บทที่ 5 คิดออกหรือยัง

สามวันให้หลังคฤหาสน์ตระกูลกง

ห้องหนังสือบนชั้นสองได้ตกแต่งสไตล์ยุโรปที่เรียบหรู เน้น โทนสีดำบริสุทธิ์ที่ให้ความรู้สึกมั่นคงและเงียบสงบ

เหลียงหวยอันพึ่งอยู่ด้านหน้าหน้าต่าง พลางรำพึงรำพันไม่ หยุดหย่อน

“พวกตระกูลกงของนายหน้าไหว้หลังหลอกชะมัด เห็นนายก ลับมาสันนิษฐานว่าคงเครียดจนปอดแทบระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว แต่ยังเสแสร้ง แกล้งทำเป็นเอาใจใส่ต้อนรับนายศักดิบดี

กงหมิงไม่ได้สนใจเขา นิ้วเรียวยาวกำลังคืบบุหรี่ที่ปลายสว่าง บ้างดับบ้าง

รอให้เหลียงหวยอันบ่นพึมพำจบ เขาถึงจะเอ่ยปากพูดขึ้น มาแล้วที่ให้นายตามหาคนล่ะ?”

เหลียงหวยอันทำหน้าไร้เดียงสา โทษผมไม่ได้นะ นายก็รู้ว่า ตรงนั้นเป็นเขตกำลังพัฒนาอยู่ กล้องวงจรใช้งานไม่ได้ตั้งนาน แล้ว”

กำลังพูดอยู่ ด้านนอกประตูก็มีคนรับใช้มาเคาะ ประตู“คุณชายใหญ่ครับ ด้านล่างได้เตรียมการเรียบร้อยแล้ว นายท่านให้มาเชิญท่านลงไปครับ”
“รู้แล้ว”

ด้านนอกหน้าประตูใหญ่ตระกูลกง เฉียวซื้ออ ที่อึดอัดใจจน ตัวแข็งซึ่งกำลังมองพื้นผิวอย่างเฉื่อยชา

วันนี้เธอสวมใส่ชุดราตรีเปิดไหล่สีแดง ยิ่งตัดกับผิวขาวดุล หิมะของเธอจนเหมาะสมเป็นอย่างมาก รูปร่างและหน้าตาที่ดูดี บวกกับการแต่งกายเช่นนี้ จึงดูคล้ายกับเป็นดอกกุหลาบสีแดงที่ สวยงามบานสะพรั่ง

ไม่หย่วนฟานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เตือนเสียงเบา ว่า วันนี้เป็นงานใหญ่ทำตัวดีๆด้วยล่ะ อย่าให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น มา ไม่เช่นนั้นคุณต้องเจอดีแน่

พูดจบ เขาดึงแขนของเฉียวออมา ก่อนที่จะพาเธอเดิน เข้าไปยังประตูใหญ่ของตระกูลกง

ทุกคนล้วนชื่นชอบสิ่งสวยงามกันทั้งนั้น ฉะนั้นเมื่อทั้งสองคน เดินเข้าไป เฉียวออกสะกดสายตาทุกคนในงาน ซึ่งเป็นสิ่งที่ โม่หย่วนฟานต้องการนั้นเอง ความพอใจที่ได้รับมาจากการ อิจฉาตาร้อนของผู้ชายคนอื่น จึงทำให้เขายิ่งโอบกอดเฉียวซื้ออ วี่แน่นขึ้นกว่าเดิม

กงหมิงเพิ่งลงมาจากตึกก็ได้เห็นหญิงสาวที่งดงามเหมือนกัน เขาอดไม่ได้ที่จะต้องหยุดก้าวเดิน

“ดูอะไรเหรอ? “เหลียงหวยอันถาม
“คนนั้นคือใคร? ”

มองตามสายตาของกงหมิง เหลียงหวยอนก็เห็นสาวสวยใน ชุดสีแดง”โอ้ งามแท้ๆ แต่ผมกลับไม่รู้จักซะงั้น? แต่ผมรู้จัก ผู้ชายที่อยู่ด้านข้าง เป็นผู้บริหารบริษัทฮุยเถิงของตระกูลโม่ นาม ว่าไม่หย่วนฟาน ได้ยินมาว่าเป็นเด็กหนุ่มที่เก่งมากคนหนึ่ง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาสามารถบริหารฮุยเถิงจนรุ่งโรจน์มาก เลยทีเดียว…….

