บทที่ 12 คิดผิดจริงๆ ตอนนันหลงรักนาย

ที่โรงพยาบาล

“สามีคุณ พ่อของเด็กละ ไม่ได้มาด้วยหรอ”

หมอพูดด้วยสีหน้าที่โมโหแล้วเปิดดูข้อมูลผู้ป่วย ถาม ศิริวรรณที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

ศิริวรรณได้สติแล้วส่ายหน้าช้าๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่ แหบๆ “ฉันไม่มีสามี เด็กก็ไม่มีพ่อ”

หมอที่เตรียมจะด่าว่าเธอ ก็ได้ถอนหายใจแล้วพูด ว่า “ไม่ว่ายังไง อย่างน้อยครั้งนี้เด็กปลอดภัยดี ต่อไปเธอ ต้องคอยระวังให้มากกว่านี้ จะเกิดอะไรอีกไม่ได้

“ฉันรู้แล้ว”

ศิริวรรณพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่าย เธอก้มดูท้อง น้อยของตัวเอง คิดไม่ถึงว่าเสียเลือดเยอะขนาดนี้ลูกกลับ ยังปลอดภัยดี

ลูกเข้มแข็งมาก

เทียบกับลูกในท้องแล้ว ตัวเองเหมือนจะอ่อนแอเกิน ไปแล้ว เกิดอุบัติเหตุมาหลายครั้ง แต่ลูกก็ยังเข้มแข็งเพื่อ ที่จะมีชีวิตต่อไป แล้วตัวเองมีสิทธิ์อะไรที่จะมายอมแพ้ละ
ก็แค่การกักขัง ก็แค่รักคนผิด

เธอไม่ยอม ไม่ต่อชะตาชีวิต

เวลาที่จะคลอดยังเหลืออีก 7 เดือน เธอยังมีเวลา เตรียมการอีกมาก

สักวันหนึ่ง……..สักวันหนึ่งเธอจะพาลูกของตัวเอง หนีออกจากห้องขังนี้

ศิริวรรณในตอนนี้ยังไม่รู้ว่าในอีกไม่นาน เธอจะต้อง ชดใช้กับการตัดสินใจในครั้งนี้มากขนาดไหน

ในฝัน ศิริวรรณรู้สึกได้ว่ามีตาคู่หนึ่งจ้องเธอไว้ ทำให้ เธอรู้สึกไม่สบาย เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น

พอเห็นธีรวัฒน์แล้วอึ้งไปสักพัก จากนั้นก็ยิ้มอย่าง ประชด “แปลกนะเนี้ย ที่คุณธีรวัฒน์ไม่ได้อยู่เฝ้าชู้น้อย ของตัวเอง”

ไม่ใช่การที่เรียกสนิทสนมอย่าง วัฒน์ แต่เป็นคุณธีร

วัฒน์

นี้ทำให้ธีรวัฒน์รู้สึกไม่ชิน เขาขมวดคิ้วแล้วมองเธอ อย่างไม่พอใจ
พอนึกถึงคำพูดของหมอ เขาก็พยายามห้ามไฟในตัว อยากจะพูดคำพูดที่เป็นห่วง แต่พอถึงปากแล้วกลับกลาย เป็นการถามที่เย็นชา “ท้องแล้วทำไมไม่บอกฉัน

ตอนที่พูดออกไป ธีรวัฒน์เองก็หงุดหงิด เพราะที่เขา จะพูดไม่ใช่แบบนี้

“ตอนนี้นายก็รู้แล้วไม่ใช่หรอ

ศิริวรรณพูดอย่างประชด ในตาเต็มไปด้วยความ เฉยชาและแปลกหน้า

เหมือนเข็มที่นับไม่ถ้วนได้แทงไปที่ใจของธีรวัฒน์ อย่างแรง เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร กลับรู้สึกไม่มีความ กล้าที่จะมองสายตาที่คมของเธอ

สีหน้าของธีรวัฒน์เย็นชาความเดิม

“ตั้งแต่วันนี้ก็รักษาตัวดีๆ ไม่มีการอนุญาตของฉัน ห้ามไปไหนทั้งนั้น แล้วก็ อย่าไปหาเรื่องธิดาอีก ร่างกาย ของธิดาอ่อนแอ ยังดีที่ครั้งนี้ไม่เป็นไร ถ้ายังมีครั้งต่อ

“ทำไม นายจะฆ่าฉันหรอ”
ศิริวรรณขัดคำพูดของธีรวัฒน์อย่างเย็นชา แล้วถาม อย่างประชด

“ฆ่าเธอ คิดว่าฉันไม่กล้าหรอ”

ธีรวัฒน์เม้มปากแล้วมองศิริวรรณอย่างเย็นชา

“เหอะ นายจะไม่ทำอะไรละ ขนาดลูกแท้ๆ ของตัว เองจะอยู่จะตายยังไม่สนใจเลย แล้วนับประสาอะไรกับ เครื่องมือคลอดลูกอย่างฉันละ ธีรวัฒน์ ฉันคิดผิดจริงๆ ที่ ตอนนั้นหลงรักนาย

ฉันคิดผิดจริงๆ ที่ตอนนั้นหลงรักนาย

คำพูดเพียงไม่กี่คำ กลับเหมือนค้อนทุบลงไปในใจ

ของธีรวัฒน์อย่างแรง

ทำให้เขารู้สึกใจไม่ดีเลย จู่ๆ ในใจก็โล่งๆ เขากำหมัด แน่น รู้สึกปฏิกิริยาของตัวเองน่าตลก

จะไปสนใจทำไม การที่เธอไม่ได้รักตัวเองต้องรู้สึก ดีใจไม่ใช่หรอ

คนที่ตัวเองรักคือธิดา มีแค่ธิดาเท่านั้น
นายถูกหน้าของศิริวรรณที่เหมือนกับธิดากระทบ เฉยๆ เพราะฉะนั้นถึงมีปฏิกิริยาที่แปลกๆ นั้น ใช่แน่ๆ นาย แค่คิดผิดว่าศิริวรรณเป็นธิดาเฉยๆ

เหมือนหาข้ออ้างที่ทำให้สบายใจ อารมณ์ของธีร วัฒน์ค่อยๆ สงบลง