บทที่ 12 เงื่อนไข

ถูกขังไว้สามวันเต็มๆ นอกจากเฉียวออจะได้ดื่มน้ำแล้วก็ไม่มี เม็ดข้าวตกถึงท้องเลย

พอถึงคืนที่สาม เธอหิวจนไม่มีเรี่ยวแรง แม้กระทั่งหายใจยัง

ล่ามาก

ประตูห้องถูกเปิดมาจากด้านนอก เฉียวซือเดินเข้ามา

เห็นสภาพเฉียวซืออวี่ที่ทรุดโทรม เธออดที่จะยิ้มออกมาไม่ ได้”พี่สาว พี่เขยบอกว่าพี่โวยวายจะหย่าให้ได้ คิดไม่ถึงว่าพี่จะ ก่อเรื่อง ให้ใหญ่ขนาดนี้? ”

“น้องมาทำไม? “เฉียวออกัดฟันมองหน้าเธอ

“พี่คิดว่าฉันอยากมาเหรอ? พ่อบอกว่าพี่โวยวายอยากจะหย่า เลยให้ฉันมาเกลี้ยกล่อมพี่

คิกคิก มาเกลียกล่อมเธอ? “บริษัทเฉียวชื่อไม่ใช่ถูกพวกน้อง

ขายแล้วเหรอ? ทำไม? ยังต้องการเครื่องรองรับอารมณ์อย่าง ฉันอยู่เหรอ? ” “พูดอย่างนั้นไม่ได้นะ ยังไงเสียก็มีลูกเขยที่ดีเยี่ยมอย่างนี้ พ่อ

กับพวกฉันจะได้ใช้ชีวิตอย่างสบายใจหายห่วงหน่อยไง? ”

เฉียวซื้ออวดออกแล้ว เฉียวซือฉีไม่คิดจะมาเกลี้ยกล่อมเธอ หรอก เพียงแค่มาหัวเราะเยาะเธอเท่านั้น
“ถ้าน้องไม่มีเรื่องอะไรอีก ถ้าเช่นนั้นก็ไสหัวไป! “เฉียวซื้ออ เกียจสนใจเธออีก

“อย่าทำอย่างนี้สิ! พี่สาว! “เฉียวซือทำให้เสแสร้งวันที่ จริงในใจฉันก็สนับสนุนพี่อยู่นะ พี่กับพี่เขยไม่มีความรักต่อกันจะ ฝันอยู่กันไปทำไม? ฉะนั้น พี่ต้องหนักแน่นต่อไปนะ……..

“ซือฉี พูดเหลวไหลอะไรกับพี่สาว? “ด้านหลังมีเสียงของโม่ หย่วนฟานดังขึ้น

เฉียวซือเปลี่ยนสีหน้าไปในชั่ววินาทีเดียว เก็บสีหน้าโหดร้าย และเจ้าเล่ห์ของเมื่อสักครู่เอาไว้ จากนั้นก็ยิ้มอย่างสาวน้อยไร้ เดียงสา พี่เขย พี่สาวฉันเป็นคนมีนิสัยดื้อรั้งมาก ฉันเลยห้ามเธอ ดูค่ะ!!

ไม่หย่วนฟานถอนหายใจอย่างจนปัญญา”ถ้าพี่สาวคุณรู้ความ อย่างคุณก็คงจะดีมากเลย

เฉียวซือมองไม่หย่วนฟานด้วยแววตาหว่านเสน่ห์”พี่เขยดี อย่างนี้ พี่สาวต้องเข้าใจแน่ๆ”

“อืม! “โม่หย่วนฟานพยักหน้าอำพราง”คุณกลับไปก่อนเถอะ ผมกับพี่สาวคุณมีเรื่องต้องคุยกัน”

ได้ยินดังนั้น เฉียวซือฉีจ้องเขม็งเฉียวซื้อออย่างดุดันแวบหนึ่ง จากนั้นถึงจะหันหลังออกไปโดยไม่เต็มใจเท่าใดนัก “ถ้างั้นฉัน กลับก่อนนะคะ”

เฉียวซืออวี่เห็นภาพนี้ก็รู้สึกตลก คงมีเพียงผู้หญิงไร้สมองอย่างเดียวเท่านั้นที่จะชอบไม่หย่วนฟานที่ทำตัวสนุน ช่าง เหมาะสมกันมาก

ประตูได้ปิดอีกครั้ง ไม่หย่วนฟานจึงเดินไปประคองตัวเฉียว ออวขึ้นมาเฉียวซืออวี่ คุณอยากหย่าขนาดนั้นเหรอหรือ? เฉียวซืออวไม่ได้สนใจเขา ท่าทางของเธอแสดงออกอย่าง

ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ?

“ได้! “โม่หย่วนฟานหยุด “ผมรับปากหย่ากับคุณก็ได้ แต่คุณ รู้ว่าตอนนี้ฐานะบริษัทไม่สู้ดีนัก ครั้งนี้ร่วมงานกับหย่วนตงไม่ สําเร็จ

คุณคิดจะไป คงไม่ง่ายหรอก? ”

เฉียว ออกัดฟัน “คุณคิดจะทำอะไร? ”

โม่หย่วนฟานนิ่งไปชั่วครู่ ค่อยเอ่ยขึ้นมาว่า “ผมให้คุณทาง เลือกหนึ่ง และคุณก็มีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือปล่อย คุณออกไปทำงาน ขอแค่คุณช่วยผมหาเงินที่สูญเสียไป ผมจะ ปล่อยคุณไปเอง”

“อะไรที่เรียกว่าหาเงินที่สูญเสียไปครบ? คุณควรจะให้ตัวเลข ที่แน่ชัดหน่อยมั้ง? ”

ผ่านประสบการณ์มาตั้งมากมาย เฉียวซื้ออวี่คงไม่เชื่อฟังไม่ หย่วนฟานอย่างไร้เดียงสาและโง่เขลาหรอก

“ไม่มาก แค่ไม่กี่สิบล้านเอง คุณแค่ไม่คุยโปรเจคใหญ่ให้ผม สักสองสามโครงการก็กลับมาแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ”
“ถ้างั้นฉันจะเซ็นเป็นลายลักษณ์อักษร! “เฉียวออกล่าว “ได้! “ไม่หย่วนฟานให้ความร่วมมืออย่างคาดไม่ถึง เดินไป

ข้างๆ โต๊ะทำงาน หากระดาษมาเขียนตัวเลขก่อนที่จะยื่นให้กับ เฉียวซืออ “ตุสิว่าโอเคไหม?

เฉียวซือออ่านสองรอบ จึงมั่นใจว่าไม่มีปัญหาอะไรและลง นาม ในที่สุด

“ฉันเริ่มทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่? ”

“พรุ่งนี้เช้า”