EP : 2 หมอพเนจร

ทันทีที่เว่ยเซียนหนีมาได้นางก็มองซ้ายขวาก่อนจะเดินไปซื้อ อาหารมาทานแบบง่ายๆ เพราะนางไม่ใช่คนเรื่องมาก ในการ ทานอาหารอยู่แล้ว

“ทานแค่นี้ก่อน” นางบอกกับตัวเองพลางเดินเข้าร้านเสื้อผ้า เพื่อจะซื้อใหม่ นางเลือกชุดที่ไม่เด่นมากนัก พร้อมกับหมวกสาน หนึ่งใบ เมื่อเปลี่ยนชุดใหม่เสร็จนางก็เดินไปตามทางเพื่อจะไป ขึ้นรถม้าที่มีไปส่งคนตามเมืองหรือตามแคว้นต่างๆ

นางไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยเพราะคนขับรถม้านั้นมี ระดับลมปราณนั้นอยู่ที่ระดับจักรพรรดิขั้นต้นขึ้นไป เวลาเดินทาง ไปไหนต้องจ้างแพงหน่อย ซึ่งมันก็คุ้มกับชีวิตของตัวเองมากเมื่อ เจอกับโจรหรือสัตว์อสูรที่จะโจมตีเราระหว่างทาง

อันที่จริงแล้วนางสามารถเดินทางไปแคว้นต่างๆ โดยไม่ จำเป็นต้องเพิ่งรถม้าเลยด้วยซ้ำเพราะตอนนี้นางมีระดับเซียนขั้น ต้นสามารถไปไหนมาไหนได้อย่างสบายๆ ขนาดที่ไปเป็น อาจารย์ให้สำนักไหนเขาก็รับทั้งนั้นเนื่องจากมีระดับเซียนไม่มาก นัก

“ใครจะไปเมืองตงเชิญทางนี้ขอรับ” ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นใน ตอนที่เว่ยเซียนกำลังเดินผ่าน

“ใครจะไปเมืองนภาเชิญทางนี้เลยขอรับ เหลือที่นั่งอีกที่เดียว ขอรับ” ชายหนุ่มอีกคนร้องบอกเพราะเขาจะได้ไปเสียที
“เท่าไร” เมื่อไปถึงเว่ยเซียนก็เอ่ยถามทันทีเมืองนภานั้นห่าง จากที่นี่ไปสามเมืองใช้เวลาสามวันในการไปถึงที่นั่น

“ห้าสิบเหรียญทองแม่นาง” ชายหนุ่มบอกอย่างดีใจเมื่อจะได้ ออกเดินทางเสียที เพราะไปตอนนี้จะได้ไปถึงที่พักอีกเมืองตอน ช่วงเย็น

เว่ยเซียนจ่ายไปก่อนจะเดินขึ้นรถมาทันที ไม่นานรถม้าก็ออก ไป การเดินทางในครั้งนี้มีสิบคน แต่ละคนมีที่นั่งเป็นของตัวเอง ส่วนของนางนั้นมาทีหลังจึงไม่มีสิทธิ์เลือกที่นั่ง เลยได้นั่งด้าน นอกติดกับชายชราคนหนึ่งที่เหมือนจะไม่สบาย

เห็นแบบนี้ครอบครัวของนางก็ส่งให้นางไปเรียนการต่อสู้หรือ แม้แต่การเป็นหมอก็ตามที การต่อสู้ของนางนั้นก็ดีในระดับหนึ่ง แต่เรื่องรักษาคนเนี่ยหมอเก่งๆ บางคนยังต้องยกมือให้นางเลยที เดียว

“เราจะพักกันที่โรงเตี๊ยมที่นี่ก่อน พวกท่านไปหาอาหารทาน ก่อน” ชายหนุ่มคนขับรถม้าบอกเมื่อเข้ามาในเขตนอกเมืองได้ นิดหน่อย ทุกคนต่างพากันลงจากรถม้าไม่เว้นแม้แต่เว่ยเซียน

นางเดินไปยังร้านอาหารแบบง่ายๆ ก่อนจะเดินมานั่งใต้ต้นไม้ เพื่อทานอาหารเงียบๆ นางมองไปที่ชายชราคนที่ขึ้นมาบนรถม้า มาพร้อมกับนาง ร่างของชายชราคนนั้นกำลังจะล้มทำให้นาง เคลื่อนตัวไปรับตัวของชายชราคนนั้นได้ทัน

“ท่านตาได้โปรดดื่ม โอสถขวดนี้ก่อน” เว่ยลู่เซียนบอกเสียง นุ่มก่อนจะเอาขวดโอสถที่เอาออกมาจากแหวนมิติให้กับชายชรา

