บทที่ 14 ใครจะแกล้งอ่อนแอไม่เป็น

หลายวันมานี้ ธีรวัฒน์อยู่ที่บ้านตลอด

ความสนใจของเขาอยู่ที่เด็กในท้องของศิริวรรณ ทั้งหมด จนบางทีก็จะทำสีหน้าที่อ่อนโยนด้วย นี่ทำให้ใจที่ ตายไปแล้วของศิริวรรณจู่ๆ ก็กลับมาเต้นอีกครั้ง ตายแล้ว ฟื้นคืน

ปิดตัวเองไว้ในห้อง เธอก้มมองหน้าท้องของตัวเอง บนหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

เพื่อลูกในท้องแล้วเธอควรลองอีกครั้งไหม

ปิ้ง

สุธิดาโยนของตกแต่งลูกแก้วราคาแพงที่ธีรวัฒน์ซื้อ ให้เธอเพื่อปลอบด้วยหน้าที่สีหน้าที่บิดเบี้ยว มองเศษแก้ว ที่สะท้อนแสงด้วยสายตาที่เย็นชา แล้วกัดปากตัวเองอย่าง แรง

“ศิริวรรณนางแพศยา

กล้าเอาเด็กในท้องมาแย่งธีรวัฒน์จากเธอ ไม่มีทาง

หรอกนะ
หลังจากระบายอารมณ์แล้ว สุธิดานั่งลงแล้วจับเศษ แก้วขึ้นมากรีดที่แขนของตัวเองแรงๆ เลือดได้ไหลออกมา ทันที แล้วหยดลงพื้นทีละหยดๆ

เธอเอาโทรศัพท์ออกมาโทรให้ธีรวัฒน์

โทรติดแล้ว สุธิดารีบร้องก่อน

“วัฒน์ ทำยังไงดี ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษ”

ได้ยินเสียงร้องไห้ของสุธิดาแล้วธีรวัฒน์เป็นห่วง ทันที รีบถามเธอว่าเป็นอะไรเกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า

“ฮือๆๆ ……..ฉันทำลูกแก้วที่คุณให้ฉันแตก ขอโทษ จริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฮือๆๆ

“แตกก็แตกสิ ไม่เห็นเป็นไร แต่ว่าเธอละ ไม่ได้บาด เจ็บใช่ไหม”

“ฉัน.. ..ฉันไม่เป็นอะไร”

สุธิดาตั้งใจลังเลทีหนึ่งแล้วพูดอย่างติดขัด

ธีรวัฒน์ที่รู้จักเธอก็เดาได้เลยว่าเธอดีรับบาดเจ็บ แต่ กำลังปิดบังตัวเอง รีบลุกจากโซฟาด้วยความเป็นห่วง แล้ว ปลอบเธอไปด้วยรีบเดินออกไปข้างนอกด้วย
“ไม่ต้องกลัวนะ ฉันกำลังจะกลับไปแล้ว”

ศิริวรรณฟังน้ำเสียงของธีรวัฒน์แล้วก็พอจะเดาออก แล้ว ในตาเต็มไปด้วยความประชด

สุธิดาแกล้งอ่อนแอได้ ตัวเธอเองแกล้งอ่อนแอเป็น

ไง

“อ๊าก”

ยังมีความระยะห่างจากพื้นสองขั้นบันได ศิริวรรณ แกล้งทำกรี๊ดอย่างตกใจ

ธีรวัฒน์รีบหยุดแล้วหันกลับมาอย่างทันที

แล้วกอดศิริวรรณไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่น แล้วมอง เธอด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรไหม ชนโดนตรงไหน เปล่า ท้องละ รู้สึกไม่สบายรึเปล่า”

ศิริวรรณพิงอยู่ในอ้อมกอดของธีรวัฒน์ เหมือน ยังไม่หายจากการตกใจอย่างหนัก ตอบด้วยปากที่สั่น “ไม่……ไม่เป็นอะไร” พูดจบ สีหน้าก็เปลี่ยนทันที

“อุ๊บ”
“เป็นอะไร เจ็บท้องหรอ”

ธีรวัฒน์รีบตื่นตระหนกแล้วอุ้มศิริวรรณขึ้นไปชั้นสอง

ทันที

ส่วนโทรศัพท์ที่ตกอยู่บนพื้น แสดงหน้าจอว่ากำลัง คุยสายอยู่ ใครจะไปจำได้ละ

“เธอนอนดีๆ ก่อน เดี๋ยวฉันไปตามหมอบ้านมา

ธีรวัฒน์พูดเสร็จแล้วออกไปอย่างรีบร้อน

หลังจากที่เขาออกไปแล้ว สีหน้าที่เต็มไปด้วยความ เจ็บของศิริวรรณได้เปลี่ยนไปเป็นความเยาะเย้ยทันที

เหอะ

ที่แท้นี่ก็คือข้อดีของการแกล้งเป็นคนอ่อนแอนี่เอง ถึงว่าทำไมสุธิดาถึงชอบแกล้งเป็นคนอ่อนแอขนาดนี้ ใช้ดี จริงๆ

ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นคงจะโมโหหนักน่าดูเลย

ศิริวรรณเดาถูก สุธิดาโกรธจัดเลย ไม่ใช่แค่นั้น เธอ ยังตัดสินใจที่จะลงมือทำแผนที่ตัวเองวางไว้เร็วกว่าเดิม ไม่อย่างนั้นถ้ารออีกหน่อย อ้าธีรวัฒน์อยสิริวรรถแข่งไปแล้ว เธอจะไปร้องไห้ที่ไหนได้

กรีดแขนตัวเองเพิ่มอีกหลายแผล ปล่อยให้ความเจ็บ นั้นได้โจมตี

สุธิดาพูดเองเออเองด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยว “ศิริวรรณ แกจะต้องชดใช้กับสิ่งที่ทำในวันหลายเท่า

หลังจากนั้น สุธิดาโทรไปหาเบอร์ที่ไม่ได้ตั้งชื่อแต่จำ ได้จนสลักอยู่ในใจอยู่แล้ว

“ช่วยนัดเพ็ญศรีออกมาให้ที

เพ็ญศรี เป็นแม่แท้ๆ ของศิริวรรณและสุธิดา