บทที่ 2 หย่าร้างเถอะ

เนื่องจากอาการปวดท้อง พิมกลัวอุบัติเหตุและกลับ ไปที่การทําเด็กหลอดแก้วและนอนกรนเป็นเวลาครึ่งวัน ก่อนจะกลับ

กลับไปถึงบ้าน ก็มืดแล้ว

บ้านยังมืดและว่างเปล่า แน่นอนพวกเขาทั้งหมดเฝ้า แย้มในโรงพยาบาล

พิมเปิดไฟและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติที่บ้าน แต่ เธอไม่สนใจเรื่องนี้และเดินตรงไปที่ห้องนอน

ทันทีที่เธอผลักดันให้ประตูเปิด เธอก็ตะลึง

ภาพงานแต่งงานขนาดใหญ่ที่ห้อยอยู่บนเตียงก็หาย

ใช้เวลามองใกล้ๆ ทุกสิ่งที่เป็นของเธอในห้องนอนก็

หายไป

พิมวิ่งไปและเปิดตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าของเธอหายไป

หมดแล้ว

ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าทำไมเธอรู้สึกผิดปกติเมื่อ เธอเดินเข้าไปในประตู ทุกอย่างที่เป็นของเธอในบ้านได้ รับการทำความสะอาดแล้ว
ตอนนี้มีการเคลื่อนไหวอยู่ที่ชั้นล่าง

พิมหันมาและวิ่งไปที่บันไดและเธอก็เห็นพระนาย ปรากฏตัวในห้องรับแขกที่มีอาการอ่อนเพลีย จมูกของ เธอเปรี้ยวและขณะที่เธอรีบลงบันได เธอสำลักและถามว่า “แล้วสิ่งที่ฉันล่ะ ทำไมสิ่งต่างๆของฉันหายไป

พระนายเห็นเธอน้ำตาไหลและขมวดคิ้ว

“ทั้งหมดบรรจุแล้ว ในห้องพักแขก”

“พระนาย คุณหมายถึงอะไรจากเรื่องนี้ คุณจะไรฉัน ออกหรือ ”

พิมยืนอยู่ตรงหน้าเขาและมองหน้าที่ขคุ้นเคย เธอไม่ เชื่อว่าเขาเป็นคนไร้ความปรานี

“ตั้งแต่รู้ว่า แย้มเดิมทีเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ไม่ต้องการที่จะลากผมไปและทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับคืน สู่สภาพเดิม” พระนายหยิบข้อตกลงการหย่าร้างและส่ง มอบให้กับเธอ “เซ็นชื่อเถอะ”

ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดกล่าวว่าแย้มตายแล้ว ที่จริงมัน แค่เป็นโกรธกระฟัดกระเฟียด
พิมคว้าข้อตกลงการหย่าและโยนมันกันและรับ เสื้อผ้าของเขา

“ฉันคืออะไร พวกเราแต่งงานกันมาสี่ปี ฉันคืออะไร ฉันยึดตำแหน่งของเธอใช่ไหม ตอนนี้แย้มกลับมาแล้วฉัน ต้องออกจากที่นี่ทันทีใช่ไหม”

พระนายผลักเธอออกไปและคิ้วของเธอเหี่ยวย่นมาก ยิ่งขึ้นเพราะเขาไม่อดทน

“พิม สี่ปีก่อน คุณรู้ว่าคนที่ผมรักคือแย้ม ขณะนี้ที่จะ ยุ่งเหยิงนี้มีความหมายอย่างไร เราแต่งงานได้ยังไง คุณ รู้จักเป็นอย่างดี ดังนั้นทั้งหมดนี้คือความปรารถนาของคุณ คุณยืนยันจะแต่งงาน ไม่สามารถตำหนิใครได้

พิมถูกแทงด้วยคำพูดและหัวใจของเขาก็ฉีกขาดและ

เจ็บปวด

เขามักปฏิเสธที่จะเชื่อว่าคืนที่ไร้สาระเป็นอุบัติเหตุ

“คืนนั้นไม่ใช่ความตั้งใจของฉัน ทำไมคุณไม่เชื่อยิ่ง ไปกว่านั้นในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา ฉันพยายามที่จะเป็นภรรยา และลูกสะใภ้ที่ดี พยายามที่จะทำให้ทุกคนมีความสุข ฉัน ทำผิดหรือ”
ทำไมแย้มจึงปรากฏขึ้นและความสุขจากความ พยายามที่เพียรพยายามของเธอล่มสลาย

“พอแล้ว” พระนายกรีดร้องอย่างหนาวเย็นและ อารมณ์ของเขาก็หงุดหงิดอย่างไม่สามารถอธิบายได้ “ผมไม่อยากฟังคุณพูดสิ่งเหล่านี้ การแต่งงานครั้งนี้คุณ จะต้องหย่า หลังจากไม่กี่วัน แย้มจะกลับมา ผมหวังว่าคุณ จะออกจากที่นี่ก่อน”

“ถ้าฉันไม่ออกไปล่ะ”

“แย้มไม่ได้มีสุขภาพที่ดี คุณยินดีที่จะอยู่และเป็นแม่ บ้านเพื่อดูแลเธอ แต่คุณต้องหย่าจากการแต่งงานครั้งนี้

พิมเลียริมฝีปาก แต่น้ำตาไม่สามารถระงับได้อีกต่อ

ไป

“คุณควรจะรู้ว่าถ้าผมต้องการจริงๆ การหย่าร้างไม่ ต้องการให้คุณมาด้วยตนเอง ที่ผมปล่อยให้คุณเซ็นชื่อคือ การเคารพคุณ หลังจากการหย่าร้าง พาร์ทเมนท์ในตอง เฉิงจะให้คุณ รถในโรงรถคุณสามารถเลือกได้” นอกจากนี้ คุณยังสามารถถือบัตรรองของผมได้อีกด้วย นั่นแหล่ะ”

พระนายกำลังจะยกขาขึ้นไป
“ไม่” พิมรีบวิ่งไปมาและกอดเอวไว้ข้างหลัง “พระนาย อย่าทำอย่างนั้นกับฉัน ฉันรู้ว่า แย้มไม่สามารถ ถูกแทนที่ได้ในหัวใจของคุณ ตอนนี้เธอป่วย คุณต้องการ ดูแลเธอ ฉันไม่มีความคิดเห็นใด ๆ ฉันสามารถแม้แต่จะ ดูแลเธอกับคุณและชดเชยเธอ คุณอย่าหย่าฉัน ได้ไหม” “เป็นไปไม่ได้” พระนายดึงมือของเธอออกไปและหันไป รอบ ๆ และทัศนคติเฉียบขาด”ตำแหน่งของคุณผู้หญิง พระนายอยู่ที่แย้ม”

เมื่อเขาพูดจบ เขาก็ก้าวออกไปอีกครั้ง

“พระนาย ฉันจะไม่จากไปจนกว่าฉันจะตาย”