บทที่ 08 เธอไม่คู่ควรที่จะรู้

“ฉัน…….”

“เธอยังรู้จักกลับมาอยู่หรอ?”

ธีรวัฒน์ขัดคำพูดของศิริวรรณด้วยสีหน้าประชด ลุก ขึ้นมาจากโซฟา แล้วเดินมาหาเธอ ตัวเขาสูงขายาว ยืนอยู่ ตรงหน้าเธอทำให้รู้สึกถึงความกดดัน

จิตใต้สำนึกของศิริวรรณถอยหลังไปโดยอัตโนมัติ ข้อมือกลับถูกจับอย่างแรง

“อยากใช้การหนีออกจากบ้านเพื่อมาขู่ฉัน จ๊ะ ใคร หน้าไหนมันให้ความมั่นใจกับเธอ” เขายักคิ้ว เต็มไปด้วย ความเยาะเย้ย “เธอเห็นธิดาแล้ว ใช่ไหม”

ธิดา? คำเรียกที่สนิทสนมขนาดไหนเนี่ย

ความโกรธและความเจ็บปวดที่ศิริวรรณเจ็บสะสม มาก็ได้ระเบิดทันที เธอเป็นภรรยาของเขา จะถามก็เป็น เรื่องธรรมดา “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมเขาถึงหน้าตา เหมือนกับฉันได้ขนาดนี้

“เธอไม่คู่ควรที่จะรู้”

ธีรวัฒน์พูดอย่างรังเกลียด จับข้อมือของเธอไว้แน่น

ไม่ยอมปล่อย
“ฉันไม่คู่ควร ฉันเป็นภรรยาที่แต่งงานกับนายถูกต้อง ตามกฎหมาย ฉันไม่คู่ควรแล้วใครคู่ควร มือที่สามนั้น หรอ”

“หุบปาก”

ธีรวัฒน์ตพโกนด้วยสีหน้าที่มือครึ้ม ดึงศิริวรรณเข้า มาใกล้ๆ จนขาของศิริวรรณชนโดนขอบไม้เก่าแก่ที่แหลม จ็บจนชา

เธอหัวเราะ “หรือว่าฉันพูดอะไรผิด รู้ทั้งรู้ว่านาย แต่งงานแล้วก็ยังจะอยู่กับนาย ไม่ใช้ช้แล้วคืออะไร ใบหน้านั้นที่เหมือนกับฉัน รู้สึกขยะแขยงจริงๆ

“ให้ตาย คนที่น่าขยะแขยงมันเธอ ขนาดตัวแทนเธอ ยังไม่คู่ควรเลย เธอมีสิทธิ์อะไรไปรังเกียจธิดา ถ้าไม่ใช่ เพราะธิดา เธอคิดว่าฉันจะมองเธอหรอ อย่าฝันไปเลย

คำพูดแต่ละคำเหมือนมีดที่ทิ่มแทงหัวใจของเธอ

พอนึดถึงสีหน้าที่น่าสงสารของสุธิดาแล้ว ศิริวรรณ ที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ยิ่งทำให้เขารังเกียจมากกว่าเดิม รีบ กระชากมือกลับแล้วดึงทิชชูมาเช็ดนิ้วมือให้สะอาด สีหน้า เหมือนกับว่ารังเกียจศิริวรรณเหมือนสิ่งสกปรกเลย
“ถ้าไม่อยากตระกูลวรรณศากับตระกูลพฤกษาสม ละลายละก็ ทำให้ให้สมกับเป็นเครื่องมือในการคลอดเด็ก หน่อย เด็กคลอดออกมาเมื่อไหร่ เธอถึงจะสามารถไปจาก ที่นี่ได้เมื่อนั้น”

“นายมีสิทธิ์อะไร” ศิริวรรณโกรธมาก “ธีรวิฒน์ ที่ นายกำลังทำอยู่นี่คือการกักขังหน่วงเหนี่ยว ฉันจะไปฟ้อง นาย”

“ฟ้องฉัน ก็ไปเลยสิ 22

ธีรวัฒน์ทำสีหน้าไม่แคร์ พอนึกได้ว่าสุธิดายังรอตัว เองอยู่ ก็ยิ่งไม่พอใจศิริวรรณ

ตอนนี้เขาแค่อยากรีบทำสิ่งที่ควรทำให้เสร็จแล้วกลับ

ไปอยู่กับสุธิดา

“มานี่”

ธีรวัฒน์พูดอย่างหมดความอดทน ใช้มือดึงเนกไท แล้วโยนไว้ข้างๆ เห็นท่าทางของเขา ทำไมเธอจะไม่รู้ว่า ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น

ศิริวรรณต่อต้านอย่างอัตโนมัติ เธอไม่ได้ลืมคำเตือน

ที่หมอเตือน
เด็กยังอยู่ในช่วงอันตราย บวกกับเมื่อไม่นานมานี่พึ่ง ตกเลือด ตอนนี้ยังไม่สามารถมีอะไรกันตามประสาคู่สามี ภรรยาได้

เห็นว่าศิริวรรณขัดขืน ธีรวัฒน์หัวเราะทีหนึ่งแล้วกระ ชากแขนของเธอไปที่โซฟาอย่างเกรงใจ

“ธีรวัฒน์ นายปล่อยฉันนะ”

ศิริวรรณพยายามขัดขืน แล้วไปปกป้องท้องน้อยตัว เองเพราะจิตใต้สำนึก

“ยังกล้าขัดขืนอีก”

ธีรวัฒน์แสยะยิ้ม แล้วผลักเธอนอนลงกับโซฟา จากนั้นกระชากเสื้อผ้าเธอออกอย่างรุนแรง เขาก็ดึงซิป กางเกงลงแล้วเข้าจากด้านหลังอย่างแรง

“อุ๊บ”

เจ็บจังเลย

ศิริวรรณตัวสั่นไปหมด สีหน้าก็ซีดมาก

ธีรวัฒน์ลังเลไปสักพัก พอนึกได้ว่าเธอกล้าตั้งใจหนี ออกจากบ้าน ความสงสารที่มีให้ก็ได้ถูกความโกรธแทนที่
เขาเอาเธออย่างแรง ที่ปากก็ตั้งใจพูดคำพูดที่เยาะ

เย้ยเธอ

“ตอนนั้นเธอไม่ใช่ว่าอยากจะแต่งงานกับฉันมากเลย หรอ ถึงขั้นไม่สนความคัดค้านของพ่อแม่เธอ ในเมื่อเป็น แบบนี้ การที่สามารถมีลูกให้ฉันได้เธอคงจะมีความสุขมาก สินะ แล้วจะแกล้งขัดขืนทำไม”