พยายามฆ่า

น้าเอ็มมี่ออกไปแล้ว นาชาจึงล็อกประตูห้องเธออยู่บ้าน นี้มาตั้งแต่เกิดไม่เคยคิดจะล็อกประตูเพราะเคยชิน

วันนี้นาชากลับล็อกประตูแน่นหนา หลังบอบบางพิงขอบ ประตูใบหน้าร้อนผ่าว

ความรู้สึกที่มีต่อเขาดูเหมือนจะกระตุ้นร่างกายของเธอ ได้เป็นอย่างดี นาชามองไปยังที่นอนที่ยังยุบยวบด้วยน้ำ หนักของคนตัวโต

เตียงของเธอที่ไม่เคยมีผู้ชายคนใดเหยียบย่างเข้ามา แตะต้อง

เควิลคนนั้นกลับนอนหลับสบายอย่างไม่รู้สึกรู้สมอะไร ความหวงแหนและความเป็นส่วนตัวของเธอถูกผู้ชายคน นั้นช่วงชิงไปจนหมดสิ้นแล้ว

หลังจากนาชาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย หญิงสาว ก็รวบผมอย่างหลวมๆ เช่นที่เคยทำเป็นปกติ เธอเดินลงมา ด้านล่างน้ามดกำลังเตรียมจัดโต๊ะอาหารที่ระเบียงร้องทัก เธออย่างอารมณ์ดี

“เป็นไงเหนื่อยไหมแม่ชี”
“สบายค่ะ รู้สึกสงบขึ้นเยอะ”

“ดีแล้ว เห็นแบบนี้ค่อยดีใจก่อนไปปฏิบัติธรรมหน้าหนู ยุ่งจนน้าปวดใจหลานสาวคนสวยของน้าดูหม่นหมองเกิน วัยใส เป็นแบบนั้นเมื่อไหร่จะมีแฟน”

“ไม่มีก็อยู่กับน้ามดกับนาวาจนตายไม่เห็นเป็นไรค่ะ ผู้ชายไม่จำเป็น” นาชาหัวเราะเสียงใสแล้วเอ่ยต่อ

“นาวาล่ะคะ”

“โน่นอยู่กับคุณเควิลเตะบอลออกกำลังอยู่ตรงโน้น

น้ามดชี้นิ้วไปทางสนามหญ้าเล็กๆ ของเธอ นาชาเห็น ว่าตรงนั้นนอกจากมีน้องชายของเธอที่กำลังวิ่งอย่าง สนุกสนาน

นาวาวิ่งเร็วไล่เตะฟุตบอลกับเควิลแล้วยังมีผู้ชายอีกคน ที่คอยไล่ลูกฟุตบอลอยู่จากลักษณะแล้วคงเป็นผู้ชายที่ นั่งร้องเพลงอยู่ข้างๆ เควิลเมื่อคืนเป็นแน่

“อีกคนใครหรือคะ”

หญิงสาวถามผู้เป็นน้าพลางยิ้มให้กับแขกอีกคนของเธอ ที่บังเอิญหันหน้ามาทางนี้พอดี
ดูเหมือนเขาจะนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะส่งยิ้มหล่อเหลาคืนมา แล้วภาพนั้นก็ถูกตัดด้วยแผ่นหลังหนาของใครบางคนที บังเอิญเดินมาบังสายตาของเธอจากคนคนนั้นพอดี

“เป็นเพื่อนและเลขาคุณเควิลน่ะ พักร้อนด้วยกันไทยแท้ ชื่อเก่ง”

“อ้อ หล่อไม่เบา” หญิงสาวหัวเราะ

“แต่น้อยกว่าคุณเควิลนะ คนนี้น้าเชียร์รวยด้วย” น้ามด กระซิบพร้อมหัวเราะอย่างขำๆ

“น้าก็เชียร์ นาชากับเควิลยิ่งดูยิ่งเหมาะ น้ารักหนูอยาก

ได้เป็นลูกสะใภ้” เสียงของน้าเอ็มมี่ดังขึ้นพร้อมกับจาน สลัดจานใหญ่อยู่ในมือ

“พวกน้าก็ ไม่เอาไม่คุยค่ะ แค่ถามนิดเดียวไหงจะมาจับคู่ ให้หนูล่ะคะ”

“ทำไมล่ะไม่ชอบลูกชายน้าเหรอ” น้าเอ็มมี่ถามลองใจ

“ลูกชายน้าเอ็มมี่ดีที่สุดค่ะ แต่หล่อแบบนี้คงมีแฟนแล้ว ล่ะค่ะ” นาชาตอบทีเล่นทีจริง

“ไม่มีหรอกปกติก็ไม่เห็นควงใครเป็นงานเป็นการเปลี่ยนคู่เป็นว่าเล่นอายุก็เยอะแล้วน้าอยากอุ้มหลาน อ้อ จริงๆ ก็มีผู้หญิงคนสองคนตามอยู่น้าไม่ชอบฝรั่งก๋ากั่น เกิน อีกคนก็เป็นลูกคุณหนูเกินไปเควิลเป็นคนอยู่ง่ายกิน ง่ายเข้ากันไม่ได้หรอก น้าเลี้ยงมากับมือรู้นิสัยเขานาชานี่ เหมาะสุดแล้ว”

“คุณเควิลอายุเท่าไหร่แล้วคะ” นาชาได้โอกาสถาม

“สามสิบสองแล้วยังไม่มีแฟนแต่งงานกับลูกน้าดีมากเลย นะ พวกหนูดูยังไงก็เหมาะสมกันน้าอยากมีหลานน่ารักๆ สักคน”

“พอเถอะค่ะคุณน้าหนูกับเขาก็ดูจะแตกต่างกันมากอีก อย่างหนูอยู่แบบนี้ก็สบายดีแล้วค่ะขอบคุณคุณน้าที่รัก หนูนะคะ”

นาชาช่วยจัดโต๊ะอาหารจนเสร็จ พร้อมกับพยายามไม่ ใส่ใจในสิ่งที่หญิงชราทั้งสองคนพูดนัก

“จ้า น้ารู้แต่ก็ยังอยากได้”

น้าเอ็มมี่หัวเราะ เธอคอยพูดเรื่องนี้กับนาชาตั้งแต่เห็น หน้า ยิ่งเห็นว่าหญิงสาวเป็นเด็กดีและขยันทำมาหากิน ขนาดไหนน้าเอ็มมี่ยิ่งชอบ จึงคอยบอกเธอว่าจะขอมา เป็นลูกสะใภ้อยู่ตลอดแม้นาชาจะปฏิเสธแบบติดตลกแต่ ดูเหมือนว่าน้าเอ็มมี่ก็ยังคงพูดอยู่ไม่หยุด
วันนี้วันอาทิตย์นาวาไม่ได้ไปโรงเรียน น้ามดเป็นนัก เขียนอิสระจึงมักขลุกอยู่ที่หน้าคอมทั้งวัน ส่วนนาชาก็งด รับงานสองสัปดาห์จึงไม่ได้เร่งรีบไปไหน

ในตอนนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้ากันที่โต๊ะทานข้าว คุณ เลขาเก่งเป็นคนที่คุยเก่งและสนุกสมชื่อ บรรยากาศใน บ้านจึงดูครื้นเครงไปในพริบตา