ตอนที่4
“นังราตรี ไอหมอกมันมาถึงไหนแล้ว โทรหามันซิ
ย่าอรุณรุ่งถามลูกสาวด้วยความร้อนใจ เช้าวันนี้ตั้งใจว่า จะพาลูกพาหลานไปทำบุญที่วัด บอกหลานชายไว้ตั้งแต่เมื่อคืน จนป่านนี้แล้วก็ยังไม่เห็นโผล่หัวมา
“มันจะมาอยู่เรอะแม่”
ราตรีถามเพราะรู้จักนิสัยของหลานชายดี
“มันต้องมาสวะ ก็ขาบอกมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
ราตรีตัดปัญหาโดยการล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหลาน ชายเพราะถ้าไม่โทรให้ผู้เป็นแม่ก็จะเซ้าซี้ไม่เลิก
“มันไม่รับสาย”
“เออ ให้มันได้อย่างนี้วะไอ้คนนี้ นั่งหนูบัวมาพอดี ไปๆลูก จวนจะได้เวลาแล้ว”
แล้วย่าอรุณรุ่งก็พาลูกพาหลานเดินไปที่วัดที่อยู่ห่างจาก
บ้านราวสองร้อยเมตรพลางกรุ่นด่าหลานชายในใจ ถ้ารู้ว่าโตขึ้นมาจะพูดยากขนาดนี้เอาขี้เถ้ายัดปากตั้งแต่
เกิดซะก็ดี!
ภายในบริเวณวัด กลีบบัวยกมือไหว้คนแก่คนเฒ่าที่ย่า รุณแนะนำให้รู้จักพร้อมทั้งรอยยิ้มที่ใครๆต่างก็ชื่นชมเป็นเสียง เดียวกันว่าเป็นสาวชาวกรุงที่สวยมาก
“ย่ารุณ อาราตรี สวัสดีครับ”
นายตำรวจหนุ่มลูกชายกำนันเดินเข้ามาใกล้แล้วยกมือ ไหว้ทักทายอย่างนอบน้อม
“อ้าวพ่อเข้ม สวัสดีๆ ได้ข่าวว่าย้ายมาอยู่บ้านเราแล้วเรอ
“ใช่ครับย่า”
“ดีๆ มาช่วยพ่อเป็นหูเป็นตาดูแลบ้านเรา อ้อ นี่นั่งหนูบัว นะ หลานสาวย่าเอง”
ย่าอรุณรุ่งแนะนำตามมารยาทเมื่อเห็นสายตาของเด็ก หนุ่มมองคนที่เธอจองไว้เป็นหลานสะใภ้
สวัสดีค่ะ”
” สวัสดีครับ”
” นี่ผู้กองเข้มนะลูก เป็นลูกชายของกำนันตำบลเรานี่เอง”
กลีบบัวยิ้มให้คนที่ยิ้มให้เธอ พูดคุยกันอีกซักพักก็ได้เวลา ทำบุญตักบาตร ซึ่งกลีบบัวนั้นเดินตามหลังย่ารุณและป้าราตรี โดยที่มีลูกชายกำนันเดินตามหลังเธอไม่ห่าง
“นังหนูคนนี้สวยนะยายรุณ มาจากไหนล่ะน่ะ”
คุณยายท่านนึงเดินมาทักทายด้วยรอยยิ้มหลังจากที่ใส่ บาตรเสร็จแล้ว
” หลานสาว มาจากกรุงเทพฯนะ ชื่อนังหนูบัว
สาวชาวกรุงนี่เอง มิน่าล่ะหน้าตาสะสวยผิวพรรณ ผ่องแผ้วดีจริง”
“จะสวยกว่านี้ถ้าไม่มีรอยยุงกัด
“ข้าก็ว่า จุดแดงๆเต็มแขนเลย ระวังๆหน่อยนะนั่งหนู ยุง บ้านนอกเรามันเยอะ”
คะ”
11 ยิ้มก็หวานหวานเนาะ ถ้าข้ามีหลานชายนะข้าจะจองเป็น หลานสะใภ้ซักหน่อย ว่าแต่เอ็งมีคนรักแล้วหรือยังล่ะนังหนู
ยังค่ะคุณยาย”
