บทที่ 14 ใช้ขึ้นแล้ว

การสัมผัสไออุ่นจากฝ่ามือของเขา เพิ่งหวั่นซึ่งรู้สึกฝ่าเท้าเริ่มร้อน แก้มก็แดง โดยไม่รู้ตัว

เห็นพนักงานสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆสีหน้าตื่นตาและอิจฉา สายตามองมาทางพวกเธอแถมเสียงซุบซิบก็ดังอีก

“ผู้ชายคนนั้นเป็นนายแบบหรือเปล่าเนี่ย สูงมาก หุ่นก็ดี

“ว่า อิจฉาผู้หญิงคนนั้นจริงๆเลย! เธอว่าเขาไปหาแฟนอย่างนี้ กันที่ไหนเนี่ย ฉันก็จะไปหาบ้าง

เพิ่งหวั่นซิง : “…..”

เธอแทบจากตายอยู่แล้วนะ!

เธอดูไม่ออกเลยว่าผู้ชายที่หนึ่ง เย็นชาอย่างเขา จะทำเรื่องที่

อ่อนโยนอะไรอย่างนี้เป็นด้วย?

เธอกลัวแล้ว แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

ไม่กี่นาทีหลังจากนี้ ปูนสิ่งก็เดินไปรูดบัตร เพิ่งหวั่นซึ่งก็รีบ

เดินตามหลังเขาไป

หลังจากขึ้นไปบนรถ เพิ่งหวั่นซึ่งก็หยิบเงินออกมาจากกระเป๋า ตัง เอาเงินยื่นออกไปให้ลูชั่นสิง “อาคะ เมื่อกี้ฉันลืมเอากระเป๋า งลงไป นี่คะเงินค่าเสื้อกับรองเท้าค่ะ”

ลู่ชื่นสิงมองเธอหนึ่งครั้ง ไม่รับเงิน “ผมไม่เคยพบเงินสด ไม่อย่างนั้น คุณแอตแซทผม แล้วโอน

ให้ผมก็พอแล้ว”

แขท?

“ค่ะ” เพิ่งหวั่นซิงก็ไม่รู้สึกว่าให้ไม่ได้หรือยังไง เธอหยิบ โทรศัพท์ออกมาเพิ่มเพื่อนวีแชท แล้วก็โอนเงินไปให้เขา

เธอไม่ทันได้สังเกตเลยว่าผู้ชายเย็นชาคนนี้เริ่มอารมณ์ดีขึ้น

แล้ว

เซิ่งหวั่นชิงรู้สึกเริ่มง่วง จึงไปที่หมอนแล้วหลับตาลง ลู่ชื่นสิงปรับลดความเร็วลง เพราะกลัวว่าจะทำเธอตื่น

รอช่วงไฟแดง ลู่ชื่นสิงก็เอื้อมมือไปหยิบผ้าคลุมผืนเล็กๆ ห่มให้ เพิ่งหวั่นชิงเงยหน้าขึ้นเห็นว่าเพิ่งหวั่นซึ่งยังนอนไม่ค่อยสนิท คิ้ว ขมวด แก้มสีแดงอมชมพู ใบหน้าที่แสดงสีหน้าความกังวลอย่าง เห็นได้ชัด

“หวั่นชิง? เพิ่งหวั่นซิง? ” ลู่ชื่นสิงตบที่แก้มของเธอเบาๆ รู้สึก ถึงความร้อน จับไปที่หน้าผาก ก็ยิ่งร้อนมากกว่า แล้วก็มั่นใจแล้ว ว่าเธอไข้ขึ้น

“ให้ตายเถอะ!”

ลู่ชื่นสิงค่าเสียงต่ำๆ จะต้องเป็นเพราะเพิ่งหวั่นซิงตากฝนจน เปียก แล้วไปเดินเป่าแอร์ในห้างอีก ถึงได้ไข่ขึ้นแบบนี้

เขาไม่สนว่าที่นี่จะยูเทิร์นได้ไหม เขาหมุนพวงมาลัย แล้วขับรถ มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาล

“คุณหมอครับ!”

สู่ชื่นสิงอุ้มเพิ่งหวั่นซึ่งไว้แล้วรีบวิ่งเข้าไปทางห้องฉุกเฉิน หน้า ที่เต็มไปด้วยความกังวล พอเห็นหมอมาก็รีบพูดไป “เธอใช้ขึ้น ครับ หมอช่วยรักษาให้

คุณหมอ: “ไปลงทะเบียนก่อนครับ”

ล่นสิงจ้องตาเขม็งใส่คุณหมอ แววตาแหลมคม “ผมบอกว่า เธอไข้ขึ้น ต้องการรักษาตอนนี้ เดี๋ยวนี้”

คุณหมดตกใจ ทำงานในโรงพยาบาลนี้ก็เห็นญาติคนไข้ โวยวายมาหลายรายแล้ว แต่กับกรณีของลู่ชื่นสิงก็รู้สึกกลัวเล็ก น้อย หมอจึงรีบตะโกนเรียกพยาบาลหาเตียงว่างมาหนึ่งเตียง แล้วหยอดสายน้ำเกลือให้เพิ่งหวั่นซึ่งทันที

หลังจากให้ไปครึ่งขวด แก้มที่แดงของเพิ่งหวั่นซึ่งก็ค่อยๆจาง หายไป ลู่ชื่นสิงถึงได้โล่งอก

“หันเฉิน…..” เพิ่งหวั่นซิงที่นอนป่วยอยู่บนเตียงพูดพึมพำ น้ำ เสียงแหบๆ ฟังแล้วไร้เรี่ยวแรง “คุณไปไหน…

ล่นสิงถอนหายใจดังกระหึ่ม น้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อย

ลู่หันเฉินอีกแล้วหรอ!

วันนั้นที่โรงแรม ตอนเธอเมาเหล้าก็มองเขาเป็นคู่หันเฉิน ตอน นี้เธอเป็นไข้ ในปากก็ยังร้องหาแต่หันเงิน รอไปสักพัก ขึ้นฝั่ง ก็หันหลังเดินออกไปจากห้องผู้ป่วย

ไหนเขาจะไปดูซิ ต้นเงินมันมัวยุ่งอะไรนักหนา

ขนส่งโทรศัพทไปให้ผู้ช่วยสั่ง น้ำเสียงเยือกเย็น โทรหา หันเงิน ให้ฉันหน่อย ถ้าโทรไม่ติดก็ไปหาตัวมา แล้วบอกให้มัน มาที่โรงพยาบาล!

ตอนที่คุยโทรศัพท์ ลู่ชื่นสิ่งนั้นออกมาจากลิฟต์แล้ว กำลังเลี้ยว

ไปทางห้องการเงิน

มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินผ่านหน้าของเขาไป

ลู่หันเฉิน?