กงหมิงไม่ได้ปริปากพูด สายตากลับไปจ้องมองผู้หญิงคนนั้น อีกครั้ง

มือเรียวเล็กที่อ่อนนุ่มราวกับไม่มีกระดูกมาวนเวียนอยู่บน ร่างกายของเขาอย่างห้าวหาญ ราวกับเป็นคลื่นทะเลซัดขึ้นลง เป็นระลอก

ถึงแม้คืนนั้นร่างกายของเขาจะบาดเจ็บสาหัส แต่เขาไม่มีวัน ลืมเลือนไฟแห่งความเร่าร้อนที่ผู้หญิงคนนี้ได้จุดขึ้นมาบน ร่างกายของเขาเด็ดขาด โดยเฉพาะสาวสวยดั่งดอกกุหลาบที่ สะดุดตาเช่นนี้ เขาไม่มีทางจำผิด

ยังคิดว่าหาไม่เจอเสียแล้ว…….

หญิงงามในสายตาพูดคุยกับโม่หย่วนฟานอะไรบางอย่าง จากนั้นก็เดินไปทางห้องน้ำ กงหมิงจึงพูดกับเหลียงหวยอันหนึ่ง ประโยคว่า “พวกนายไปก่อน เดี๋ยวผมจะตามไปทีหลัง

จากนั้นก็ตามเธอไป
ห้องน้ำ

เฉียวซืออวี่เปิดน้ำมาแตะหน้าตัวเอง รู้สึกทั้งเหนื่อยกายและ เหนื่อยใจ ไม่หย่วนฟานเป็นคนลวงโลกให้ความสำคัญกับชื่อ เสียงเป็นอย่างมาก ตลอดหลายปีมานี้ เขาจะพาเธอมาเคียงข้าง เพื่อร่วมงานในลักษณะนี้ทุกครั้ง

เธอเหลืออดกับสายตาพวกผู้ชายที่มองเธออย่างไม่เกรงใจ เพียงแต่ตอนนี้บริษัทเฉียวซื้อยังต้องการความช่วยเหลือจากเธอ

อยู่

หลังจากที่เติมแป้งใหม่อีกครั้ง เฉียวซื้ออวี่ก็เดินออกมาจาก ห้องน้ำ

ในทางเดินระเบียงมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังพิงผนังอยู่ตรงนั้น ทั้ง ที่เป็นท่าทางที่เกียจคร้านแต่กลับเผยราศีของความแกร่งกล้า ออกมา

เฉียวซืออวหยุดชะงักก่อนที่จะค่อยๆเดินผ่านไป ระหว่างที่เดินผ่านผู้ชายก็ดึงแขนของเธอเอาไว้

“ทำไม? ไม่รู้จักผมแล้วเหรอ?”

เฉียวซื้ออได้ยินก็มองผู้ชายตรงหน้าอย่างตั้งใจ ซึ่งเป็น ใบหน้าที่มองแค่แวบเดียวก็สามารถทำให้เกิดความหลงใหลได้ เลย ถ้าหากเธอเคยพบเจอมาก่อน คงไม่มีทางลืมได้

“ขอโทษค่ะ คุณน่าจะจำผิดคนแล้ว”
“คิก………เหรอ? “กงหมิงหัวเราะอย่างอ่อนโยน ใช้แรงดึง จนทำให้เลี้ยวซื้อมาแนบติดกับผนังไว้ แล้วอย่างนี้ล่ะ? นึกออกหรือยัง?