โอ้ย ไม่ทันแล้วล่ะยายเอียด ข้าว่ามีคนจองตำแหน่ง สะใภ้กำนันไว้ให้แล้วแน่ๆ
กลีบบัวหัวเราะกับคำหยอกเย้าของผู้เฒ่าผู้แก่ เธอไม่ได้ คิดอะไรเพราะรู้ว่าท่านพูดหยอกเล่นเฉยๆ ต่างจากย่าอรุณที่ ยิ้มน้อยๆตามมารยาท ทั้งที่ในใจไม่ค่อยจะพอใจนัก
พวกเอ็งอย่าเพิ่งพูดไปเลย หลานสาวข้าจะเสียหายเอา ไปๆลูกขึ้นไปรับศีลรับพรกันข้างบนเถอะ”
ย่าอรุณจูงมือหลานรักขึ้นไปบนศาลา โดยที่มีป้าราตรีเดิน ตามหลัง
เอาตรงๆคือทั้งป้าทั้งฆ่ากันท่าคนอื่น เพราะหวงไว้ให้ หลานชายคนเดียวนั่นเอง
“คุณย่าครับ”
ในขณะที่กำลังจะเดินกลับบ้านลูกชายกำนันก็วิ่งตามหลัง มาพร้อมกับตะโกนเรียก
มีอะไรหรือพ่อเข้ม
” เอ่อ ผมซื้ออาหารปลามาเยอะ เลยจะขออนุญาตคุณย่า ชวนน้องบัวไปให้อาหารปลาด้วยได้มั้ยครับ”
ย่ารุณหันไปมองหน้าหลานสาว
“ผู้กองเขามาชวน หนูจะว่ายังไงล่ะลูก
“บัวแล้วแต่คุณย่าค่ะ”
“งั้นก็ไป ไปๆพอเข้มเดินนำย่าไปจะไปให้ตรงไหน
“ครับคุณย่า ทางนี้ครับ”
เข้มยิ้มหน้าบานแล้วเดินนำไปที่ศาลาท่าน้ำของทางวัดที่มี ถุงอาหารปลาหลากสีวางเรียงรายกันอยู่หลายถุง
ย่ารุณมองดูสองหนุ่มสาวที่ให้อาหารปลากันอยู่ที่สะพาน กลางลำคลองแล้วถอนหายใจออกมา
เองคิดว่ายังไงนั่งราตรี
ชัดเลยแม่ พ่อเข้มเขาชอบนั่งหนูบัวของแม่
” เฮ้อ…ไอ้หมอกนะไอ้หมอก ข้าจะทำยังไงดี ร้อยทั้งร้อย หญิงเขาก็แพ้คนเอาใจกันทั้งนั้น แล้วดูหลานชายข้าง
แม้ว่าชายหนุ่มลูกชายกำนันคนนี้จะเป็นคนดีคนนึงแต่ก็
อยากให้หลานชายคนเดียวได้ครองคู่กับหญิงสาวที่เป็นหลาน สาวของเพื่อนรัก แม่อย่าเพิ่งคิดมากไปเลย หนูบัวเขาก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะ
ชอบผู้กองหรอก ของแบบนี้มันต้องดูกันไปยาวๆ
ตอนนี้ไม่คิด แล้ววันต่อๆไปล่ะวะ พ่อเข้มก็ไม่ได้ขี้ริ้ว ขี้เหร่ ทั้งฐานะหน้าตาการงานเขาก็ดีทุกอย่าง เอาใจเก่งพูด เพราะด้วย ถ้าเป็นข้าข้าก็คงจะชอบอยู่เหมือนกัน”
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็แล้วแต่บุญแต่กรรมเถอะแม่ บางทีชีวิต ไอ้หมอกมันอาจจะถูกกำหนดมาให้แก่ตายคาดงกล้วยไปคน เดียวก็ได้นะแม่”
เฮ้อออ…. แล้วถ้าพ่อเข้มเขาจริงจังกับนังหนูบัวจริงๆข้า ควรจะดีใจมั้ยวะ”
” คงต้องดีใจมั้งแม่ ผู้กองเขาเป็นคนดี ดูท่าจะเอาจริงอยู่ ไม่เคยเห็นเขาสนใจผู้หญิงคนไหนเท่านั่งหนูบัวมาก่อนนะ”
เฮ้อออ…. ”
ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าพลางบ่นกระปอดกระแปด ให้ หลานชายที่ไม่เคยได้ดั่งใจ
สงสัยจะแก่ตายไปกับดงกล้วยจริงๆซะแล้วล่ะมั้ง…
เมื่อ ให้อาหารปลาเสร็จเข้มก็อาสาขับรถมาส่งทุกคนที่ บ้าน ทั้งยังอยู่ทานมื้อเช้าตามคำชวนของเจ้าของบ้านด้วย ความเต็มใจ
ในขณะที่กำลังจะลงมือทานอาหารเช้ากันอยู่นั้นหลานชาย คนเดียวของบ้านก็ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดและเดินขึ้นมานั่ง ร่วมวงหน้าตาเฉย
“พี่หมอก สวัสดีครับ”
“อือ มาได้ไง”
ถามอย่างงงๆพลางมองดูหญิงสาวที่นั่งข้างกันกับชายรุ่น
“เจอย่ารุณที่วัดน่ะครับ ก็เลยมาส่ง”
“ออ”
พยักหน้ารับรู้แล้วมองหาจานข้าวของตน
“ป้า ไหนจานผมล่ะ”
“ไม่ได้เอามาเพื่อ ใครจะไปรู้ว่าเอ็งจะมาตอนนี้
“เดี๋ยวบัวลงไปเอาให้ค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกลูก ใครอยากกินก็ให้มันลงไปเอาเอง กินๆ ลูก พ่อเข้ม หนูบัว ไม่ต้องไปสนใจใครให้เสียบรรยากาศ เปล่าๆ”
เหมันต์มองหน้าผู้เป็นย่า แล้วมองมือแขกชายของบ้านที่ ตักกับข้าวให้คนนั้นคนนี้โดยเฉพาะคนที่ฆ่าหมายมั่นปั้นมือจะ ให้มาเป็นเมียเขา
มันทำแบบนี้หมายความว่ายังไง
ร่างสูงผุดลุกขึ้นแล้วเดินลงไปเอาจานในครัว จากนั้นเดิน กลับขึ้นมานั่งกินข้าวพลางปรายตามองคนนั้นคนนี้ที่คุยกัน อย่างเป็นกันเอง โดยที่ไม่มีใครสนใจเขาเลยซักคน
“ป้า ไหนย่าบอกอยากให้เขามาเป็นเมียผมไง แล้วไอ้เข้ม ล่ะมันมาบ้านเราทำไม
หลานชายเปิดประเด็นถามทันทีที่อยู่หลังบ้านกับป้าสอง คน ในขณะที่เข้มนั้นกลับไปแล้ว
“ก็เขาชอบนั่งหนูบัวเขาก็ตามมาสิ เข้าตามตรอกออกตาม ประตูน่าเอ็นดูจะตาย”
“อ้าว แล้วผมล่ะ”
“เอ็งก็อยู่ในดงกล้วยของเอ็งไปเถอะ ย่าเอ็งเขาตัดหาง ปล่อยป่าเอ็งแล้ว ผู้กองเขาก็เป็นคนดี ถ้าจะลงเอยกับหนูบัวก็ เป็นเรื่องที่ดี”
ได้ยังไง”
“ได้ไม่ได้ก็ต้องได้ ถ้าคนเขาจะรักใคร่ชอบพอกัน เมื่อเช้า เอ็งไม่มาตามนัดย่าโกรธเองมากนะรู้มั้ย”
ก็ ก็เข้าสวนมาก็เลยมาไม่ทัน
นั่นมันเรื่องของเอ็ง ตอนนี้ข้าว่าใจแม่คงจะเอนเอียงไป ทางพ่อเข้มเขาแล้วล่ะ ดูพ่อเข้มกับหนูบัวเขาพูดคุยถูกคอกันดี อยู่วัดก็ชวนกันไปให้อาหารปลาด้วยนะ”
” แล้วยัยนั่นก็ไปเหรอ เพิ่งจะรู้จักกันไม่ใช่รึไง”
ไป ป้ากับย่าเองก็ไป ใครจะทำไม ในเมื่อหลานชาย มันไม่รักดีก็ให้โอกาสคนอื่นที่เขาดีกว่า ข้าจะบอกอะไรให้นะ ดูจากแววตาท่าทางพ่อเข้มเขาเอาจริง
