บทที่ 10 สามี ขอกอดกอดจูบลูบ

เอิวอิวถอยเท้าที่ก้าวออกมาจากประตูบาร์ แล้วมองไปที่ผู้หญิง สามคนที่รวมตัวกันเพื่อพูดคุยกันไม่ไกล

คุณชายหาน?

กู้จิ่นหานหรือ!

ในเมืองหลวง สามารถทำให้คนเรียกคุณชายหานอย่าง เคารพ และสามารถทำให้ผู้หญิงเหล่านี้รีบเร่งได้ เอวผิวไม่ สามารถคิดหาเป็นเรื่องอื่นได้

ดวงตาของเยอวอิวสว่างขึ้นทันที ในเมื่อจิ้นหานอยู่ที่นี่ เธอ ก็ไม่รีบร้อนที่จะกลับบ้าน ในตอนนั

บรรยากาศภายในห้องส่วนตัว กลุ่มคนกำลังสนทนา ดื่ม เครื่องดื่มทั้งยังโอบกอดสาวสวยข้างกาย มีเพียงชายที่นั่งอยู่ ตรงมุมไม่พูดอะไรสักคำ

ชายคนนั้นนั่งไขว้ขาเอนตัวบนโซฟาหนังแท้ ใบหน้าครึ่งหนึ่ง ของเขาซ่อนอยู่ในเงามืด ถือแก้วไวน์แดงไว้ในมือ แกว่งเบา ๆ ของเหลวสีแดงดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษภายใต้แสงไฟ

จ้าวอี้หยิบแก้วไวน์และเดินไปด้านข้างชายคนนั้น ” คุณหยุด ทำสีหน้าเย็นได้ไหม? ทำเหมือนกับว่ามีคนติดหนี้คุณอย่างงั้นแหละ”

มู่หนานเพิ่งหัวเราะเบา ๆ “เขาก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอดไม่ใช่

หรือ?”

รู้จักเขามาหลายปี ใบหน้าภูเขาน้ำแข็งกลายเป็นภูมิคุ้มกัน ของเขาไปแล้ว

“พี่ใหญ่ ฉันว่านะ สุดขอบฟ้าแห่งใดไม่มีกลิ่นหอมของหญ้า ทําไมคุณแขวนคอตายบนต้นไม้เดียวล่ะ ยังเป็นต้นไม้ที่กิ่งก้าน

คดงอา

ดวงตาของปู้จิ้นหานเป็นประกาย จิบไวน์แดง และเหล่ตามอง ไปที่จ้าว แววตาที่เฉียบคมอย่างอธิบายไม่ได้

แววตา จ้าวไม่คุ้นเคยมาก่อน

การโหมโรงของพายุนองเลือด ความเงียบสงบก่อนเกิดพายุ

“อ่าฉันนึกขึ้นได้ บนรถฉันมีไวน์ดีอยู่ รอสักครู่ ฉันจะไปเอา มาให้พวกคุณ”

ด้วยความเข้าใจของฉันเกี่ยวกับ กู้จิ้นหาน และลางสังหรณ์ ของตัวเอง

จ้าว รู้สึกว่าถ้าไม่หาทางออก สันนิษฐานว่าวันนี้เขาจะถูก

หามออกไป

หนานเพิ่งกลอกตามองไปที่จ้าวที่หนีเตลิดไป ไม่กล้าหาญ แล้วยังจะกล้ายั่วโมโห ไม่จำเสียเลย
แต่ว่า ต้นไม้มีกิ่งก้านคดงอ ก็เป็นภาพลักษณ์แบบนั้นจริง

แต่ทว่า เมื่อจ้าวอี้ดึงประตูออก ก็มีเสียงทะเลาะวุ่นวายดังเข้า

มา

“คุณคิดว่าคุณชายหานเป็นใครเมื่ออยากพบก็จะพบ? ผู้หญิง แบบคุณฉันเจอมาบ่อยแล้ว คิดว่าตัวเองหน้าตาสวยงามก็อยาก จะยั่วยวนคุณชายหาน ฉันรำคาญ

“นั่น ยังกล้าบอกว่าตัวเองเป็นภรรยาของคุณชายหาน ได้ ยางอายจริงๆ พวกคุณนิ่งทำอะไรอยู่ โยนผู้หญิงคนนี้ออกไป

“พวกคุณปล่อยฉัน ฉันเป็นภรรยาของจีนหานจริงๆ โอ้ย พวกคุณทําอะไร…….

จ้าวอี้ เม้มริมฝีปากและมองกลับไปที่กู้จิ้นหาน “ๆ ทำไมผู้ หญิงสมัยนี้ถึงได้เป็นแบบนี้ เพื่อเจอคุณ กล้าที่จะใช้ข้ออ้าง แบบนี้”

กู้จิ้นหานจ้องมองไปที่ประตูห้องส่วนตัวและเขย่าแก้วไวน์ใน

มือเบา ๆ

เสียงนี้ คุ้น ๆ

ภรรยาของเขา…

ก้นหานวางแก้วไวน์ลง และยืนขึ้นอย่างสง่างาม

แม้ว่าคนในห้องส่วนตัวจะได้ยินเสียงจากภายนอก แต่พวก เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ท้ายที่สุดมีผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่ต้องการเข้าหาคุณชายหาน บทแทรกเล็กน้อยแบบนี้ไม่นับว่า มีอะไร

เมื่อเห็น จนทานเดินออกไปนอกประตู พวกเขาก็แอบขำ เหมือนว่าจะมีการแสดงให้ดู

ผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกที่อ้างว่าเป็นภรรยาของคุณชายหานคงจะ มีจุดจบอย่างน่าเวทนา …

เยอวอิวรู้ได้อย่างไรว่าชั้นสามของบาร์นี้เป็นระดับไฮเอนด์ และต้องเป็นวีไอพีระดับสูงถึงขึ้นมาได้ เมื่อออกจากลิฟต์ เธอก็ ถูกคนขวางไว้

คิดว่าบอกออกไปว่าตัวเองเป็นภรรยาของจิ้นหานแล้วพวก เขาจะปล่อย ใครจะรู้ว่าจะเกิดการขับไล่ที่รุนแรงกว่าเดิม

เย่นิ้วอิวทำอะไรไม่ถูก เสียใจอีกครั้งทำไมฉันถึงมอบทะเบียน สมรสให้กับกู้นหาน? เก็บไว้ในมือเธอหนึ่งเล่มไม่ได้หรือ? ใน สถานการณ์แบบนี้จะมีประโยชน์มากจริงๆ

เมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกลากเข้าไปในลิฟต์ ทันใดนั้นเอง ร่างที่ คุ้นเคยเดินผ่านไปเหมือนดวงดาวที่กำลังเคลื่อน

“สามี~~”ดวงตาของเยอวอิวสว่างขึ้น และเธอก็ผละออกจาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่จับเธออยู่ทางซ้ายและขวาและ โถมเข้าไปในอ้อมแขนของชายคนนั้นด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

ไม่ผิด โถมเข้าหา