โรงแรม?

ไม่ใช่ไปบ้านใหญ่หรือ?

ไม่ไป?

คนขับเหลือบมอง bossของตัวเองในกระจกมองหลัง ถูกเขา มองด้วยสายตาที่หนาวเย็นก็รีบเบนสายตาออกอย่างรวดเร็ว

“โรง … โรงแรม” เอิวอิวกลืนน้ำลาย

จะไปทําอะไรในโรงแรม …หรือว่า

เขาคงไม่เข้าใจผิดคิดว่าความรับผิดชอบของเขาคือ …

แม้ว่าเธอจะไม่รังเกียจ อย่างไรเสียอีกฝ่ายเป็นเขา แต่การ

พัฒนานี้จะเร็วเกินไปหรือไม่!

เยอวอว ก้มศีรษะลง ใบหน้าแดงก่ำ

ตลอดทางเธอยังกันใหญ่กับการ

จนกระทั่งรถหยุดที่โรงแรมเอวอิวที่มีสติกลับมา ไม่รอเธอ พูดอะไรขึ้นหานถึงเธอลงอย่างรวดเร็ว

“คุณ…คุณช้าหน่อย… “เอิวอววิ่งไปให้ทันเขา เข้าไปในลิฟต์แล้ว ก็ขึ้นไปจนถึงชั้นที่ยี่สิบ

ฐินทานดึงเอิวอิวออกมา หยิบบัตรห้องออกจากกระเป๋า แล้วรูดมัน

“หยด!” ประตูเปิดออก
“อะไร!”

ร่างนั้นถูกโยนลงบนเตียงใหญ่นุ่ม ในวินาทีต่อมา ร่างกายที่ ถูกกดด้วยฮอร์โมนเพศชายที่แข็งแกร่ง

เอว ตัวแข็งทื่อไปหมด และมองไปที่ขายตรงหน้าด้วย ความงุนงงสับสนเล็กน้อย

“คุณ….คุณ…..

“กลัวเหรอ” เสียงเย็นและแหบของชายคนนั้นดังขึ้น พร้อมกับ เชยคางขึ้นและบังคับให้เธอมองไปที่ตัวเอง

เย่อิวอิวกลืนน้ำลาย และสายหัว ไม่กลัว!

“หึ!” กู้จิ้นหานยิ้มอย่างเย็นชา เข้ามาใกล้เธอ ร่างกายเปล่ง

เสียงที่น่ากลัวออกมา

“ใครส่งคุณมา?”

เยอวอิวตัวแข็งไปชั่วขณะเพราะไม่รู้จัก แค่นั้นเขาก็รู้แล้วว่า

ตัวเองเข้าใจผิด

“ไม่มีใครส่งฉันมา เมื่อมันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ฉันสาบาน! เยอวอิวกล่าวยกมือขึ้นและสาบานด้วยนิ้ว

หลังจากหยุดชั่วขณะ เยฮิววิว คว้าคอ จีนหานอย่างกล้า หาญ “ดังนั้น คุณยังต้องรับผิดชอบฉัน!”

“จริงเหรอ?” เสียงของจีนหาน เย็นชามาก