ราตรีถอนหายใจแล้วตบไหล่หลานชายหนักๆ
ทีแรกย่าเองก็ตั้งความหวังไว้กับเอง อยากให้ร่วมหอ ลงโรงกับหนูบัว แต่เมื่อเอ็งไม่เอาด้วยย่าเองคงเปลี่ยนใจไป แล้วมั้ง”
* ย่าจะเปลี่ยนใจง่ายขนาดนั้นเลยเหรอป้า”
” เออ เอ็งก็รู้ว่าย่าเอ็งนิสัยใจคอเป็นยังไง โกรธง่าย หายยากด้วยบอกเลย แต่ข้าก็พอมีวิธีที่จะทำให้ย่าเอ็งหาย โกรธนะ เอ็งสนใจมั้ย”
ราตรีป้องปากกระซิบกระซาบหลานชายคนเดียวราวกับ เป็นความลับขั้นสุดยอด
“ยังไงบ้า
” เองก็จีบหนูบัวสิวะ แค่นั้นเองไม่เห็นยาก สวยๆนิสัยก็ดี แถมยังเก่งงานบ้านงานเรือน สมัยนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะโว้ยยย…. ”
แล้วจีบยังไงล่ะป้า จีบไม่เป็น แก่ปูนนี้แล้วจะให้ไปจีบ เด็กมันก็ดูจะยังไงๆอยู่ เจอกันทีแรกเขายังเรียกลุงเรียกพ่อ รู้สึกเป็นเกียรติมากเลย”
ราตรีหัวเราะอย่างขบขัน
“ป้าอย่าขาสิ นี่หลานชายคนเดียวของป้านะ”
เออๆข้าขอโทษ ดูๆไปเองก็ดูแก่จนจะเป็นพ่อเขาได้ จริงๆนั่นแหละ”
“นั่นไง ป้ายังคิดแบบนั้น แล้วคิดเหรอว่าเขาจะชอบคนแก่ อย่างผม”
” ไม่ลองไม่รู้หรอกของแบบนี้นะ สเป็คผู้หญิงมันก็ต่างกัน เขาอาจจะชอบคนป่าแบบเองก็ได้ แต่ที่แน่ๆนะ ตอนนี้เองมีคู่ แข่งแล้วหนึ่ง รู้สึกจะมาแรงแซงทางโค้งด้วย จะทำอะไรก็รีบๆ ทำก่อนที่ใจของหนูบัวจะเอนเอียงไปทางเขา และถ้าถึงตอนนั้น ใครก็ช่วยอะไรเองไม่ได้ นุ่นๆตามไปสิ หนูบัวถือตะกร้าไปที่ สวนข้างบ้านแล้ว ไม่รู้จะไปเก็บอะไร
เหมันต์มองตามคนที่ถือตะกร้าเดินเข้าไปในสวน ก่อนจะ หันมามองหน้าผู้เป็นป้า
จะดีเหรอป้า”
ดีสิ ลองดูก่อน คนนี้ป้าเชียร์ป้าชอบ ย่าเองก็ชอบมาก หนูบัวเหมาะสมกับเอ็งที่สุดแล้วไอ้หมอกเอ้ย จีบไม่เป็นก็จีบ ตามแบบฉบับของเอ็งนั่นแหละ ไปๆถ้าจีบมาเป็นสะใภ้ฆ่าเอ็ง ได้ย่าเอ็งจะได้มีกำลังใจอยู่ถึงสองพันปี จีบติดไม่ติดค่อยว่ากัน ใหม่ สู้ๆเขานะหลานป้า
ดันหลังหลานชายให้เดินตามร่างบางไปก่อนจะรีบขึ้น เรือนไปรายงานผู้เป็นแม่
“กระตุ้นความรู้สึกมันเรียบร้อยแม่ มันตามหนูบัวไปแล้ว”
ย่ารุณใช้ผ้าซับน้ำหมากที่ริมฝีปากพลางยิ้มกริ่มอย่างพึง พอใจในระดับนึง
หวังว่ามันคงจะไม่ไปปล่อยหมาในปากออกมาเพ่นพ่าน อีกหรอกนะ..
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