โอสถนี้สามารถขับลมร้อนออกจากร่างกายแถมมันยังช่วยขับ พิษออกจากร่างกายได้อีกด้วย ชายชราคนนี้ได้โชคสองชั้นเลย นะ อย่าได้ถามว่านางนั้นมีโอสถพวกนี้ได้ยังไง ก็บอกแล้วว่านาง นั้นเก่งเรื่องพวกนี้มากกว่าพวกต่อสู้เสียอีก

“ท่านตาทานอะไรหรือยังเจ้าคะ” เว่ยเซียนเอ่ยถามพลางพา ชายชราเดินไปยังที่ต้นไม้ที่อยู่ใกล้เพื่อนั่งพัก สีหน้าของชายชรา ดีขึ้นเรื่อยๆ

“ยัง” เสียงแหบแห้งพยายามเอ่ยบอกอย่างยากลำบาก

“รออยู่ที่นี่นะเจ้าคะ เดี๋ยวข้าไปซื้อมาให้” เว่ยเซียนเอ่ยบอก พลางเดินไปซื้ออาหารแบบทานง่ายๆ มาให้กับชายชรา

“เจ้าเป็นใครหรือ ทำไมมีโอสถดีเช่นนี้” ทันทีที่เว่ยเซียนกลับ

มาชายชราก็เอ่ยถามทันที

“ข้าเป็นหมอพเนจรเจ้าค่ะ ว่าจะไปปักหลักที่เมืองนภา” เว่ยลู่ เซียนเอ่ยบอกก่อนจะส่งอาหารให้กับชายชรา แล้วขยับมานั่งไม่ ไกลจากเงาร่มต้นไม้มากนัก นางมองขลุ่ยสีเขียวของนางที่ท่าน แม่เอาให้กับนางก่อนที่นางจะมาอยู่ที่นี่

“เพราะดีแต่ฟังดูเศร้าๆ” เสียงแหบเอ่ยบอกเมื่อเห็นหญิงสาว นั่งเป่าขลุ่ยพร้อมกับหลับตาไปด้วยราวกับว่ากำลังอยู่ในห้วง อารมณ์ของตัวเอง

“ขออภัยท่านตา ถ้าหากมันรบกวนท่าน” เว่ยลู่เซียนกล่าวบอกนางเพียงแค่คิดถึงท่านแม่ของนางก็เท่านั้น

“ไปขึ้นรถมากันเถิดเขาเรียกแล้ว” ชายชรากล่าวบอกก่อนจะ

ลุกขึ้นช้าๆ จากนั้นก็ล้วงเอาของในสาบเสื้อแล้วส่งให้กับหญิง สาวที่กําลังส่งมือมาให้เขาจับ “เอ๊ะ เอ่อ ข้าไม่ได้ต้องการมันเจ้าค่ะ” เว่ยล่เซียนกล่าวตอบ

เมื่อเห็นทองคำแท่งที่อยู่ในมือของนาง

“โอสถนั้นเป็นของดี เจ้าจะมาให้ข้าเฉยๆ ไม่ได้ รู้หรือไม่ช้า ออกเดินทางมาเพื่อที่จะหาหมอที่จะรักษาโรคประหลาดของข้า นั้นมาเป็นสามปีแล้ว แต่ก็ไม่มีใครทำได้เช่นเจ้าเลย ถือว่ามันคุ้ม มาก” ชายชรากล่าวบอกโดยไม่สนใจหญิงสาวที่กำลังทำท่าจะ คืนทองคําแท่งให้กับเขา

“ท่านตาข้ารับไว้ไม่ได้จริงๆ เจ้าค่ะ” เว่ยลู่เซียนกล่าวบอกที่ นางไม่รับเป็นเพราะมันมีค่ามากเกินไปเพราะมันไม่ต่างจากมีเงิน ในมือเป็นหนึ่งล้านเหรียญทองอยู่ในมือ

“ถ้าเจ้ายังไม่เก็บมันไปไม่แน่อาจจะมีโจรเห็นแล้วอาจจะอยาก ได้มันไปแล้วดักปล้นเราก็ได้นะ” ชายชรากล่าวเตือนเพราะพวก โจรมันมีอยู่ทุกที่ อีกอย่างเขามีเยอะไม่จำเป็นต้องเสียดายเลยที่ ได้ให้ทองคำแท่งกับหญิงสาว

“งั้นขาให้โอสถท่านตาอีกสี่ขวดแล้วกันนะเจ้าคะ ข้าจะได้ สบายใจ” นางรีบเก็บตามที่ชายชรากล่าวจากนั้นก็เอาโอสถที่ เหมือนกับขวดที่ให้ชายชราดื่มเมื่อครู่ออกมาอีกสี่ขวดส่งให้ไป เพื่อความสบายใจของตัวเอง
“ตกลงๆ” ชายชรากล่าวตอบอย่างว่าง่ายแล้วรับ โอสถจากมือ

ของหญิงสาวแล้วรีบเก็บใส่แหวนมิติของตัวเองทันทีอย่าง รวดเร็ว